Ze wil echt mee.

Vanmiddag heb ik gelachen zeg.

Toen het vrouwtje bijna klaar was met de koffer inpakken kwam ze naar beneden om het fototoestel te pakken en ze zei tegen mij dat ik ook even mee naar boven moest komen om te kijken wat Rontu nu weer aan het doen was.

Nou zo gezegt zo gedaan, kom ik boven zit Rontu in de koffer waar ook al de kleren van het baasje en vrouwtje in zitten.
Ze dacht natuurlijk bij haar eigen, als ik hier in ga dan mag ik zeer zeker mee op vakantie.
Even later was ze er zelfs bij gaan liggen, zo van ik weet het zeker hoor ik wil echt mee.

Het is er een waarmee je blijft lachen hoor.
Ik ben dan ook benieuwd hoe ze het er deze week vanaf gaat brengen, ik denk dat als vrouwtje de koffer weer gaat inpakken om weer naar huis te gaan dat ze ook in de koffer kruipt, want ze wil vast weer snel terug naar huis.
Thuis heeft ze namelijk alleen mij om te vervelen en in Zwitserland zijn ook hondjes die haar wel eens kunnen vervelen en daar houd ze helemaal niet van.

Ik moest van het vrouwtje vertellen dat we morgen al om een uur of half vier gaan rijden en dat dit dan ook het laatste is wat jullie voor wij weg gaan te horen krijgen van ons.Volgende week zaterdag komen wij via ons huisje in Duitsland terug, baasje en vrouwtje willen zeil kopen voor in het huisje en gaan dan ook nog even naar Udo en Monica om wat te eten.Natuurlijk zijn wij dan ook niet vroeg thuis maar er word vast wel iets verteld die dag over onze vakantie.Tot over een week.

Pakken

Het is bijna zover, de was is gedaan en morgen hoef ik alleen nog maar de koffer in te pakken.
Deze keer nemen we naast kleren voor een zonnig weekje ook een sibroek mee.
Vorig jaar hebben we namelijk heel de week in dezelfde lange broek en trui gelopen, het sneeuwde volop en het was koud.
Daar haddden we geen rekening mee gehouden, want het jaar ervoor hadden we heel de week een korte broek aan en vielen de mussen van het dak af.
En die vergissing gaan we dit jaar niet weer maken, want na een week in dezelfde kleren begint het toch wel wat te stinken, maar van dat probleem hadden alle mensen die er die keer bij waren last.

Heel de week wordt er goed voor ons gezorgd wat eten betreft, maar we willen ’s avonds ook nog wel wat te snoepen hebben, dus daar nemen we ook nog wat snoep en chips voor mee, net als wat te drinken voor onderweg.

De spulletjes voor de hondjes staan al klaar, eten, speeltjes, snoepjes en extra riemen en de mappen om de theorielessen mee te volgen liggen ook al klaar.
Nog anderhalve nacht slapen en dan in de auto en weg.

Oja, als we terug komen op zaterdag hebben we op zondag (Moederdag) een dag van de rasvereniging, ze noemen dat ook wel de Jonge Honden Dag en daar heeft Rontu nummer 36, maar er zullen dan nog veel meer Shiba’s aanwezig zijn, wat zal dat een mooi gezicht worden.
Een ding is zeker na deze dag zijn wij aan vakantie toe om bij te komen.

Een grote zak eten.

Baasje is nu onderweg naar huis met een hele grote zak eten voor ons, jammie.
Hij is dat gaan ophalen bij Ilone, want die had ook wat besteld voor ons, lief he.

Het komt wel erg goed uit dat het nu binnen is, want anders hadden wij geen eten meer gehad als we op vakantie zouden zijn en aangezien dat dat geen luier vakantie is maar een doe vakantie hebben we eigenlijk meer eten nodig.
De leraar zegt altijd dat wij 30% meer eten horen te krijgen, maar volgens het vrouwtje vergeet hij dan dat we ook veel beloningsnoepjes krijgen en die gaat dan ook niet veel meer meenemen dan dat we normaal krijgen.

Een ding is zeker ik (Keiko) heb er weer veel zin in en ik (Rontu) heb er ook zin in, want Keiko heeft er al zoveel over verteld en ik wil dat daar in Zwitserland nu ook wel eens mee maken.
Nog drie nachtjes slapen en dan gaan we weer.

Ondertussen is het baasje thuis gekomen en hij had deze zak voer voor ons bij.
Zien jullie ons onze buikjes al helemaal rond eten?

O ja, Ilone bedankt namens vrouwtje voor het cadeautje, ze is er blij mee.
Het had alleen niet nodig geweest, ze zegt namelijk dat jij haar ooit ook nog wel eens kan helpen door op ons te passen als dat nodig is.

A-Schutting.

Toen ik gisteren op school was heb ik weer menigeen raar laten kijken.
Ik was namelijk al twee weken niet daar geweest en ondertussen was de A-schutting af en die hadden mijn klasgenotjes dus al geoefend.
Hij was zelfs hoger als het vrouwtje en ook al best stijl voor een beginnersgroep behendigheid.
Mijn vrouwtje was erg slim en liet mij hem doen met een snoepje onder mijn neus en het ging gelijk goed, zo goed zelfs dat de leraar aan het vrouwtje vroeg waarom ze een snoepje onder mijn neus hield.
Haar antwoord was dat het voor mij de eerste keer was dat ik die A-schuting over ging en toen zij hij; dat is waar maar die kleine Rontu kan het de volgende keer dus helemaal alleen hoor en dat was wat het vrouwtje zelf ook al had bedacht.
De rest van de les ging ook helemaal goed, alleen moet vrouwtje er nog wat aan wennen dat ze niet met keiko loopt die alles al kan, zodat ze niet te snel wil gaan zonder dat ik het begrijp.

En toen ik klaar was was Keiko aan de beurt met het baasje dan wel.
Nou aan de verhalen te horen ging dat ook super, Keiko had zelfs zin in de paaltjes dus de prive school heeft wel zin.
Ook was het voor haar erg lang geleden dat ze over een A-schutting heen is gewest, maar dat was ook erg goed gegaan.
Een keer kijken hoe het ook alweer moest en daarna vloog ze er over en het schijnt dat die schutting bij de wedtsrijdgroep nog stijler en hoger is, ik ben benieuwd.

Nu ga ik maar weer eens lekker een partijtje etteren bij Keiko, want die ligt lekker in het zonnetje in de tuin, maar dat duurt dus niet al te lang meer.
En wat we voor de rest gaan doen vandaag weet ik nog niet, misschien wel niks, ach ik zie wel.

Erg moe.

Met die twee Shiba hondjes heb ik vandaag helemaal geen last.
Vanmorgen niet omdat ik toen gewoon naar mijn werk mocht en nu ook nog niet.
Ik denk, nee, ik weet zeker dat ze nog erg moe zijn van gisteren.
Een voordeel is dat ik nu allemaal al dingen kan doen voor de komende vakantie, zodat als ze aan het eind van de week aandacht nodig hebben ze het kunnen krijgen.
Maar vanavond hebben ze pech, want ze moeten toch echt naar school toe, ik ben dan ook reuze benieuwd hoe dat gaat nu ze zo moe zijn, maar we zien wel.

Nog een paar mooie foto’s van gisteren die door het baasje van Tama en Miko zijn gemaakt en waar ik erg blij mee ben.

Gisteren hebben de hondjes ook genoeg aandacht gehad van mij en ik van hun trouwens.Ik ben gewoon in het zand geploft en daar kwamen ze hoor een voor een om een kroelbeurt vragen en ik kreeg er dan ook gelijk een terug.En nog een keer met z’n alle. Van links naar rechts; Tama, Miko, Keiko, Khoda en net als altijd op de voorgrond, Rontu natuurlijk (kun je er zo weer wijs uit Nancy?).

Nu ga ik snel verder met kleine klusjes die nog gedaan moeten worden voor we zaterdag weer op vakantie zijn, telefoontje hier, wasje daar en poetsen niet te vergeten.

Jeeeeeehhhhhh!

Eindelijk was het zo ver, het was al een aantal weken geleden door de baasje en vrouwtjes afgesproken en jeeehhh vandaag ging het dan echt gebeuren.
De Loonse en Drunese duinen waren vanmiddag de plaats waar we de boel onveilig hebben gemaakt.
Toch khoda?
We hadden toch ook van te voren verteld dat er verder niemand moest komen.

Om een uurtje of half twaalf waren Khoda met zijn baasje en vrouwtje en zijn kleine baasje bij ons, hebben wat gedronken en even later gingen we met z’n alle weg.
Onderweg kreeg het vrouwtje al een sms-je dat Tama en Miko er al waren samen met hun baasje en vrouwtje, gelukkig hadden hun het ook kunnen vinden.
Hun baasje Marcel had al snel meerde vriendinnetjes gekregen, hij had namelijk snoepjes bij die wij niet vaak krijgen, wij hebben een goede neus hoor, nee hoor grapje.
We liepen toevallig met z’n alle bij hem in de buurt.

Ik (keiko) heb ook de held uit gehangen, ik ben namelijk een hele brede plas overgestoken, waar ik helemaal niet meer kon staan zonder dat mijn buik nat werd.Ik heb dat dan maar gedaan door hele hoge sprongen te maken, dat had ik van andere honden gezien.Daarna zei ik tegen Rontu dat ze zich niet zo moest aanstellen, (ik doe het ook pas sinds zij er is hoor, maar dat hoeft zij niet te weten) kom maar mee, ik wil je wel helpen hoor, het is echt leuk en je koelt er ook nog door af.

Hier zit ik (Rontu) samen met mijn broertje Khoda, zien jullie de verschillen?

Nou onze baasjes en vrouwtjes niet hoor, want die gooide nog al eens met de verkeerde naam als wij erg ver weg waren en we moesten terug komen.
Dan werd er Rontu geroepen en ik stond gewoon naast ze of Khoda kreeg op z’n donder en dan was ik het.
Grappig toch dat broer en zus zo op elkaar kunnen lijken.
Maar goed dat mama Joshi er niet bij was, dan had niemand het meer geweten wie wie was, want daar lijken we nog het meest op, haha.

Wij met onze viendinnetjes en vriendje stalen wel de show hoor, iedere keer hoorde we, he dat is een leuk hondje, he nog een, nog een,nog een en nog een, het zijn er vijf.Maar wees eerlijk als je ons zo ziet zitten, het is een prachtig gezicht.Ik (Keiko) in het midden en de rest om me heen, zit en blijf.

Wat ook goed te zien was was dat wij hondjes allemaal weten waar de snoepjes vandaan komen, gaat er iemand met z’n hand de broekzak of de rugtas in dan is het feest.
Dan zijn wij hondjes er ook allemaal als de hondjes bij, in de hoop dat er wat volgt wat niet altijd het geval was, dat is dan jammer.

Maar je kunt toch eigenlijk ook niet alles hebben, we hadden al z’n mooi weer, het pootjes draaien van ons heeft dus erg goed geholpen.

Wij hebben ons erg vermaakt.
Met z’n tweetjes rennen waarbij ik (Keiko) een stuk boom in mijn bek heb en dat ik (Rontu) net als altijd ook wil hebben.
Maar ook met z’n vijfjes hoor, samen met z’n alle door de bosjes en bladeren rennen en vliegen, zodat de baasjes en vrouwtjes helemaal niet meer wisten waar en wie we waren (leuk joh en maar roepen naar de verkeerde).

Na een uurtje of twee te hebben gewandeld, gespeeld en te hebben gezwommen zijn we midden op de Loonse en Drunese duinen neergeploft om weer energie te verzamelen om naar het terrasje te gaan.Het kleine baasje van Khoda heeft daar nog op het springkussen en trampoline gespeeld terwijl de baasjes en vrouwtjes wat gedronken hebben (wij kregen ook water hoor) en natuurlijk te hebben gekletst over van alles en nog wat.En toen wij daar met z’n alle zaten, kwam er een hond voorbij en je raad nooit wat voor een, ja ja een Shiba (ala bijzettafel dan), is dat toeval of niet.

Wat ons betreft is zo’n dag als deze voor hehaling vatbaar, want met vijf Shiba hondjes samen spelen is het nog veel leuker dan met z’n tweetjes.

Twee uurtjes.

Ja ja, nog twee uurtje en dan gaat het gebeuren.
De Loonse en Drunese duinen zijn dan niet meer toegankelijk voor mensen die geen Shiba hebben, want er zijn dan vijf losgeslagen hondjes uit hun dak aan het gaan, waarvan wij er twee zijn.

Nog een keer slapen.

De hondjes zijn vandaag al heel de tijd erg rustig.
Zou dat aan het weer liggen of zijn ze misschien hun energie aan het opsparen om morgen samen met Khoda, Tama en Miko de Loonse en Drunese duinen onveilig te maken?

Eigenlijk komt het wel goed uit dat ze zo zijn, dan hebben wij ook geen schuldgevoelens als we zo naar een verjaardag gaan en hun dan thuis laten.
Vanavond zijn ze ook nog alleen thuis, wij gaan gezellig uit eten, maar dat weet een iemand nog niet (dat is de jarige van vandaag).
De hondjes hebben morgen dus energie over, dus bedenk je maar voor het geval je ook naar de Loonse en drunese duinen wilt gaan.
Met vijf Shiba hondjes gaat het daar morgen vast en zeker gezellig worden.

Uitgeteld!

Vanmiddag hebben keiko en ik de achtertuin helemaal onveilig gemaakt.
Het vrouwtje durfde er niet meer in te komen, bang dat ze er onderuit gelopen werd, waf waf blaf.
We liepen als twee wervelwinden door de tuin en gingen dwars door de struiken en bloempotten heen.
Alles is nog heel hoor.

Na een half uurtje wervelwindje te hebben gespeeld lagen Keiko en ik ineens heel knus bij elkaar, net of er niets gebeurd was.Uitgeteld voor de rest van de middag.Wat ik ook nog even had geregeld was een matje om op te liggen.Tijdens het wervelwindje spelen had ik ook nog dorst en daarom ben ik dus even binnen wat gaan drinken.Maar omdat ik snel weer met Keiko wilde rennen vloog ik weer naar buiten net als het matje dat normaal binnen ligt en even later dus buiten, perfect om op te liggen.

Hoezo koningin!

Het vrouwtje dacht vandaag weer erg slecht over mij, ze noemde me een arrogant hondje.
En de reden was dat ik heel da tijd in de tuin zat op een troon net als de koningin, teminste dat zei ze.

Ik heb daar dan ook wel zo’n drie kwartier gezeten, maar het was zp lekker om in het zonnetje te zitten en aangezien dat misschien binnekort weer niet meer kan dan moet ik er nu maar van profiteren.

Rontu vond het maar niks, ik had namelijk ook geen zin om met haar te spelen, dus ging zij maar binnen op het matje liggen wachten tot ik van mijn troon af kwam en dat heeft dus even geduurt.
Als morgen de zon weer schijnt ga ik er denk ik weer zitten, o nee liggen, want ik ga met mijn pootjes draaien.
En nu denken jullie waarom met mijn pootjes draaien, maar mensen gaan duimen draaien als ze ergens op hopen en Rontu, het baasje, het vrouwtje en ik gaan hopen op zulk mooi weer voor zondag.

Ja zondag gaan we naar de Loonse en Drunese duinen om te wandelen met Khoda, Tama en Miko en hun baasjes natuurlijk.Dat word lachen, Rontu en ik zijn allemaal al slechte dingen aan het verzinnen die we met z’n alle kunnen gaan doen.Dus we hebben het nog druk.

Kijk maar.

Hier kunnen jullie zien dat Keiko en ik van de week echt lief waren toen we bij opa en oma waren.
Ik lig lekker in een drolletje (zo noemen baasje en vrouwtje dat) voor de achterdeur op het matje te slapen.

En kijk die Keiko eens, die lag maar voor de helft op de zak, alleen met haar kontje en met haar hoofd en de rest van haar lijf lag ze op de harde grond zielig te doen.
Dus zoals jullie zien waren wij erg lief.

Lang geleden.

Het eerste dat vandaag lang geleden was dat Rontu en ik alleen thuis waren, ook het baasje moest weer naar zijn werk en dat was door ziekte en twee daagjes vrij anderhalve week geleden.

Het tweede dat vandaag lang geleden was was een man die ik bijna twee jaar geleden voor het eerts en voor het laatst gezien had.
Het was Wimke de schilder en nu is hij bij onze buurman bezig en ik herkende hem ook nog, best knap toch.

Het derde dat vandaag lang geleden was was de ringtraining waar ik vanavond weer met het vrouwtje naar toe ben geweest.
De laatste paar keer is het vrouwtje met Rontu geweest, die moest toen nog goed oefenen hoe het moest en ik wist dat wel, daarom mochten we toen niet om en om mee (dat is eigenlijk wel de bedoeling).
Het leuke van alles was dat baajes auto op het parkeerterrein stond en dat had het vrowutje gezien en ze zei toen tegen mij dat ik het baasje moest zoeken.
Nou zo gezegt zo gedaan, ik heb mijn neus aan de grond gezet en ben in een streep naar de kantine gelopen (goed aan de riem getrokken zodat het vrouwtje ook mee kwam) en daar heb ik het baasje gevonden, wat een verrassing zeg.

Het enigste wat niet lang geleden is vandaag is dat ik nu lekker mijn huisje in ga om te slapen, tot morgen.

Erg lief geweest.

Toen het baasje en vrouwtje gisteren zijn vertrokken naar Duitsland hebben ze eerst ons bij opa en oma gebracht.
Nog even wat gekletst en daarmna zijn ze weg gegaan, in de auto en wij mochten niet mee.
De vorige keer waren we niet lief geweest en schaamde ons zelf daar eigenlijk nog voor, dus hadden we ons voor genomen om deze keer wel lief te zijn en ja hoor, het is gelukt.
We zijn zelfs zo lief geweest dat oma dat maar beef herhalen.

Het was voor ons een verrassing of het baasje en vrouwtje gisteren nog terug zouden komen of vandaag pas, het is vandaag geworden.
Ze belden gisteren op met de mededeling dat ze het bed in ons nieuwe huis gingen uitproberen, want als het niet lekker lag moesten ze nog voor 1 Juni een ander kopen.
Ja jullie lezen het goed, 1 Juni is de dag dat ze officieel de sleutel krijgen.
Ook was er dat huis al een bed voor ons, maar je denkt toch niet dat we in zo’n raar bedje gaan liggen om te slapen, baasje en vrouwtje moeten onze huisjes maar meenemen.

Vanmorgen ging de telefoon dat ze goed geslapen hadden en dat ze weer op tijd bij ons zouden zijn, dat waren ze dan ook zo rond de klok van twee uur.
En weer zei oma tegen hun dat we erg lief waren geweest en dat vond ze leuker dan ons gedrag van de vorige keer, we hadden dus goed ons best gedaan om lief te blijven.

De rest van de dag waren baasje en vrouwtje alleen maar bezig over de notaris en de verkopen en de gezellige dag die ze hadden gehad (de volgende keer gaan wij gewoon weer mee hoor, we hebben het wel goed bij opa en oma, maar in Duitsland vermaken wij ons ook prima) en daarnet zijn ze naar de winkel gegaan om de cadeaupasjes van het vrouwtje al voor een deel op te maken, er zijn allemaal dingen voor in het huisje gekocht, mooi hoor.

Zo weg.

Nog een half uurtje en wij trekken de voordeur weer achter ons dicht.
De reis gaat weer eens naar Duitsland, even op en neer om een handtekening te zetten bij de notaris.
Zeven uur auto rijden voor een krabbeltje, te gek voor woorden toch eigenlijk!

Misshien mogen we vanacht wel in ons huisje slapen en anders mogen we er misscien nog wel even naar binnen met de makelaar om even te bekijken wat voor spuletjes er nog gekocht moeten worden.
Gisteren heeft iedereen daar goed aan gedacht en ik (het vrouwtje) kan dan van de week heel wat kopen bij de Ikea zonder dat mij het wat kost, dank je wel voor al die cadeaupasjes.
Misschien maken jullie binnekort allemaal wel een keer gebruik van de spulletjes die er voor gekocht gaan worden, maar dan wel in Duitsland, want het gaat allemaal mee hoor.

Veel mensen op bezoek.

Vanmorgen was het al vroeg prijs we mochten op het grote mensenbed een cadeautje geven aan het vrouwtje (een mat voor voor de deur met een hondekop er op en een dikke knuffelbuert), ja ze was jarig en dan krijg je zulke dingen had het baasje ons gezegt.
Van hem heeft ze een vogelhuisje gekregen, dan heb ik (Rontu) weer vogeltjes om naar te kijken.

Beneden gekomen moest de oven weer aan en er werd heel veel lekkers klaar gemaakt door het baasje en vrouwtje.
Weer een bananen-chocolade taart (de andere was al voor bijna de helft op, want baajes broer, z’n vriendin en zoontje Mauro waren gisteren al geweest), fruitvlaai, gevulde eitjes, een paar salade’s en vast nog wel iets.
Toen baasje en vrouwtje nog erg druk in de weer waren was daar al ome Wim en een oud vrouwtje, ze noemen haar Tante Netje, maar die hadden we nog nooit gezien, maar ze wast best gezellig hoor.
Die weer weg en aan de laatste afwas bezig waren daar onze mensenvriendinnetjes met hun papa en mama.
He, daar had je ook opa en oma, wat werd het zo weer gezellig in huis.
Even later waren er ook baasje papa en mama, tanta Corrie, tanta Corrie, Debby, Pet, marijke, Annemiek, Patrick, Peter, Mirjam en Micael kwam op het allerlaats binnen.
Al met al een heleboel mensen maar erg gezellig.

Wat ik (Rontu) wel raar vond was dat er op mijn verjaardag niet zo veel mensen kwamen, zou ik wel lief genoeg zijn?
Ik (Keiko) heb haar verteld dat al de mensen verjaardagen zo gevierd worden en dat de verjaardagen van honden in huiselijke kring gevierd worden.
Maar toch gunde wij het vrouwtje een gezellige dag, daarom waren erg lief, we zieden alle mensen even welkom en daarna gingen we ergens liggen of gingen een rondje lopen door de kamer zonder iemand te pesten.
Namens vrouwtje iedereen bedankt voor de felicitaties en de cadeautjes.

Morgen gaan we een dag naar opa en oma toe, vrouwtje en baasje moeten naar Duitsland toe om een handtekening te zetten bij de notaris.
Al die uren in de auto vinden ze niet leuk voor ons, want ze weten nog niet of ze er blijven slapen (in ons huis) of gelijk terug komen naar huis en anders gaan ze toch geen lange wandeling maken, want dinsdag komen ze in ieder geval vroeg terug naar huis.

Het is beter gegaan.

Vanmorgen ben ik nog maar eens alle hondjes gaan bekijken, ja ik heb er nu onderhand wel genoeg van hoor.
Vanmiddag had ik dan ook mijn herexamen Rassenkennis en ik moet zeggen dat het beter is gegaan dan de vorige keer.
Volgens mij kwamen vanmiddag de rassen Chow Chow, Tosa, Duitse Herder, Thai Ridgeback, Deerhound, Lundehund, Leeuwhondje en nog een aantal zeker langs, maar er was er ook een die ik echt helemaal niet wist, daar heb ik dan ook maar wat van gemaakt (beter iets dan niets invullen).
Ik hoop dan ook dat ik nu een voldoende heb (ik heb echt geen idee hoe het afloopt), zodat ik mijn cursus KK1 af kan sluiten, over een week of vier weten we het.
De hond die ik gisteren met de foto geplaatst had was een Finse spits.
Khoda had het dus goed dat hij tot onze familie behoort en dat was ook de enige die er iets over gezegd had.
Waren er nu echt niet meer mensen die dat wisten, of durfde jullie geen gokje te wagen?

Nu ga ik weer snel de keuken in, de taart zal wel bijna uit de oven moeten, stel je voor anders hebben we morgen geen choco-bananentaart.
En ook de andere hapjes moeten nog gemaakt worden, druk druk dus.

De laatste lootjes.

Vandaag heb ik eigenlijk voor het laatst tijd om te leren voor mijn examen Rassenkennis.
Morgen is het zover.
Ik hoef er pas rond een uur te zijn, dus als ik optijd uit bed ben kan ik dan ook nog een keer alle rassen doornemen en dan hup de auto in.
Nu ga ik weer aan de slag met de hondjes leren, ja ja met de X-Box. plaatjes kijken en hopen dat ik de namen goed heb.
Weten jullie trouwens welk ras dit is?
Ik gelukkig wel!

Cadeautjes.

Toen ik vanmorgen wakker werd was mijn huisje helemaal versierd met ballonnen, leuk gezicht hoor.
Alleen vroeg ik me af waarvoor dat wel niet was.
Nu had ik het al een keer eerder mee gemaakt dat vrouwtje dat had gedaan, ja toen Obi jarig was en bij ons logeerde was zijn huisje ook versierd.
Hij was toen jarig, nu ik dus ook en dat zijn baasje en vrouwtje niet vergeten hoor Keiko.

Het vrouwtje is even later weer naar haar werk gegaan, maar toen ze terug thuis kwam stond ze te zingen voor de deur met cadeautjes in haar hand.
Wat ze niet wist was dat het baasje ook al een lekker visje voor Keiko en mij had gekocht, er was immers wat te vieren, daar stond ze dan met haar lekkere krokodillenkluiven.
Toen we allemaal onze visjes op hadden gegeten mocht ik de cadeautjes uitpakken.
Van het baasje en vrouwtje heb ik een super tennisbal gekregen, want dan kan ik er lang over doen om hem uit te kleden, ja die haren moeten er vanaf.

En van Keiko hen ik een mini voetbal gekregen, waar nu al stukjes vanaf zijn.
Nu weten jullie gelijk dat ik al het speelgoed hier in huis kapot maak,want ik heb alleen nog maar met de voetbal van Keiko gespeeld, die andere bal kan ik nog niet goed vastpakken.
Maar nieuw speelgoed kopen dat zijn het baasje en vrouwtje wel eens moe, daarom spelen Keiko en ik ook met kapot speelgoed hoor.
Als we het dan nog verder kapot maken spugen we de stukjes gewoon weer uit en laten de rotzooi voor het baasje en vrouwtje liggen.

Langs deze weg wil ik ook Khoda, Risa en mijn andere broertje een poot en knuffel geven, want die zijn ook jarig vandaag.
Hopelijk hebben jullie ook een leuke dag gehad met veel cadeautjes en veel lekkere hondensnoepjes, die krokodil heb ik ook al op hoor en lekker dat hij was mijn buikje zit er nog vol mee.

Daar was ik!

Gisteren stelde ik de vraag of jullie wisten waar ik was.
En vandaag de oplossing.
Ik lag onder de pasagiersstoel van de auto.
Ik was er langs voren onder gekropen en kwam met mijn gezichtje langs de achterkant weer te voorschijn.

Verder zijn er vandaag veel boodschappen het huis in gesleept.
Het rare is alleen dat het baasje en vrouwtje zeggen dat het voor het feest van zondag is maar volgens mij vergeten ze Rontu dan, die is morgen jarig hoor baasje en vrouwtje.
Niet alleen Rontu rouwens, ook Khoda, ja dat is een broertje van haar, zijn baasje en vrouwtje wens ik ook succes met de voorbereidingen voor het van feest van morgen.

Ra, ra waar ben ik?

Dit is een foto van een week of twee geleden.Ra, ra waar ben ik?

Voor de rest was het een gewone dag vandaag.
De kapper is vanavond weer geweest, de wel beruchte vrouwenavond hier in huis.
Ik vind het eigenlijk niet meer zo spannend en heb dan ook heel de avond geslapen.

En hun?

Vanmorgen mocht ik weer vroeg mijn bed uit om te gaan werken, Remko bleef lui in zijn bed liggen (om uit te zieken) en ook Keiko en Rontu kropen op hun zak, nadat ze te horen hadden gekregen dat ze niet naar het grote mensenbed mochten.
Thuis gekomen, kreeg ik de foto’s te zien van die twee levensgenieters.
Ik maar werken en hun?

Nou, lekker in het zonnetje in de tuin liggen en uitrusten van gisteren, want van een show word je best moe hoor.

En keiko, moet je zien hoe die over mij denkt, ze steekt gewoon haar tong uit.
Ik lig lekker te zonnen vrouwtje en jij bent heel hard aan het werk, lekker puh!
Maar voor de rest van de morgen zijn Rontu en Keiko slapend door gekomen, volgens mij was het goed te doen hoor!

Na een tijdje gaat Rontu Keiko wakker maken, met de mededeling dat er een beest bij haar in de buurt liep.
Het enigste dat Keiko kon denken was, kleine ga nu maar slapen dan kan ik ook weer slapen.
Maar nee hoor ze bleef Keiko wakker houden en op een gegeven momment wist ze het zeker, Keiko dat beest kwam uit je oor gekropen, zei ze tegen haar.
Ook daar was Keiko niet van onder de indruk, maar Rontu, ze snapte niet dat Keiko zo rustig bleef liggen.
Rontu ging het beest dan ook van dicht bij bekijken en kwam tot de conclusie dat het een mier was en toen zag ze er nog meer.

Ze kwam er ook achter dat ze niet uit Keiko’s oor kwamen maar gewoon uit het boomschors kwamen waar Keiko lekker in lag te slapen.Gerust gesteld, ging die kleine ook weer lekker liggen en even later waren ze samen weer in droomland.

Verder heb ik heel de middag weer met de X-Box zitten spelen, nog een week en dan heb ik in ieder geval dat herexamen weer achter de rug.
En morgen is er hier in huis weer de wel bekende vrouwenavond waarbij Remko ook weer onderhanden wordt genomen.
Dus Nancy, tot morgen em als jij hier bent stop ik wel even met leren hoor!

Zielig.

Keiko en ik waren vandaag erg zielig hoor, de hele dag hebben we in een hokje moeten zitten.
Dat hokje stond in een hal appart van de hal waar de keuringen van de show werden gedaan en we mochten er alleen maar uit om te plassen en po…n en om ons te laten keuren door de keurmeesteres.

Ook bij dat plassen en po…n was ik erg zielig, het vrouwtje wist al dat met Keiko naar buiten gaan geen zin had, maar ook voor mij was dat bij deze show waardeloos.
Er stonden wel twee grassprieten waarop al de hondjes van gisteren en vandaag (en dat waren er veel hoor) hun behoefte op deden.
Dan vinden jullie het toch ook niet gek dat ik daar ook niks heb gedaan, veel te vies voor mij dacht ik en heb het toen maar op gehoeden tot we weer naar de auto gingen.

Ook de keuringen waren appart, vrouwtje zegt dat ze dingen heeft gezien die ze nog nooit gezien had.
Ten eerste, normaal staan de benche’s rond de ring en nu niet, die stonden in een apparte hal en als je er zelf een bij had moest ook die in die hal gezet worden.
Ten tweede, een keurmeesteres met een meetlat, ze ging de honden meten of de schofthoogte wel goed was.
En ik moet zeggen dat ik het allemaal ook wel vreemd vond.

De keuringen van Keiko en mij waren pas vanmiddag net als van de andere Shiba’s, er waren maar liefst 68 andere honden voor ons van allemaal verschillende rassen (wel goed voor de rassenkennis van het vrouwtje).
Keiko ging als eerste van ons de ring in en het vrouwtje had goede hoop, de twee andere Shiba’s die met haar in de ring stonden hadden rare dingen, de een had echt ronde ogen die als een bolletje op het gezicht lagen en de ander een raar gezicht en stond te bibberen van de zenuwen en had dan ook haar staart tussen haar benen.
Maar de keurmeesters had ook wat aan Keiko op te merken, wat dat was niet goed te lezen in het keurverslag (iets wat met het lopen te maken had) dus kreeg zij een ZG en werd tweede geplaatst (ook de eerste had een ZG hoor, die met die bolle oogjes).
En toen ik, mijn eerste show voor heuze punten.
Het ging helemaal geweldig maar ik was volgens de keurmeesteres te jeugdig, maar wat wil je met een teef die is ingeschreven in de jeugdklasse.
Mijn voorborst was nog niet diep genoeg en nog een paar wazige dingen, ook die waren niet goed te lezen in dat in spijkerschrift op gestelde keurverslag.
Wat er wel duidelijk in beschreven stond was dat ik heel allert was met het lopen van de rondjes enzo, maar ja ik heb dan ook heel de tijd het vrouwtje strak aangekeken (dat moest met volgen op de hondenschool) en vrouwtje keek helemaal niet naar mij terwijl ze dat normaal wel doet, nou, ja zeg.
Ook ik ging de ring uit met een ZG en hoefde ook niet meer terug.

Degene die wel terug moest was Jan het baasje van Woef en Pride, we hebben heel de dag samen doorgebracht, wij naast elkaar in de hokjes en hun baasje en mijn vrouwtje maar gezellig kletsen.
Woef is dan ook de beste van het ras geworden, gefeliciteerd.
Pride heeft ook weer een puntje erbij, meisje ook jij gefeliciteerd.
En tot de volgende keer ergens in Nederland, op weer een andere hondenshow.
O ja, en de groetjes een jullie vrouwtje Wilma.

Zo dat was de show van vandaag en nu ga ik lekker slapen, want ik ben erg moe geworden.

Etensritueel.

Als Keiko n ik eten krijgen is het iedere keer hetzelfde.
Zodra Keiko de bekers hoort wordt ik door haar aangevallen, nou ja, in mijn nek gepakt, waarmee ze wil laten zien dat ze nog steeds de baas is en dat zij als eerste eten moet krijgen.
Daarbij rennen we dan door de hele huiskamer en keuken heen, tot het baasje of vrouwtje met de bekers vol brokjes richting keuken gaan.

Dan moeten we netjes gaan zitten.
Moet je zien wat een leuk gezicht dat is, twee hondjes die met smacht op hun eten zitten te wachten.

Als de brokjes dan in onze bakjes zitten, moeten we een paar opdrachten doen, comando’s uitvoeren beter gezegd.Keiko is dan de eerste en ik moet blijven zitten waar ik zit en daarna mag ik.Kom, tussen, zit, af, voet, los en apport zijn dingen die dan wel eens gezegd worden en wij zijn zo gek om het te doen.Maar als we de comando’s goed hebben gedaan volgt het comando “goed zo” en dan mag diegene die dat te horen krijgt gaan eten.Keiko en ik vliegen dan uit de bocht zo’n haast hebben we dan, stel je voor dat ze zich bedenken en we mogen weer niet eten.

Soms gooit vrouwtje het wel eens door elkaar en dan snappen keiko en ik er niks meer van.
Dan gaat Keiko het comando dat eigenlijk voor mij bedoeld is doen en anders om, grappig toch.
En krijg ik als eerste het comando “goed zo” dan blijf ik zitten of staan, want Keiko is de baas en die moet als eerste eten, anders krijg ik morgen nog meer op mijn donder als de bekers voor de dag komen.
Zo dat is ons etensritueel!

Nu de dag van vandaag.
Keiko en ik zijn allebei in bad geweest en daarna kregen we een warm windje over ons lijfje heen (vrouwtje noemde dat ding een fohn), zodat we weer droog werden.
Een borstel beurt volgde ook nog en onze nagels waren van de week al geknipt en gevijld.
Wat ruiken we weer vies, geef ons maar de lucht van regen en modder, maar vrouwtje vind dat we wel lekker ruiken.
Dit alles is gedaan om morgen goed voor de dag te komen op de hondenshow in Goes, duimen allemaal he!
Ook al de spulletjes die morgen mee moeten staan al klaar, want vanavond heeft het vrouwtje daar geen tijd voor, want twee verjaardagen op een avond is al genoeg en dan hoeft ze niet nog meer werk.

Foto’s, foto’s en nog eens foto’s.

Voor iedereen die het wil weten, dit zijn nieuwe fotó’s.

Het fototoestel van het baasje en vrouwtje is weer gemaakt en blij dat Rontu en ik daar mee zijn!
Nu moeten we weer iedere keer op de foto en daar waren we gelukkig even vanaf en dat beviel ons wel.
Als we nu liggen te slapen worden we weer iedere keer wakker van het deuntje van het fototoestel als hij door het baasje of vrouwtje wordt aan gezet en dat is soms erg vervelend, maar ja wij kunnen daar niks aan doen dus hebben pech gehad.
Rontu kan wel heel erg boos kijken als ze wakker word gemaakt door dat rare geluidje van het fototoestel.
En dan ik, ik doen nog net mijn ogen open maar daar heb je dan ook alles mee gezegt en ga lekker verder met slepen.

Verder kregen Rontu en ik vandaag alletwee weer een kwast van het vrouwtje, die had ze op haar werk mee gekregen.
Voor alletwee dezelfde, zodat we geen ruzie kunnen maken.
Hier ben ik hem dan ook aan het verdedigen, dat moest ik wel, Rontu snapt nog niet dat het twee dezelfde zijn, dom he!
We mochten er vandaag mee spelen, maar hij gaat vanavond in de kast en we mogen hem meenemen naar het huisje in Duitsland.
Daar moeten we toch ook speelgoed hebben, stel je voor dat we ons daar vervelen en het baasje en het vrouwtje willen niet met ons gaan wandelen, dan moet je wat.

En hier nog een foto’tje om het af te leren.
Rontu zit weer eens op haar plekje en zit te verzinnen wat ze nu weer eens zal gaan uitspoken!

Jullie raden het al, ik moest het weer ontgelden, maar ik ben en blijf nog steeds de baas hoor, maar soms laat ik haar maar in de waan dat ze met mij kan sollen, maar als er eten in het spel komt weet ze het weer.
Ik ben en blijf (in ieder geval verlopig nog) de baas!

O ja, wat ik vergeet te vertellen is dat Rontu en ik een hele kamer hier in dit huis voor ons eigen krijgen.
Onze huisjes gaan dan ook mee naar boven, gaan we gezellig dicht bij het baasje en vrouwtje slapen (op de kamer naast hun), wanner het zal gebeuren weet ik nog niet, maar het zal nog wel duren tot dat ze het huisje in Duitsland hebben aangekleed.

Dan zijn namelijk hier ook weer een heleboel spullen weg, net zoals het logeerbed gisteren al is op gehaald.
Die meisjes die het gehaald hebben werken bij het vrouwtje en ze waren er helemaal blij mee, nu kunnen ze teminste snel in hun eigen huisje gaan wonen.

Gemaakt.

Goed nieuws, ons fototoestel is gemaakt.
Dus het baasje is het nu ophalen en vanaf morgen komen er weer nieuwe foto’s.

Verder hebben we vandaag tussen de hagelbuien door gelopen en ook nog soms een steentje mee gepakt, wat doen die dingen zeer zeg.
En voor de rest is het een erg rustige dag.
Vrouwtje zit weer met haar neus in het boek voor rassenkennis te leren en wij liggen naast haar op de bank en staan af en toe op om even te spelen en daarna gaan we snel weer liggen slapen.

Om gek van te worden!

Vanaf gisteren ochtend ben ik mezelf weer voor drie honderd procent aan het inzetten voor mijn herexamen rassenkennis.
Gisteren heb ik dan ook ieder vrij minuutje met het boek op schoot gezeten of de X-box stond aan met daarop allerlei hondenfoto’s met de daarbij behoorende namen.
Aan het eind van de dag kon ik dan ook geen hond meer zien en ben dus optijd naar bed gegaan, zodat ik onze hondjes even niet meer hoefde te zien.

Vandaag heb ik weer gewoon mogen werken en daarna heb ik eerst de hondjes uit gelaten om daarna weer met mijn neus achter de T.V. plaats te nemen en daar kwamen de foto’s van de X-box weer voorbij.

Vanavond ga ik nog een keertje met Rontu naar ringtraining zodat ze nog even kan oefenen voor zondag.
Nou denken jullie wat is er zondag dan, een show in Goes, waar ik Keiko en Rontu heb ingesreven en waar we dus dan naar toe moeten.
Duimen he!

Verder is er vandaag ook nog een afspraak gemaakt met de notaris in Duitsland om daar het huisje over te laten schrijven op onze naam en dat gaan we doen op maandag 18 April (wat een verjaardags cadeau, ik ben tenslotte de 17de jarig) rond de klok van drie uur en dan nog even en de sleutel is van ons.

Even snel.

Hier even snel ons dagje.
Heel de tijd geslapen tot het vrouwtje thuis kwam om een uur of drie.
Snel een plasje doen en nog een uurtje elkaar etteren in de tuin.
Vrouwtje is nu al met het eten bezig, want als het baasje thuis komt moeten ze gelijk eten en dan gaan we met z’n alle weer in de auto om naar school te gaan.
En als we dan vanavond weer thuis komen gaan we met z’n alle slapen, wij in onze huisjes en baajse en vrouwtje in het grote mensenbed.

Voor staks, allemaal slaap lekker en morgen gezond weer op!

Gewoon weer rustig.

Vanmorgen zijn we eerst naar een verjaardag geweest van een oom van mij (Remko) en daarna was het weer een rustige zondag.

Na de start van de Formule 1 zijn we weer een stuk door het bos gaan wandelen, ja zo een aantal weken niet (door de loopsheid van Rontu) en zo drie dagen achter elkaar.
Maar ja, van zulk mooi weer moet je genieten.
Dat hebben ik (Remko), Keiko en Rontu dan ook weer gedaan op het dakterras, ik in de hangmat en de twee hondjes ergens op de grond en ik (Patricia) heb weer eens gezellig met de buren en hun kindjes op straat gestaan om te kletsen en te spelen.

Weet je, ik (Patricia) had een diertje mee genomen uit het bos, ze noemen het een Teek.
Ik kwam er achter omdat hij uit mijn haren viel en net langs mijn neus gleed, kriebel kriebel, dus ik kijken wat dat was en ja, een Teek, het eerste wat ik deed was dat beesje dood maken.
Daarna heb ik gelijk mij en de hondjes helemaal na gekeken op beestjes en gelukkig hadden we er niet nog meer bij, want ze kunnen je met een ziekte besmetten.
De ziekte van Lyme wordt deze ook wle genoemd en hij is bij honden goed te behandelen, maar dat wil niet zeggen dat je Teken moet laten zitten.
Om ze eruit te halen gebruik ik een Tekentang en ontsmet de wond als ik de Teek eruit heb gehaald.
Vroeger werd er gezegd dat je de Teek voor je hem eruit ging halen moest laten schrikken (door middel van alcohol of zo), maar dat is dus niet wat je moet doen, want juist dan leegt de Teek zijn maag in jou of de hond en dan kan er besmetting volgen.

In de hangmat.

Vanmorgen was het even vreemd maar we waren er zo aan gewend hoor.
We hoefde vandaag niks en ook het baasje en vrouwtje niet, nou ja, baasje had alleen tennis maar daar gaan Rontu en ik toch nooit mee naar toe, dus was het vanmorgen een heerlijke luie ochtend.

Op een gegeven momnet ging de telefoon en toen moest vrouwtje even een klusje voor opa en oma doen en toen zij weer thuis kwam zijn we een blokje om gegaan om te plassen en po…n.
Weer thuis zijn vrouwtje, Rontu en ik naar het dakterras gegaan en zijn met we met z’n drietjes in de hangmat gaan liggen, knap he met z’n drietjes in een twee persoons hangmat.

Hier weer een plaatje van een poosje terug, nou een jaartje of twee dan wel.

Zoals jullie zien vind ik het ook heerlijk om alleen in de hangmat te liggen, ik kan dat een hele middag volhouden, lekker in het zonnetje.

Net z’n we nog eens naar het bos geweest, ja het baasje was er ook weer bij.
En weet je ik begin het heerlijk te vinden om in het water te gaan, eindelijk krijg ik het door dat je op die manier minder warm hebt, dus ik was weer helemaal nat en vies.
En nu lig ik weer te dromen maar niet op de zak of op de bank, maar nog lekker in het zonnetje in de hangmat.

Rustig.

Vandaag heb ik eerst gewerkt (op vrijdag ben ik dan totalloss verklaard) en daarna ben ik nog even naar het bos gegaan, samen met de hondjes en het baasje.
Voor de rest was het vandaag een erg rustig dagje, Keiko lag net al lekker bij mij op de bank te slapen en Rontu was al helemaal in dromeland (ze lag in haar zak te slapen en ondertussen had ze het erg druk met dromen).
En nu voor iedereen weltrusten!

O ja, morgen val ik waarschijnlijk ook in een gat, voor het eerst in drie en een half aar hoef ik op zaterdag niet weg, er hoeft nu geen hond naar school,
Ook hoef ik niet te werken en al die jaren is dat niet meer voorgekomen, de ene keer was het school en de andere keer werken en was ik dan een keer vrij dan was er een show of we waren op vakantie, maar er was altijd wel iets en nu helemaal niks.
Wat zal ik nu eens gaan doen morgen vroeg?