Het vrouwtje heeft de laatste dagen verschillende telefoontjes gedaan.
Ze waren allemaal voor mij bedoeld.
Ik moet binnekort allemaal testen ondegaan om te kijken of ik wel puppy’s mag krijgen.
Zo heeft ze gisteren gebeld om een afspraak te maken voor foto’s te maken van mijn heupen (21 Juli).
Vandaag heeft ze gebeld naar de oogarts om mijn ogen na te laten kijken (6 Juli) en Ilone zou proberen te regelen dat mijn knietjes nagekeken worden (het liefst ook 6 Juli).
Ook moeten keiko en ik volgende week naar de gewone dierendokter vooor onze jaarlijkse spuitjes.
Dus al met al kom ik de komende weken genoeg bij de dierendokter en het vrouwtje is daarna een stukje armer, maar dat hoort er gewoon bij.

Vandaag is er niemand naar ringtraining, het vrouwtje had geen puf en ligt nu al te slapen.
Ze heeft daar dus ook maar een telefoontje voor gedaan om zichzelf en Keiko af te melden.
Ook heeft ze door gegeven dat Ilone ook niet zou komen (ook die had het te druk), dus waarschijnlijk zijn er alleen Leni met Umai en misschien ook nog Risa (zusje van Rontu) met haar vrouwtje die de Shiba’s vertegenwoordigen.

Ik ga nu gezellig bij het vrouwtje liggen en blijf daar tot baasje me naar mijn huisje stuurt en misschien ga ik dan wel, maar misschien hoor ik hem ook lekker niet.

Vandaag hebben Rontu en ik het erg gezellig gehad.
We zijn zoals afgesproken op tijd naar Spijkenisse gereden om daar aan de clubmatch mee te doen.
Iedereen was er weer.
Ilone (met Mara, Niji, Kimi, Obi, Taira en Miyagi), Ine (met Etsu en Daigomi), Leni (Otsu en Umai) en Tanja (met Miyoshi en Wajima).
Zelfs Mariska en Marcel waren er even met Tama en Miko, die kwamen alleen kijken hoe de rest het deed, alleen waren ze daarvoor te laat, maar het was toch gezellig.

Het was lekker warm, maar er werd wel degelijk rekening met de hondjes gehouden.Ze mochten iedere keer de ring uit om in de schaduw te gaan staan en er stond zelfs een parasol in de ring om ze daar onder te showen.De keurmeester die de Shiba’s keurde had dat nog nooit gedaan maar ze deed het eigenlijk best aardig, wat wij aan de kant dachten werd dan ook door haar bevestigd.Maar ze was best voorzichtig met de keurveslagen, sterker nog een beetje zo van; als ik dit schrijf dan is het altijd goed.Het keurverslag van Rontu luide; 14 maande oud teefje, vrouwlijk fijn gebouwd, smal in hoofd, alle componenten zijn aanwezig, moet in alles nog uitgroeien en uitzwaren, net gangwerk, keurig voorgebracht (ook op tafel), prettig karakter.Al met al een mooi keurverslag dat klopt.

Ook heb ik Miyagi mogen voorbrengen, raar hoor met een zwarte Shiba lopen.

Toen ik weer met Rontu thuis kwam waren opa en oma (mijn ouders dus)er al om bij ons te eten, we eten altijd bij elkaar als we van vakantie terug komen.De bbq is aangegaan, waar vandaan alleen sate kwam, maar het was toch wel erg lekker.Toen die weer weg waren heb ik nog even een rondje gedaan met Keiko en Rontu en nu gaan we nog even t.v. kijken en dan naar bed om te gaan slapen.

Een dagje warm weer kunnen wij wel hebben, twee of drie dagen gaat ook nog wel, maar nu is het echt te gek aan het worden.
Het duurt te lang en het lijkt er op dat het steeds warmer gaat worden.
Zelfs ik (Rontu) lag vandaag bijna heel de dag niks te doen.
En ik (Keiko) ben ook heel erg lui, maar ik moet wel zonnen hoor, 55 minuten vol in de zon en dan 5 minuten afkoelen onder de bank.
Wij hopen dan ook een ding en dat is dat het morgen een graadje of vijf kouder is, dat is toch warm zat.

Het is weer een tof weekend geweest.
Vrijdag waren we om negen uur in ons 2de huisje, waar we nog even t.v. gekeken hebbben en daarna lekker zijn gaan slapen.

Zaterdag waren we al weer vroeg op, broodjes halen bij de bakker en daarna lekker ontbijten.
Ik (Remko) ben toen nog een paar kleine klusjes gaan doen, lampenkappen en posters ophangen.
Vervolgens ben ik (Patricia) een tuintafel gaan kopen.
Het moest er eentje zijn die bij de stoelen paste die we van Nancy en Ruud hebben gekregen, dus had ik het idee om naar Korbach te rijden, daar had ik vast en zeker meer keus dan in het dorp zelf of in Willingen.
En het is nog gelukt ook, een tuintafel, tuinstoelen en goed weer en dan hoort er een “grill” (bbq-en op zijn Duits) bij.
Dat was dan ook wat we zaterdag gegeten hebben toen de vader en moeder van mij (Remko) er waren.
Gelukkig vonden die het huisje ook erg leuk en ze zeiden dan ook dat ze er zich regelmatig zagen zitten.
Toen hun weer verder gingen, naar huis dus, (ze waren op doortocht vanuit Oostenrijk naar huis) zijn wij nog een ronde gaan lopen met de hondjes, super gewoon.
Nog wat gedronken, t.v gekeken en op naar de heerlijke nacht in het “grote” bed.

Na weer een nacht op dat “grote” bed (1 bij 2 meter) weer ontbijten en daarna gelijk de bergschoenen aan.
Omdat het wel erg warm zou worden hadden we de wandeling voor die dag vroeg gepland, we hadden ook een wandeling uitgekozen die regelmatig door de bossen zou gaan, zodat we dan even konden afkoelen.
Om elf uur waren we dan ook weer terug thuis en toen zijn Keiko en Rontu net als de rest van weekend weer lekker aan de lange lijn in de tuin gaan spelen en liggen in de tuin.
We weten een ding zeker, die twee genieten volop!

Nadat we de restjes vlees hadden opgegeten (ja, de “grill” ging weer aan) hebben we het huisje schoon gemaakt, de auto weer gepakt en zijn weer naar huis gereden.
Om kwart over drie zijn we vertrokken en om half zeven waren we thuis in Nederland, dat habben we knap gedaan al zeggen we het zelf.
Toen de auto leeg geruimd en naar de vader en moeder van Remko toe, het was tenslotte vaderdag en zijn moeder was jarig.
Toen we daar van terug kwamen de tuin sproeien, waarbij Rontu in de weg liep (dus die had een douche te pakken) op tijd naar bed om een nacht door te brengen in dat “kleine” bed.
Nu weten jullie dus ook dat we gisteren gewoon geen tijd gehad hebben om onze belevenissen te vertellen, dus daarom niet zondag maar maandag.

Vandaag is het te warm om dan ook maar iets te doen, zelfs Rontu houdt zichzelf erg rustig.
Vanavond mag en kan ze haar energie weer kwijt.
Het is maandag, dus schooldag voor Keiko en Rontu.
Dat betekend op tijd eten en dan weer in de auto, op naar school om vanavond weer laat thuis te komen.

Vandaag heb ik (Rontu) het vrouwtje wakker gehouden, die was gaan liggen op de bank en toen bem ik er om de tien minuten bovenop gesprongen om te controleren of ze nog wel leefde.
Ze vond dit niet leuk en toen ben ik dus maar weer een kuiltje gaan graven.
Ik (keiko) heb wel lekker van mijn rust genoten in de tuin.
De zon was hier ver te zoeken, een grijze massa was de lucht hier, maar het was droog en dat is toch ook wel fijn.
En vrouwtje heeft vandaag gezegd dat we morgen een hele lange wandeling gaan maken in het bos.
Dat doen we bijna iedere week wel een paar keer (een keline wandeling dan), maar dan vergeet ze het fototoestel mee te nemen, maar morgen probeert ze er aan te denken om hem mee te nemen.

En daarna rijden baasje, vrouwtje en wij nog een keer naar Duitsland.
Jullie denken zeker wat, alweer?
Morgen avond rond deze tijd zitten we in de auto, maar daarvoor weten jullie al wel weer wat we morgen allemaal gedaan hebben.
Er staan weer een aantal spuletjes klaar om morgen in de auto geladen te worden.
Lampenkappen, fotolijsten, nog wat klein spul en vier heerlijk stoelen om in de tuin te zitten moeten mee.
Ja we gaan weer, dan kunnen de vader en moeder van het baasje op de terugreis vanuit Oostenrijk het huisje ook zien voordat de vader van het baasje weer een operatie moet ondergaan (krijgt weer nieuwe botjes in zijn heup gezet, de andere is ook al nieuw).

Nu gaan we even bedenken wat we morgen allemaal weer kunnen uitspoken, dan nog een rondje op straat lopen en naar ons huisje toe.
in het huisje gaan we dan bedenken wat we allemaal weer in Duitsland kunen gaan uitspoken en daar hebben we dan een hele nacht de tijd voor.

Ruim een week geleden (donderdags) ben ik na wat strubbelingen metde auto samen met de hondjes en oma naar Duitsland gereden.
Na een reis van ongeveer drie en half uur (of was het toch iets meer vanwege de drukte rondom Dortmund?) kwamen we bij ons eigen huisje aan en daar kreeg ik eindelijk de sleutel in mijn handen, het huisje was toen echt van Remko en mij.
Nadat we alle spullen in het huisje hadden gezet en al wat werk vericht hadden kwamen we er achter dat het drinken nog in Nederland was en dat we maar ergens wat moesten gaan drinken en eten, vervelend hoor!
Hup de hondjes aan de riem en weg waren wij om na een anderhalf uur weer terug te keren met een voldaan gevoel, zodat we weer aan het werk konden.
Ja werken op de avond valt altijd al tegen maar dan ook nog vloerbedekking verwijderen die helemaal gelijmd was is helemaal een rot klus.

Vrijdags weer een dag hard werken.
‘S morgens weer verder met de vloerbedekking, het zeil zou immers die dag gelegd worden en dan moest die oude zooi er toch echt uit zijn.
Om een uur of tien kwam de man met het zeil en toen moest er nog een hele slaapkamer ontdaan worden van vloerbedekking en ook moest daar het bed nog uit elkaar gehaald worden.

De hondjes zaten toen ik met oma hard aan het werk waren lekker aan de lange lijn in de tuin te genieten van de omgeving en de rust.
Waar ze nog wel aan moesten wennen was dat het touw niet zover kwam als dat ze zelf wilde en dat ze dan ook niet verder konden.
En naarmate de dag vorderde wende ze daar aan en werd het touw steeds korter door al de knopen die ze er in legde onder het ravotten en rennen door.

Nadat de man van het zeil had gezegd dat ik in Korbach (bij de winkel) een super apparaat kon halen was de rotklus zo geklaard, een hele slaapkamer van vloerbedekking ontdoen in een half uurtje, geweldig zo’n ding.
Om een uur of vier was die man weer weg en de klus was geklaard.
Een heel huisje aangekleed met boerenplavuizen, geweldig.
Om een uur of zes een telefoontje van Remko dat hij met opa onderweg zat te eten, de meubels waren dus ook onderweg.
En ja hoor om een uur of half tien een busje dat op onze parkeerplaats stopte, Remko met opa en de meubels en niet te vergeten het drinken.
Fut om de bus leeg te halen hadden we niet meer (sterker nog we ik en oma hadden geen handen meer over en baasje en opa waren ook op van de reis) en het bed van ons wat ook nog terug in elkaar gezet moest worden bleef ook nog in een paar losse planken in de huiskamer liggen, de matras plat en slapen maar.

Op zaterdag had Remko om zes uur ’s morgens geen slaap meer, dus werd ik wakker gemaakt en de bus leeg gehaald.
Alles meubels waren ’s avonds in elkaar gezet en de rest was ook binnen gebracht.
Oma heeft al die tijd voor de hondjes gezorgt en opa die heeft op zijn eigen tempo geholpen en als het nodig was een aanwijzing gegeven.
Wat leuk was was dat oma en ik op donderdag een bed uit de kleine slaapkamer hadden gehaald en dat die er op geen enkele manier op de zelfde plaats terug gezet kon worden zonder eerst de deur uit het kozijn te halen.
De dozen vol spulletjes bleven die dag nog in de keuken staan, daar werd het eigenlijk een steeds grotere rotzooi (waar is dit en nu hebben we dit nodig).

De zondag was een dag van de dozen leeg halen en de rotzooi in de bus laden zodat Remko alles weer mee kon nemen naar Nederland (in Duitsland moet je flink betalen om afval te storten en bij ons in Breda is het gratis dus zodoende).
Toen alles bijns klaar was en Remko had dat resultaat goed op geslagen in zijn hoofd stapte hij weer in de bus om naar huis te gaan.
Ik, de hondjes, opa en oma bleven achter om te gaan genieten van het huisje en nog wat kleine klusjes te doen.
En dan zit je op de bank, kijk je naar buiten en kijkt nog eens goed!
Een skipiste vol schapen, wat een mooi uitzicht vanuit je eigen huisje.

De rest van de week hebben we gevuld met keine klusjes en genieten van het leven.
En van het huisje zullen Remko, ik en de hondjes en de eventuele huurders echt genieten.
Kijk zelf maar.

Keiko en Rontu heten iedereen welkom als ze binnen komen.

Een rondje huiskamer.

Waar alleen nog wat aan de muur gehangen moet worden.
O ja de lampenkappen en de gordijnen veranderen ook erg snel, want die er nu hangen zijn wel erg Duits.

En dan hebben we ook nog een keukentje waar we zelf nog een plank bij hebben gehangen zodat we wat meer ruimte hebben om dingen weg te zetten.
En dan zijn er natuurlijk nog twee slaapkamers, waarvan de bedden lekker liggen en je dus heerlijk kan dromen tot dat de koeien gaan loeien en de vogels fluiten.

O,ja bij deze willen Remko en ik de schenkers van de heerlijke slagroomsoesjes bedanken, dit was een leuke verrassing.

Was gisteren oma jarig vandaag viert baasje zijn verjaardag.

Dus baasje als je zo uit je bedje komt gaan wij je eens goed feliciteren.
Dat betekend dan een kroelbuurt eerste klas, eerst van mij (Keiko) en dan natuurlijk van mij (Rontu).
Baasje kom dus maar snel uit bed, want wij kunnen niet meer wachten om je te feliciteren en dan ben je ook langer jarig.
Tot zo dus.