En nu?

Nu, nu zijn we weer helemaal alleen.
De mannen zijn zo rond de klok van zes uur weer met Ilone en Ben naar huis gegaan.
Wat zullen we ze missen, nu misschien nog niet, we zijn aan het genieten van de welverdiende rust, maar straks of morgen zal het weer wel vreemd zijn om met z’n tweetjes door het huis te rennen.
De smartlappen van Nagai zullen we best gaan missen en ook het gegrom van Obi als hij weer eens vond dat mij (Rontu) moest verdedigen tegenover Nagai, want ik (Rontu) was tenslotte wel zijn meisje.

Neeeeeee, allemaal fout.

Neeeeee, jullie hadden het allemaal fout, teminste dat we vandaag naar huis gaan is waar.
Maar dat ik jarig ben hebbn jullie niet geraden en dat ondanks het vrouwtje van Keiko en Rontu nogwel een hint gegeven had.

Vanmorgen werd ik (Obi) dan ook wakker en was mijn huisje versierd en lag er ook nog een cadeautje voor mij klaar, een piepmuis.
Het schijnt dat ze hier in huis altijd de verjaardag van de hondjes vieren, dus als het aan ons (Obi en Nagai) ligt zijn we voortaan op onze verjaardag hier.

Net zijn we nog een hele grote wandeling gaan maken, een afscheidswandeling.

Ons vrouwtje heeft net met het vrouwtje van Keiko en Rontu afgesproken dat ze ons tegen de avond op komt halen en wij hopen dan dat de rest van de Shiba’s al thuis zijn.
Dan kunnen we gelijk verhalen uitwisselen.

Verder willen wij het baasje en vrouwtje van Keiko en Rontu bedanken voor de goede zorgen en als het aan ons ligt komen we vast en zeker een keer terug.

En de uitslag van de poll, we hebben ons allemaal goed gedragen en er zijn dan ook geen gewonde gevallen.

Nog een nacht en dan….

Onze baasjes en vrouwtje stappen binnen een paar uur in het vliegtuig en als die thuis komen zullen ze ons echt wel missen.
Vooral onze warmte, want hun zitten nu ergens waar het 30 graden is en hier sneeuwt het, dus baasjes en vrouwtje; trek iets warms aan als je terug komt.

Verder hebben er nog niet veel mensen goed op ons raadseltje gereageerd.
Nu dus nog een poging.
Nog een nachtje en dan….?

Broekje!

Heel lang geleden had mijn vrouwtje een broekje bij mij aangedaan om te kijken hoe ik me zou gedragen met dat broekje aan.
Ik vond het helemaal niks, maar ja, het moest va het vrouwtje dus liet ik het maar over me heen komen.

Nu hoor ik het vrouwtje weer over dat broekje praten, of ze het wel of niet aan zou doen bij mij.Ze zegt ook dat de mannen (Obi en Nagai) het nog niet in de gaten hebben en dat ze nog niet anders met me omgaan als begin van hun vakantie bij ons.Wel blijft het baasje of vrouwtje heel de tijd al bij mij in de buurt, voor het geval dat het nodig is zeggen ze.

Wat blijkt nou ik ban vanaf gisteren (26 februari) loops en dan is de uitslag van de poll van heel lang geleden ook bekent.
Daarin werd gevraagd wanneer ik loops zou worden, maar dat ik daar zo lang over zou doen hadden het baasje en vrouwtje niet gedacht.
Maar nu kon ik mijn hormonen niet langer meer de baas, wat wil je met twee van die knappe mannen (Oi en Nagai) in huis, iedreen zou wel wat met een van die mannen wilen, ik dus ook.
Maar het broekje heb ik nog niet aan, want misschien dat de mannen het dan gelijk in de gaten hebben en dat ze mij dan niet meer met rust laten.

Het vrouwtje heeft ook heel de week geroepen dat ze Obi en Nagai niet kwijt wilt maar nu zegt ze dat het misschien nu toch wel beter is dat ze morgen weer gewoon naar huis gaan, voor het geval dat het kritieke punt snel naderbij komt.
Normaal gesproken duurt dat een dag of tien, maar ja bij mij weet je nooit.

Een inbreker!

Ik (Obi) was van de week al speelgoedbak aan het bewaken en dat is zo te zien maar goed ook.
Nu was Rontu weer op dreef en was dan ook de inbreker in mijn (Nagai) huisje.

Maar ik (Obi) kan bij de beveiliging, want in mijn huisje is de inbreker niet geweest hoor, nee ik ben gewoon in de deur gaan staan en heb mijn tandjes laten zien en mijn stembanden gesmeerd.
Nou die Rontu zag ik dan ook niet meer terug bij mijn huisje en toen kon ik pas weer op mijn gemak gaan eten (ik had nog wat bewaard voor als ik echt honger zo hebben).

Verder willen wij de oma van Keiko en Rontu nog bedanken voor de geweldige zorgen van gisteren.
Ze heeft er voor gezord dat wij een plasje en po…e konden doen, dat we niet heel de ag in ons huisje hoefde te zitten en ook heeft ze voor mijn (Obi) extra vlees gezorgd, want als zij dat niet uit de vriezer had gehaald was het wel erg koud geweest als ik het moest eten.

En nu nog een raadsel van ons!
Over twee nachtjes dan ………….!
Wie weet het?

Het bruidspaar in het zonnetje.

Het was gisteren een onvergetelijke dag, oftewel het was superrrrrrrrr!

Heel de dag door heeft het zonnetje geschenen, wat ook erg fijn was voor oma die voor ons op de hondjes heeft gepast.

’s Ávonds hebben we eerst lekker met z’n alle gegeten en daarna is het feest los gebarsten.
Oma had trouwens ook voor het eten van de mannelijke Shiba’s gezorgt en heeft af en toe als hun feest erg gezellig werd haar stem moeten laten horen.

Maar alles is goed gegaan, de dag van Paul en Debby was geslaagt en toen wij thuis kwamen hadden we ook nog vier hondjes, dus de missie van oma was ook geslaagd.

Paul en Debby!

Vandaag zullen julie niet veel meer van ons te lezen krijgen, want wij gaan heel de dag weg.
Paul en Debby gaan namelijk trouwen en wij zijn daar heel de dag bij aanwezig om te filmen en te feesten.

De hondjes hebben een oppas die zeer bekwaam is, ze heeft namelijk pas een hele week op Keiko en Rontu gepast toen wij op vakantie waren.
En met Obi en Nagai, daar weet ze wel weg mee, dus Ilone dat komt ook goed hoor.

Tot morgen maar weer!

Rennen, vliegen en zovoort.

Kennen jullie het liedje; rennen, vliegen, vallen, duiken, opstaan en weer doorgaan?
Nou ik wel hoor, teminste sinds vanmiddag weet ik ook de tekst weer.

Vier Shiba hondjes die dat liedje ook kennen, wat nog leuker is ze wisten ook hoe het dansje wat erbij hoort ging.Het was een dolle boel hier in huis.

En wat denken jullie die kleine Rontu die liep voorop en de rest er achter aan.
Maar als je klein bent heb je dan een voordeel, je kan dan overal onderdoor en de rest moet dan bukken en dat vergaten ze soms wel eens.
Keiko had dan op een gegeven momment even zoiets van ik zie het niet helemaal goed meer en ging haar ogen eens even uit staan vrijven.
Obi had toen zoiets van wacht jij maar kleine Rontu, ik wacht hier wel en dan kom jij zometeen vanzelf hier weer voorbij.
Nagai wist niet van ophouden en bleef al die tijd maar achter Rontu aan gaan.
Ik hoop dat ze vandaag dat liedje nog uit hun hoofd kwijt raken, want bij mij is het meestal dat als een liedje in mijn hoofd heb dat ook een hele dag zo is.

Verder komt morgen oma de hondjes uitlaten, want wij mogen heel de dag naar een bruiloft, dus dan word het bij ons een dolle boel.
Oma komt dan zo rond de klok van het middageten en gaat pas tegen het avondeten weer naar huis, zodat de hondjes niet heel de dag in hun huisje hoeven.
Oma alvast bedankt, ook van Obi en Nagai.

Vreemd gedrag.

De rollen van ons waren vandaag helemaal omgekeerd.
Ik (Nagai) heb heel de dag met Rontu lopen klooien en dat was eigenlijk ook wel erg gezellig, lekker ravotten.

Ik (Obi) weet eigenlijk niet waar ik last van had.
Heel de dag heb ik in de keuken gelegen/gezeten of er net voor en als Keiko of Rontu in de buurt kwam vond ik het nodig om te gaan grommen.
Ik voel mijn eigen hier helemaal thuis en beschouw ik de speelgoedbak als mijn eigendom dus die heb ik dan ook heel de dag liggen bewaken.
En dat is toch eigenlijk wel vreemd gedrag voor mij deze week, want ik was de afgelopen dagen degene die hele dag en aan het klooien was met Rontu.

Verder was het vanavond dolle boel hier in huis, vrouwenavond noemen ze dat hier, alleen waren er nu ook mannen aanwezig.
Niet alleen Remko (het baasje) maar ook wij natuurlijk.
Nancy vond het helemaal geweldig zoveel hondjes in huis en de kapper die schrok even toen de tussendeur open ging, twee Shiba’s dacht ze dat er hier woonden, maar nu waren wij er ook bij en dat zijn er dus vier, maar ook zij vond het geweldig.

Knus.

Vanmorgenvroeg scheen bij ons de zon heerlijk door de ramen naar binnen en ik ben een super zonaanbidster dus ging ik lekker op de bank in de zonnestraaltjes liggen.En ik merkte toen ook dat het een Shiba trekje is om dat te doen, want binnen de kortste keren waren ook Rontu, Obi en Nagai in de zon te vinden, knus met z’n viertjes op de bank.

Ook was te merken dat Rontu en Obi alletwee geen rust in hun achterwerk hebben, want na vijf minuten te hebben bruingebakken waren ze weer aan het donderjagen.
Obi kan dan bijna twee jaar zijn (28-2 is hij jarig) maar daar heeft Rontu van net tien maanden het lak aan.
Het spelen bij hun gaat er dan ook erg wild aan toe en af en toe heb ik het gevoel dat ik Rontu moet gaan helpen, als ik dan in de buurt ben laat ze me duidelijk zien dat ze het ook wel alleen af kan.
Nou genoeg over die twee.

Vrouwtje heeft vandaag doorgegeven dat er voor mij een startlicentie aangevraagd mag worden om dit jaar behendigheidswedstrijden te doen, al gaat het niet goed dan kunnen we in ieder geval oefenen hoe het er op een wedstrijd aan toe gaat, we zullen zien.
De eerste wedstrijd is op de verjaardag van het vrouwtje.
Het baasje en het vrouwtje weten dan ook nog niet of ze me daar voor inschrijven, maar feesten kunnen we dan toch ook ’s avonds, misschien wel een dubbel feest, vrouwtje jarig en ik heb het goed gedaan op de wedstrijd.

Morgen is het een beetje een spannende dag, de vader van het baasje moet een operatie ondergaan om straks weer wat beter te kunnen lopen.
Ik ga in ieder geval met mijn pootjes draaien in de hoop dat alles goed afloopt, ik heb daar tijd zat voor, want op het spannende moment zit ik in mijn huisje omdat het vrouwtje moet werken, dus kan ik nergens heen.

Tot morgen met weer nieuwe belevenissen van ons.

Een bekend spelletje.

Toen ik heel klein was deed keiko regelmatig het spelletje trekezel met mij en weet je wat er gisteren met gebeurde, ja hoor het spelletje trekezel.

Ik was weer met een kwast aan het spelen en wat dachten Obi en Nagai, wij gaan eens ieder aan een kant van de kwast hangen en trekken die kleine Rontu eens door de hele huiskamer en keuken, leuk hoor, om weer eens zo’n ouderwets spelletje te spelen.
Van mij mogen die twee mannen hier blijven wonen, ik vind het super gezellig zo met z’n alle.

Ook een plekje.

He he , eindelijkis het mij (Obi) gelukt om een plaatsje te vinden.
Gisteren avond lag Keiko bij Patricia (het vrouwtje), Rontu op haar zak en Nagai op de bank en toen was de stoel leeg, het duurde wel een hele tijd voor ik er in durfde te springen maar toen ik er in lag was het duidelijk, als de stoel leeg is is het mijn plek voor de komende dagen.

Maar als hij niet leeg is ga ik gewoon op de grond liggen en daar is eigenlijk ook niks mis mee.

Ik (Nagai) ben hier in huis de kampioen smartlappen zingen, ik begin al als ze de deur van de huiskamer ’s morgens open doen en houd pas op als ik weer de voordeur door ga om te plassen en te p….n.
De buren weten ondertussen dat als ze ons horen het maar voor een weekje is, dus daar hoef ik me niets van aan te trekken.

Voor ons vrouwtje en baasjes; wij hebben het goed hier, worden goed uitgelaten, krijgen goed te eten (zelfs ik (Obi) heb op een keer na mijn eten op), we krijgen ook regelmatig een kluif of een snoepje en er word veel met ons gekroeld en gespeeld.

De belevenissen van …..!

Na een gewone nacht en een ochtendwandeling met vier Shiba’s door de wijk, een ongewoon ontbijt, want wij zijn helemaal niet gewend dat er een hond om een broodje komt vragen.
Maar Nagai weet goed hoe hij dat moet doen, alleen pech voor hem bij ons gebeurt dat niet.

De dolle minuten met drie Shiba’s, ach wat wil je anders als je ze een paar uurtjes in hun huisje hebt gelaten om naar een verjaardag te gaan.
Hier heeft Rontu het erg moeilijk, wordt ze eerst door keiko in haar nek vast gepakt dan gelijk daarna door Obi in haar achterpoot en zo is dat zeker een half uur aan de gang geweest, arme Rontu

Na zo’n tijdje stoeien met z’n drieen ga je natuurlijk gelijk slapen.
Rontu heeft haar plekje gevonden in de stoel maar daar zat Keiko ook al in, die had dus een probleem, want als de stoel vol is moet je zittend slapen.

Maar als Shiba hond die bij andere mensen is hoef je eigenlijk toch niet normaal te doen.
Hier geven Obi en nagai mij (Patricia) een heuze kroelbeurt en Rontu staat er tussen met de blik in haar ogen van; vrouwtje moet ik je misschien helpen!

En nu ligt alles uitgeteld, Rontu en Nagai op de bank, Keiko op haar eigen zak en Obi, ach die weet niet goed waar ze moet gaan liggen en loopt dan ook nog regelmatig door het huis en probeert alle plekjes uit.

Super.

Het gaat super goed tussen ons en de mannen.
We vinden het ook echt gezellig zo met z’n viertjes.

Maar vanavond zijn we echt maar met z’n viertjes thuis en we hopen dan dat de mannen al de geluidjes al herkennen en dat ze niet meer voor alles gaan blaffen, want wij doen altijd een dutje als het baasje en vrouwtje weg zijn en vanavond hebben zij een vrijgezellen feestje en eigenlijk willen we dan ook gewoon een dutje doen.
Maar als ze niet stil zijn vergeven we ze het wel hoor, maar morgen geven we ze er dan van langs.

Baasje en vrouwtje veel plezier vanavond en wij zullen wel oppassen op Obi en Nagai.

Naar ons zin.

Toen ons vrouwtje gisteren de straat uit was duurde het nioet lang of we lagen met z’n zessen op de bank. Wel was in eerste instantie erg raar voor ons om bij keiko en Rontu te gaan slapen, we hadden ze wel vaker gezien maar nog nooit in een tweehondjes stapelbed geslapen en dan heb je ook nog al die vreemde geluiden, dan moeten wij de dames Keiko en Rontu wel verdedigen hoor en dat hebben we dan ook gedaan door zachtjes te blaffen.

Maar zoals jullie zien heb ik (Nagai) vandaag een eigen plekje hier in huis voor de komende dagen gevonden. Net zoals de speelgoedbak, die is ondertussen ook helemaal leeg en alles ligt door de kamer. Ik (Obi) heb het nog te druk om een plekje te zoeken, want wat is die Rontu toch een lekker ding zeg, ik kan maar niet bij haar weg gaan, stel je voor dat Nagai ze inpikt. Verder gaat alles goed. Weet je wat trouwens leuk was, toen we vanmorgen een wandeling gingen maken kwam het vrouwtje van Keiko en Rontu een bekende tegen en die vroeg of hij dubbel zag. Nee, antwoorde ze, je ziet niet dubbel het zijn er vier. Het enigste wat we nog een beetje moeten leren is dat onze riemen heel de tijfd in de knoop zitten, omdat wij nog alle dingen willen besnuffelen.

De mannen.

Ja hoor, het is zo ver, de mannen Obi en Nagai zijn er.

Toen Ilone met ze de straat in reed zijn wij onze riem al aan gaan doen en zijn we met z’n alle een wandeling gaan maken.
Binnen gekomen zijn hun huisjes geplaatst en hebben het vrouwtje en baasje uitleg gekregen over hun eetgewoontes, die zijn erg anders als bij ons maar dat gaat voor een week wel lukken hoor.
Voor de rest hebben we elkaar al goed besnuffeld en we weten ook al wie bij wie gaat horen.
Ik (Rontu) vind Obi een scheet en ik (Keiko) die kan ook wel met Nagai door een deur.
We gaan het deze week vast en zeker naar ons zin hebben.

Nu gaan we weer naar onze mannen toe en kruipen met z’n alle gezellig samen bij het baasje en vrouwtje op de bank.

O, ja Ilone, Ben en Wesley een super vakantie toegewenst en het vrouwtje heeft beloofd om de belevenissen van jullie mannen ook te vermelden hoor, dus op zoek naar het internet-cafe.

Op de hoogte van het nieuws.

Vrouwtje was vanmorgen weer eens gewoon werken en het baasje was eerst thuis aan het werk en ze moesten daarna weg om iets minder leuks te doen.
Toen het vrouwtje als eerste weer thuis was (twee tellen voor het baasje) had ik een verrassing voor haar.
Ik had me helemaal verdiept in het laatste nieuws, ik had namelijk de krant gelezen, wat staat daar veel in zeg!
Na een hele poos had ik nog maar een krant en een computerfolder gehad en er lagen er nog veel meer in de krantenbak.
Maar toch heb ik het op gegeven want er staat ook veel in dat ik niet eens begrijp en eigenlijk ook niet wil begrijpen.

Wat ik ondertussen wel weet is dat het baasje en vrouwtje (misschien ook keiko en ik) op 5 maart weer naar Duitsland (Usselen) rijden om naar het huisje gaan kijken wat ze eigenlijk willen kopen.Verder weet ik ook dat vanavond Obi en Nagai (de uitslag van de poll is nu echt definiteif) komen logeren en ik ga nu zovast voor de deur zitten om ze hartelijk te begroeten, maar dan wel op mijn manier en dat is op twee pootjes en met veel gekroel.

Wat zouden ze elkaar te zeggen hebben?

De hondjes hadden het vandaag weer aan hoor.
Toen ik thuis gekomen ben heeft keiko mij eerst geholpen met de boodschappen uit de auto te halen, zij leurt dan het pak toiletpapier of keukenrollen naar binnen en laat het ergens in de huiskamer los, maar ze is dan zo trots dat ze dat gedaan heeft dat ze een kwartier later nog loopt te kwispelen.

Daarna begon het, Rontu had zoiets van het is weer ettertijd en dat wil niet meer zeggen dan dat de boel op z’n kop gaat.
De stoel en de bank schuift allemaal een aantal centimeters op en ook de salontafel schuift door de kamer, net als hun eigen zakken.

Toen ze daar mee klaar waren en ook weer wakker waren van het middagdutje hadden ze elkaar echt iets te vertellen.Maar wat dat weet ik nog steeds niet, een ding is zeker het was een ernstig gesprek.

Nu ga ik we klaar maken om naar de cursus KK2 te gaan en hopelijk is het vanavond niet al te saaie kost.
Tot morgen!
Dan hebben we er twee Shiba hondjes bij.

Een bedankje.

De fokker van keiko en Rontu gaat op vakantie en als je dan hun bedankje leest op hun web-site dan weet je genoeg.

Hierbij willen we van de gelegenheid gebruik maken om een aantal mensen te bedanken voor hun bereidheid en enthousiasme om onze Shiba’s en Rottweilers liefdevol te verzorgen gedurende onze komende vakantie. Allereerst ILONE’S OUDERS, voor het verzorgen van onze Rotweilers LUKE en CHIVAS en wat al niet meer. INE VOS, die toch weer bereid is 6 van onze meiden, t.w. MARA, NIKKO, FUJI, GEISHA, JOSHI en PIEPSTER bij haar eigen jongens te voegen. REMKO en PATRICIA VAN GINNEKEN, die het aandurven onze jongens OBI en NAGAI bij hun meiden te laten logeren. ED en JAQUELINE BOL voor het opnemen van onze black and tan meisjes KIMI en TAIRA bij hun eigen meisje en last but not least RONALD en ANITA COULE voor het opnemen van onze NIJI en onze kleine boy MIYAGI. Ook ROEL en LENIE DE HOOP willen we bedanken voor hun aanbod om een Shiba op te nemen en voor het standby staan in noodgevallen. HENK en TINEKE VAN DE HAM, jullie natuurlijk ook bedankt voor het aanbod om een Shiba bij jullie op te nemen. Jullie zorgen er met z’n allen voor dat we wat de honden betreft onbezorgd op vakantie kunnen gaan sinds een lange tijd. Nogmaals allemaal bedankt, het is echt te gek.

Het is namelijk voor hun bijna niet te doen om al hun Shiba hondjes uit huis te plaatsen en dan hebben we het nog niet over het wegbrengen en weer ophalen van al die Shiba’s.
Maar het is gelukt en vrijdag komen er dan bij ons ook twee Shiba reuen te logeren voor een dagje of tien, wat zal dat een gezellige boel worden hier in huis.
Keiko en Rontu verheugen zich er nu al op, het kan niet snel genoeg vrijdag zijn.

Zou het echt gebeuren?

Het vrouwtje is al een paar keer een paar uur weg geweest, vandaag was het weer zover.
Praten zegt ze, maar met wie?
Als ze dan thuis komt gaan er van allerlei geruchten, die ook wij opvangen, zou het echt gebeuren?

Als dat zo is hebben we binnekort een eigen huisje in Duitsland en dan hebben we het niet over een bench maar over een echt huis waar je met een paar mensen in kunt wonen (ook wij mogen daar in hoor).
Dit is het huisje (tussen de bomen in het rechtse huis en de onderste verdieping) waar ze op het moment mee bezig zijn, je zou zo’n huisje hebben!
Het is gelijk tegenover de skipiste en binnen vijf minuten wandelen zitten we in het bos en ook het cafe Zum Holzknecht is binnen drie minuten berijkt, sterker nog we zitten dan al aan de stukjes worst en varkensoren en het baasje en vrouwtje aan het glaasje drinken.

Baasje en vrouwtje wij hebben er in ieder geval zin in, dus wat ons betreft hoeft het niet bij geruchten te blijven.

Toch de bekende poes.

Vanmorgen toen het baasje ons aan het uitlaten was, kregen we van een buurman van de poort te horen dat het toch de bekende poes was die we van de week gevonden hadden.
Vrouwtje had dus toch gelijk en is blij dat ze voor de baasjes van de poes iets heeft kunnen betekenen, want een dode poes bergen in niet een heel leuk klusje maar voor hun heeft ze het graag gedaan, maar liever had ze gehad dat ze het niet had hoeven doen, maar ja.
Alleen nu zullen wij de poes wel erg gaan missen, want we deden altijd met elkaar kroelen en dat kan nu niet meer, jammer hoor, ze was zo lief.

Een dag vol bezoekjes.

Eerst hadden we een hele rustige morgen, Rontu en ik hebben tot een uurtje of twaalf alleen maar liggen slapen.
O, nee dat is eigenlijk niet waar, want opa is nog even langs geweest om te kijken of hij wel de boormachine aan de praat kreeg om de tekening van Rontu op te hangen, maar ook dat mocht niet baten.

Toen het vrouwtje zich ook had aangekleed zijn we naar mijn mensenneefje Mauro geweest (om daar de boormachine te halen) alleen daar zijn Rontu en ik braaf in de auto gebleven.
Na een tijdje kwamen het baasje en vrouwtje terug naar de auto en zijn we weer naar het volgende adres gereden, opa en oma.

Daar heeft het baasje zijn klusje gedaan en hij is ook nog naar een vriend van opa (Arthur) geweest om daar ook nog een klusje te doen (o, ja Arthur en Henny, ik moest van het vrouwtje nog dank je wel zeggen voor de lekkere snoepjes).
Toen hij dus even weg was had ik een lekker plekje gevonden onder te eetkamertafel.

Alleen Rontu had me zo gevonden en die kwam natuurlijk weer pesten, net als altijd.

Baasje en vrouwtje hebben toen nog bij opa en oma mee gegeten en we zijn daarna met z’n alle gelijk naar Quinty en Moise gegaan om iets af te geven.
Ook hebben we daar met Barbie gespeeld, dat is een hele lieve cavia dat in een kooitje zit.
Daar weer klaar zijn we weer met z’n alle naar Paul en Debby gegaan en daar hebben we ook nog even gespeeld en een lekker kluifje gehad.
Om een uur of negen weer naar huis en dat was ook wel fijn hoor, een dag vol bezoekjes is leuk maar thuis zijn ook hoor.

En nu ga ik dromen over al die mensen die ik vandaag gezien heb, droom ook lekker vannacht.

Wat een dag zeg!

Eerst met het vrouwtje naar school toe en jullie raden het al de Duitse Herder was er ook weer en die heb ik weer heel de les in de gaten gehouden.
Sterker nog er liep nog een lieve Herder mee, maar ook die moest ik nu in de gaten houden, stel je voor dat hij ook raar gaat doen.

Op de terugweg hebben het vrouwtje en ik oon nog iets vreemds mee gemaakt.
Niet alleen de harde wind bedoel ik dan, want dat was op de heenweg ook al, maar ergens te hoogte van Waalwijk vloog er ineens iets langs de ruit bij het vrouwtje, nee het bleef er hangen.
Het was de strip die normaal langs de ruit zit en over het dak door loopt.
Wij dus aan de kant en het vrouwtje heeft geprobeerd de strip weer terug te klikken, maaer nee hoor geen succes.
Dus gelijk langs de garage (het vrouwtje had die gezien met de weg af komen) en daar hebben ze ons weer op weg geholpen, maar aaangezien dat die strip moest besteld worden zijn wij gelijk weer naar de volgende garage gereden om de srip te bestellen, dus dat waren twee garage’s in een half uurtje tijd..

Vanavond hebben Keiko en ik een dode poes gevonden en die heeft het vrouwtje dan ook maar geborgen (met een door en een stapel kranten kom je een eind).
Het was waarschijnlijk de poes van bekende mensen uit de poort en die kan je dan toch niet laten liggen terwijl die mensen niet thuis zijn.
Morgen zullen we het zeker weten of het hun poes was, Keiko en ik hopen het niet, want met haar deden we altijd kroelen en neuzen als we haar tegen kwamen, dus willen jullie duimen dat ze het niet is.

En nu ga ik slapen en hoop dat de dag van morgen leuker word, want dit was geen leuke dag!

Verzekering.

Zoals de meeste weten waren Keiko en ik een paar weken geleden bij opa en oma aan het logeren toen het baasje en vrouwtje op vakantie waren.
Ik was toen erg stout geweest, maar gelukkig hebben mijn baasje en vrouwtje het een beetje goed kunnen maken, eigenlijk hun verzekering.
Net als met kinderen is het verstanding om als je honden hebt ook een aanspraakelijkheidsverzekering te hebben die zulke dingen vergoed en die hebben mijn baasje en vrouwtje.
Dus al met al is het goed afgelopen en de volgende keer als het baasje en vrouwtje een dagje weg moeten mogen Keiko en ik toch weer bij opa en oma komen hoor, dat hadden we ook wel gemogen als de verzekering het niet dekte hoor, teminste als ik lief ben, Keiko mag doen wat ze wil, want die is toch altijd lief bij opa en oma.

Mijn eigen plekje.

Ze zijn op het moment allemaal jaloers bij ons in huis.
Ze zeggen dat ik me tegenwoordig zo lekker kan weg nestelen op de bank en dan ook nog lang blijven liggen en dat zijn ze helemaal niet van mij gewend.

Tot een tijdje geleden was het de normaalste zaak van de wereld dat ik op een avond wel honderde keren van plaats verwisselde, omdat ik mijn plekje niet kon vinden en omdat ik geen rust in mijn kontje had.De rust is ondertussen ’s avonds wel aanwezig, ik slaap overdag gewoon niet meer en dan word ik vanzelf moe genoeg om een dutje te gaan doen.Het plekje waar ik de laatste weken lig zat voorheen ook al wel in mijn plekjes bestand maar ik wist niet dat het zo lekker was, maar als het baasje en vrouwtje of Keiko me nu kwijt zijn weten ze waar ik lig.Keiko heeft ook zo haar plekjes, maar die weten we ook allemaal te vinden.Dus wat dat betreft kunnen Keiko en ik ons nu zelf niet meer verstoppen of verschuilen, want het baasje en vrouwtje weten ons toch wel te vinden.

Alles in sneltreinvaart.

Vandaag heeftt het vrouwtje alles in de zesde versnelling gedaan, lache om dat te zien hoor.
We zagen haar heel de dag voorbij rennen, op de fiets naar de stad, fietsen voor een beurt weg, poetsen en ons uit laten.
Vanavond moest ze ook nog naar ringtraining en ik mocht deze keer mee, ik was namelijk nog niet op de nieuwe ringtraining geweest en Rontu wel dus zodoende.

Weet je wat we te horen hebben gekregen?
Ilone heeft verklapt wie er bij ons komen logeren van haar Shiba-clan (teminste als er geen rare dingen meer gebeuren), het is Obi-wan Kenobi del Cazadora Blanca en Nagai Katsuryu del Cazadora Blanca of makkelijk gezegt Obi (foto) en Nagai.
Het zijn twee reutjes en dat lijkt het baasje wel leuk, is hij in ieder geval niet meer de enige man hier in huis.
Ook kreeg het vrouwtje te horen dat ze een foutje in de pol heeft staan, Umai is namelijk een reutje en geen teefje en ook woont hij niet bij Ilone maar bij Leni en hij komt dus vast en zeker niet logeren, want Leni gaat niet op vakantie.
We zullen zien of het bij deze keuze blijft en of dat het gezellig gaat worden met de loge’s in huis.

Een dag als zo veel dagen.

Vanmorgen vroeg uit de veren om te gaan werken.
Thuis gekomen de hondjes uitlaten, eten geven, nog een klein klusje doen, de hondjes uitlaten daarna eten koken.
Daarnet de hondjes weer uitgelaten en nu met z’n alle op de bank om samen t.v. te kijken.
Dit is een dag die misschien wel driehonderd keer voorkomt in een jaar en de andere dagen zijn dan met iets meer afwisseling.

Of te wel niets te melden vandaag.

Beschermhond.

Loop ik net met het vrouwtje buiten (baasje is met Keiko naar school), komt me daar toch iets raars voorbij.

Het was een traktor met allemaal rare dingen op de aanhanger, het leken wel reuze hoofden.
Ik vond het maar niks en heb dan ook een partij staan te blaffen, niet dat ik bang was, maar om het vrouwtje te beschermen.
Vrouwtje zei dat het hoofden van een carnavalswagen waren en dat die wagen met de optocht mee had gedaan en nu weer naar de plaats gebracht moest worden waar hij gebouwd is (ook al is hij nu niet compleet, er volgde nog een traktor met hoofden), om daar weer verbouwd te worden tot andere hoofden voor de carnavalswagen van volgend jaar.
En ook zei het vrouwtje, omdat wij gisteren in Duitsland waren zijn we niet naar de optocht hier in de wijk kunnen gaan kijken, maar Keiko heeft dit al wel een paar keer gezien, dus vraag maar aan haar wat het is.
Ik hoefde me van haar dan ook niet meer druk te maken en ze kon zichzelf wel redden, die hoofden zouden haar tenslotte toch niks doen, want het is maar een caranavalswagenhoofd.

Nu ga ik een dutje doen en als Keiko thuis komt ga ik eerst aan haar vragen wat zij van een carnavalsoptocht vind en daarna hoop ik dat ik niet van die enge dingen ga dromen als ik ga slapen.

Fur die Stamgasten von Cafe Zum Holzknecht.

Hallo Alexandra.
Wir Keiko und Rontu danke dich fur die gemutliche Stunde bei Udo und Monica.
Du hat ganz gut auf uns gepasst und du kontest sher gut streichen.
Auch deine Freundinn Steffie danke wir, ess hat uns Spass gemacht um mit euch beide ein Spaziergang zu machen.
Hoffentlich sehen wir euch wieder wann wir wieder im Usseln sien.

Auch viele Grussen von Patricia und Remko an alle Bekante im Usseln.
Biss nachste Mall.

Een dagje Duitsland.

Zoals jullie gisteren konden lezen zijn wij vandaag een dagje op en neer naar Duitsland geweest, leuk hoor.
Voor mij (Rontu) was het de eerste keer dat ik zoveel sneeuw zag, maar het was super leuk om daar in te lopen en spelen.

Hier waren we onderweg met het vrouwtje, een wandeling die in totaal 4 uur duurde terwijl het baasje met Michael en Mirjam aan het snowboarden was.

Onderweg was het erg genietten voor ons alle drie, vrouwtje komt hier dan wel al heel veel jaartjes maar zij blijft het er mooi vinden.
Na een uurtje wandelen waren we boven op de berg en daar konden we zo ver kijken dat we bijna het baasje zagen snowboarden in het andere dorp, maar de skipiste lag alleen aan de verkeerde kant van de berg, jammer, we hebben hem dus niet gezien.

Na weer een uurtje te hebben gelopen had het vrouwtje zin in iets lekkers, dus wij bij de bakker naar binnen, zelfs ik (Keiko) had daar vandaag geen stress en dat wil heel wat betekenen, want iedere keer als wij daar op vakantie zijn heb ik daar stress als we ’s morgens broodjes gaan halen, maar nu gelukkig niet, ik was zo moe van het lopen dat ik maar ben gaan slapen daar binnen en ik (Rontu) had daar ook een lekker plekje gevonden om te slapen, ik (Rontu) dacht; stel je voor dat we nog veel verder moeten lopen, daar word ik zo moe van.

Weet je wat ik (rontu) ook nog erg raar vond dat was als het vrouwtje liep ze wel eens een stuk van haar benen kwijt was, ik (Keiko) vond dat niet raar meer hoor, ik heb dat al vaker gezien.
Er lag soms zo veel sneeuw dat vrouwtje daar helemaal in weg zakte, maar iedere keer komen haar benen weer boven de sneeuw uit hoor en kan ze gewoon door lopen hoor.

Verder zijn we natuurlijk ook nog in het cafe/restaurant geweest van Udo en Monica en daar zijn we weer erg verwent met stukjes worst en lekker brokjes (kattevoer geloven wij, ach daar lijken we ook wel een beetje op).
In dat cafetje hebben we eens beter kennis gemaakt met de kindjes van de stamgasten en daar hebben we dan ook veel mee gekroeld en gespeeld, we zijn er zelfs noch mee naar buiten geweest om een rondje te lopen en te spelen (en onze behoefte te doen), gezellig hoor.
Wij zouden iedere zondag wel zo’n reis willen maken, om een dagje naar Duitsland en al de bekende te gaan.

Prive school.

Ik ben weer naar school geweest, deze keer met het vrouwtje.
En weet je ik ben aangevallen door een Duitse Herder, het kwam zo.
De juffrouw gooide op een gegeven moment bij alle hondjes hun dummy op en naast mij stond die Duitse Herder en dat was een enorme fanatiekeling die ook mijn dummy wilde apporteren.
Dus op het moment dat ik mijn dummy wilde pakken vloog die Duiste Herder in mijn nek, ik vond mezelf erg zielig hoor, mijn hele lijf zat onder het zwarte zand en ook zat er zand in mijn oogjes, ik vond mezelf zo zielig dat ik naast de juffrouw bleef zitten piepen, knipperen met mijn oogjes en durfde niet van mijn plek af te komen, want voor hetzelfde geld word ik weer aangevallen en een keer is genoeg.
Het ergste was nog dat het vrouwtje helemaal niet kwam helpen (ze zei dat ik me aanstelde), sterker nog ze rende weg, dus ik er achter aan, toen ik bij haar was heeft ze mijn oogjes zand vrij gemaakt en ik moest weer gelijk mijn dummy apporteren, dat was eng hoor voor het zelfde geld kwam die Duitse Herder weer, maar toch heb ik het gedaan en heb de angst weer overwonnen, de dummy pak ik weer op hoor.
De rest van de les (drie kwartier dus) heb ik die Duitse Herder echt goed in de gaten gehouden hoor, vrouwtje kon niet veel meer met me doen, de hele tijd liep ik achterstevoren door de klas, want waar was mijn aanvaller, dat was wat ik wilde weten.
Tegen mijn aanvaller wil ik nog zeggen ik houd je in de gaten en de volgende keer ben jij de mijne.

Komen wij thuis van school loopt Keiko op te scheppen dat ze een prive school heeft, ze zei; kijk maar achter in de tuin, daar staan de tafel en de paaltjes van behendigheid op gesteld.
Dus ik naar de achterdeur en ja hoor ze had gelijk.
Baasje had toen ik op school was met haar geoefend en vanmiddag was er een demostratie om op te scheppen hoe goed die twee wel niet waren.
Ook ik heb het mogen proberen en ik moet je zeggen het is super dat behendigheid.
De paaltjes vind ik top, je kan dan zo lekker met je kontje schudden, heen en weer en heen en weer, lachen hoor.

Tussen het oefenen door zijn Keiko en ik nog een paar keer op straat gemogen om te plassen en p….n en weet je daar liepen allemaal vreemde figuren.
Carnaval zeiden baasje en vrouwtje, maar daar doen wij niet aan mee hoor en jullie trouwens ook niet.

Weet je wat we wel gaan doen?
Morgen stappen we al weer vroeg in de auto van Michael en Mirjam en dan rijden we met z’n zesjes naar Duitsland (ons vakantieadres), nee hoor we gaan niet die Duitse herder zoeken, Keiko en ik gaan met het vrouwtje wandelen en de andere drie gaan snowboarden.
Maar als we op tijd thuis zijn zullen we laten weten hoe het geweest is om al de bekende daar te laten schrikken door ineens daar voor hun neus te staan, zonder dat ze weten dat we er aan komen.

Tekeningen.

Gisteren ben ik (Patricia) dus echt eerst langs Michael geweest om de tekening van Rontu op te halen en daarna gelijk door naar school.
De mensen die wel eens bij ons binnen zijn geweest weten dat we boven de t.v. een mooie tekening hebben hangen van Keiko (getekend door de zus van Mirjam) en toen we die gekregen hebben besloten wij er ook een van onze tweede hond te willen en die er naast te hangen.
Dus toen gelijk naar de winkel om een zelfde lijst te kopen en die heeft dus bijna twee jaar (eerder was er geen tweede hond) bij ons boven liggen wachten om gevuld te worden.

Er moest alleen nog een mooie foto geschoten worden en de tekening kon gemaakt worden.
En hier is dan het resultaat, wij vinden het in ieder geval super.
Je zult twee van die prachtige tekeningen van je hondjes aan de muur hebben hangen (die van Keiko teminste, die van Rontu ligt nog even op tafel, maar hangt snel hoor).

Voor de rest hadden we van daag weer bezoek en daar waren de hondjes helemaal dol mee, ach ze hadden die twee vrienden ook al lang niet meer gezien.
Maar dat is weer helemaal goed gekomen, na een lange kroelbeurt, samen aan tafel en nog een kroelbeurt.
Daarna hebben we Rontu nog even in haar huisje gedaan en Keiko mocht vrij lopen en zijn wij naar een verjaardag gegaan.
Net hebben we ze nog even uitgelaten (altijd lekker, een frisse neus na een feestje) en nu gaan we een paar uurtjes slapen, want morgen gaat de wekker weer vroeg om naar school te gaan met Rontu.

Saaie kost.

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor het meeleven wat jullie gedaan hebben de afgelopen week.
Het heeft mij en ook Remko en de hondjes een heleboel troost gegeven dat jullie aan ons dachten.

Vandaag is het normale leven weer begonnen en dat wil zeggen dat ik vanavond ook weer naar school moet.
Ik denk dat ik maar gelijk in slaap val en mijn slaap achterstand maar in ga halen.

Het is vanavond namelijk super saaie kost, het Kynologisch Reglement.
Een vorbeeld uit het boek;Artikel III.18, 1, Indien een hond aan meer dan een persoon in eigendom toebehoort, wordt in de Nederlandse stamboekhouding slechts een van hen, daartoe door hen gezamelijk aangewezen, als eigenaar geregistreerd en de overigen als mede-eigenaar.
En zo gaat het een heel boek door met 176 bladzijde vol met regeltjes.

Maar voor dat ik naar school ga, ga ik even langs Michael en Mirjam, want als het goed is is daar ondertussen de tekening van Rontu (de zus van Mirjem heeft hem gemaakt) en die wil ik dan graag zien en mee naar huis nemen, zodat hij morgen door Remko kan worden opgehangen naast die van Keiko.

Andere dingen aan ons hoofd.

We hadden vandaag (net als de laatste dagen) hele andere dingen aan ons hoofd dan met de hondjes bezig zijn.
We hebben oma de laatste groet gegeven.
Een ding is zeker, de hondjes voelde vanaf afgelopen donderdag dat er iets niet pluis was hier in huis en ze waren dan ook erg lief.
Als ik een traan moest laten dan kwam er een van hun wel naar me toe (soms ook allebei trouwens) om me te troosten en dan dacht ik wat een slimme beestjes zeg, ze snappen het dus zelfs als een mens troost nodig heeft.
Morgen hebben we nog een verveelende dag, de kamer van oma moet dan leeg.
Maar daarna maak ik weer alle tijd vrij om met de hondjes (leuke) dingen te gaan doen, dat hebben ze weer wel verdiend na al die rare dagen.