Van morgen ben ik lekker in de stad geweest, even tijd voor mezelf, om daarna rond een uur of vier de hondjes in de auto te laden om weer een ritje te maken naar Klaaswaal.
Daar woont Ilone en aangezien Rontu nog een keertje had afgesroken om bij Miyagi te gaan “spelen” moesten we daar naar toe.

Toen we daar aankwamen had Rontu opeens niet meer zo’n zin om met Miyagie te “spelen” zodat we een hartig woordje met haar gesproken hebben.
Dat ging ongeveer zo; Rontu ik heb een heel stuk gereden, de benzine is ook niet meer het goedkoopste wat er te koop is en als je nu niet met Miyagi gaat “spelen” krijg je misschien over negen weken geen puppy’s, dus meid kom op hij is toch erg lief en heel erg knap.
Nou de aanhouders winnen en na drie kwartier was het weer gebeurd, Miyagie kreeg het weer voor elkaar om acht minuten aan Rontu vast te blijven zitten.

Nou moesten we ’s avonds ook nog naar ringtraining, dus zijn we gelijk in de auto gestapt, onderweg even bij de Mac Donalds gestopt en gelijk weer door om weer op tijd op school te zijn.
Toen ik samen met de hondjes in de auto zat gingen er allemaal gadachtens door mijn hoofd heen.
Zou het gelukt zijn, hoe veel puppy’s zullen er uit komen, wat voor geslacht en welke kleur, hoe veel slapeloze nachten enz.?
Over een week of negen weten we vele van deze vragen te beantwoorden.

Bij ringtraining mocht Rontu niet binnen, dus Keiko had er zin in (deze week mocht Rontu vaak alleen mee en nu zij), ze liep dan ook weer erg goed.
Weer thuis gekomen de hondjes nog even uitgelaten en daarna vlug mijn bedje in, wat kan een mens moe zijn.