Vandaag was het weer zover, Montaro mijn broertje is ook met zijn nieuwe baasjes mee gegaan.
Ik denk dat hij het bij de fam. Spijkers best naar zijn zin gaat hebben, hij kan er veel met Jur (hun zoontje) gaan spelen.

Het word hier wel heel erg stil in huis, maar daar zal ik wel aan wennen.
Ik heb tenslotte mama Rontu en tante Keiko ook nog om mee te spelen.
En voorlopig heb ik ook nog twee weken mijn broertje Mitsu om mee te spelen, hij wordt dan opgehaald door zijn nieuwe baasjes.

Verder heb ik het vrouwtje vandaag eens raar laten kijken.
Vrouwtje was vanmiddag even in slaap gevallen op de bank en toen ze wakker werd zag ze me op een wel hele raar plaatsje liggen te slapen.
Maar op het moment dat ze haar fototoestel pakte werd ik wakker.

Ze vond dat ik heel erg lief was geweest.
Ik had namelijk de kranten helemaal heel gelaten, terwijl ik de afgelopen weken iedere keer aan de kranten zat te sabbelen.
En omdat ik zo lief was geweest kregen we allemaal een lekker snoepje, dus ik denk dat ik maar vaker lief ga doen.

Vandaag was het een dag dat we met z’n alle thuis waren.
Eerst stond voor mij het ziekenhuis op het programma, de echo en fibroecho moesten gemaakt worden.
Over een week of twee heb ik daar de uitslag van, dus dan lezen jullie daar meer over.

Toen we weer thuis waren z’n Remko en ik met de drie puppy’s die van de week weg gaan met de bus naar de stad geweest, waar het ook markt was.
Wat een bekijks wat we hadden is niet te beschrijven, maar we hebben over dat kleine stukje heel lang gedaan.
Iedereen wilde kroelen en weten wat voor hondjes het waren, dus wij vertellen, vertellen en vertellen.

Toen we weer thuis waren was het tijd om te slapen voor de pupp’y, maar dat duurt ook niet lang meer dus hebben we de puppytunnel naar beneden gehaald.
Tante Keiko heeft eerst voor gedaan wat de bedoeling was en even later liepen ze er een voor een door, echte behendigheidshondjes dus.
Een keer zien wat ze moeten doen en ze doen het, teminste als ze willen, geweldig.

Toen hebben de puppy’s en tante Keiko en mama Rontu nog eens lekker gespeeld.
Alleen was ik vandaag degene waarmee er gespeeld werd.
Ik weet nog steeds niet of ik het wel leuk vond, maar ik denk het wel, want hoe vaak maak je het mee dat je door zeven hondjes wordt “aangevallen”.

Na al dat spelen werd het weer tijd om te rusten.
Michi die morgen weg gaat, had een speciaal plekje gevonden.
De waterbak (of was het de etensbak, dat weet ik niet echt) was de plaats die ze heeft uitgekozen.
Ze past er goed in, dus fam. Alma misschien is dit om in je achterhoofd te houden als ze de bench niet fijn vind.

Straks gaan de puppy’n nog een keer met z’n alle de nacht in om te gaan slapen.
En morgen moeten we al afscheid gaan nemen van Maeko en Michi, wat zal dat een zwaren en rot ervaring worden, maar daar komen remko en ik ook wel weer overheen.

Ik heb vandaag lekker met tante Keiko gespeeld.
Ja nu kon het nog, want over twee daagjes ga ik bij mijn andere baasjes wonen.

Het was zelfs zo leuk dat tante Keiko onder het spelen helemaal vergat dat zij in huis de hondenbaas is.
Ik stond zowaar even met mijn pootjes op haar rug en dat betekend eigenlijk dat ik op dat moment de baas was.
Maar dat was maar voor even en even later lag in weer onderdanig te zijn voor tante Keiko en was zij weer de baas.
Maar het spelen dat ik de afgelopen dagen met haar heb gedaan zal ik wel gaan missen, hopelijk zie ik haar nog een keer zodat ik weer met haar kan spelen.

Verder zijn we vanavond bij de mensenvriendinnetjes van mama Rontu en tante Keiko geweest.
We hebben hun al een paar keer gezien en nu gingen we daar naar toe om afscheid te nemen.

Papa Ruud zit nog eens te bedenken wat hij er van moet vinden, maar mama Nancy en Moïse zitten lekker te kroelen met de puppy0s en Quinty houdt de rest van de puppy’s in de keuken in de gaten zodat daar niks raars gebeurd.

We vonden het allemaal zeer leuk om die mensen en mensenvriendinnetjes te leren kennen en we zullen ze altijd in onze gedachten blijven.

wat we nu weer mee hebben gemaakt, waauuuuwwww, dat willen we wel vaker!

Vrijdag hebben ik samen met baasje, tante Keiko en mama Rontu en mijn broertjes en zusjes het vrouwtje op gehaald van haar werk, de auto zat vol spulletjes en hondjes.
Na een hele lange tijd in de auto, mochten we een plasje doen, op die plaats kwamen er allemaal mensen naar ons toe die heel raar praatten.
Even later moetsen we weer in de auto om nog een poos door te rijden.
Na vier uur was het tweede huisje in Duitsland van het baasje en vrouwtje bereikt, teminste dat zeiden ze en wij kregen een compliment dat we erg lief waren geweest in de auto.
Na nog een heuze avondwandeling op straat, want de achter tuin was te mooi om te bevuilen
zijn we om half negen naar bed gegaan (zonder mama Rontu, want die ging in haar eigen bedje slapen) en na nog even gespeeld te hebben vielen we snel in slaap.

´S zaterdags werden we wakker (half acht) en toen zagen we pas hoe leuk het huisje er uit zag en ook hier was plaats voor ons gemaakt.

Tegen de klok van twaalf uur gingen we samen met het vrouwtje eens kijken wat baasje aan het doen was.
Hij was buiten waar ook een heleboel andere mensen waren, stond op een rare plank en hoefde niet te lopen om vooruit te komen.
Nadat we daar allemaal waren geweest (vrouwtje kon ons niet allemaal alleen in een keer meenemen) hebben we in het huisje de boel afgebroken.
´S avonds kwamen er mensen op bezoek om naar ons te kijken, toen die weg waren zijn we nog even een avondwandeling gaan lopen en even later (half tien) lagen we weer te slapen.

Op zondag hebben we baasje en vrouwtje weer verwend, we werden weer pas om half acht wakker.
En nadat we de ochtendwandeling gedaan hadden ben ik eens lekker in bad gegaan.

Ze zeiden dat ik al snel door had dat dit een weekend was met het motto “geniet van het leven zolang het kan”.

´S middags zijn we met z´n alle op pad gegaan en we kwamen bij de skischool uit (baasje was daar ´s morgens ook al geweest om weer op die rare plank te staan) daar hadden ze ook een klasje voor beginners, wij puppy´s dus.

Na een tijdje waren we al zo ver gevorderd dat we naar de klas van gevorderde mochten.
Wat knap zeg wat daar allemaal gedaan werd, alle mensen gingen op van die rare latten vooruit.
Die rare latten vonden we in het begin wel raar, maar toen we naar huis gingen waren we er helemaal aan gewend.
Ook hebben daar heel veel mensen met ons gekroeld en met het baasje en vrouwtje gepraat.

Maar naar huis gingen we nog niet, want er kwam een hele grootte vriend van tante Keiko en mama Rontu aan.

En na die drukke middag hebben we in de achtertuin nog een foto gemaakt die erg veel op de kerstkaart lijkt die het baasje en vrouwtje afgelopen kerst naar bekende hebben gestuurd.
Alleen het baasje staat er niet op en er staan nu wat meer hondjes op, want nu staan mijn broertjes, mijn zusjes en ik er ook bij op, want op de kerstkaart zaten wij nog bij mama Rontu in haar buik en waren wij later erbij geplakt.

Om een uur of vijf zijn we weer in de auto gezet om weer naar huis te gaan in Nederland.Weer zijn we erg lief geweest in de auto en thuis gekomen mocht we nog even in de achtertuin en in de kamer spelen.

We hebben samen met het baasje, vrouwtje, tante Keiko en mama Rontu geleerd wat vakantie vieren is, deze keer was het wintersport en we moeten zeggen dat het ons goed is bevallen.
Wanneer mogen we weer?

Vandaag was voor mijn zusje en mijn broertjes de dag der dagen.

We zijn eerst met het vrouwtje naar de dierendokter gegaan voor ons eerste spuitje.
Wat heel leuk was was dat we daar met z’n alle gewoon mochten spelen.
De dierendokter zei tegen zijn assistent dat ze de dweil zovast maar klaar moest zetten, maar vrouwtje zei toen dat dat niet hoefde omdat we al geplast hadden en toen we na een lange tijd daar geweest en gespeeld te hebben weg gingen was er geen druppel plas op de grond gekomen, goed van ons hé!
Maar onder het spelen door werden we een voor een nagekeken, werden gewogen en kregen ons spuitje, maar daar gaven we allemaal niks om.
De meeste mensen leren bij de dierendokter de Shiba pas echt kennen, omdat ze gaan gillen als er ietspijn doet, maar wij hebben volgens het vrouwtje een hele lieve dierendokter, want we hebben niet gegild (tante Keiko en mama Rontu doen dit ook nooit).
Dus doet een spuitje pijn?
Als je het aan ons vraagt nee hoor!
Van de dierendokter hebben we allemaal een paspoort mee gekregen waarin de dierendokter alles wat hij heeft gedaan heeft geschreven.

Ook schreef hij dat we hele mooie en gezonde puppy’s zijn.

Toen we net thuis waren kwam er een vreemde man en ook die gaf ons een spuit, maar die deed ons wel zeer.
Het was dan ook een dikke spuit maarmee er een chip in ons lijfje werd gedaan.
Maar als die chip er in zat hielde we ook op met gillen en gingen we snel weer spelen, want we hebben toch geen tijd om pijn te hebben.

‘Savonds zijn we ook nog mee gegaan naar de school van tante Keiko en mama Rontu, maar mama Rontu heeft lekker alleen thuis op de bank gelegen, een avondje vrij zeiden het baasje en vrouwtje van mama Rontu.
Om daar te komen moesten we in de auto mee maar daar moeten we nog wel aan wennen hoor.
Ik heb op de heenweg het eerste half uur zitten huilen en ben daarna in slaap gevallen, voor ik het wist was ik op de school .
We hebben daar even rond mogen lopen en we moeten zeggen school lijkt ons ook wel leuk.
Daarna mochten we in de auto slapen en we waren weer thuis voor we er erg in hadden.

Net hebben we nog even een plasje gedaan.
En nu gaan we lekker dromen, weltrusten!

Vandaag was het zo´n lekker weer dat we heel vaak naar buiten zijn geweest, ja we hebben het baasje en vrouwtje van mama Rontu lekker voor de gek gehouden.
Ik mijn broertjes en zusjes gingen iedere keer een voor een voor de deur staan en ze dachten dat wij moesten plassen of po..en.
Dat we dat laatste wat meer moesten doen vandaag dat kon kloppen, want het was vandaag de derde keer dat we van dat rare spul, dat is goed voor ons zeggen ze.

Vanmiddag zijn we even alleen thuis geweest, het vrouwtje en baasje van mama Rontu gingen met Keiko en Rontu naar het bos, ook de vader en moeder van het baasje van Rontu gingen mee.
Toen mama teurg kwam rook ze erg lekker en wij bedachten dat we binnekort ook daar naar het bos willen.
Maar om het goed met ons te maken zijn er vanmiddag weer kleine mensjes met ons komen spelen.

Deze keer waren het Dylan en Xem, die laatste herkende we al van de laatste keer, maar Dylan zagen we voor het eerst.Wij vinden die kleine mensjes erg leuk en misschien mogen we van de week met hun buiten spelen.

Later zijn opa en oma van mama Rontu en tante Keiko ook nog even geweest, die wilde ook wel weer eens zien hoe het met ons alle ging.
Ze zeiden dat we erg gegroeid waren en dat ze het knap vonden dat we ook al door de kamer en keuken konden rennen.
Toen die weer weg waren hebben we nog even de boel op stelten gezet, zo erg dat het baasje en het vrouwtje niet meer bij kwamen van het lachen.

Nu zijn we, na een dutje te hebben gedaan, nog even aan het spelen en daarna gaan we weer een hele nacht slapen.
Vannacht hebben we dat gedaan van kwart voor tien tot half zeven zonder iemand wakker te maken, de andere hopen dat we dat vannacht weer doen.

Vandaag hebben we bezoek gekregen van allemaal kleine mensjes.
Het vrouwtje van mama Rontu noemt dat kindjes en voor tante Keiko en mama Rontu zijn dat mensenvriendinnetjes en mensenvriendjes.
Eerst waren er Quinty,Moïse samen met hun moeder Nancy en het was erg leuk om met die kleine mensjes te spelen.
Moïse was zelfs al met ons bezig behendighiedshindernissen te leren.
Er was namelijk een stuk speelgoed dat op een hoepel leek en daar moest en we dan ook een voor een door kruipen.

Toen die kleine mensjes nog niet weg waren kwamen er al weer kleine mensjes binnen.
Deze keer waren het Kaya, Xem samen met hun moeder Muriël en die hadden een hele tas met cadeautjes bij.
Tante keiko was degene die ze allemaal open mocht maken en we hadden daarna een extra doos met brokjes, 7 kluifjes (voor alle hondjes in huis dus), een kwast, een piepspeeltje en ook nog een super stuiterbal.
Hoezo verwende puppy´s, wij niet hoor!

Toen alle kleine mensjes weer weg waren moesten het baasje en vrouwtje van mama Rontu nog eten en daarna zijn ze met tante keiko weg gegaan.
Het was voor tante Keiko weer tijd voor showtraining, maar dan de echte.
Mijn broertjes, mijn zusjes en ik hebben toen lekker liggen dromen over al die kleine mensjes en we vroegen ons af of we ze nog vaker gaan zien.
Ik denk het wel hoor, wat mama Rontu en tante Keiko gaan zo goed met ze om, het lijken wel vrienden voor het leven.

Vandaag hebben mijn broertjes, mijn zusjes en ik lekker de beest uit gehangen, het was zo erg dat het vrouwtje van mama Rontu ging twijfelen of ze nog wel een van ons wilde houden.

Maar toen het vrouwtje van mama Rontu met tante Keiko naar school was hebben we aan het baasje van mama Rontu laten zien dat we ook erg lief kunnen zijn.

Toen tante Keiko en het vrouwtje van mama Rontu net weer door de voordeur thuis kwamen liet het baasje van mama Rontu een foto zien waarop ik lekker lag te slapen op de zak van tante Keiko.
Ik werd door het baasje van mama Rontu een luilak genoemd, maar ik heb toch genoeg gerend en gespeeld vandaag zodat ik wel lui moet zijn.
Wat ligt dat ding lekker zeg, ik hoop dat mijn nieuwe baasjes ook zo´n zak in huis hebben en als ik hier blijf dan heb ik mazzel, want tante Keiko en mama Rontu hebben beide zo´n zak, dus dan zal ik er ook wel een krijgen.

Tante Keiko had erg goed haar best gedaan op school en mocht nog wat drinken.
Mijn broertjes, zusjes en ik mochten nog even naar buiten om te spelen, plassen en po..en en nu moeten we allemaal naar ons plekje om te gaan slapen.
De werpkist is waar wij puppy´s thuis horen, maar ik wil eigenlijk wel op de zak van tante Keiko liggen, maar dat mag natuurlijk niet.
Dus ga ik maar naar de werpkist en ga dromen van deze leuke dag die we met z´n alle hebben beleefd.

Naast mama Rontu loopt er hier nog een Shiba hond in huis, mama zegt dat wij tegen haar tante Keiko moeten zeggen.
Maar wat dat er voor een is, ik weet het niet hoor.
We hebben tot gisteren niet veel last van haar gehad, oké ze kwam wel regelmatig naar ons kijken maar daar bleef het dan ook bij, maar nu we vaak los in huis mogen lopen gaat het allemaal wat anders.
Als ik met mijn broertjes en zusje aan het spelen ben, gaat ze iedere keer lopen blaffen en grommen tegen ons.
Ze doet dit ook terwijl wij heel lief met een kwast (haar kwast wel te verstaan) aan het spelen zijn.
Volgens mij wil ze de baas zijn over mij, maar ik laat het daar niet bij hoor en grom en blaf gewoon terug.

Ook mama Rontu gaat ondertussen anders met mij, mijn broertjes en zusje om, ze bijt in onze neus terwijl wij heerlijk aan haar pootjes liggen te kluiven.
Grommen doet ze ook al, we willen dan alleen maar wat mellk drinken, dat heeft ze ons toch al vanaf het begin gegeven.
Ook van haar vind ik dit geen lief gedrag en ga daar dan ook wel soms tegen in.

Maar wie is er nu eigenlijk de baas in huis, naar wie moeten we nou eigenlijk luisteren?
We hebben mama Rontu, tante Keiko en dan ook nog het baasje en vrouwtje van mama Rontu, wie o wie is de baas?
Of ben ik het toch zelf of een van mijn broertjes of is het mijn zusje?

Wat ik van mama Rontu nog even moest zeggen is dat ze de vader van haar baasje langs deze weg een poot en een knuffel wil geven voor zijn verjaardag.
Mama Rontu kon niet mee komen omdat ze voor mij, mijn broertjes en mijn zusje moest zorgen, maar ze maakt het als je komt goed met je hoor.

Ja, en dan denken jullie waar gaat dit nou weer over, nou over naar buiten gaan.
Mijn broertjes en zusjes en ik gaan vanaf maandag de kou in, het baasje of vrouwtje van mama Rontu draagt ons dan door de deur heen en zet ons op de koude grond.
Maar eerst gingen we een keer per dag even de kou in, maar nu willen we zelf al vaker.
Wat we daar dan ook maar gelijk doen is een plasje en po..je en dan nog even spelen en als we het echt koud krijgen gaan we weer naar binnen.

Het vrouwtje van mama Rontu moest vanmiddag lachen en zei dat het er op leek dat moeder eend met haar kuikens door de tuin liep, wat ze daar mee bedoeld weet ik niet, maar jullie vast wel.

Wat we ook al ondekt hebben onder dat rondje lopen zijn van die dingen die de zelfde kleur als mijn lintje hebben en waar allemaal uitstekende dingen aan zitten, we kunnen daar lekker aan knabbelen, het wordt een plant genoemd door het vrouwtje van mama Rontu.

Ook is tante Keiko helemaal gek als ze buiten is, ze gaat dan heel hard lopen, ik kan ze nog niet eens volgen door te kijken, laat na gaan dat ik ze al bij kan houden met lopen.

Wat ik ook nog even moet zeggen van het baasje en vrouwtje van mama Rontu is dat er nog een van ons nieuwe baasjes krijgt, dat is trouwens wel een mazzelpuppy, want die blijft redelijk dicht bij mama Rontu wonen, Tilburg is schijnbaar redelijk dicht bij Breda.

Het vuurwerk van vannacht heeft op de puppy´s geen enkele indruk gemaakt, ze sliepen namelijk gwoon door.
Ik (Rontu) heb net als mijn puppy´s nergens last van gehad, maar ik heb wel bij mijn puppy´s gelegen om te kijken of ze mijn hulp nodig hadden.
Ik (Keiko) vond het niet helemaal geweldig, ooit zijn er vlak naast mij 6 lawinepijlen af gestoken en als ze dan als je net buiten loopt weer een rotje laten knallen dan zit de schrik er goed in hoor.

Vandaag zij het vrouwtje en baasje bij opa en oma en de vader en moeder van het baasje op bezoek geweest om ze een goed 2006 te wensen en daarna waren ze wer bij ons thuis.
De kerstboom en de andere kerstversiering is opgeruimd zodat de pupppy´s lekker vrij rond kunnen lopen als dat mag van het baasje en vrouwtje.

Natuurlijk zijn jullie ook benieuwd hoe de puppy´s er van dicht bij uit zien, nou zo dus.

Reutje blauw weegt ondertussen 1662 gram, een echt vreetzak dus.

Teefje rood doet het nog steeds rustig aan en weegt nu 1150 gram.

Reutje groen weegt 1462 gram.
Teefje oranje doet niet onder voor de reutjes en weegt ook al 1360 gram.

Reutje paars gaat ook al op een beertje lijken en weegt nu 1552 gram.

Verder hebben we vandaag met z´n alle achter buiten gespeeld en als we zeggen met z´n allle dan bedoelen we ook met z´n alle.
De puppy´s vonden het helemaal geweldig en toen we weer binnen waren hebben we ook daar nog met z´n alle gespeeld.
Zelfs ik (Keiko) vind het leuk om met die kleintjes te spelen, maar dan moeten ze wel luisteren, want doen ze dat niet dan moet ik ze het leren.
De puppy´s denken soms ook dat ze bij mij kunnen drinken en dan moet ik ze toch echt duidelijk maken dat dat niet kan.