Oma is vandaag jarig en omdat we niet kunnen (Boyke is er op bezoeken dan kunnen wij er ook nog niet eens bij zijn) komen willen wij ze langs deze weg feliciteren.
Dus oma van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Ik (Keiko) ben nu bijna 4 jaar en ik (Rontu) ben net een jaar, hoe oud ben jij nou geworden oma?
Vrouwtje zegt dat wij die leeftijd niet halen, maar dan weten we nog niet hoeveel jaartjes jij bent.
Het is bij ons in huis een drukte van jewelste, trouwens het is ook een zooitje.
Dat zooitje is het voornamelijk in een kamer, daar ligt alles opseslagen wat donderdag of vrijdag mee gaat naar Duitsland.
Het zijn allemaal spulletjes om het huisje daar gezellig te maken.
Vrouwtje heeft vanmiddag voor ons ook nog dingentjes gekocht om mee te nemen, voor ieder van ons een bak om de brtokjes uit te eten en ook nog voor ons samen een bak om water uit te drinken.
Als ze dan ook nog het eten niet vergeet als we weg gaan hebben wij niet te klagen.
Ook had ze allerlei koekjes gekocht om mee te nemen, wat dan ook gezellig staat in een grote voorraadpot in de keueken.
Maar die drukte, hopelijk komt dat nog goed voor we weg gaan!
Er moet nog steeds iedere keer wat in gepakt worden en dan moet ook nog de verjaardag van baasje gevierd worden.
Ja die is woensdag jarig en dat wordt er nog een klein feestje gebouwd.
Daar moet dus ook nog van alles voor geregeld worden, maar vrouwtje heeft dan ook al wel gezegt dat ze deze keer niet alles zelf maakt, want daar heeft ze echt geen tijd en puf meer voor.
Maar dan als dat feestje af gelopen is gaan wij heel snel naar het huisje in Duitsland.
Wij zijn wel benieuwd hoor, want wij zijn er nog steeds niet in geweest, maar het zal wel goed zijn want baasje en vrouwtje zijn nog steeds erg blij ermee.
Maar door al dat gedoe gaan wij vanavond niet naar school, daar hebben ze geen tijd genoeg voor zeggen ze.
Acch we wandelen van de week wel wat meer in Duitsland en dan zijn we onze energie ook weer kwijt.
Het gebeurt niet vaak dat wij in het weekend ergens naar toe gaan waar de hondjes niet mee naar toe konden, maar vandaag was zo’n moment.
Ze moesten thuis blijven.
Vanmorgen vroeg moesten wij al op tijd in de auto stappen om naar Boxtel te rijden voor een feestje.
Het mensenneefje van de hondjes werd vandaag gedoopt en daarom hadden zijn vader en moeder een feestje geregeld.
Maa ja, voor dat er gefeest kon worden moesten we natuurlijk eerst naar de kerk en daar mogen normaal gesproken geen hondjes naar binnen dus moesten Keiko en Rontu thuis blijven.
Maar dat vonden ze niet echt erg!
Daarna zijn we de hondje gaan halen thuis en zijn nog naar opa en oma gegaan, oma vierde namelijk haar verjaardag ook al was ze nog niet jarig.
Oma is namelijk pas dinsdag jarig maar omdat ze ook mee naar Duitsland gaat heeft ze het nu al zovast gevierd en dan is ze weer uitgerust voor als ze in Duitsland hard moet werken.
Onder dat werken verstaan wij ook dat ze de hondjes af en toe moet uitlaten, maar volgens ons doet ze dat af en toe met veel plezier.
Maar even terug komend op haar feestje, nou denken jullie waarom gaan ze daar dan nu ook naar toe, nou het is gewoon leuk omal die bekende weer te zien en te spreken.
En nu gaan we slapen, de wekker loopt morgen weer vroeg af.
Wetrusten!
Nadat we een hele poos in de tuin hebben liggen genieten van het zonnetje gaat ondertussen een beetje beter met Rontu, teminste dat denk ik, het zal dus wel niet alleen door de warmte komen dat ze een beetje ziek was.
Ze was vanmiddag in het bos namelijk niet bij te houden en te stoppen, wat een drukte maker zeg.
Op een gegeven moment was baasje ons kwijt en hij hoefde alleen maar op het lawaai af te komen en toen had hij ons alweer gevonden, Rontu trok haar mondje open zoals alleen zij dat kan.
Er was bijna niemand in het bos, maar de mensen die er wel waren liepen weer tegen elkaar te vertellen dat er twee mooie en lieve hondjes in het bos liepen die ook erg veel op elkaar leken.
Tada, dat moeten wij geweest zijn!
Baasje heeft dat compilment nog net op gevangen en toen hij met ons thuis kwam vertelde hij dat met een lach op zijn gezicht tegen het vrouwtje.
waarom met een lach denken jullie, nou wij luisterde helemaal voor geen meter in het bos en dan zeggen mensen toch nog zoiets, wat zeggen ze dan wel niet als we wel luisteren?
Ik zit niet zo lekker in mijn velletje.
Om zes uur, ja vroeg he, wilde ik al even naar buiten om te plassen en poe..n, dit was vroeg maar voor de rest niet zo erg.
Ook vrouwtje vond het niet erg om voor mij haar bed uit te komen, het was tenslotte een normale tijd (als ze moet werken is ze ook rond deze tijd weg) en het komt ook niet vaak voor dat ze voor mij haar bed uit moet.
Maar toen we net naar buiten waren gegaan om een rondje te lopen was het wat minder met me.
Spuitpoep eerste klas noemde vrouwtje het tegen baasje.
Ja wel drie keer in die korte wandeling, hopelijk komt dit door het warme weer.
Want waar het de vorige keer vandaan kwam weten we ook nog steeds niet, gelukkig is dat ook al heel lang geleden.
En als het zo is dat dat het door de warmte is dan ben ik er morgen waarschijnlijk weer vanaf, want de meneer van het weer zegt dat het morgen weer wat koeler is.
Mocht het van de week dan weer warmer worden is dat niet erg als het maar op een normale manier gaat en niet van lenteweer naar tropischweer in een dag, want we kennen ook nog zomerweer en dan kan mijn lijfje er op zijn gemak aan wennen.
Eindelijk is het dan zover, teminste dat riepen baasje en vrouwtje.
Ze konden eindelijk weer eens buiten eten, wat natuurlijk ook erg gezellig is.
De bbq is vanavond dan ook aan gegaan en daar gingen allemaal lekkere stukjes vlees op, maar voor Keiko n mij was er niets bij.
Wat alleen wel lekker was was het kluifje dat er voor Keiko en mij was, de vorige keer dat we dat luchtje roken kregen we ook een kluifje, dus Keiko en ik willen dat nu maar een gewoonte van maken.
Na de bbq moest er nog even geoefend worden.
Ja, ook ik moet binnenkort zonder moeite door een hoepel kunnen springen dus dat was werk aan de winkel.
Keiko heeft het eerst voor gedaan, waaaauuuuuuuwwww, wat kan die hoog springen zeg, ik sta daar nog steeds van te kijken.
Nadat Keiko het voor had gedaan was de beurt aan mij en dat ging in het begin erg moeizaam.
Maar nadat ik het een paar keer geprobeerd had en Keiko het nog een paar keer voor had gedaan is het brokje gevallen, ik snap het al aardig.
Waar het baasje alleen rekening mee moet houden is dat de hoepel niet te hoog gehouden moet worden, maar als dat goed gaat dan spring ik er goed door heen en ook nog terug.
Na dat oefenen heb ik een hele bak water leeg gedronken.
Ppppfffffff, was het de hele dag al warm moet er ook nog geoefend gaan worden en als je dan overdag al niet erg veel hebt gedronken dan moet je dat ’s avonds allemaal in halen.
Nou moet ik zeggen dat Keiko altijd zo drinkt, eerst een dag niet en dan”s avonds haalt ze haar schade in en drinkt ook heel de bak leeg, dus het zal wel normaal zijn dat ik het zo doe.
Hier kunnen jullie ook zien dat ik al goed door de hoepel kan springen, baasje houd er alleen nog maar een snoepje voor en hoep daar ga ik door de hoepel.
Gisteren heeft Rontu al een poosje gespeelt met een Libelle, ja een vliegend beestje.
En weet je, vandaag kwam dat beestje weer gewoon terug om met Rontu te spelen.
De Libelle ging op het raam zitten en deed af en toe een dansje tot Rontu het in de gaten had dat ze er weer was.
Toen ging Rontu er een hele tijd achter aan en de Libelle vloog door heel de kamer heen.
Dan zat ze hier en dan weer daar, ook nam ze regelmatig plaats op de plant.
Op de momenten dat Rontu er bij kon ging ze met de Libelle neuzen, teminste daar leek het op.
Die Rontu die blijft gek!
Alle vogels worden door haar uit de tuin gejaagd maar ze gaat wel met zo’n gek vliegend beestje spelen.
Maar ja, dah heb ik mazzel, ze laat mij dan met rust.
Misschien komt de Lbelle morgen weer wel terug, dan kan ik weer van het mooie weer genieten, lekker zonnen in de achtertuin.
Tot morgen en voor de gene die morgen ook gaan zonnen of iets anders leuks gaan doen, geniet er van.
Lekker in de tuin spelen dat was wat wij vanmiddag gedaan hebben.
Ik (Rontu) had een berg energie over en ben maar rondjes gaan rennen.
Nou ja rondjes, het waren achtjes langs de struiken en tussen de bloempotten door.
Ja ja, ik heb uit gekeken voor de bloemetjes, maar wat ik wel gedaan heb is iedere keer als ik voorbij Keiko kwam haar in haar neus gebeten en dan kon ik weer verder rennen.
Nadat ik mijn energie kwijt was heb ik een hele bak met water leeg gedronken en toen plof in de tuin om uit te rusten.
Ik (Keiko) mocht vanavond weer naar school (ringtraining dan), maar Rontu ging ook mee en dat is niet normaal.
Wel was ik de gene die in de klas mocht en Rontu moest in de auto blijven (de raampjes waren open hoor), maar waarom eigenlijk.
Nou na de les is vrouwtje met ons naar een plaats gereden waar wij nog nooit geweest waren, zij zelf ook niet.
Op een gegeven moment moest ze ook nog bellen, Tomtom was overspannen, hij zei dat we er al waren maar ook dat we nog links en rechts af moesten, dat klopte dus niet.
Na nog een paar minuutjes gereden te hebben mochten we uit de auto en gingen een klein stukje lopen, we gingen een deur door en toen……!
Toen zagen we daar Tama en Miko opeens, wat een verassing zeg.
Wat bleek nou het vrouwtje van Tama en Miko was jarig en ze hadden te kennen gegeven dat ze het leuk zouden vinden dat wij op bezoek zouden komen en omdat we toch in de buurt (een half uurtje extra rijden met de auto) waren is het vrouwtje met ons er naar toe gegaan.
We hebben het voor de rest van de mensen erg moeilijk gemaakt, ze wisten niet meer wie wie was.
Ja vier mooie Shiba hondjes wat wil je danm, die gooi je door elkaar.
Ik (Keiko) was bijna heel de tijd binnen, het huis is goed gekeurd hoor en het is ook schoon, ja dat is een kwaal van mij, overal waar ik kom moet ik de vloer inspecteren op viezigheidjes, maar nee hoor niks gvonden en lag er wel wat dan zat het niet vastgeplakt en nu is het dan ook weg, gelijk met mij meegegaan, zoals de stofzuiger ook alles mee neemt.
Ik (Rontu) heb mij bij iedereen laten zien en heb voor de rest de tuin na gekeken en het zand aan gestampt.
Toen we naar huis gingen kreeg Miko net zin in te spelen, maar nee hoor we bleven niet langer, hup naar de auto en rijden, naar huis, naar bed.
We willen mariska nog bedanken voor het lekkere snoepje dat we hebben gehad, kijk ons met z’n alle eens lief zitten wachten op dat snoepje.Kijk goed op de foto er zit nog een ander hondje bij, maar die valt niet goed op, nee het is geen Shiba.
Als eerste moest vandaag de auto weg gebracht worden, hij moest gewoon even nagekeken worden, vrouwtje noemde het een grote beurt.
Het vrouwtje was dus al vroeg op pad op haar vrije dag, ze had ons ook al uitgelaten, want ze wist niet hoe laat ze weer thuis zou zijn (achteraf is ze maar een uurtje weg gewest).
Daarna is ze nog even naar de stad gegaan (met de bus en dat vond ze niet geweldig) en toen ze weer thuis was waren Keiko en ik aan de beurt.
Eerst werden we weer uit gelaten, toen kregen we eten en toen volgde er ook nog een borstelbeurt.
Volgens mij is Keiko weer helemaal kaal, wat kwamen daar een haren af zeg, ze houd niks over.
Bij mij viel dat gelukkig mee, alleen uit mijn staartje kwamen wat haren, maar er zitten er nog genoeg op hoor.
Teon we eenmaal klaar waren had ik erg veel zin om met Keiko te spelen.
Ik heb toen maar een kwast gepakt en ban naar haar toen gegaan en heb haar op mijn liefste manier gevraagd of ze mee kwam spelen.
En die manier was kwispelen met mijn staartje, blik in mijn ogen van; hè zus kom je met mij spelen.
En wat denk je dat ik voor antwoord kreeg?
Nou inderdaad een snauw en daar achter aan kwam nog een onbeschofte geeuw.
Met andere woorden; zout op ik word erg moe van jou met dat gezeur aan mijn hoofd om te spelen.
Ik ben nu erg boos op Keiko en de volgende keer dat zij met mij wil spelen zoekt ze het ook maar uit, dan heb ik geen zin.
Waarom doet ze af en toe zo lelijk tegen mij, ik heb het toch op mijn allerliefste manier gevraagd, wat kan ik er dan nog aan doen?
Zou het dan echt komen omdat ik de kleinste ben en zij dus de grootste of is zij de baas en ik niet?
Maar een ding is zeker, ik vond het niet leuk, ik wilde alleen maar spelen en dan dit.
De hondjes hebben een rustig dagje achter de rug, volgens mij waren ze hun energie aan het opsparen voor vanavond.
Ja, het is weer maandag en dat betekent school voor de hondjes.
Hier weer een foto uit de oude doos.
Hier is kleine Rontu aan het leren om over de katteloop te gaan.Ik weet een ding zeker vanavond gaat ze daar als een speer overheen en ook is de katteloop dan een stuk hoger en langer.
Maar hoe die twee hondjes het vanavond doen zou ik niet weten, want ik ben thuis gebleven.
De dozen moeten toch een keer in gepakt worden om mee te nemen naar het huisje in Duitsland, dat is dus ook wat ik nu ga doen.
Nou van de week hadden Keiko en ik het over dat de bloemetjes bijna sneuvelde toen wij aan het spelen waren, nou vandaag was het echt zo.
Keiko en ik hebben lekker heel de dag in de tuin gespeeld, in de zon gelegen, gespeeld, geslapen en gespeeld.Na al dat spelen was het dan echt gebeurd, de bloemetjes waren van de plantjes af gevallen.Wat wil je eigenlijk anders met twee wervelwinden erlangs komend en dat heel vaak op een dag.
Nou kwam het vrouwtje weer net langs op het momnet dat ik bij de bloemetjes stond die riep dan ook; betrapt Rontu.
Ze denkt nu natuurlijk weer dat ik de boosdoener ben, maar vrouwtje ik was het niet hoor, Keiko en ik waren samen aan het spelen en toen vielen ze er gewoon van af.
Maar even later was ik wel degene die de bloemetjes van heel dichtbij aan het bewondere was.
Sterker nog ik was ook aan het kijken of ze misschien wel lekker waren om te eten.
Maar nee, geef mij toch maar hondenbrokjes of een kluifje, dat smaakt een stuk beter.
De aangegeten bloemetjes liggen nog op het pad, daar blijven ze dan ook liggen tot vrouwtje of baasje ze opruimd, ik blijf er namelijk van af, want ze waren echt smerig.
Maar toch is het een leuk gezicht in de tuin, al die bloemetjes, dus de volgende keer kijk ik wel uit waar ik loop, want anders gaan er nog meer sneuvelen en dat vind ik niet leuk.
Samen in de tuin spelen dat is eigenlijk het geen dat Rontu en ik vandaag gedaan hebben.
Op een gegeven moment was ik het zat om met Rontu te spelen en ging dus weg.
Moet je dan kijken wat voor zielig kopje dat kleintje kan opzetten, nou ik krijg er echt geen medelijden mee hoor.
Ik heb me zelf toch ook bijna twee en een half jaar alleen moeten vermaken, dus mocht ze het lekker uitzoeken wat ze ging doen, maar ik deed niet mee.
Een tijdje later heb ik toch nog even met haar gespeeld, maar toen werd ons spel onderbroken door een lekker luchtje.
Dat was lang geleden zeg dat ik dat rook, hoe noemen jullie mensen dat ook al weer?
Mmmmm ik kan er niet op komen, maar ik krijg er wel honger van hoor.
Rontu herkende het volgens mij ook, ook al heeft zij dit lekkere luchtje nog niet al te vaak geroken, haar neus ging namelijk ook de lucht in.
Als schrale troost hebben Rontu en ik een kluifje gekregen van het vrouwtje.
Dat was wel leif van haar maar als ik het moest kiezen, geef mij dan maar zo’n gegrild stukje vlees van jullie mensen.
Want onze kluifjes blijven toch wel op ons wachten, want die lusten jullie mensen niet en wij jullie vlees wel.
Vandaag zijn wij bijna heel de dag alleen thuis geweest, maar dat was voor een goed doel hoor.
Het vrouwtje was vanmiddag voor ze naar huis kwam eerst naar Ikea geweest en had de nodige dingen gekocht voor in het huisje in Duitsland.
Maar wat haar het meest zorgen baarde was dat er al een ding was uitverkocht wat ze heel graag wilde hebben (de eethoek), dus wilde ze vanavond gelijk weer terug om de dingen die ze nu nog wel op voorraad hadden mee te nemen naar huis, zodat het over twee weken mee naar Duitsland kan.
Dus toen het baasje thuis kwam zijn ze weer in de auto gestapt om weer naar de Ikea te gaan.
Ze zijn net thuis en je raad het al de auto lag helemaal vol, wij zouden er niet meer in hebben gepast, dus dan weet je het wel.
Een van de dingen in de auto was deze hoekkast, gezellig toch.
Wat wij ook nog zagen staan waren van die dingen waar altijd het eten van baasje en vrouwtje ze noemen het pannen.
Vanmiddag hebben we al verschillende potjes , borden en lepels gezien (stonden al boven op een kamer) waar wij eens lekker aan het snuffelen waren.
Verder hebben wij vanmiddag ook nog ren je rot gespeeld in de achtertuin, binnekort gaan er vast en zeker bloemetjes sneuvelen.
Zonde voor het vrouwtje haar werk maar wij kunnen toch niet alles in de gaten houden als we aan het spelen zijn.
Nu zijn we baasje aan het pesten, hij probeert t.v. te kijken maar dat gaat niet helemaal lukken, want hij verstaat niks.
Wij hebben het namelijk erg druk met tegen elkaar vertellen wat voor leuke dingen we allemaal hebben gezien op die kamer waar alle spulletjes opgeslagen staan die mee naar Duitsland gaan (wat wordt het daar gezellig zeg) en wij kunnen nou enmaal niet fluisteren maar wel een heleboel kabaal maken, dus baasje sorry voor de geluidsoverlast.
De uitslag van het herexamen is vandaag door de brievenbus op de deurmat gevallen.
Dat het beter gegaan was is waar maar veel beter ook niet, het was nu een vier tegen over de oude drie.
En zoals de kop vanvandaag al zegt ga ik alles weer op nieuw doen, ja alles ook wat ik de vorige keer makkelijk gehaald heb (regels zijn regels).
Ik ga het nu in oktober weer proberen, want eind juni vinden Remko en ik wel weer erg vlug.
Ook omdat we dan net de sleutel van het huisje hebben en dan eigenlijk daar veel mee bezig zijn.
In oktober moet dat wel helemaal achter de rug zijn, misschien kan ik mezelf dan in het huisje wel afzonderen, zodat ik weer goed kan leren, al zal die rassenkennis een moeilijk iets blijven.
Niet alleen moeilijk maar ook erg nutteloos.
Als ik een hond zie lopen en ik wil weten wat voor ras het is vraag ik het wel aan het baasje en anders pak ik er de hondenencyclopedie wel bij, dan weet ik het toch ook.
Verder hebben de hondjes net met opa en oma gespeeld en gekroeld. die waren even hier om te eten.
En nu liggen ze weer uitgeteld op hun kussens, maar wat wil je ook na zo’n middag.
Keiko heeft het op zich erg rustig gehouden maar Rontu heeft alle vogels uit de tuin gejaagd.
Al lag ze lekker lui op de bank, als ze in de tuin een vogel zag was “Roeftem” naar buiten en weg was de vogel weer, zo heel de middag door.
Een normale dag, dat is toch niet iets wat wij vaak mee maken, maar vandaag was het dan weer eens zover.
Toen het vrouwtje thuis kwam van haar werk zijn wij een hele grote ronde gaan lopen en daarna hebben wij onze laatste brokjes op gegeten.
Voor de rest van de middag hebben we lekker in de tuin gespeeld.
Nou ja gespeeld, ik (Rontu) heb alle vogeltjes uit de tuin gejaagd en de mieren en spinnetjes waren ook niet veilig.
Zometeen mag ik met het vrouwtje weer op pad, ja het is woensdag en dan is het tijd voor een ritje naar Rotterdam voor ringtraining, dus nog even en we zitten weer in de auto.
O ja, wat we vergeten te vertellen is dat er voor mij (Rontu) ook een licentie is aan gevraagd voor behendigheidswedstrijden, alleen moet ik nog even wachten tot ik 15 maanden oud ben en dan ga ik kijken hoe snel ik Keiko in kan halen.
Ik (Keiko) ben namelijk in de A-klasse gestart omdat ik al veel lessen op school heb gehad, maar ik (Rontu) moet gewoon bij de debutanten beginnen en dan zo doorstromen naar de A-klasse.
Nou tot morgen maar weer, want vrouwtje en ik (Rontu) moeten nu echt bijna weg.
Trouwens hebben jullie deze foto al niet eerder gezien deze week, of lijkt hij er erg veel op?
Nog even over gisteren, sta ik klaar om met het baasje en vrouwtje naar school te gaan, staat die gekke Keiko ook voor de voordeur, ze kwispelde zelfs met haar staart.
Het baasje en vrouwtje dachten dat ze moe was van haar behendigheidswedstijd maar niks is te gek voor haar ze moest mee.
Dus wij weer met z’n viertjes naar school, baasje en vrouwtje hadden afgesproken om met Keiko maar een rondje te lopen en dan weer naar huis gegaan.
Nou ik was dus echt nog niet moe, vrouwtje moest dan ook erg hard rennen om mij bij te houden.
Het enigste wat ik nog niet goed snap is hoe dat ik door de band moet springen ,maar vrouwtje zei dat ze me dat van de week met een hoepel gaat leren, ik ben benieuwd.
Vrouwtje zegt dat ze het Keiko ook zo heeft geleerd.
Maar toen mijn les was afgelopen mocht Keiko, maar niemand verwachte nog wat van haar.
Maar ja Keiko zal Keiko niet zijn als ze toch voor een verassing zorgt.
Wat een snelheidsmaniak zeg, baasje kon haar niet bij houden zo snel, hij stond er dan ook erg van te kijken, na zo’n gekke dag nog zo snel.
Zelfs de juffrouw en meneer van school vonden het vreemd.
Als ze op haar wedstrijd zo had gelopen had ze het er heel goed vanaf gebracht, want ze was niet alleen snel maar ze deed ook nog alles foutloos en dat moet je op een wedstrijd hebben.
We denken dan ook dat Keiko ’s middags alles om haar heen een beetje raar vond (veel mensen en dan dat lekkere gras) en op school is alles heel normaal en aan die veranderingen zal ze moeten wennen.
En vandaag, alles was weer bij het oude, vrouwtej werken, baasje werken en wij lekker slapen in ons huisje.
Toen het vrouwtje thuis kwam hebben we een rondje gewandeld en net heb ik last gehad van de dolle vijf minuten, die uteraard veel langer duurde.
Voor de rest houden we het rustig, misschien kriijgen we zo meteen wel een lekker kluifje waar we dan heel lang zoet mee zijn, mmmm lekker, ik verheug me er nu al op.
Lief zijm dus.
Ja het was weer zover, op een dag dat heel Nederland vrij is en dus kan uitslapen, loopt hier gewoon om kwart over zeven de wekker af.
Maar het was vandaag dan ook de dag der dagen, ik moest mijn eerste echte behendigheidswedstrijd lopen samen met het baasje.
Dus zijn we met z’n viertjes om half negen in de auto gestapt om naar Oosterhout te gaan.
Wat ik ten eerste even kwijt wil; ik vond het super dat er zoveel mensen naar mij en het baasje kwamen kijken, zelfs de juffrouw en meneer van school.
Toen de wedstrijd.
Als eerste moest het onderdeel spel gelopen worden, dit houdt in dat je in dertig seconden zo veel mogelijk punten haalt door hindernissen te nemen.
Het baasje mocht eerst het parcours vekennen en zoals jullie zien doe je dat met je handen in je zak.
Het ging super tot ik bij de wip kwam, erop ging ook nog goed maar bij het eraf gaan kwam de wip niet op de grond en ja hoor toen stond er dus gelijk een diskwalificatie achter ons nummer.
Wat wel inhield dat ik gelijk geoorloofd konijnenkeutels kon gaan zoeken.
Als tweede moest het onderdeel vast parcours gelopen worden, dit houdt in dat je zo snel mogelijk de hindernissen volgens een bepaalde volgorde moest lopen en dan ook nog zo snel mogelijk.
Ook daar werd er al snel een diskwalifivatie achter ons nummer gescreven, vrouwtje wist zelfs nog niet waarvoor.
Wat ze wel weet is dat ik de bloempjes wel erg intressant vond en misschien had ik ook de zenuwen, omdat de juffrouw en meneer stonden te kijken.
Als derde moest het onderdeel jumping gelopen worden, dit is het zelfde al daarnet maar dan alleen met toestellen waar geen raakvlakken aan zitten (dus geen wip, kat en a-schutting), maar wel de tunnel, slurf, hoogtesprongen en paaltjes.
Daar ging het ook weer super, ik ging zelfs zo snel dat het baasje mij niet bij kon houden, maar toch had ik op het einde weer een diskwalificatie achter ons nummer staan, ik had drie keer een hindernis voor de eerste keer geweigerd, de tweede keer nam ik ze wel hoor, maar dat mocht niet baten.
Voor de behendigheids freaks onder onsin het kort dus;
A-klasse medium;
Spel; Disk.
Vast parcours; Disk
Jumping; Disk
Maar al met al hebben we een leuke dag gehad, ja zelfs het baasje en hij heeft ons net weer ingescreven voor een wedstrijd in Nijmegen ergens eind Juni.
Vanavond blijf ik lekker thuis, de school gaat wel gewoon door maar ik ben te moe, want toch maak je veel mee op zo’n dag waardoor je moe word.
Rontu, het baasje en vrouwtje gaan wel naar school maar of dat een succes wordt weten ze ook nog niet, ze zien wel hoe lang Rontu het vol houdt, want ook die is erg moe ook al heeft ze niks gedaan.
Voor straks weltrusten dus, want ik kruip nu al in de stoel om te gaan slepen en verdwijn wel in mijn huisje al ze allemaal weer thuis zijn.
O, ja we hebben nog nieuws.
Bij Ilone (onze fokker) zijn weer pups geboren, twee reutjes en een teefje
Piepster en de rest; gefeliciteerd met de geboorte van de pups en voed ze maar liefdevol op, zo lief je zelf bent bijvoorbeeld.
Eerst hebben we lekker uit geslapen, tot dat het vrouwtje om een uur of acht uit bed kwam.
Toen zij een boterham zat te eten kwam er een hele grote vogel over vliegen.
Zelfs het vrouwtje vond het super, zo’n vogel hier in de achtertuin.
Hij nam ook nog plaats op het dak van onze schuur, maar toen het vrouwtje, Rontu en ik voor het raam gingen kijken vloog hij weer weg, wouw wat een mooi gezicht zeg.
Een foto maken van die grote vogel is niet gelukt, dus dan maar een ander plaatje van de Blauwe Reiger.
Ja, zo noemen ze die vogel die alle vijvers leeg doet eten, dat is pech vissen weg, gelukkig hebben wij geen vijver.
Toen het baasje beneden kwam was ook het eerste wat hij hoorde, een Blauwe Reiger.
Toen alles in de tuin weer normaal was, is door het baasje en vrouwtje de “beestenbende” in huis op geruimd.
Ze hebben de spulletjes die er al zijn voor het huisje in Duitsland zijn al ingepakt, het huis hier gestoft, gesopt, gestofzuigd en gedweild (nee hoor, in dat laatste hadden ze geen zin meer).
Daarna is het vrouwtje weer het bed in gestapt met een dik boek, maar ze is gewoon weer in slaap gevallen.
Om een uur of vier is ze er toch maar weer uit gekomen en zijn we met z’n alle naar opa en oma gegaan.
Daar zijn Rontu en ik weer erg verwend, oma doet goed boodschappen waarbij ze ook nog aan ons denkt, wat een lekkere snoepjes hebben ze daar zeg en veel!
Weer thuis gekomen zijn we met z’n viertjes een stukje gaan wandelen, gezellig hoor.
Teminste tot dat het vrouwtje een veldmuis voorbij zag vliegen.
En dat kwam zo.
Ik liep met het baasje aan de ene kant van de bosjes en vrouwtje met Rontu aan de andere kant.
Rontu ging de bosjes in en toen zei het vrouwtje voor de grap dat Rontu op muizen jacht ging.
Nou dat zegt ze ook nooit meer, want er vloog gelijk een muis door de lucht.
Rontu was dus echt op jacht gegaan.
Ze zeggen dan ook wel eens geproefd voor altijd de smaak in je mond of zoiets.
Zodoende was het vandaag dus een beestenbende.
En nu ga ik slapen, want morgen is het de grote dag waarop ik mijn eerste behendigheidswedstrijd heb.
Dus duimen jullie, voor mij en het baasje, dat we het er goed vanaf brengen.
Wie o wie heeft vanmorgen zijn bektekening achter gelaten?
Een ding is zeker, de dader pakt alleen dingen die niet op hun plaats liggen.Het was een computerblad dat gisterenavond op de bank was achtergebleven dat het nu zonder een hoekje moet doen.De dader had ook een papiertje dat uit de krantebak was geschoven in een aantal stukjes gescheurd.
Wat wel erg toevallig was was dat het vrouwtje al aan het werk was, die had dus al gedag gezegd en de hondjes waren toen bij baasje op bed (mag wel eens een uurtje!)
Het baasje de hondjes even alleen beneden had gelaten toen hij zijn ontbijt achter de kiezen had en zich moest gaan aankleden.
Toen hij terug kwam trof hij dit aan.
Wie o wie is de dader?
Moeten we vanavond alletwee de hondjes in hun huisje doen, want wij gaan lekker ergens eten (een bedankje, bedankt hoor) en als we dan thuis komen willen we dit toch niet weer aan terffen.
Of toch niet en laten we ze vrij rond lopen, hebben we alles opgeruimd en zeggen we op de goede manier gedag, en hopen dat het goed gaat.
Wat doen we?
Ik (het vrouwtje) ga voor het laatste, want als wij plezier hebben mogen de hondjes dat toch ook en dit soort gedrag vertoont de dader allleen maar als er niet op een fatsoenlijke manier gedag word gezegd, he baasje.
En dat onfatsoenlijk gedag zeggen is nu voor de derde keer gebeurd en dat in al die tijd dat de dader hier in huis woont.
Vanmorgen hebben Keiko en ik ons heel de morgen uitstekend gedragen.
Het baasje was namelijk thuis aan het werk en dan hoeven we niet in ons huisje.
Meestal ga ik dan wel wat hondenkwaad uithalen, zoals op en neer rennen van boven naar beneden en dan onderweg even sumoworstelen met Keiko op het bed.
Maar nee, vandaag heb ik me kunnen beheersen en Keiko die doet nooit iets wat niet mag, teminste dat zeggen baasje en vrouwtje.
Maar vanmiddag toen het vrouwtje ook weer thuis was, lukte het beheersen me niet meer.
Toen het vrouwtje op de bank lag (ze lag gewoon te slapen midden op de dag) wilde ik spelen en heb haar dus maar even tot leven geroepen.
Maar dat dan wel zonder succes en toen moest ik mezelf maar gaan vermaken.
Met Keiko spelen was geen optie, daar speel ik al zoveel mee, ik wilde eens wat anders.
En toen, toen wist ik het.
Toen ik nog heel klein was deed ik het bij de fokker ook al, hier zie je me bezig of was ik al klaar, ik weet het niet meer.
Nou terug naar vanmiddag, het vrouwtje schoot op eens omhoog vanaf de bank.Ze had namelijk toch wel in de gaten dat ik iets aan het doen was wat ze niet goed vond.Ik had al een heel kuiltje gegraven (hier was het al bijna weer op geruimd) toen ze bij mij kwam en ik te horen kreeg dat ik dat niet mocht doen.
Maar toen ik te horen kreeg dat ik dat niet mocht, had ik zoiets van; heb je het tegen mij?En ben eens om me heen gaan staan kijken waar ik Keiko kon vinden, want die had dit toch gedaan en ik was alleen de kuil weer aan het dicht gooien.En vrouwtje; ik had toch gevraagd of je met mij kwam spelen, maar nee hoor, jij bleef op de bank liggen.Dus, eigen schuld dikke bult, dan ga ik andere dingen doen, zoals kuilen dicht gooien of toch kuilen graven, maar toch ben ik er van overtuigd dat Keiko het gedaan heeft.
Na een half uurtje is het vrouwtje wel met mij gaan spelen hoor, want dat doet ze alleen als zij het zelf wil en niet wanneer ik haar er om vraag, ze zegt dat zij de baas is en die maakt uit wanneer er gespeeld word.
Verder moest ik van Keiko zeggen dat als iemand maandag (tweede Pinksterdag) naar haar wil komen kijken dat van haar wel mag hoor.
De behendigheidswedstriijd wordt gehouden in Oosterhout en het begint om half tien, maar wanneer het baasje en Keiko aan de beurt zijn dat weten ze niet precies. maar ze hebben nummer 58.
Ik ga ook mee hoor, want ik moet toch ook weten hoe ik het later moet gaan doen.
Vandaag was het een gewone donderdag hier in huis.
Dat betekent dat het vrouwtje werken was, het baasje trouwens ook hoor.
Rontu en ik waren tot het vrouwtje thuis kwam in onze huisjes en toen we daar uit mochten zijn we naar buiten gegaan en hebben een grote ronde gewandeld.
Weer binnen hebben we onze bakje met brokjes leeg gegeten en daarna zijn we gaan spelen in de tuin.
Toen ging het veranderen, vrouwtje heeft heel de tijd door het huis heen gevlogen, van hot naar her.
Zo erg zelfs dat ze even later de telefoon op nam met de mededeling; het gekkenhuis, met Patricia.
Ilone (de fokker) moest aan de andere kant van de telefoon erg lachen en ze vroeg dan ook wat het vrouwtje allemaal aan het doen was.
Vrouwtjes antwoord was; op en neer aan het vliegen zonder eigenlijk iets bijzonders te doen.
Dat doet het vrouwtje wel vaker op een door haar genoemde baaldag.
Nu begint het allemaal weer gewoon te worden.
De eettafel is afgeruimd, baasje is tennisen en Rontu en ik gaan straks nog een blokje om met het vrouwtje, hoplijk weer een grote ronde, het is nog zulk lekker weer.
Weer vroeg naar bed, want de wekker gaat morgen weer vroeg.
Vrouwtje; morgen willen Rontu en ik niets van een baaldag weten, want baasje heeft gezegd dat hij thuis werkt, dus vallen Rontu en ik morgen hem wel lastig.
Oma is gisteren gaan winkelen en ze had voor ons een cadeautje gekocht.
Ze belde dan ook al gelijk op toen ze het in haar handen had, zodat als het vrouwtje toevallig naar de Ikea zou gaan ze het zelf niet zou kopen.
Het was een tunnel net zoals het vrouwtje een tijdje geleden zelf al voor ons wilde kopen, nee eigenlijk is deze leuker.
Er zitten namelijk aan het begin en einde een tent aan, maar ja hoe die er aan moeten moet nog uitgezocht worden door het baasje en vrouwtje.
We hebben er vanmiddag al heel vaak door gelopen (op comando), mistens een keer of veertig.Ook heb ik (Keiko) er al op gestaan (het vrouwtje gaf een verkeerde aanweizing) en toen zakte de tunnel helemaal in.En ik (Rontu) ben er ook een paar keer over heen gesprongen, gaaf hoor, zo’n ding in de tuin.
Wat ook erg leuk is, er met z’n tweetjes tegelijk door lopen.
Dat hebben we dus ook al een paar keer gedaan.
Morgen gaat het vrouwtje proberen om de tentjes er aan vast te maken, hopelijk is het dan nog zo leuk.
Een ding is zeker, we krijgen in onze achtertuin een heuze behendigheidsbaan.
Nu ga ik (Keiko) weer met het vrouwtje op pad, ja het is weer tijd om naar ringtraining te gaan.
Wij hebben nu een heel jaar lang de belevenissen van ons, Keiko en Rontu met jullie gedeeld.
Een paar cijfers;
De web-log is 14434 X bezocht.
De drukste dag was 17 Oktober 2004, 99 bezoekers.
Tussen 19.00 en 20.00 uur is het het drukst op de web-log.
De bezoekers kwamen uit 25 landen, de top 3; Nederland, Duitsland en Belgie.
We vinden het nog steeds erg leuk om de belevenissen te delen met jullie en gaan dan ook gewoon door.
Tot morgen dan maar weer, op naar de nieuwe belevenissen van ons.
Groetjes van Patricia, Remko, een poot van Keiko en Rontu.
Het is nog steeds erg stil in huis.
Om eerlijk te zeggen zit er nog maar weinig beweging in de hondjes.
Op zich ook wel lekker als je in de tin bezig bent, ze lopen dan teminste niet voor je voeten.
Ik hab vanmorgen plantjes gehaald en die moesten natuurlijk vanmiddag in de potjes gezet worden.
Nou dat was wel een race tegen de buien, iedere keer zag de lucht helemaal zwart, dan dacht ik nu gaat het spoelen en dan klaarde het weer op.
Op dit moment liggen de hondje dan ook lui van de plantjes te genieten (gezelligheids dieren), zodat ze over een uurtje weer even kunnen etteren om daarna weer lui te gaan liggen.
Vandaag laat ik ze nog maar even, maar morgen zal ik ze weer tot leven gaan roepen.
Hun vakantie is dan echt voorbij en er moet dan weer gewerkt worden.
Ja ja, oefeningen doen voor het eten en volgen op straat, gewoon weer de normale dingen dus.
Wij hebben vandaag eigenlijk heel de dag geslapen.
Vanmorgen in ons huisje, het baasje en vrouwtje moesten naar hun werk en vanmiddag in de stoel en op de zak.
Heerlijk hoor, uitusten na zo’n vermoeiende reis.
Hier nog een paar foto’s van de vakantie.
De eerste dag, lekker met z’n alle wandelen ter kennismaking.We kwamen toen bij een meer uit waar sommige van de honden wel een duikje wilde wagen in dat koude water.
Op de dagwandelig was ik (keiko) het baasje aan het zoeken, hij bleef zo lang weg, zeker verdwaald.Terwijl ik al helemaal boven was zag ik het baasje nog maar ergens halverwege de berg.
Lekker samen spelen in de sneeuw, nadat we de groep alleen verder lieten lopen.
Vrouwtje had er namelijk geen vertrouwen meer in dat ze nog veilig beneden zo komen, nadat ze eerst drie en half uur een berg op geklommen was.
Ik (Rontu) was dan ook weer goed uitgerust.
Boven op de berg heb ik lekker bij het vrouwtje op haar schoot gehangen, daarna kon ik er weer tegenaan.
Ik had trouwens weer zoveel energie dat ik nog kon jagen op een veldmuis of hamstertje, lekker hoor, verser vlees kun je nergens krijgen.
Ik (Keiko) had in alles zin, mensenp..p, steenbokkenp..p, regen en zonnenschijn.Maar toen er de laatse dag sneeuw viel had ik er de pest in, waarom nu pas als we bijna naar huis gaan, dan hoeft het niet meer!
Vrouwtje heeft ook nog foto’s gezet bij de verslagen van onze vakantie, ga dus maar een weekje terug kijken bij het begin van onze vakantie in Zwitserland.
Je beleeft het dan allemaal weer op nieuw en nu met beeld erbij.
Nu gaan wij weer eens verder slapen, want we zijn nog steeds niet helemaal uitgerust, maar aan het eind van de week zal het hopelijk wel weer over zijn, want dan moet ik (Keiko) gaan trainen voor mijn eerste echte wedstrijd behendigheid, die vind plaats op tweede Pinksterdag.
Gelukkig hoeven we dan niet zo lang in de auto, want het in Oosterhout en dat is maar een kwartietje rijden.
Dacht ik dat ik vandaag kon uitrusten, maar nee hoor.
De wekker liep boven gewoon om falf acht af en om half negen zaten we weer met z’n viertjes in de auto.
Deze keer ging de rit naar Houten waar de Jongen Honden dag gehouden werd die door de rasvereniging gehouden werd.
Dat is een dag weerbij alle hondjes (die onder onze rasvereniging vallen) die vorig jaar geboren zijn gekeurd worden (voor de lol hoor).
Dat keuren gebeurde dan ook per nest, soms waren de vaders en moeders ook aanwezig.
Weet je wie ik daar dan ook weer tegen kwam, Khoda, mijn broertje en hij wilde gelijk met mij spelen, maar daar had ik natuurlijk niet erg veel zin in, ik heb de vakantie nog in mijn benen zitten en heb dus niet veel puf meer om te ravotten.
Onder het showen ging het uitstekend en ik had dus een mooi keurverslag.
Weet je wat de keurmeesteres ook zei tegen mij en Khoda, dat wij wel heel erg veel op elkaar leken en het vrouwtje zei toen dat wij ook erg veel op onze moeder lijken, ze had het over gekloonde hondjes.
Nadat we in Houten klaar waren zijn we naar de vader en moeder van het baasje gegaan.
baasje en vrowutje gingen daar naar toe om te eten en een lekkere reep chocolade voor moederdag te brengen.
En nu gaan we met ‘z’n alle naar bed toe, want morgen is het weer gewoon maandag, dus de wekker loopt weer vroeg af.
Vanmorgen zou bij ons de wekker al om drie uur gaan, maar toen waren we er al uit en waren al bijna bezig aan de lange reis naar huis toe.
Vannacht hadden we alleen heel de tijd een zeurend hondje en nu eens niet Rontu maar Keiko was aan de gang.
Wij hadden namelijk gisteren avond de auto al geladen en ook het huisje van Keiko en Rontu was al in de auto gezet, zodat we vanmorgen niemand van de groep wakker hoefde te maken.
En wat bleek Keiko miste haar huisje en liep dus tot dat ik het echt beu was te zeuren, want ze wist niet waar ze moest gaan slapen.
Rontu had haar plekje gevonden op een stoel en voor Keiko had ik ook een stoel vrij gemaakt maar dat vond ze maar niks.
Toen we vanmorgen bij de auto kwamen, zag Keiko haar huisje sprong er meteen in en is gaan slapen tot we stopte, Rontu heeft trouwens ook heel reis geslapen hoor.
De reis had een omweg van twee uur, want wij (Remko en ik) wilde in Korbach (Duitsland) zovast zeil uitzoeken voor ons huisje daar en aangezien we nu in de buurt (ruim gezien dan) kwamen hadden we de omweg gepland.
We hebben dan ook een gezellig stukje zeil uitgezocht, zodat het huisje er gelijk een stuk anders uit gaat zien en als het goed is wordt dat drie juni gelegd.
Verder hebben we toen nog wat gegeten bij Udo en Monica, die stonden trouwens raar te kijken hoor, ze wisten namelijk niet dat wij langs zouden komen en ineens waren wij daar.
Na een uurtje of twee bij hun te hebben doorgebracht en dus ook uitgerust te hebben zijn we weer met z’n ale in de auto gestapt en hebben de reis naar huis voort gezet.
Nog even langs opa en oma om te eten en toen naar ons eigen huis.
En nu naar bed, want de dag was wel erg lang zo.
Tot morgen, dan worden de foto’s van onze vakantie bij de juiste dagen gezet, terug kijken dus.
Gisteren hebben ik (Rontu) en het vrouwtje een rustig dagje gehad, lekker lui rond het chalet gehangen dus.
Vrouwtje had mij ’s morgens ook nog even alleen gelaten om te gaan winkelen in een dorpje in de buurt, kon ik teminste goed uitslapen.
Baasje en ik (Keiko) waren naar een ander plaatsje gegaan om daar een hele dag te wandelen.
Je raad het nooit, toen die twee thuis kwamen zat ik (Keiko) weer onder de p..p en moest dus weer in bad, deze keer was het alleen steenbokkenp..p. maar ja ze stonden dan ook wel erg dicht bij ons.
Nu zijn we net terug van weer een wandeling en hebben ook nog even met de frisbee geoefend.
Ik (Rontu) had het eindelijk door wat daarmee de bedoeling was, ik moet hem in mijn mond pakken.
Weet je wat we op de terug weg (de groep ging een niet te vertrouwen pad af en wij dus de gewone weg terug) weer mee hebben gemaakt.
Nou hier komt het, ik (Rontu) had iets geroken of gezien en heb mijn helemaal ongans gegraven om bij het diertje te komen.
Baasje en vrouwtje maar roepen en fluiten maar daar had ik het lak aan, ik was met iets anders bezig.
Toen baasje mij dan ook kwam halen zag hij dat ik iets aan het doodschudden was.
Sterker nog hij zag ook mijn kaken op en neer gaan en mijn tong langs mijn lippen gaan.
Het was waarschijnlijk een veldmuis of een of ander hamstertje of zo dat het nu niet meer na kan vertellen.
De rest van de weg heb ik dan ook met mijn neus aan de grond gelopen om te ruiken of er nog meer te eten was, maar heel de tijd hebben ze mij in de gaten gehouden.
Ook is hij nog achter mij (Keiko) aan moeten rennen, want ik liep weer richting de plaats waar ik dinsdag in de mensenp..p had liggen rollen en ze wilde natuurlijk ook een dagje hebbn zonder hond in bad te hoeven doen.
Morgen hebben we hier nog een dagje en dan gaan we van vrijdag op zaterdag weer met de auto naar huis toe, baasje en vrouwtje hebben gezegt dat we eerst via het huisje in Duitsland gaan (er moet zeil gekocht worden) en we gaan ook nog wat eten bij Udo en Monica.
Tot dan maar weer!
We vinden het nog steeds erg leuk hier in de bergen.
Gisteren hebben we een wandeling gemaakt waarbij het vrouwtje gewoon weer tot haar middel in de sneeuw weg zakte, deze keer geen vers gevallen sneeuw maar sneeuw die er al een tijdje lag.
Het grappigste vonden wij dat ze ook nog in haar korte broek liep en het voor de rest helemaal niet koud had.
Het was ook een wandeling waarbij het wandelpad eigenlijk helemaal niet zichtbaar was, zo smal was het en als er geen sneeuw lag dan was het een modderspoor.
Vandaag hebben we weer een stuk gewandeld en daar bij ook een heleboel oefeningen gedaan.Weet je wat het baasje en vrouwtje aan het leren zijn, met een frisbee gooien, zodat als ze dat goed kunnen wij hem aan het eind van de week kunnen vangen als ze hem gooien.Je kunt dit ook zien dat wij hem uit de lucht halen, want als ze wat te hoog springen moeten wij springen om hem te pakken te krijgen.Ook zijn wij vandaag met zijn tweetjes in bad gemoeten, ik (Rontu) had een beetje in de po.p liggen rollen, maar ik (Keiko) was de kampioen ik zat namelijk helemaal onder en dat had ik voor elkaar gekregen door in de laatste bocht net te doen dat ik zelf moets po…n, maar daar een heerlijke mensend..l.Vrouwtje was dan ook weer erg blij met ons.
Vanavond staat er kaasfondue op het menu, maar niet zoals het thuis klaar gemaakt word, maar op de echte Zwitserse manier.
Dus Quinty en Moise denk maar niet dat jullie iets missen, want deze kaasfondue vinden jullie echt niet lekker.
Het weer is vandaag erg afwisselend, zo kunnen we in onze korte broek en t-shirt en zo hebben we er een regenjas overheen.
Hopelijk is het morgen weer heel de dag droog, zodat het baasje en ik (Keiko) de dagwandeling mee kunnen gaan lopen, zodat vrouwtje en ik (Rontu) een rustdag kunnen inlassen.
Dat is wel nodig, want ik (Rontu) geef niet echt toe aan mijn vermoeidheid en dat vind vrouwtje niet goed en daarom bliven wij dan maar in ons chaletje.
Het was niet afgesproken maar toch een berichtje van ons van uit Zwitserland.
De reis van ons naar Zwitserland is super gegaan, wij stonden net niet in een file van twee en half uur, gelukkig.
Toen wij hier aankwamen zijn wij eerst naar ons chalet gegaan en daarna is baasje nog samen met Nico en Suzanne een rondje gaan vliegen.
Hij was te laat terug voor de soep, dat was pech hebben.
Vandaag hebben we een hele grote ronde gelopen met hier en daar een oefening, het was geweldig.
We hebben ook al in de sneeuw gelopen, dat is koud aan je pootjes hoor als het voor de rest vijfentwintig graden is en de zon erg fel is.
Nu liggen we lekker uit te rusten, baasje en vrouwtje gaan zometeen eten en daarna hebben ze ook nog theorieles en dat allemaal op zondag.
Ik (Rontu) vind het als deze hele week zo gaat de reis van bijna tien uur de moeite waard, in het kort, het is super!
Ook is vandaag al de EHBO cursus bij honden van pas gekomen, Scott een zwatre Labrador heeft een scheur in zijn oor opgelopen en dat is nu dus verbonden.
Hij vind zichzelf nu dus erg zielig, maar niet heus dus.