4 jaar geleden.

Wat gaat de tijd toch snel. Vier jaar geleden werden hier in huis de eerste puppy’s geboren en ondertussen zijn we alles aan het klaar maken zodat het laatste puppy van nestje 4 en 5 weg kan gaan.

Vier jaar geleden was het dus Rontu die haar eerste puppy’s kreeg en Miyuki was er daar eentje van. En zo zag het er toen uit.

KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA

Langs deze weg feliciteren we Maeko, Michi, Mitsu en Montaro met hun 4 jarige verjaardag. Dat er maar vele mogen volgen met veel knuffels en kluifjes.

Miyuki heeft natuurlijk vandaag haar verjaardag wel gevierd, maar dan deze keer op een rustige manier. Wel veel geknuffel, gekroel en kluifjes, maar haar cadeautje komt als Reigan weg is. En dat gaat helaas al eerder gebeuren als gepland, want zondagmorgen gaat hij voor de laatste keer met ons wandelen en dan komen zijn baasje en vrouwtje hem ophalen.

Miyuki geeft al de mensen en hondjes die haar al via een of andere manier gefeliciteerd hebben een dikke knuffel en een goede kroel.

Puppyreunië 2008

Vandaag was het dan eindelijk zover, de puppyreunië 2008 waar bijna alle puppy’s die hier in huis geboren zijn bij waren. Er miste er 2, want Miyuki moest haar taak als moeder uitvoeren en haar broertje Maeko was lekker in de Oostenrijkse bergen aan het wandelen.

Voor sommige van de “puppy’s” was het bijna 2 jaar geleden dat ze ons gezien hadden, maar dat was echt niet te merken toen ze ons weer zagen. Remko en ik zaten gelijk van top tot teen helemaal onder de pootafdrukjes en de tongetjes die lebberde over ons gezicht. Heerlijk!!!

Dsc00785_smallToen we op de afgesproken plek in Baarn aan kwamen stonden er al een paar op ons te wachten en even later waren we helemaal compleet en besloten om aan onze wandeling te beginnen. Alle honden mochten tegelijkertijd los en oohoohh wat was dat een feest. Voor de honden en voor ons, want het blijft toch prachtig om zo veel Shiba’s te zien genieten. Mama Rontu werd gelijk belaagt door Nagai en Montaro (Grimm in het dagelijkse leventje) want die wilde wel weer eens tikkertje spelen.

Halverwege de wandeling besloten we om eens foto’s te maken voor een “smoelenboek” en hier het resultaat.

Dsc00806_smallDit is Mitsu, de allereerste pup die hier in huis is geboren. Hij wordt helemaal verwend door twee van zijn baasjes en de rest van de familie staat er bij toe te kijken. Nog steeds zo dominant als toen, maar geweldig voor zijn baasjes. Dsc00821_small

De tweede die hier geboren is is Michi, mijn (Remko) “lievenlingetje”, wat een schatje was dat toen en nu eigenlijk nog. Deze dame heeft trouwens bewezen dat ze weet waar ze thuis hoort, want zonder omheining om de tuin blijft ze nog gewoon thuis. Maar ik denk dat ze weet dat ze het nergens zo goed kan krijgen dan dat ze het nu heeft en dat dat voor haar de drempel is. Wat een moppie!Dsc00811_small

De derde op rij, Montaro, o nee, Grimm. Hem komen we wel vaker tegen en voor hem was het dan ook niet meer als normaal dat hij ons zag, maar kroelen dat deed hij ook hoor. Samen met zijn baasjes en zijn opa en oma was hij nu ook van de partij terwijl zijn vrouwtje aan het wadlopen was. Wat we van hem kunnen zeggen, nou het is gewoon een schatje.

De vierde pup die hier is geboren is Miyuki die nu waarschijnlijk op het moment van foto’s maken lekker bij haar eigen puppy’s ligt.

De vijfde op rij is Maeko, we hopen dat we ook hem snel wer ens zien, want we zijn benieuwd of hij ons ook nog herkend zoals al de andere puppy’s.Dsc00809_small

Nummer 6, Nagai. Wat een stoere vent is dat ondertussen geworden zeg. Voor ons was het ook nog niet zo lang geleden dat we hem hadden gezien, want hij is niet al te lang geleden nog bij ons thuis op bezoek geweest. Maar ondertussen is hij wel de grootste van allemaal, maar aan zijn streekjes tijdens het wandelen kon je zien dat hij in zijn hoofd nog niet zo stoer is als dat hij er uit ziet.Dsc00816_small

Voor deze reunië het laatst geboren puppy, Nyoko. Deze dame is sinds een paar weken al een grootte meid en was dan ook erg aantrekkelijk voor de manne onder de honden. Maar ze is een echte dochter van Rontu, want aan haar lijf geen gezeur is haar motto. Zij is soms een dondersteentje, maar doet het helemaal goed bij haar baasje en vrouwtjes. En vandaag leit ze ven zien dat ze nog wat van haar moeder had geerfd, lang leve de douche na en wandeling, want dat is het gevolg van een duik in paard..p..p. En daar kan haar moeder ook weer over meeblaffen.

Na de wandeling zijn we met z’n alle in de auto’s gestapt om in Soestdijk wat te gaan drinken en eten. En net als tijdens de wandeling werden nu nog volop verhalen over de hondjes verteld tegen de andere baasjes en soms was er toch wel veel herkenning wat de meeste erg leuk vonden.

Photobucket

Wat een bekijk hadden we zeg toen we in de tuin van het pannenkoekenhuis wat zaten te drinken en dan te bedenken dat Nog 3 honden in de auto hadden zitten.

Photobucket

En even later hadden we onze tafeltjes opgezocht om daar aan de lekkere trek die we na de wandeling gekregen hadden gehoor aan te geven en een heerlijke pannenkoek op te gaan peuzelen.

Dsc00819_smallMaar dan zijn we eigenlijk nog 2 hele belangrijke hondjes vergeten die er toch wel bij waren vandaag. “Tante” Keiko en “mama” Rontu. Wat we van hun moeten zeggen, nou we zouden ze voor geen goud willen missen, maar dat is voor iedereen natuurlijk wel een bekend gegeven. Ook Lore (een mensenvriendinntje) was er vandaag bij, want die dame verdiende wel een goede en leuke beloning voor het geen ze allemaal heeft gedaan toen het laatste nestje hier in huis was. Ook vond ze het natuurlijk super om haar lievenlingetje Nyoko weer te zien, maar toen we aan haar vroegen wie na vandaag haar favoriet was, kon ze daar geen antwoord op geven. Maar ja, ze heeft natuurlijk nu ook weer een favoriet puppy wat nu door miyuki verwend wordt, puppy oranje geloof ik.

Deze dag was helemaal geweldig, Remko en ik, onze honden met alle puppy’s die we als frummetjes in onze handen hebben gehad. Wat wens je je nog meer? Wij niks en we hebben dan vandaag ook echt super genoten. Mensen bedankt voor jullie aanwezigheid en hopelijk hebben jullie net zo genoten als wij.

Update: klik hier voor de foto’s van deze dag in volledig formaat.

Er zijn er 5 jarig hoera, hoera!

Er zijn er 5 jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat zijn zij. Jaja, twee jaar geleden zaten wij ook rond de werpkist, net als nu dus. Alleen lagen er toen 5 puppy’s in, was Rontu de moeder, maar de vader was Miyagi. Ach, wat gaat de tijd toch snel, die schoffie’s zijn nu al 2 jaar.

Dsc02016aEerst hebben we Mitsu (reutje blauw); hij doet het helemaal geweldig, al weet hij af en toe niet van ophouden met spelen, maar dat geeft niet want hij woont samen met drie kindjes die ook geen genoeg krijgen van spelen met hem.

Als tweede kwam Michi (teefje rood); de deugniet, ze doet de dingen die ze doet alleen maar omdat het moet, maar ze laat wel even zien dat ze er eigenlijk helemaal geen zin in heeft. De kleinste uit het nest, waardoor ze gelijk Remko’s lievelingetje was (hij dacht dat ze wat te kort kwam), maar ze is helemaal uitgegroeid tot een super Shiba teefje. (foto volgt)

Vak_zeeland_2007_021aDe derde was Montaro (reutje groen); Hij gaat als Grimm door het leven en  woont samen met een speelkameraadje die net zo maf is als hij. Als we Montaro zien kruipt hij dan ook helemaal in onze nek van pure blijdschap, de dondersteen.

Pict1515a De vierde die geboren werd is de grootste dondersteen van allemaal. Ze heet Miyuki (teefje oranje) en woont bij nog twee andere Shiba hondjes in huis. Het leuke van alles is dat er nu om haar heen weer puppy’s zijn waarvan ze nu pas in de gaten begint te krijgen dat er meer is dan alleen een houten kist. Even serieus die Miyuki is natuurlijk onze Miyuki, maar dat ze de grootste dondersteen van het hele nest is is een ding wat zeker is. Van haar heb ik een oude foto uitgezocht, omdat jullie vaak zat zien hoe ze er nu uit ziet.

Img_3017aEn dan hebben we nog Maeko (reutje paars); de beste vriend van zijn vrouwtje. Wil alleen maar bij haar zijn en als dat niet zo is laat hij echt wel merken dat hij het er niet mee eens is. Niet dat hij zijn baasje niet aardig vind, maar zijn vouwtje is zijn allessie.

Lenig hoor.

Mijn broertjes en zusjes en ik hebben vandaag weer regelmatig dolle minuten gehad.
Maar voor we daar aan beginnen moeten we allemaal eerst een plasje doen op de bak en dat gaat bij vele van ons al gewoon vanzelf, sterker nog als we niet hoeven lopen we van de bak af en als we wel moeten gaan we er zelf wel weer naar toe om te plassen.

Dan is het tijd om te eten.
Soms gaan we nog bij mama Rontu melk drinken, maar steeds vaker gaan we brokjes eten en als toetje melk drinken.
Hier staat mijn zusje oranje (ze zal het weer eens niet zijn) gewoon bij mama Rontu uit haar bakje mee te eten terwijl zij haar brokjes aan het eten is, de deugniet, wij krijgen toch zelf ook brokjes.

Nadat we wat gegeten hebben gaan we dan met z´n alle spelen.
We vliegen dan met z´n alle door de puppyren en ook al de speeltjes hebben we ondekt.
Ook doen we al aan rangorde en kijken we hoever we bij elkaar kunnen gaan.

En als we dan weer moe zijn gaan we weer slapen.
Maar vandaag had ik nog geen slaap terwijl de rest al in dromeland was, toen ben ik maar gaan kijken hoe lenig ik al ben.
Knap lenig dus, al zeg ik het zelf.
Ik kwam er achter dat ik mijn eigen achterpoot al in mijn bekje vast kon houden.

Verder gebeuren er op straat allemaal rare dingen vandaag, er wordt veel lawaai gemaakt, niet dat we ons daar wat van aan trekken hoor, maar we horen het wel.
Dat is dan ook de reden dat baasje en vrouwtje van mama Rontu en tante Keiko vanavond thuis blijven en niet naar het verjaardagsfeestje van Paul gaan (ze zijn er vorige week op zijn verjaardag wel geweest hoor) of naar andere mensen om oud en nieuw te vieren, want dat is het feest waarom er zoveel lawaai gemaakt wordt en ze willen thuis zijn voor het geval wij wel bang worden.
Maar dat doen we niet hoor, we zijn geen watjes maar echte Shiba hondjes en die zijn toch nergens bang voor!

Ik moet dan ook van het vrouwtje van mama Rontu en tante Keiko zeggen dat iedereen vanavond moet uitkijken met het vuurwerk en ze wensen iedereen veel plezier met het vieren van het feest vanavond.

Knap hoor.

Wat we vanacht hebben mee gemaakt, geweldig gewoon, nou ja, op het wakker worden na dan.
Remko die werd op een gegeven moment wakker door het geluid van huilende puppy´s, hij dus naar benden om te gaan kijken wat er was, nou dit dus.
Er zaten twee puppy´s voor het deurtje van de werpkist te huilen, hij deed dus het deurtje open, zette ze op de bak en ze gingen gelijk plassen en po…n, is dit nou niet knap voor een puppy van nog geen vier weken,wij vinden van wel.
Vandaag gebeurde nog zoiets.
De blauwe reu ging op de bak zitten en liep er weer af, weer terug en er weer af en toen ging hij po…n, hij wist dus ook al waar hij moest zijn.

Verder zijn ze nu ook Rontu aan het uitproberen , haar oren en haar poten hebben het als de puppy´s wakker zijn zwaar te verduren, maar ze laat dat allemaal toe, de schat.
We hebben ondertussen ook heel wat lieve foto´s gemaakt, hier een paar ervan.

Samen een dutje doen, betekent lekker knus bij elkaar kruipen.

Teefje rood is ieder keer de eerste met het uitproberen van de speeltjes, ze kan dan ook heel lekker alleen spelen als al de andere aan het stoeien zijn.

En dan hebben we vanavond nog wat gedaan wat we niet konden laten, de puppy´s hebben de sneeuw van dicht bij gezien en gevoeld.

Met z´n alle in een mand om elkaar goed warm te houden en zo kijken naar dat rare witte spul.En toen ze hun nieuwsgierigheid niet meer de baas konden, ze wilde echt uit die mand, mochten ze voor een minuutje onder begeleiding van tante Keiko de eerste stapjes buiten doen.Sneeuw is iets wat ze hier in Nederland niet heel vaak mee zullen maken, maar hopelijk herhinneren ze zich dit de volgende keer nog.Na dat minuutje door de sneeuw lopen, snel weer terug naar mama Rontu die ze helemaal weer heeft opgewarmd.

Ik word ook verwend hoor.

Het is best leuk hoor die puppy’s in huis, want nu die gekroeld mogen worden komt er natuurlijk regelmatig bezoek en dan word ik ook verwend hoor, want ze weten dat ze mij ook aandacht moeten geven.

Gisterenavond kregen Rontu en ik een snoepje van Paul en Debby en het cadeautje voor de puppy’s mocht ik open maken en daar heb ik dan ook gelijk even mee gespeeld, dat kon ik natuurlijk niet laten.

Vanmorgen was het vrouwtje werken en het baasje werkte thuis, zodat hij de puppy’s regelmatig op de braadslee (ehuuu, kattebak) kon zetten en toen het vrouwtje thuis kwam kwamen ook de mensenvriendjes en mensenvriendinnetjes uit de straat met hun moeders even de puppy’s aaien.

Even daarna kwamen nog twee mensenvriendinnetjes met hun mama.
Het waren Quinty en Moïse en die hadden voor Rontu een pakketje bij waarop stond “voor de allerliefste moeder” en voor mij hadden ze een pakketje bij waarop stond “voor de allerliefste tante” en voor de puppy’s hadden ze een heuze kraammand bij, met drie cadeutjes voor reutjes en twee cadeautjes voor teefjes.
Van Moïse moeten we altijd eerst netjes zitten voordat we wat te snoepen krijgen dus ik heb dat maar gedaan, maar die Rontu die deed het dus niet, stout toch, van die goede moeder.

Wat hun hebben mogen doen was een grote wens van ze, met de puppy’s kroelen al ging er ergens iets fout, want er rolde op een gegeven moment dikke tranen bij Moïse over haar wangen.
De reden was dat ze de puppy’s al helemaal in haar hartje had gesloten en dat ze eigenlijk niet meer naar huis wilde, maar toen vertelde baasje en vrouwtje dat Rontu het vast wel goed vond dat ze nog vaker naar haar kindjes komen kijken en alles was weer goed.

En vanavond was het voor de fam. Dillen zover, ze mochten ook eindelijk even de puppy’s vast houden om ze later weer af te geven zodat ze hun brokjes konden gaan eten en nog een partijtje te stoeien, want zoals baasje en vrouwtje op het moment zeggen, we hebben geen t.v. nodig, want we beleven genoeg hier in huis met die puppy’s en genieten daar allemaal van, ik dus ook.

Goed gekeurd.

Vanmorgen heb ik en mijn puppy’s eerst eens heerlijk tot een uur of acht lekker uitgeslapen, dat was lang geleden zeg, de laatste weken lagen die puppy’s gewoon heel de nacht door te drinken, maar nu werden ze pas na mij wakker, of zou ik gewoon niet meer merken dat ze ’s nachts wat komen drinken.
Nadat ze weer wat gedronken en gespeeld hadden vielen ze weer in slaap en toen ze weer wakker waren kregen ze brokjes van het baasje.
Ik heb eens gekeken of ze wel netsjes deden onder het eten.
Ik moet zeggen het ging redelijk, ze stonden alleen nog maar met de voorpoten in de etensbak en als jullie nou denken ik mis er een, nou die lag nog te slapen, de luilak.

Vanmiddag ging de telefoon, de fam. Alma was al in Breda of het goed was dat ze er wat eerder waren, na zo lang in de auto te hebben gezeten werd er door het baasje natuurlijk gezegd dat ze al konden komen en ik was gelijk heel allert, want wat zouden dat voor mensen zijn die een puppy van mij willen.

Toen ze binnen kwamen was ik nog even met Keiko en het vrouwtje een plasje doen, maar toen we weer binnen kwamen was het hele huis vol.
De fam. Alma bestaat namelijk uit papa, mama en drie kinderen en dan baasje, vrouwtje, Keiko, ik en de puppy’s er bij en je hebt een huis vol.

Ik moet zeggen dat het volgens mij wel lieve mensen zijn en dat ze denk ik ook wel goed voor mijn puppy zullen zorgen, dus ja hoor baasje en vrouwtje de fam. Alma is goed gekeurd er mag een puppy van mij naar hun toe hoor!

Hier hebben we trouwens de kleinste telg van de fam. Alma en die kreeg er geen genoeg van om met de puppy’s te kroelen, de rest ook niet hoor.
Op een gegeven moment zei het vrouwtje dan ook dat de puppy’s even moesten slapen en dat ze voor ze naar huis zouden gaan ze nog wel een keertje vast mochten houden.
Nog een hele poos hebben baasje, vrouwtje met de fam. Alma gekletst en na een paar uur gezelligheid werd het dan toch tijd om nog een keer met de puppy’s te kroelen, de jassen op te zoeken en naar huis te gaan.

Een van deze twee teefjes gaat de volgende keer als ze hier zijn mee naar hun toe, maar welke dat is nog een raadsel.Maar nu weten ze dat ze alle twee erg lief en ondeugend kunnen zijn en met die gedachten kunnen ze nu nog een poosje vooruit.Want veel zullen ze niet komen, een autorit van twee en half uur heen en twee en half uur terug is natuurlijk niet iets wat je iedere week doet.Dus lang leven deze web-log, want zo kunnen ze toch mee maken wat de puppy’s allemaal beleven.

De Kerstman.

Wat een 2de Kerstdag weer zeg.
Vanmorgen gingen baasje en vrouwtje eerst even naar Moïse, want die is jarig vandaag, mensenvriendinnetje ook van ons nog een poot en een knuffel hoor.
Toen ze weer terug kwamen hebben ze eerst met de puppy´s gespeeld en in het kader van de socialisatie hebben ze toen ook de zingende Shar Pei bij ze in de werpkist gezet.
Nou bang waren ze er in ieder geval niet van, want ze zaten gewoon in zijn pootjes te bijten.
Of hadden de puppy’s gezien hoe het vrouwtje hem liet zingen en beten ze daarom in zijn pootje zodat hij doorging met zingen, als dat zo is leren ze wel erg snel zeg.

Op eens waren opa en oma er, die hebben ook nog met ons gespeeld en met de puppy’s gekroeld.
Nadat ons vrouwtje toen een hele tijd in de keuken had gestaan kwam er weer bezoek.
Peter, Monique en Kim waren degene die 2de Kerstdag ook bij ons kwamen vieren.
Het vrouwtje moest nog een hele tijd in de keuken staan maar ondertussen werden er de nodige cadeautje uit gepakt.
En opeens was er een heuze Kerstman hier in huis.
En ook hij wilde wel eens met de puppy’s op de foto, maar zo te zien was hij toen hij er drie in zijn armen had bang dat hij er eentje zou laten vallen, dus baasje heeft snel de foto gemaakt en de pupy’s weer uit zijn armen gered.
De puppy’s hebben allemaal bij de Kerstman mogen kroelen en nadat hij had mee gegeten en de rest van de cadeautjes waren uitgepakt ging hij weer weg.
Wat wij trouwens nog wel even kwijt willen, wij hadden de Kerstman nog nooit gezien en die puppy’s zijn net drie weken oud en hij komt al op bezoek, dat is toch niet eerlijk.

Toen alle mensen weer weg waren en wij alleen met het baasje en vrouwtje over bleven zeiden ze dat er morgen weer bezoek komt.
De fam. Alma komt naar hun puppy kijken, maar wie dat is weten ze nog niet dus komen ze eigelijk naar alle puppy’s kijken.
Ik (Rontu) ga goed kijken of het wel lieve mensen zijn die goed voor mijn puppy kunnen zorgen, want ook ik moet er een goed gevoel bij hebben voor ik een puppy van mij naar hun toe laat gaan.

1ste Kerstdag of was het 1ste keer brokjes?

Na een nacht heerlijk te hebben geslapen werden we vandaag met z’n alle wakker en vonden het maar wat raar dat er helemaal niemand weg hoefde., dit is namelijk nog niet zo vaak voor gekomen zolang wij op deze aardbol rond huppelen.

Na een lekker ontbijtje bij mama Rontu hebben we nog even met elkaar gespeeld en dat liep al snel uit op ruzie, Kerst is vrede op aarde riep het vrouwtje van mama Rontu en wij maar door gaan.
Na een kwartietje te hebben gespeeld vielen we allemaal weer als een blok in slaap, heerlijk hoor slapen.

Toen we weer wakker werden zo rond de klok van twaalf uur, hebben we weer wat gedronken bij mama Rontu en daarna moest die weg om te gaan plassen en po…n.
En weet je toen stonden er even later kleine mensjes bij ons te kijken en ze gingen ons ook nog aaien.
Het waren Kaya en Xem en van hun werd gezegt dat dat nu mensenkindjes zijn net als wij hondenkindjes zijn, ze waren heel lief voor ons hoor en daarom waren wij helemaal niet bang om op hun af te lopen.
Het vrouwtje van mama Rontu zei dat er de komende weken nog wel meer mensenkindjes komen kijken, zoals Lore, Lout, Moïse, Quinty.
Dylan zal ook nog wel komen, gezellig met z’n alle kroelen.

Nadat Kaya en Xem weg waren drufde het vrouwtje van mama Rontu het wel aan om ons alle 5 vast te houden, ja allemaal tegelijk dan, want we waren zo moe dat we eigenlijk weer wilde slapen.

Vanmiddag werden er voor ons brokjes geweekt, zodat ze niet zo hard meer waren, we hebben dan wel wat tandjes maar die brokjes zijn nog wel erg hard voor onze tandjes, maar dat komt ooit wel goed hoor.

En vanavond was het dan zover, onze 1ste brokjes.
We vonden het allemaal lekkerder dan de Biogarde van gisteren en we zaten dan ook zo met z’n alle in de etensbak.
En met zitten bedoelde ik ook zitten, soms zaten we er met z’n tweetjes in, want er was ons vanmorgen verteld dat je met Kerst alles deelt, dus waarom de etensbak niet.
Na een half uurtje te hebben gegeten met z’n alle, ja ja we hebben allemaal brokjes op (mama Rontu de meeste hoor) ging mijn broertje groen nog eens even kijken of de etensbak echt wel leeg was.
Hij zetten de bak dan ook op de zijkant om het allemaal eens goed te kunnen controleren en toen hij er zeker van was zetten hij de bak weer netjes terug en ging net als ons lekker slapen.

Toen het baajes en vrouwtje ven mama Rontu lekker zaten te eten, gingen mama Rontu en Keiko gezellig bij hun aan tafel zitten en wij mochten er ook een voor een bij, gezellig.
’s Avonds allemaal op mogen blijven (in de puppyren) om pas heel laat in de weer in de werpkist te moeten om te gaan slapen, maar dat deden wel al hoor.

Maar als dit Kerst is dan willen wij wel dat het ieder dag Kerst is, lekker met z’n alle thuis gezellige dingen doen.
Gelukkig, ze zeggen dat het morgen 2de Kerstdag is.

Kroelen op Kerstavond.

Na een vermoeiende week kwam het vrouwtje vandaag juichend thuis, joepie het is Kerst en dat betekend dat de puppy’s gekroeld mogen worden dooe andere mensen dan ons, was wat ze zei toen ze de deur door kwam.

Ze kreeg te horen van het baasje dat hij mijn puppy’s al wat Biogarde gegeven had, maar dat ze niet wisten wat ze er mee aan moesten.
Maar ik denk dat ze het gewoon niet lekker hebben gevonden, nou ik wel hoor, dus het bordje is toch leeg gegaan.

Vanvond was het dan ook al gelijk prijs, Michael en Mirjam waren de eerste die mijn puppy’s vast mochten houden en ze waren gelijk verkocht.
Nee, niet de twee puppy’s die nog te koop zijn maar Michael en Mirjam, ze vonden mijn puppy’s helemaal geweldig.
Ik vond het ook goed hoor, want dat zijn wel zulke goede vrienden die ik regelmatig zie, dat ik mijn puppy’s daar wel aan toe vertrouw.

Morgen is het eerste Kerstdag en dan zijn we lekker met z’n alle thuis.

Tandjes en oortjes.

Gisteren avond voelde ik al wat raars in mijn mondje, maar vandaag viel het helemaal goed op.
Er zijn ondertussen twee scherpe dingen in mijn mondje opgedoken.
Het vrouwtje van mama Rontu noemt het tandjes,en ze zegt dan ook dat nu de uitslag van de poll bekent is.
Wat dat nu weer betekend ik weet het niet, maar jullie vast en zeker wel.

Eerst zag ik het baasje en vrouwtje van mama Rontu alleen maar, maar nu hoor ik ze al van te voren aan komen
En als ze dan een geluid maken dat ik nog niet ken dan moet ik sinds gisteren ook regelmatig blaffen en grommen, mijn oortjes werken dus ook al.
Dat is ook het geval bij mijn broertjes en zusjes hoor, dus zitten we ook tegen elkaar te kibbelen.
Verder staan en liggen er nu allemaal rare dingen in de werpkist maar voornamelijk in de puppyren, het is zacht, het piept, het beweegt en mama Rontu doet er ook wat mee.
Ik ga morgen maar eens op onderzoek uit, want ik wil natuurlijk wel weten wat dat nu weer is.

Het vrouwtje van mama Rontu heeft vandaag ook voor ons nog wat gekocht in de winkel waar ze werkt, ze noemt het Biogarde (gisteren kreeg mama Rontu dat en toen hadden mijn twee broertjes daar ook al wat van geproeft) en ze zegt dat we daar morgen middag wat van krijgen.

Het gaat erg snel!

Vanmiddag heb ik de puppy´s maar eens een voor een uit de werpkist de puppyren in laten glijden, misschien dat ze nu weten wat de bedoeling is.
Toen ze eenmaal in de puppyren waren ging het allemaal erg vlug.
Eerst wat drinken bij Rontu, ondertussen zette de rode teef heel de boel op stelten met haar geschreeuw, maar ze kreeg daarvoor van haar blauwe broer op haar donder, hij stond gewoon te grommen en te blaffen.
Nog even met z´n alle een rondje door de puppyren lopen om daarna in slaap te vallen waar ze ook stonden.

Toen ik (Remko) thuis kwam van mijn werk was alles weer wakker aan het worden.
Rontu en Keiko kregen wat Biogarde en wat bleek tot onze verbazing, de groene en paarse reu hadden daar ook wel zin in.
Even later zaten ze dan ook een voor een bij Rontu in haar etensbak mee te snoepen van dat heerlijke prutje.
Toen Rontu vond dat ze genoeg had moest zelfs de bodem van de etensbak nog helemaal schoon gemaakt worden en Rontu stond gewoon toe te kijken hoe dat gedaan werd door haar puppy´s.

Daarna kwamen ze ook nog de waterbak tegen en dat wilde ze ook wel eens proeven, nou zo gezegt zo gedaan.Ook daar gingen een voor een die kopjes in en af en toe gingen die tongetjes uit hun mondje om van het water te drinken en nasmikkelen dat ze deden.Na een kwartiertje bij de puppyren te hebben gezeten om te genieten hadden ze volgens ons bijna allemaal wel wat gedronken (de meeste water en ook nog wat melk van Rontu) en was het weer tijd om te plassen en te po…n, overal viel wel wat en Rontu had het gelijk super druk.

Als dit zo door blijft gaan dan is het met Kerstmis hier erg leuk in huis, want het gaat nu even allemaal wel erg snel.

Wegen.

Zoals jullie wel weten worden mijn puppy’s regelmatig gewogen, vandaag was het ook weer zover.

Schrik niet hoor, want ik geef volgens mij genoeg melk.
Reutje blauw weegt nu 1008 gram, ja ja hij is al zwaarder dan een kilo, wat een vreetzak zeg.
Teefje rood weegt nu776 gram, lekker groeien op haar gemakkie.
Reutje groen weegt nu 894 gram.
Teefje oranje (eerst blauw/groen) weegt nu 808 gram.
Reutje paars (eesrt blauw/rood) weegt nu 946 gram.
Al met al doen ze het erg goed.

Onder het wegen had vrouwtje maar de mogelijkheid om van 1 pup een foto te maken, de rest lag namelijk weer eens niet stil.Na het wegen had teefje oranje zoiets van stil gelegen heb ik nu genoeg ik ga weer eens verder kijken dan mijn neusje lang is en ze kwam gewoon haar melk bij mij halen terwijl ik in de puppyren lag te slapen, ze is dus weer van de loopplank afgegeleden.

Verder komt er zo meteen nog wat bezoek, ik moet er alleen nog eens over nadenken of ik aan hun mijn puppy’s laat zien.
Het is de kapper en Nancy, ik ken hun natruurlijk wel, maar dat wilk nog niet zeggen dat ze mogen kijken, ach ik kijk wel hoe het loopt.

Dichtbij.

Ik heb al wel vaker aan de puppy’s mogen ruiken, maar vadaag mocht ik er wel erg dichtbij in de buurt komen.

Baasje heeft namelijk op een gegeven moment al de puppy’s even in de puppyren gelegd en toen zag ik ze daar lekker rond krioelen.Rontu zat wel bij de puppy’s hoor en die hield erg goed in de gaten of dat ik niks aan haar puppy’s deed, maar natuurlijk gedroeg ik mij als een heuze tante.Ik kon de puppy’s bijna aanraken toen ze gingen slapen in het hoekje van de puppyren.

Vrouwtje vertelde mij dat er op het moment van de puppy’s die bij ons weg gaan de namen al bekend zijn, ze gaan heten Maeko Miyagi Tenshi Yoi (een reutje) en Michi Rontu Tenshi Yoi (een teefje).
Maeko betekent “eerlijk kind”en Michi betekent “juiste weg”.
Maar wie er bij ons weg gaan of bij ons blijft is nog niet bekend hoor, ik heb daarin hoop ik ook nog wel wat te vertellen, stel je voor dat baasje en vrouwtje de pup willen houden waar ik helemaal niet mee om kan gaan, dat pik ik niet hoor.

Nu ga ik met het baasje naar school, dus ik ga vlug de auto in anders vertrekt hij zonder mij.
Lijkt me trouwens best een leuk gezicht, baasje die al de hindernissen neemt.

Wassen.

Ik heb het allemaal maar druk, gisteren was ik de eerste die mijn oogjes open deed en vond toen gelijk dat ik de wereld moets ontdekken, maar dat weten jullie allemaal al.
Vandaag hebben mijn broertjes en zusje ook allemaal hun oogjes open gedaan, maar die zijn nog niet zo ondernemend als ik.

Wel hebben we vandaag allemaal goed kennis gemaakt met baasje en vrouwtje van mama Rontu en tante Keiko, ze hebben ons namelijk om de beurt gekroeld maar daarvoor kregen we eerst raar spul in onze mondjes, dat hebben we nog nooit gehad.
Dat spul had een raar kleurtje (welke dat weet ik natuurlijk nog niet, maar er werd gezegd dat het roze was) en het smaakte niet zo lekker als de melk van mama Rontu.
Haar baasje en vrouwtje vertelde dat het goed voor ons was en dat het zou zorgen dat wij geen wormpjes in onze buikjes krijgen.

Verder heb ik de hele dag geprobeert om te gaan lopen, teminste als ik niet lag te slapen of bij mama Rontu melk aan het drinken was.
Ook heb ik me nog bezig gehouden om mijn zus te wassen, dat heeft mama Rontu mij al geleerd, die ligt ons namelijk ook heel vaak te wassen.
Verder ben ik nu ook regelmatig met al mijn broertjes en mijn zusje een potje aan het stoeien, de rangorde moet toch ondertussen ook bepaald worden en daar kunnen we niet vroeg genoeg mee beginnen.

Nu ga ik weer naar mama Rontu voordat al de melk op is.

Op ontdekking!

Vandaag zagen we dat bij de oranje teef de oogjes open gaan (bij de paarse reu gaat het ook al gebeuren hoor).
Weet je wat, dacht ze, laat ik maar meteen op ontdekking gaan, want die werpkist die ken ik nu qua geur en warmte al wel.
Ze wilde wel eens zien wat er voorbij de horizon van de werpkist allemaal te zien is.

Op de foto hiernaast zie je al goed dat de oogjes open gaan van de oranje teef. De rest zal snel volgen, we zien de eerste spleetjes bij de andere pups ook al komen.

Hopenlijk willen die de werpkist eerst van binnen nog eens goed bekijken, voordat ze op de wandel gaan.

Zijn ze niet al goed gegroeid?

Als je alleen de foto’s van de kopjes ziet, dan valt dat niet zo goed op, daarom hebben we nu een andere foto genomen.
Toen ze net geboren waren konden ze nog alle 5 in 2 handen gehouden worden, maar nu is dat echt niet meer het geval.
Nadat ik de teefjes in mijn handen heb gehad heb ik ook de reutjes maar in mijn handen genomen en daaraan hebben we nu al onze handen aan vol.
En zie ze dan nog maar eens stil te houden, nee dus, je hoeft niet te vragen voor een foto van alle 5 de pups in de handen, daarvoor hebben we een reus nodig met zeer grote handen.

Ik weet het niet meer hoor.

Gisteren hadden het vrouwtje en Keiko een cadeautje gekregen van Ilone en nu weet ik niet meer wie welke pup is.
Ilone vond het volgens mij erg onduidelijk wie wie was, maar ik nu ook.
Eerst had ik een blauwe, rode, groene, blauw/groene en blauw/rode pup.
Nu heb ik een blauwe, rode, groene, oranje en paarse pup, maar wie is nu wie?
Ilone; bedankt hoor, ik ga maar eens goed ruiken, dan weet ik het vast zo wel weer!

Verder lijkt het erop dat mijn puppy’s sneller gaan lopen dan dat ze hun oogjes open hebben.
Er willen er namelijk al drie echt op hun pootjes gaan staan en sterker nog ze zetten hun pootjes ook al onder hun lijfje en bewegen zich zo voort, maar voor ze het weten liggen ze weer met vier poten gestrekt en dat is best een grappig gezicht hoor.

Verder wil iedereen nu onderhand wel eens weten hoe de pup gaat heten die baasje en vrouwtje zelf gaan houden, nou hier komt het hoor.
Als er een teefje blijft dan wordt het Miyuki (sneeuw) en blijft er een reutje dan gaat hij Mitsu (licht) heten, teminste dat hebben het baasje en vrouwtje gezegt.

Nu ga ik weer snel naar beneden, de puppy’s willen vast wel weer wat melk.

Wat te vertellen.

Net heb ik even een onderonsje gehad met mama Rontu, ik had haar namelijk wat te vertellen.
Ik heb even mijn kopje in haar oortje gestopt zodat niemand van mijn broertjes of mijn zusje me kon horen en heb mijn verhaal gedaan.

Ik heb gezegd dat ik haar de aller, aller beste mama vind van heel de wereld!Maar ja, ik ken dan ook nog geen andere mama’s.Ik heb haar ook bedankt dat ze zulke lekkere melk heeft en dat het ook erg knap is geweest van haar dat ze zelfs melk heeft gegeven terwijl ze zelf ziekjes was (ik hoop nooit diaree te krijgen).

Verder heb ik gezegd dat ze de mooiste naam aan mij moet geven, maar toen zei ze dat zij daar niks over te vertellen had en dat het baasje en vrouwtje daar over gingen.
Maar wie nou het baasje en vrouwtje zijn dat weet ik nog niet, want ik heb ze nog steeds niet gezien.
Ik hoop die dan ook binnekort te mogen ontmoeten als mijn oogjes open gaan.

Nou ga ik weer snel naar mijn broertjes en zusje toe.
Lekker warm tegen elkaar aan liggen slapen en straks nog wat heerlijke melk drinken bij mama Rontu!

M, M, M, M en M.

We hebben al best veel vragen gekregen hoe we de puppy’s gaan noemen, nou we zijn er aan uit hoor.
We willen dat de stamboomnaam met de letter M begint en dan is het ook leuk als hij ook nog een beetje Japans klinkt.
De reutjes gaan dan M… Miyagi Tenshi Yoi heten en de teefjes M… Rontu Tenshi Yoi.
Hoe de nieuwe baasjes van de puppy’s ze gaan noemen moeten ze zelf weten, maar wij vinden het altijd leuk om de roepnaam het zelfde te hebben als de stamboomnaam.
Hoe wij de pup gaan noemen die we houden weten we al, maar dat willen we nog even geheim houden.

Verder zijn we vanavond eens heerlijk alleen met keiko op stap geweest, die verdiend wat extra aandacht en dat heeft ze dan ook gekregen.
Met mij (Remko) heeft ze weer lekker door de klas gerend en heeft al de behendigheidshindernissen genomen, zelfs veel meer dan dat de bedoeling was.
Zelfs de paaltje gingen super snel en dat is heel wat voor Keiko.

Moet je Keiko trouwens hier eens zien zitten, ze had echt een blik in haar ogen van Rontu ik wil met die Puppy’s kroelen en spelen, wanneer mag dat nou eens?
Ook kunnen jullie nu zien dat de puppyren versierd is voor de kerst en dat Rontu en haar puppy’s al een paar kaarten hebben gehad voor de gezinsuitbreiding.

Hoopje hond.

Dit hoopje hond wilde we jullie niet onthouden.
Het is in een woord geweldig hoe de puppy’s heel de dag door elkaar opzoeken.
Zo liggen ze allemaal door heel de werpkist heen en een paar tellen later liggen ze allemaal te drinken of ze liggen allemaal op een hoop.

Wij telde er 5, Rontu telde er ook 5 en jullie?

Nadat we ze uit de knoop gehaald hadden hebben we weer maar eens foto’s gemaakt van heel dicht bij.

Reutje blauw weegt nu 577 gram.

Teefje rood weegt nu 406 gram.

Reutje groen weegt nu 504 gram.Teefje blauw/groen weegt nu 466 gram.

Reutje blauw/ rood weegt nu 535 gram.

De hoofdjes zijn nog niet echt veranderd maar de lijfjes wel degelijk, ze zijn allemaal verdubbeld wat het gewicht betreft en dat is te zien (trouwens ook te voelen als we ze op pakken).
De twee puppy’s met de blauw/groen en blauw/rood lintje waren nog diep in slaap toen we ze op pakte om te wegen en om een nieuw lintje om te doen en dan valt natuurlijk spontaan hun bekje open om te geeuwen.

Ondertussen is er ook al bekent dat er twee puppy’s straks nieuwe baasjes krijgen en die baasjes willen we dan ook veel plezier wensen de komende tijd met het lezen van de verhalen over hun puppy’s, Rontu, Keiko en ons zelf natuurlijk.
Want dat wij de komende weken veel plezier en soms wat minder plezier gaan beleven is een ding wat zeker is.

Na het eten.

Ik ben ondertussen bijna klaar met het versieren van de huiskamer, alleen de werpkist moet nog in kerstsfeer gebracht worden.
Hoe ik dat ga doen daar moet ik nog even over nadenken, maar dat zal ook wel goed komen.

Dat het net lijkt of dat Rontu aan lopende band werk doet heb ik van de week al verteld, maar als ze eens even geen pup aan het melk geven is, kruipt ze af en toe eens even lekker weg.
De puppy’s liggen dan lekker uit te buiken na het eten en Rontu neemt dan even een paar minuten voor zichzelf en dat moet kunnen.

Maar als er weer een puppy wakker is en die piept, is Rontu zo weer van de partij en gaat weer bij haar puppy’s liggen om ze te laten po…n en plassen en soms is het alweer nodig om weer eten te geven.

Knap toch dat Rontu allemaal weet wat er van haar verlangd word, bij de vrouwen moeten er allemaal cursussen worden gevolgd en de boeken worden gelezen, maar zij doet het toch maar mooi uit haar eiegen.

Met z’n alle!!!

Wat een knus gezinnetje is het toch.
Bijna heel de dag zijn ze met z’n alle en tante Keiko zit er dan ook bij zodat heel de familie kompleet is.
Ik heb af en toe gewoon medeleiden met Rontu, heel de dag door ligt er wel een pup te drinken (een soort lopende band werk), maar regelmatig liggen ze met zijn alle te drinken.
Maar Rontu laat het allemaal over zich heen komen, als een geboren moedertje.

Ze is zo lief voor haar puppy’s dat als ze naar buiten moet (diaree is geen pretje) ze netjes haar werpkist verlaat, komt ons halen of ze maakt ons wakker, zodat ze haar werpkist en haar puppy’s niet vies hoeft te maken.
We hopen alleen dat haar kwaaltje snel over is (we houden haar goed in de gaten hoor), want ze kan het op dit moment eigenlijk niet hebben om ziek te zijn, ze heeft wel wat anders te doen.

De puppy’s doen het trouwens heel goed, om op z’n hollands te zeggen ze groeien als kool..
Reutje blauw weegt ondertussen 461 gram, teefje rood 322 garm, reutje groen 393 gram, teeftje blauw/groen 357 gram en reutje blauw/rood 395 gram.

Remko en ik genieten volop van dit span, want moet je dit reutje zien liggen slapen, gewoon leker eigenwijs toch!
Op het ruggetje met alle pootje in de lucht, maar hij weet ook al wel dat hij iets moet beschermen en houdt dan daar ook een pootje voor, stel je voor dat iemand het ziet
En dat is wel nodig, want zo ongeveer alle buurtjes hebben al wel voor het raam gestaan om naar de puppy’s van Rontu te kijken.
De mensenvriendinnetje en mensenvriendjes uit de straat kunnen dan ook niet wachten tot ze ze mogen aaien.
Maar ja dan moeten ze nog even een paar weekjes geduld hebben.

Het gaat goed hoor.

Langs alle kanten hoor ik de vraag hoe het met mij gaat nu Rontu puppy’s heeft, nou hier het antwoord dan.

Het gaat goed met mij, al heb ik op het moment erg druk met het kijken naar die kleine Shiba puppy’s.
Ik zit dan ook bijna heel de dag aan de zijkant van de werpkist om te kijken hoe die kleintje door de werpkist krioelen en kijk gelijk of ze wel goed te drinken krijgen van Rontu.
Ook moet ik (vind ik zelf) over Rontu en haar puppy’s waken, zodra ik een pup hoor piepen dan ga ik vlug kijken of ik ze moet helpen, maar Rontu lost alles alleen op, knap toch.
Ik moet eerlijk zeggen dat Rontu het erg goed doet zo voor de eerste keer, maar ja ik had ook niet anders verwacht, want ik heb haar toch ook een beetje opgevoed.

Verder gaat het leven hier gewoon door hoor.
Baasje gaat naar zijn werk.
Vrouwtje gaat ook werken en als ze thuis komt dan willen Rontu en ik ook nog wel even een plasje doen, de werpkist moet ook nog schoon gemaakt worden net zoals het huis en de boodschappen moeten ook in huis gehaald worden.
Dus zoals je ziet hebben wij het op het moment allemaal even druk, maar het is wel genieten hoor, dus ons hoor je niet klagen.

5 Puppy’s van 1 dag oud.

Eerst willen wij iedereen bedanken voor de felicitatie’s op welke manier dan ook.
Gisteren werden we zo ongeveer gek van de telefoon, de reactie’s op de log van gisteren liegen er ook niet om en er viel zelfs vandaag al een kaartje binnen van de familie Alma (die hebben met dit nestje ook een mooi Sinterklaas cadeautje gekregen).

Met Rontu en haar puppy’s gaat alles goed en we moeten zeggen dat Rontu het helemaal geweldig doet zo voor de eerste keer.
Ze houd de boel goed schoon, bewaakt de puppy’s en geeft volgens ons ook lekkere melk, want we houden natuurlijk bij hoeveel een puppy groeit, kijk maar.

Reutje blauw weegt nu 321 gram.

Teefje rood weegt nu 230 gram.

Reutje groen weegt nu 289 gram.Teefje blauw/groen weegt nu 259 gram.

Reutje blauw/rood weegt nu 267 gram.

We genieten er zelf ieder moment van de dag van, kijk maar hoe ik (Patricia) van morgen om een uur of half zes het gezinnetje aan trof.
Zeg nou zelf dit is toch een gezellig ontbijt.

Keiko (die we niet vergeten hoor) krijgt trouwens ook geen genoeg van naar dit tafreeltje te kijken, ze zit regelmatig naast de werpkist met haar neus over de rand te gluren hoe Rontu en haar puppy’s het maken en dat is natuurlijk ook een super gezicht.

Verder zijn we nu ook aan het nadenken met welke letter de namen van ons nestje gaan beginnen (de stamboomnamen dan).
We willen namelijkons eigen puppy weer een Japanse naam geven met een toepasselijke naam.
Dan moet je even iets verder zoeken dan je neus lang is, want het is ook leuk dat alle andere puppy’s ook een japanse naam krijgen op de stamboom en misschien als roepnaam.

Puppy’s geboren!

Ik weet nu eindelijk waarom ik de laatste tijd zoveel ben aangekomen. Ik was blijkbaar in verwachting.

Omdat ik gisteren ochtend al een lage temperatuur had (Ilone; we wilde pas bellen als het echt nodig was, maar bedankt voor het stand-by staan), verwachtte mijn baasje al dat het vannacht zou gebeuren. Daarom bleef hij al veel langer op dan normaal, en ik mocht vaak naar buiten. Het vrouwtje was al om 21:00 naar bed gegaan om alvast een paar uur te slapen. Om 23:30 besloot het baasje dat het tijd was voor aflos, zodat hij zelf naar bed kon gaan, en te zorgen dat het vrouwtje over mij zou waken.

Mijn baasje heeft niet lang in bed gelegen, want ik begon om 00:00 met persbewegingen. Dus mijn vrouwtje gauw geroepen. Even moest ik schreeuwen van de pijn, waarna om 0:30 mijn eerste puppy geboren is, een reu (met het blauwe lintje) van maar liefst 279 gram.

Een klein kwartier later om 0:49 kwam de tweede pup, een teef (met het rode lintje) en een gewicht van 201 gram. Ze floepte er zomaar uit, zonder dat ik moest schreeuwen van de pijn.

21 minuten daarna om 01:10 kwam er weer een pup. Wederom een reu van nu 247 gram (met het groene lintje). Mijn baasje dacht dat ik al klaar was, want op de echo waren tenslotte 3 puppy’s te zien. Maar het vrouwtje vond dat ik nog steeds erg onrustig was….

En ja hoor…om 01:33 werd een vierde pup geboren deze keer weer een teefje met een gewicht van 234 gram (voorzien van een blauw / groen lintje, want meer kleuren hadden we niet). Zo had ik toch mooi vier puppy’s ter wereld gebracht, eigenlijk ging het dus allemaal vanzelf en snel achter elkaar. En toch zat het nog niet lekker…zou er dan toch een vijfde pup aankomen!?

En jawel hoor….om 01:51 werd de vijfde en laatste pup geboren, weer een reutje van 238 gram.

Het zijn er dus uiteindelijk 5 puppy’s, 3 reutjes, 2 teefjes, en allemaal rood of sesam. Zo nu ga ik gauw slapen terwijl het vrouwtje de puppy’s weer aan mijn buik legt, zodat ze lekker melk kunnen drinken.