Spiegeltje, spiegeltje!

Voor de wandeling van vandaag was er om 14.00 uur afgesproken ergens in Baarn, omdat we dan ongeveer allemaal even lang in de auto moesten zitten.
Toen wij om even voor twee uur op de parkeerplaats aankwamen was de rest er al.
Joepie, gezellig dacht ik gelijk toen ik Tama, Miko en Khoda weer zag.
Eerst ging iedereen elkaar begroeten, dus zowel de hondjes als de baasjes en vrouwtjes en daarna was het de bedoeling dat de Vijverwandeling gelopen zou worden.

Wij dus met z’n alle op pad, wauw wat is het bos mooi zeg in de herfst, ik blijf er van genieten.
Dat wij een goede kleur hebben zodat we niet op vallen in het bos is hier goed te zien, je ziet alleen het baasje van Tama en miko en de vrouwtjes van Khoda en mij, maar echt waar er staan drie Shiba’s op deze foto.

De baasjes en vrouwtjes hadden eigelijk te veel bij te praten en die bleven dan ook iedere keer stil staan en wij Shiba’s maar wachten.
Waar het zoal over ging, was dat ze allemaal onderhand wel een beetje beu zijn om iedere keer te horen dat we erg veel op vosjes lijken

De eerste poging voor een leuke groepsfoto!Van links naar rechts; Keiko, Miko, khoda en Tama.Kunnen jullie ons nog uit elkaar houden?

Hier ben ik aan het proberen om te veranderen in een black en tan Shiba met Khoda op de achtergrond, want ook hij wilde eigenlijk wel een van gedaante veranderen.

Met als resultaat de vraag; siegeltje, spiegeltje aan de wand wie is er het vuilste Shiba’tje van het land?

Khoda en mij maakte dat niet uit, wij hebben veel plezier gehad vandaag, Khoda wist zich zelfs erg goed te gedragen of zou dat toch zijn gekomen omdat we geen JR tegen zijn gekomen, knap hoor Khoda.
Ook alleen heb ik erg veel plezier gehad, want in dat bos daar hebben ze ook buizen onder de grond liggen waar ik dan ook weer een aantal keer door heen gerend ben. Ook ben ik alleen rondjes aan het rennen geweest of dat mijn leven er vanaf hing, ik kreeg bijna de bijnaam van Rontu (Roeftem) naar mijn hoofd gegooid.

O, ja nu ik het over Rontu heb, Marcel en Mariska; ik moest jullie namens haar bedanken voor het schoentje dat ze van jullie gekregen heeft.
Ze had heel de middag haar brokjes nog niet aangeraakt die ze voordat baasje, vrouwtje en ik weg gngen had gekregen maar dat schoentje had ze zo op hoor.

Hier nog een leuke groepsfoto!Wie weet wie wie is?

Nou ga ik lekker nog wat vertellen tegen Rontu, want die wil heel graag weten wat de andere allemaal gedaan en verteld hebben en daarna ga ik lekker dromen over, nou dat weten jullie vast wel.
Weltrusten!

Wandeling.

Van de week vertelde baasje en vrouwtje dat ze voor vandaag weer een wandeling aan het regelen waren met een stal andere Shiba hondjes en hun baasjes en vrouwtjes, nou ik kan je vertellen dat het door gaat.
Om een uur of kwart voor een stappen wij in de auto om naar de verzamelplaats te rijden.
Rontu laten we thuis, want die doet op het momnet niks anders dan slapen, kroelen, slapen, luieren, kroelen en slapen, dus die maken we niet blij met een super ravotwandeling.
Het is zelfs zo erg dat ze op het moment haar brokjes die ze krijgt niet gelijk op eet, die blijven dan staan tot ze er wel zin in heeft en ik mag er niet aan komen.
En als dan haar bakje leeg is is het tijd dat wij voor de tweede keer brokjes krijgen en dan blijven er weer brokjes in haar bakje staan, dus vanmiddag kan ze er de hele middag over doen om haar bakje leeg te eten zonder dat ik er last van heb, want zeg nou eerlijk, die brokjes staan er toch voor om op gegeten te worden en ik mag dat niet doen van het vrouwtje.

Khoda, Tama, Miko en jullie baasje; baasje, vrouwtje en ik komen er zo aan hoor!

Een nieuwe camera

Het was dan gisteren wel de verjaardag van Opa, maar we hebben onszelf ook verwend met een nieuw speeltje!

Remko heeft namelijk gisteren een nieuw fototoestel gekocht (een Minolta Dynax 5D met 18-70 lens). Niet dat de oude kapot was, alleen was die onder weinig licht niet zo goed. Je kreeg dan al snel veel ruis.

Een digitale spiegel reflex camera (d-slr) heeft een veel grotere beeldchip, waardoor die veel lichtgevoeliger is, daarnaast heeft zo’n d-slr een veel kleinere scherptediepte.

Deze foto’s zijn beide genomen met de nieuwe camera. Waarbij je goed ziet wat het effect is van een kleinere scherptediepte. Op de bovenste is scherpgesteld op Rontu en de onderste foto is scherp gesteld op Keiko. Je kan hierdoor veel meer nadruk leggen op het belangrijkste onderwerp van de foto.

Nu nog sparen voor een paar extra lenzen, want de vorige camera heeft een bereik van 28-200. Overigens moet je op een digitale camera de brandpuntsafstanden vermenigvuldigen met 1,5. Dus de 18-70 lens is dus eigenlijk een 27-105 lens.

We zullen dus voorlopig ook nog foto’s blijven maken met de andere camera, want die hebben we niet weggedaan.

Bij opa en oma

Toen de post vanmiddag kwam was er een brief voor het vrouwtje bij met daarin de mededeling dat ze echt naar het Ziekenhuis in Rotterdam moet, dus het is de derde optie geworden.
7 December was de dag dat vrouwtje zich in Rotterdam moest melden, maar dat heeft ze maar even verzet, omdat ze natuurlijk niet weet hoe het dan allemaal met mij (Rontu) gaat, want vrouwtje zegt dat er rond die tijd puppy’s uit mijn buikje kunnen komen.
Maar wat er nu precies in dat ziekenhuis gedaan gaat worden weet ze nog niet maar daar komt ze dan wel achter als ze er is.
Wat ze wel weet is wat er aanstaande woensdag met mij (Rontu) gaat gebeuren, ik moet dan namelijk weer naar de dierendokter om een echo van mijn buikje te laten maken.
Als het goed is kan de dierendokter dan zien of er inderdaad puppy’s in mijn buikje zitten, spannend allemaal hoor!

Verder zijn we zoals voorspeld vanavond naar opa en oma geweest.
Jaja dat moest wel, want opa was jarig en die moest gefeliciteerd worden, we hebben hem dan ook heel veel pootjes en kusjes gegeven, trouwens iedereen die er binnen kwam werd door ons gefeliciteerd.
En omdat iedereen een gebakje kreeg bij de koffie had oma voor ons speciaale kluifjes gehaald die we lekker hebben op gepeuzeld.
Opa en oma nog bedankt voor de kluifjes en tot de volgende keer maar weer.

Wat boffen we zeg.

In de zon liggen, dat is wat we vanmiddag gedaan hebben.
Ook hebben we nog even met de mensenvriendjes en mensenvriendinnetjes uit de straat gespeeld, nou ja gespeeld, ik (Rontu) ben daar veel te moe voor, dus ga ik maar lekker zitten en geniet van de spelende mensenkindjes.
Wat boffen we toch maar met dit weer zeg en we horen net op het nieuws dat het morgen ook nog goed weer is, lekker weer zonnen dus.

Hier weer eens een foto uit de oude doos.
Keiko zit te genieten van het zonnetje en Rontu die verplaatst zich naar een ander plekje in de zon om daar haar puppydutje verder te doen.

Vrouwtje en baasje hebben het er de laatste tijd over dat er misschien weer een puppy bij komt, misschien zitten wij dan binnekort samen te kijken en loopt er een nog ander Shiba hondje rond door het huis.
Maar dat zullen we wel zien, want het kan ook zijn dat ze maar wat zeggen.

O, ja morgen gaan we naast het zonnen ook nog even naar opa en oma toe, waarom dat lezen jullie morgen wel.

Fokkerslijst.

Nu is het echt, vanaf vandaag staan we vermeld op de oficieële fokkerslijst.
Deze is te vinden op de site van de rasvereniging.
Om te zeggen dat dit wat veranderd nou nee, maar toch!

Het is fijn dat mensen die een Shiba zoeken ons nu ook op langs deze weg kunnen vinden en ik denk dat dat wel nodig is, zeker om de eerste puppy’s een fijn plekje te gunnen bij mensen thuis.
Want wees nou eerlijk, er zijn fokkers die al jaren bezig zijn om iets op te bouwen en daar komen wij aan hoor, we willen ook een nestje.
Zelf willen we daar ook wel een puppy van houden, maar wat moet je er met misschien wel vier, nee dat gaat toch niet (als het zo is dan is het zo hoor!).

Voor de rest gaat hier alles zo zijn gangetje, ik (Patricia) ben weer aan het werk en loop alleen veel op en neer naar het kleinste kamertje aanwezig in de meeste gebouwen, ik (Remko) ben lekker aan het werk en die twee hondjes genieten van het heerlijke weer (de weergoden zijn ons nog steeds goed gezind) voor deze tijd van het jaar.
Verder zijn we weer aan het proberen om aanstaande zondag weer een wandeling te maken met een stel Shiba hondjes.
Hopelijk gaat dat weer net zo gezellig worden als toen!

Pech!

Vanmorgen had Rontu echt pech, ik ben weer gaan werken dus er werd niet met haar gekroeld, want zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen is dit op het moment het leifste wat ze doet.

Maar ook Keiko had pech, ze wilde niet met het Remko mee een rondje wandelen, wachten tot ik weer thuis kwam dat was wat ze moest doen.
Dus vanaf gisteren avond rond de klok van acht uur tot vanmiddag twee uur heeft die helemaal geen frisse neus gehaald, domme Keiko.
Nou dacht remko toen hij thuis kwam van zijn werk, dan ga ik nu gezellig met die twee hondjes een blokje om en toen besloot Rontu om thuis te bllijven.
Waar die twee mee bezig zijn wij weten het niet, maar dat ze iets bedacht hebben dat is duidelijk.
Als we de oplossing weten dan vertellen we het hoor, maar we denken dat wat ze ook bedacht hebben dit nooit uit zal komen.

Zelf gedaan.

4rrrg hgfd kk vcdrfd3w99in
bvjjjjjjjjjjj4d ;;;;;;;;;;;ytg5r9yu6

Toen baasje en vrouwtje thuis kwamen heb ik gezegd dat ik onderhand zelf wel eens iets wilde schrijven wat Keiko en ik mee maakte, maar toch heb ik dat na een poosje maar aan het vrouwtje over gelaten.
Normaal schrijft ons baasje of vrouwtje alijd op wat Keiko of ik zeggen, maar nu heb ik eens zelf gedaan.
Ik ben op mijn gemakje op het bureau geklommen en heb mijn verhaal verteld.
Alleen kunnen het baasje of vrouwtje het voortaan beter zelf weer doen, want al deed ik nog zo mijn best, ik kon de letters niet goed uit elkaar houden.

Maar hier boven aan het verhaaltje moet eigenlijk staan dat ik mezelf niet meer ken, het enige dat ik op het moment graag doe is kroelen, kroelen en kroelen en dat het liefst heel de dag door.
Maar vanmiddag waren Keiko en ik weer alleen thuis en had ik dus niemand om mee te kroelen en daar baalde ik best van.
Nou zeggen jullie natuurlijk dat ik met Keiko kon kroelen, maar die houd daar niet zo van.
We hebben dus ieder ons eigen plekje maar opgezocht, ik heb voor de bank gekozen, want daar hadden we van de week al niet op kunnen liggen.

Nu ga ik nog even een partijtje kroelen met het baasje en starks nog een rondje wandelen en dan het huisje in, want het vrouwtje moet morgen ook weer vroeg haar bed uit.
En vannacht probeer ik zovast iets te verzinnen waarmee ik morgen vroeg dan kan kroelen als Keiko en ik weer alleen thuis zijn.

Stoeien!

Gisteren vertelde Rontu dat we ’s avonds aleen thuis zouden zijn en misschien wel in de huiskamer mochten blijven (mogen we heel vaak hoor) om daar een knus plekje te kunnen zoeken, maar niet was minder waar.
Baasje had voor ze weg gingen nog een telefoontje gedaan naar zijn vader met de vraag of Rontu en ik mee mochten komen en als baasje en vrouwtje dan naar de schouwburg waren zijn vader en moeder op ons wilde passen.
Nou dat was goed en zodoende zaten we even later in de auto om met z’n alle een avondje weg te gaan.
Aangekomen bij de vader en moeder van het baasje zagen we dat ons mensenneefje er ook was en weer je hij heeft ons een heerlijk koekje gegeven.
Toen baasje en vrouwtje weer terug kwamen kregen ze te horen dat we heel erg lief waren geweest en zelfs niet op de bank waren gekropen (dat mag niet overal).
‘S avonds zijn we weer met z’n alle naar huis gegaan om daar lekker ons huisjes en bedjes in te kruipen.

Vandaag hebben we er met z’n alle een luie dag van gemaakt.
Baasje en vrouwtje hebben boekjes gelezen en TV gekeken en Rontu en ik hebben lekker geslapen, dat was erg lang geleden dat wij zo’n dagje gehad hebben, dus hebben we het er van genomen.

Maar op zo’n dag hoort ook een partijtje stoeien en dat hebben Rontu en ik dus net ook nog even gedaan.En deze keer hadden we er de bank voor uit gekozen, ja die waar we gisteren avond eigenlijk ons op wilde nestelen om een knusse avond door te brengen.

Wachten!!

Vraagt het vrouwtje vanmiddag aan Keiko en mij of we mee gaan wandelen, was die Keiko niet vooruit te branden.
Ik stond al een poosje met mijn riempje aan en Keiko lag nog koninginheerlijk in de stoel.
En aangezien het vrouwtje niet gek is is ze alleen met mij een blokje om gegaan.
Toen we even later thuis kwamen lag Keiko nog steeds in die stoel, maar nu keek ze erg verontwaardigd.
Ze had een blik in haar ogen van wat hebben jullie me nu gemaakt, maar vrouwtje vertelde nog eens duidelijk dat ze niet van zulke geintjes gediend was.
Keiko vertelde even later de reden in mijn oortjes waarom ze niet zoveel zin had om mee te gaan.
Ze vertelde me; vanmorgen ben ik nat geworden en daar had ik weer geen zin in, maar toen jullie buiten waren keek ik eens goed buiten en zag dat het droog was en toen had ik in eens het idee ik dat ik wel mee had gewild.
Maar vrouwtje is niet gek en Keiko ligt nu dus voor de deur te wachten tot we weer naar buiten gaan, ja die zal wel nodig moeten.

Vanavond zijn we alleen thuis, want baasje en vrouwtje gaan een avondje weg, naar de schouwburg en dan zijn ze pas heel laat thuis.
Maar ik heb al gezegd dat ik vanavond niet mijn huisje in wil maar lekker beneden op de bank, in de stoel of in mijn zak wil blijven liggen.
Ik ben benieuwd of dat dat mag!

Knuffelen.

Ik heb net lekker met het vrouwtje zitten knuffelen of misschien kan ik beter zeggen het vrouwtje heeft lekker met mij zitten knuffelen.

In eerste instantie stond Rontu erbij en keek erna maar even later kwam ze ook knuffelen of zou het het snoepje van het vrouwtje geweest zijn waar ze op af kwam?

Wat is Rontu eigenlijk toch ook een scheetje, ze laat me tegenwoordig wat meer met rust en gaat ook steeds meer naar het baasje of vrouwtje toe om te kroelen.
Zou ze nou eindelijk volwassen worden of wat is er met haar aan de hand?

Foto’s

Vanmorgen vroeg is er bij onze fokker weer een nestje geboren, deze keer is Niji de gelukkige moeder van 4 puppy’s geworden (1 reu en 3 teefjes).
De bevalling is dan wel niet helemaal geweldig verlopen, maar Niji heeft het heel knap gedaan voor haar eerste nestje.
Niji en de rest; gefeliciteerd dus van ons allemaal.

Langs deze weg willen we Khoda feliciteren met zijn nieuwe speelkameraadje, natuurlijk willen we zijn baasjes en vrouwtje ook niet vergeten.Ook Leni en roel gefeliciteerd met jullie nieuwe aanwinst.

Ook kreeg ik vandaag de uitslag van de leverpunctie van vorige week, dus ben ik (samen met Remko) vanmiddag naar het ziekenhuis geweest.
In het kamertje van de specialist kreeg ik het te horen; het onderzoek is voor niks geweest.
Sterker nog ze hadden helemaal geen stukje lever te pakken gekregen en zoals jullie vorige week konden lezen wel een stukje long, maar daar ging ik nou net niet voor.
Balen dus, de specialist wil nu even met collega’s (in Rotterdam) overleggen wat hij verder met me gaat doen.
Optie 1; alleen doorgaan met de medicijnen en dan maar op de bloeduitslagen af gaan.
Optie 2; een nieuwe leverpunctie, in de hoop dat het dan wel goed gaat, aangezien ik een hele kleine lever heb.
Optie 3; een keer doorsturen naar Rotterdam om te kijken of ze daar meer voor me kunnen betekenen en zodat ze me daar al vast kennen, je weet maar nooit.
De specialist hoopt zo snel mogelijk te weten wat het wordt en laat me dit dan weten en ik hoop dat ik hier in Breda mag blijven voor de onderzoeken, want na bijna 17 jaar heb ik natuurlijk een band op gebouwd met mijn specialist en die wil ik nog niet opgeven.

Vanavond ben ik met Remko en zijn nicht Chantal naar ringtraining geweest, Rontu was de gelukkige, dit voorlopig voor de laatste keer.
Daar heeft Remko een paar fototoestellen uit geprobeerd, Chantal had er een geleend en Roel had die van hem ook mee genomen.
Het leken wel een stelletje persfotograven daar aan de kant.
Met de camera die we nu hebben schieten we erg mooie foto’s, alleen de foto’s die binnen in een hal gemaakt zijn zijn erg slecht.
En aangezien dat de meeste hondenshows binnen in een hal zijn willen we een andere camera.

Nou voor dit moment zijn jullie allemaal weer bij, dus kruip ik mijn bedje in en hoop ik dat ik goed slaap en niet te veel ga liggen piekeren, want alles komt gewoon goed, teminste daar ga ik wel van uit.

Niet 2 maar 3.

Zoals jullie gelezen hebben waren wij het weekend weer in Duitsland.
Wat hadden wij een “mazzel” zeg!
Vrijdag eerst in plaats van drie en half vijf uur in de auto mogen zitten om daarna te nog even bij Udo en Monica langs te gaan om daar te horen te krijgen dat dit de laatste keer was dat hun nog in het café/restaurant zitten.
Wat een pech dus op vrijdag, want wie moet ons nu verwennen met allerlei lekkere dingen!

Zaterdag zijn we toch gewoon gaan wandelen, want naast een paar tegenslagen moet je toch gewoon van het leven genieten.

En dat hebben we gedaan toen we na een zeer bekende wandeling (U3) weer eens de top van de berg bereikt hadden.
Deze wandeling doen we meestal de eerste dag dat we er zijn en we weten dan ook precies de weg die we moeten lopen.
Als baasje of vroouwtje dan ons wel eens wil pesten doen ze net of we langs een ander pad moeten lopen, maar daar trappen wij zijn toch niet dom zeker.

Overal waar wij boomstammen zien liggen gaan we klimmen en klauteren en hier werd door het vrouwtje gevraagd of we even wilde gaan zitten om zo een mooie foto te kunnen maken.Nou, zo gezegt zo gedaan dus.Maar dat zitten hebben we niet lang vol gehouden hoor, want die boomstammen als evenwichtsbalk gebruiken vinden we toch wel een stuk leuker.

Dat we mooi weer hadden daar staan jullie natuurlijk niet van te kijken, de zon heeft heel het weekend geschenen.
Alleen ’s nachts was het erg koud, zo koud zelfs dat vrouwtje al een keer de autoruiten heeft moeten krabben omdat er ijs op zat, maar toch had ze onder het wandelen geen jas nodig.

Hier waren we weer op weg naar huis, maar waar bleef het baasje toch, ik(Rontu) wilde niet zonder hem naar huis, dus bleef maar omkijken.
Het vrouwtje zegt dan ook vaak dat ik een kampioen ben in achterstevoren lopen, want als ik iets heb gezien moet ik toch zeker weten wat het is.

Dit weekend zou eigenlijk maar 2 nachtjes slapen duren, maar omdat vrouwtje nog niet hoefde te werken en baasje maandag geen afspraken had hebben ze zondag middag besloten om in plaats van die 2 nachtjes er 3 van te maken.

Maar wie wil dat nou niet in zo’n omgeving, het maakt niet uit wanneer je er bent, het is er altijd even mooi.

Gisteren avond was het weer gewoon school, dus wij zijn vanuit Duitsland gelijk aan die kant van Nederland gebleven.
Ik (Rontu) hoef verlopig niet naar school, want een zwanger hondje (als het goed is) doet niet meer aan behendigheid.
Maar ik (Keiko) mocht weer wel en wat had ik er weer zin in zeg, lekker springen, vliegen en rennen, leuk hoor.
Daarna wer naar huis om te gaan slapenen te dromen, wauw wat een dagen!

Jippie, joepie!

Het pootjes draaien heeft gewerkt.
Jippie, joepie we gaan een weekendje weg.
De auto staat klaar, hij is gewassen en gestofzuigd en kan dus nu weer vies gemaakt worden.
Wij hebben weer even gekeken of ons huisje wel goed staat, het gebeurd nog wel eens dat het langs alle kanten rammelt en om dat lawaai drie en half uur aan te horen, nee daar hebben we vandaag geen zin in.
Na die inspectie zijn we nog even in de tuin gaan spelen, zodat het vrouwtje verder kon met de auto pakken.

De spulletjes zitten er staan er nu ook al in, dus het is weer wachten op het baasje.
Maar ja die zal nog wel even in de file komen te staan op weg naar huis, dus we zien wel hoe laat we vertrekken.

Nou wij zullen weer genieten voor jullie allemaal als we in de herfstachtige bossen aan het wandelen zijn.
Woef woef waf waf enhu tot binnenkort!

Kwijt!

Vrouwtje was Rontu vandaag iedere keer kwijt.
Die kleine was alleen van de partij als er bezoek was of als er een kastje open ging (stel je voor dat er snoepjes uit gedeeld worden), de deugniet!

Voor de rest was ze heel de dag boven te vinden en nu eens niet op het grote mensenbed maar op zolder en dan voor de deur naar het dakterras.
Volgens mij probeerde ze duidelijk te maken dat ze eigenlijk wel in de hangmat wilde liggen.
Maar vrouwtje heeft daar niet in toe gestemt, want ze vind het ook wel eens leuk dat Rontu en ik in de tuin rond lopen.

Ik ben heel de dag bij het vrouwtje geweest, want dat is toch ook wel gezellig en ik kreeg dan ook regelmatig een aai over mijn bol of een extra snoepje, want die zitten meestal wel in de broekzak van het vrouwtje en dat hoorde Rontu dus niet als zij boven op zolder was.

Verder gaat op het moment alles zo z’n gangetje, vrouwtje is al wel lang thuis en daar geniet ik nog even van.
Stel je voor dat ze binnekort weer moet gaan werken, dan zijn Rontu en ik ’s morgens weer alleen thuis en dan moeten we ons huisje in en dat is iets wat we nu bijna niet hoeven.
Maar deze week is dat nog niet het geval en weet je misschien gaan we morgen wel weer naar Duitsland toe, jippie lekker wandelen, wat is het lang geleden zeg dat ik daar geweest ben!
Doen jullie voor mij pootjes draaien in de hoop dat baasje en vrouwtje besluiten om morgen de spullen te pakken en een uurtje of drie en half met Rontu en mij in de auto gaan zitten?
Ik ga nu al vast beginnen met pootjes draaien.

Bedankt.

Als eerst moet ik namens vrouwtje iedereen bedanken voor het mee leven dat jullie allemaal gedaan hebben en nu nog doen, maar echt het gaat best lekker met haar hoor.
Maar ja, wie zou het niet naar z’n zin hebben als je met dit weer thuis bent en eigenlijk niks bijzonders mag doen.
Ze komt haar dag goed door met een boek in de tuin, af en toe een dutje doen in de hangmat en een wandeling met Keiko en mij.

Ik heb trouwens mijn broekje ook bedankt voor al de tijd dat hij het huis van baasje en vrouwtje schoon heeft gehouden, maar verlopig hoef ik hem niet meer aan.
Sinds gisteren avond (toen baasje en vrouwtje even tussen door thuis waren) hoef ik hem niet meer aan en dat is zo’n opluchting dat ik vandaag weer eens lekker door het huis ben gevlogen.
Op de bank, in de stoel, door de keuken, naar boven, door de tuin en dat een kwartiertje lang.
Vrouwtje en Keiko waren veilig op de bank gaan zitten (ik sloeg die bank toch iedere keer over) zodat hun niks kon gebeuren en ze hebben me mijn gang even laten gaan, want dat was wel nodig.
Vrouwtje wilde wel weer eens een actiefoto maken, maar dat is natuurlijk mislukt.
Een grote streep stond er op de foto en dat moest ik voorstellen, niet gelukt dus, jammer maar de volgende keer zal ik wat langzamer rennen.

Iets minder blij.

Eerst dit; alles is goed hoor.

Maar om een uur of vier ging de telefoon en het was het ziekenhuis, of ik gelijk naar de spoedeisende hulp wilde komen om een foto van mijn long te laten maken, ik was gelijk iets minder blij.
De reden was dat er gisteren iets niet helemaal goed gegaan was met de leverpunctie, ze hadden in plaats van alleen een stukje lever ook een stukje van mijn long te pakken.
Hup in de auto en weg dus.

Ik had gisteren na de punctie ook al een raar hoestje en een rare smaak in mijn mond (gemeld aan de mensen hoor, even in de gaten houden was het antwoord) maar dat was zo weer weg, dus alles was goed, teminste dat dachten wij, achteraf gezien dus niet.
Na de foto bleek het toch gelukkig allemaal goed te zijn (ik moet het wel goed in de gaten blijven houden) er zat gelukkig geen gaatje in mijn long, ze hadden hem alleen geraakt, .

Toen we weer thuis kwamen heb ik eerst een tijdje met de hondjes zitten kroelen, wat kan een mens toch weer gelukkig zijn.
Twee scheetjes van honden, een man die voor je klaar staat en gelukkig geen slecht nieuws in het ziekenhuis.

Blij!

Wat was ik gisterenavond blij, ik mocht gewoon in mijn eigen bedje gaan slapen.
Om half negen was ik thuis en voor de zekerheid had Remko Rontu al in haar huisje gedaan, want als er een af en toe zichzelf niet in bedwang kan houden dan is Rontu dat wel en dat was wat ik gisterenavond niet kon gebruiken.
Stel je voor, je mag het ziekenhuis verlaten en kan even later terug omdat het wondje weer open is gegaan, neeee dat zoeken we niet op.
Keiko die voelt goed aan dat ze rustig moet zijn en die heeft me dan ook niet opgezocht toen ik thuis kwam.

Na een goede nachtrust, was het vanmorgen natuurlijk wel dolle boel, ik was voor de zekerheid op mijn zij gaan liggen zodat ze niet op het wondje konden springen, maar Keiko en Rontu wilde me toch echt begroeten en dat mochten ze dan ook.
En toen ik in mijn bed lag met een ontbijtje (Remko had het erg druk voor hij naar zijn werk moest) kwamen ze er ook knus bij liggen en even later sliepen we weer met z’n drietjes, leker hoor!

Deze dag moet ik nog mijn rust nemen en mag ik dus eigenlijk niks doen, dan denken jullie hoe kan dat als Remko werken is en de hondjes moeten uit gelaten worden.
Nou hier in de buurt zijn ze allemaal verzot op Keiko en Rontu, dus heb ik het aan een iemand gevraagd en jawel die stond klaar voor ons (Barbra; nogmaals bedankt!).

Maar vanavond gaan ik toch wel even proberen om naar een verjaardag te gaan (of ik nou daar op de bank zit of thuis, dat maakt niet uit), want stel je voor dat ik Nancy zou vergeten, dat kan toch niet.
Ook René is vandaag jarig, René langs deze weg wil ik ook jou feliciteren en ik zie je van de week nog wel ergens.

Alleen naar het bos.

Ik mocht alleen mee naar het bos, normaal doet vrouwtje dit niet, maar vandaag is toch niets normaal dus zoals ik gisteren al had verteld ben ik met het vrouwtje en Chantal naar het bos gegaan.
Rontu die moest lekker thuis blijven, want een loops hondje kan je toch niet los laten in het bos, dus al was ze mee gegaan voor haar was er toch niks aan geweest.

Ik liet zien dat hondjes ook goed kunnen luisteren.
Ik ging namelijk netsjes zitten toen het vrouwtje het vroeg en bleef zitten toen ze mijn riem af deed tot ik het comando “vrij” kreeg maar toen was ik ook echt weg.
Tot vrouwtje haar fluit pakte en er op floot en ja hoor, daar was ik weer en Chantal vond dit geweldig.
Zo hebben we daar een hele poos door het bos gelopen, ik heb ook nog hele hoge sprongen gemaakt over een omver gevallen boom.

En ik heb nog wat gedaan, zien jullie me genieten?
Ze hebben daar ook nog een soort rioolbuizen liggen en ik vind het altijd erg leuk om daar door heen te rennen, vandaag heb ik dat dus ook gedaan.

Had je Chantal moeten zien kijken, ze dacht dat vrouwtje wel erg boos zou worden op mijn vuile pootjes.Maar nee dat was niet zo, want vrouwtje weet dat dat vuil er vanzelf weer af gaat.

Chantal vond het geweldig, vrouwtje vond het gezellig en ik vond het super om weer eens alleen in het bos te zijn, dus Chatal als je eens zin hebt in een wandeling met èèn hond in het bos kies dan mij in plaats van Rontu.

Toen we weer thuis waren hebben we allemaal wat gegeten en daarna zijn het vrouwtje en Chantal Rontu ook nog even gaan uitlaten, maar die heeft het niet zo leuk gehad als ik, het gewone rondje voor een loops hondje.

Kusjes en pootjes.

Goede morgen Ilone.

Vandaag ben jij weer een jaartje ouder geworden, maar dat mag de pret toch niet drukken!
Herhinner jij je dit kusje nog?
In mijn (Rontu’s) gedachten geef ik je er vandaag nog een heleboel en ook vele pootjes geef ik je vandaag.

Ik (Keiko) geef je ook veel kusjes hoor, maar pootjes geven dat kan ik niet, want ik moet pootjes draaien voor opa en vrouwtje.

Ook het baasje en vrouwtje feliciteren je langs deze weg, dus ook die zijn je niet vergeten.
Veel plezier vandaag en hopelijk zijn al je Shiba’s, die twee Rottweilers, Ben en Wesley je ook niet vergeten een dikke kus te geven.

Opa en oma.

Lekker uitslapen dat is wat Rontu en ik vanmorgen gedaan hebben.
Baasje was bij een verhuis aan het helpen en vrouwtje was met een boek terug het bed in gekropen (ze kon niet helpen verhuizen omdat ze rustig aan moest doen omdat ze morgenmiddag voor een onderzoekje naar het ziekenhuis moet).
Als baasje een beetje op tijd thuis was geweest was het de bedoeling dat we naar de Kampioenschapsclubmatch van onze rasvereniging zouden gaan om daar weer een hele hoop bekende te zien, maar nee dus dat ging niet door (waarschijnlijk omdat vrouwtje niet geholpen heeft met de verhuis).

Maar omdat het al weer een tijdje geleden was dat we bij opa en oma op bezoek geweest waren zijn we vanmiddag daar maar weer eens naar toe gegaan.
Om een uur of vier daar aangekomen en rond zeven uur pas weer naar huis dus, we hebben onze schade wel weer in gehaald.
Ik had daar trouwens een heel leuk plekje ontdekt, want Rontu die bleef me vervelen en dat was ik helemaal beu.
Dat plekje was onder een heel klein tafeltje waar ik eigenlijk helemaal niet onder paste, maar toch lukte me dat, als ik maar van Rontu af was.

Ook heb ik opa veel sterkte gewenst toen ik weg ging, hij moet morgen ook naar het ziekenhuis, maar dan voor een operatie aan een van zijn ogen (als dat maar goed gaat?).
Een ding is zeker ik ga morgen wanneer ik tijd heb maar weer pootjes draaien in de hoop dat alles goed komt met opa en het vrouwtje.

Maar voordat het vrouwtje morgen weg gaat gaat ze eerst met mij (Rontu mag nog niet mee vanwege haar loopsheid) naar het bos, Chantal gaat ook mee en dat is wel fijn voor het vrouwtje, dan wordt ze vast niet al te zenuwachtig voor de operatie van opa en haar eigen onderzoekje.

Kaartje.

Baasje zat z’n eigen vanmiddag een beetje te vervelen.
Opeens ging hij naar boven en kwam na een tijdje weer naar beneden en toen had hij een stuk papier in zijn handen.
Dit liet hij aan het vrouwtje zien en die zei dat het er goed uit zag.
Baasje weer naar boven en even later kwam hij weer naar beneden, nu had hij dat stuk papier allemaal in stukjes gesneden.

Zie hier het resultaat.

Ze noemen het visitekaartjes en ze zijn bedoeld om aan mensen te geven die intresse in Shiba hondjes hebben.Maar nu staat er ook een internetsite op, maar daar wordt nog volop aan gesleuteld dus daar moet je nog niet al te veel van verwachten.

Wat je verdiend.

Een tijdje geleden riep het vrouwtje een hele poos; je krijgt wat je verdiend.
Dat snapte wij toen niet, maar een ding was zeker wij waren op vakantie en het was super weer.
Nu roept vrouwtje weer; je krijgt wat je verdiend, het weer is weer super, ook het vrouwtje hoeft al heel de week niet te werken en voor degene die het willen weten (in verband het met het weer) volgende week is ze ook thuis dus is het ook mooi weer.

Dus wat wij vanmiddag hebben gedaan hoef je niet te raden, kijk maar naar de foto.

We hebben weer goed van het super weer genoten, lekker schommelend in de hangmat.Vrouwtje heeft ook nog gezellig bij ons in de hangmat gelegen, maar dan met een boek in haar hand.

Verder hebben we ook nog met onze mensenvriendinntjes en mensenvriendjes gespeeld.
Ook hun krijgen het mee dat er misschien binnenkort puppy’s komen.
Toen we vanmiddag is er dan ook wel even erg gelachen, een mensenvriendje ging bij mij (Rontu) aan mijn buikje luisteren en zei; ik denk dat er poesjes uit gaan komen.
Al de papa’s, mama’s, het baasje en het vrouwtje moesten daarom lachen, maar ik (Rontu) vond het op dat moment niet zo leuk hoor, uit een hondje kunnen toch geen poesjes komen.
Maar toen heeft vrouwtje me uit gelegd dat dat mensenvriendje het nog niet helemaal snapt en dat zijn moeder hem wel verteld dat er puppy’s uit een hondje komen.

Een jaar geleden.

365 Dagen, 12 maanden, 4 kwartalen of een jaar geleden, toen kregen we van het baasje en vrouwtje te horen dat wij een mensenneefje gekregen hadden, Mauro.

Vandaag viert Mauro dat hij 1 jaar is geworden.
Maar omdat wij niet naar zijn feestje gaan (veel te druk en dan gaat iedereen op onze pootjes staan) willen wij hem toch een pootje en een knuffel geven, dus dat doen we dan maar even langs deze weg.

Mauro, we hebben al erg veel zin in het weekendje in november, dan gaan we weer lekker met je wandelen en spelen.

Zou het?

Van morgen ben ik lekker in de stad geweest, even tijd voor mezelf, om daarna rond een uur of vier de hondjes in de auto te laden om weer een ritje te maken naar Klaaswaal.
Daar woont Ilone en aangezien Rontu nog een keertje had afgesroken om bij Miyagi te gaan “spelen” moesten we daar naar toe.

Toen we daar aankwamen had Rontu opeens niet meer zo’n zin om met Miyagie te “spelen” zodat we een hartig woordje met haar gesproken hebben.
Dat ging ongeveer zo; Rontu ik heb een heel stuk gereden, de benzine is ook niet meer het goedkoopste wat er te koop is en als je nu niet met Miyagi gaat “spelen” krijg je misschien over negen weken geen puppy’s, dus meid kom op hij is toch erg lief en heel erg knap.
Nou de aanhouders winnen en na drie kwartier was het weer gebeurd, Miyagie kreeg het weer voor elkaar om acht minuten aan Rontu vast te blijven zitten.

Nou moesten we ’s avonds ook nog naar ringtraining, dus zijn we gelijk in de auto gestapt, onderweg even bij de Mac Donalds gestopt en gelijk weer door om weer op tijd op school te zijn.
Toen ik samen met de hondjes in de auto zat gingen er allemaal gadachtens door mijn hoofd heen.
Zou het gelukt zijn, hoe veel puppy’s zullen er uit komen, wat voor geslacht en welke kleur, hoe veel slapeloze nachten enz.?
Over een week of negen weten we vele van deze vragen te beantwoorden.

Bij ringtraining mocht Rontu niet binnen, dus Keiko had er zin in (deze week mocht Rontu vaak alleen mee en nu zij), ze liep dan ook weer erg goed.
Weer thuis gekomen de hondjes nog even uitgelaten en daarna vlug mijn bedje in, wat kan een mens moe zijn.

Dekking.

Ik ben net samen met baasje en vrouwtje naar Ilone geweest om me te laten dekken en ja hoor, het is gebeurd.

Eerst wilde ik even weten met wie ik op het veld was, nou die Miyagi die ken ik wel, maar Miyagi wilde even zeker weten dat hij met mij te maken had en of dat ik dat lekker ruikende teefje was, ja dus.

Na een beetje samen te hebben gespeeld wilde die Miyagi meer van me, maar ik nog niet dus dat heb ik hem even verteld.
Ik moet er toch ook zin in hebben!

Op een gegeven moment zijn baasje en vrouwtje van het veld af gegaan en toen was ik helemaal alleen en dus overgeleverd aan Ilone en Miyagi.

En weet je, na een tijdje kroop die Miyagi iedere keer op mijn rug en wat nog erger was toen hij er op een keer vanaf wilde stappen zat hij vast aan mij.Daar stonden we dan, we konden geen van tweeën een kant op en dat wel acht minuten lang.Vrouwtje en baasje zijn ondertussen maar weer het veld op gekomen om met me te kroelen, want ze zeiden dat ik dat wel had verdiend.

Maar wat ze allemaal wel op viel, was dat ik aan het genieten was, maar of dat nou van de kroelbeurt van het vrouwtje was of van het geen me net was overkomen dat is voor iedereen een vraag en voor mij een weet.
Maar morgen (rond 17.00 uur) ga ik weer met Miyagi “spelen” en misschien weten ze dan wel waardoor het kwam dat ik vanavond zo aan het genieten was.

Vrouwtje noemde dit alles een dekking en die zit er dus nu op.
Ze zegt ook dat er na een dekking over +/- negen weken puppy’s uit mijn buikje kunnen komen en als dat zo is (als alles goed gaat) dan is dat rond de verjaardag van Sinterklaas.

En dan vergeet ik dierendag en Sinterklaas 2005 nooit meer!
Nu ga ik lekker dromen, weltrusten!

Een dierendag die we nooit vergeten!

Vanmorgen heeft Rontu weer bloed laten prikken, deze keer was Keiko (die ging bij de voordeur zitten en liet Rontu en mij (het vrouwtje) er niet door) ter ondersteuning mee gegaan in de auto.
Het bloedprikken was zo gedaan en ook mocht de dierendokter even in haar kijken en die kleine heeft zich keurig gedragen, niet gebeten in de handen van de dokter en ook niet gep…t.
Omdat het dierendag was lag er bij de uitgang voor ieder hond een cadeautje en daar heeft ze thuis dan ook al heerlijk van gesnoept.

Na twee uur kregen we weer de uitslag.
De dierendokter had als mededeling dat haar progesteronwaarde op 10,5 staat, dat betekend dat ze vandaag gedekt moet worden en dan het liefst vanavond tussen 19.00 en 21.00 uur.
Dus ik heb geklijk de fokker gebeld en gezegd dat ze vanavond moet zorgen dat Miyagi thuis is om met Rontu te kunnen “spelen”.
Ilone zei; dat is geen probleem, Miyagi is gewoon thuis, maar kom maar rond zeven uur dan kunnen ze nog buiten “spelen”.

Deze dierendag zal hier in huis niet snel vergeten worden!

Niet weg.

We hebben weer mazzel, we hoeven vanavond niet weg.

Maar hoe kan dat, denken jullie,, ze moeten normaal gesproken op maandag toch naar school.
Nou dat klopt, maar de leraar en juf zijn weer naar Zwitserland toe en dus hoeven we vanavond en volgende week niet naar school.

Morgen moet het vrouwtje weer wel vroeg met mij (Rontu) weg, weer naar de dierendokter om bloed te prikken en eigenlijk heb ik het daar nu wel gezien.
Ik denk er dus goed over na om me morgen maar eens te misdragen.
Alles heb ik al bedacht, als de dierendokter mijn pootje pakt om de naald er in te doen trek ik mijn pootje uit z’n handen, bijt hem ook nog even in zijn vingers en als hij dan nog door gaat zal ik hem eens een po…e laten ruiken, want morgen vroeg als ik naar buiten ga dan doe ik lekker niet po…n en dat doe ik dan daar op tafel.
Maar toch zal ik daarna het bloedprikken laten gebeuren, want vrouwtje zegt dan dat ik misschien met Miyagi mag gaan spelen en daar heb ik wel zin in.
Maar waarom alleen met Miyagi en niet met de rest van de Shiba-clan dat snap ik niet goed, ook Keiko mag niet mee spelen en dat is helemaal raar.

Zo, nu gaan we nog even spelen op onze kamer en daarna nog een rondje lopen.

Te warm.

Dat ik netjes aan tafel kan zitten zonder aan het eten te komen wisten het baasje en vrouwtje wel , maar dat het bij Rontu ook zo zou zijn dat haden ze niet verwacht.
Maar vanavond onder het eten heeft Rontu bewezen dat ze het ook kan, kijk maar.

Maar ik denk dat het puur geluk is geweest dat het bord van vrouwtje niet leeg was voor dat zij weer aan tafel zat.Het eten was namelijk nog zo warm (de damp kwam er nog vanaf) dat Rontu bang was om haar mondje te verbranden en dus maar wachte en wachte en wachte tot het genoeg afgekoeld zou zijn om op te eten.En toen kwam vrouwtje al weer terug dus de volgende keer moet Rontu toch wat sneller zijn om kans te maken op een lekker maaltje wat eigenlijk voor baasje of vrouwtje bedoeld zou zijn.

Bloed prikken.

Wat er bij ons in huis toch allemaal aan de hand is, wij weten het niet, maar als er een van de damens wil gaan computeren dan doet dat ding het niet.
Zo was het dus gisteren middag en zo gaat het vandaag ook al heel de tijd.

Gisteren hebben we een bezoekje gehad van een nicht van het baasje en haar man (Chantal en Renè) en daar zijn baasje en vrouwtje ook mee naar een bruiloftsfeestje gegaan.
Ik moet eerlijk zeggen ik ken die twee nog niet zo goed (ze waren anderhalf jaar aan het fietsen in hele verre landen) maar ik mag ze wel.
Toen het ze dus met z’n viertjes weg gingen moesten Keiko en ik thuis blijven, want een bruiloftsfeest is niks voor hondjes en al was het wel wat voor hondjes dan niet voor loopse hondjes (een mooie witte jurk met rode vlekken is natuurlijk niet de bedoeling).

Nou even genoeg over gisteren.
Vanmorgen moest ik vroeg mijn bedje uit om naar Sleeuwijk te gaan, er moest bloed geprikt worden om te kijken hoe het met mijn hormoontjes gesteld is.
De dierendokter was erg aardig (hij heeft ooit ook de foto’s van mijn heupjes gemaakt) en de naald om bloed af te tappen zat er zo in.
Hij haalde er een half buisje uit en dat vond ik wel een beetje veel, maar toen het vrouwtje vertelde dat ket vanzelf weer aangevuld werd door mijn lijfje was het weer goed.
De uitslag van de proef zouden we twee uur later via de telefoon te horen krijgen dus ik dacht dat ik klaar was, maar nee hoor, de dierendokter wilde ook nog even kijken of alles binnen in mij ook goed was.
Dus hij ging net als z’n collega vorige week bij het uitsrijkje even met een ding in mijn k..je om te kijken en alles was goed.
Nou na even met de dierendokter gekroeld te hebben zijn we naar huis gegaan en heb ik het hele verhaal aan keiko verteld, en die snapt er niks van, want zij heeft dit nog nooit mee gemaakt.
Om tien uur precies ging de telefoon en baasje pakte op, ik zat naast hem en hoorde dat het de dierendokter was die vertelde dat de waarde van het hormoon progesteron in mijn bloed 2,7 was en dat dat al goed was voor de eerste keer bloedprikken.
Er is weer een afspraak gemaakt voor dinsdag ochtend on half tien om voor de tweede keer bloed te prikken en dan kan het zijn dat het hoog genoeg is om die dag gelijk naar Ilone te gaan, zodat ik met Miyagi kan gaan “spelen”.

Voor de rest van de dag zijn we met z’n alle lui geweest, alleen de normale rondjes buiten en dan binnen weer lekker slapen en niksen.