Nog even over gisteren, sta ik klaar om met het baasje en vrouwtje naar school te gaan, staat die gekke Keiko ook voor de voordeur, ze kwispelde zelfs met haar staart.
Het baasje en vrouwtje dachten dat ze moe was van haar behendigheidswedstijd maar niks is te gek voor haar ze moest mee.
Dus wij weer met z’n viertjes naar school, baasje en vrouwtje hadden afgesproken om met Keiko maar een rondje te lopen en dan weer naar huis gegaan.

Nou ik was dus echt nog niet moe, vrouwtje moest dan ook erg hard rennen om mij bij te houden.
Het enigste wat ik nog niet goed snap is hoe dat ik door de band moet springen ,maar vrouwtje zei dat ze me dat van de week met een hoepel gaat leren, ik ben benieuwd.
Vrouwtje zegt dat ze het Keiko ook zo heeft geleerd.

Maar toen mijn les was afgelopen mocht Keiko, maar niemand verwachte nog wat van haar.
Maar ja Keiko zal Keiko niet zijn als ze toch voor een verassing zorgt.
Wat een snelheidsmaniak zeg, baasje kon haar niet bij houden zo snel, hij stond er dan ook erg van te kijken, na zo’n gekke dag nog zo snel.
Zelfs de juffrouw en meneer van school vonden het vreemd.
Als ze op haar wedstrijd zo had gelopen had ze het er heel goed vanaf gebracht, want ze was niet alleen snel maar ze deed ook nog alles foutloos en dat moet je op een wedstrijd hebben.
We denken dan ook dat Keiko ’s middags alles om haar heen een beetje raar vond (veel mensen en dan dat lekkere gras) en op school is alles heel normaal en aan die veranderingen zal ze moeten wennen.

En vandaag, alles was weer bij het oude, vrouwtej werken, baasje werken en wij lekker slapen in ons huisje.
Toen het vrouwtje thuis kwam hebben we een rondje gewandeld en net heb ik last gehad van de dolle vijf minuten, die uteraard veel langer duurde.
Voor de rest houden we het rustig, misschien kriijgen we zo meteen wel een lekker kluifje waar we dan heel lang zoet mee zijn, mmmm lekker, ik verheug me er nu al op.
Lief zijm dus.