Vandaag was het een dag dat we met z’n alle thuis waren.
Eerst stond voor mij het ziekenhuis op het programma, de echo en fibroecho moesten gemaakt worden.
Over een week of twee heb ik daar de uitslag van, dus dan lezen jullie daar meer over.

Toen we weer thuis waren z’n Remko en ik met de drie puppy’s die van de week weg gaan met de bus naar de stad geweest, waar het ook markt was.
Wat een bekijks wat we hadden is niet te beschrijven, maar we hebben over dat kleine stukje heel lang gedaan.
Iedereen wilde kroelen en weten wat voor hondjes het waren, dus wij vertellen, vertellen en vertellen.

Toen we weer thuis waren was het tijd om te slapen voor de pupp’y, maar dat duurt ook niet lang meer dus hebben we de puppytunnel naar beneden gehaald.
Tante Keiko heeft eerst voor gedaan wat de bedoeling was en even later liepen ze er een voor een door, echte behendigheidshondjes dus.
Een keer zien wat ze moeten doen en ze doen het, teminste als ze willen, geweldig.

Toen hebben de puppy’s en tante Keiko en mama Rontu nog eens lekker gespeeld.
Alleen was ik vandaag degene waarmee er gespeeld werd.
Ik weet nog steeds niet of ik het wel leuk vond, maar ik denk het wel, want hoe vaak maak je het mee dat je door zeven hondjes wordt “aangevallen”.

Na al dat spelen werd het weer tijd om te rusten.
Michi die morgen weg gaat, had een speciaal plekje gevonden.
De waterbak (of was het de etensbak, dat weet ik niet echt) was de plaats die ze heeft uitgekozen.
Ze past er goed in, dus fam. Alma misschien is dit om in je achterhoofd te houden als ze de bench niet fijn vind.

Straks gaan de puppy’n nog een keer met z’n alle de nacht in om te gaan slapen.
En morgen moeten we al afscheid gaan nemen van Maeko en Michi, wat zal dat een zwaren en rot ervaring worden, maar daar komen remko en ik ook wel weer overheen.