Lekker in de tuin spelen dat was wat wij vanmiddag gedaan hebben.
Ik (Rontu) had een berg energie over en ben maar rondjes gaan rennen.
Nou ja rondjes, het waren achtjes langs de struiken en tussen de bloempotten door.
Ja ja, ik heb uit gekeken voor de bloemetjes, maar wat ik wel gedaan heb is iedere keer als ik voorbij Keiko kwam haar in haar neus gebeten en dan kon ik weer verder rennen.
Nadat ik mijn energie kwijt was heb ik een hele bak met water leeg gedronken en toen plof in de tuin om uit te rusten.

Ik (Keiko) mocht vanavond weer naar school (ringtraining dan), maar Rontu ging ook mee en dat is niet normaal.
Wel was ik de gene die in de klas mocht en Rontu moest in de auto blijven (de raampjes waren open hoor), maar waarom eigenlijk.

Nou na de les is vrouwtje met ons naar een plaats gereden waar wij nog nooit geweest waren, zij zelf ook niet.
Op een gegeven moment moest ze ook nog bellen, Tomtom was overspannen, hij zei dat we er al waren maar ook dat we nog links en rechts af moesten, dat klopte dus niet.
Na nog een paar minuutjes gereden te hebben mochten we uit de auto en gingen een klein stukje lopen, we gingen een deur door en toen……!
Toen zagen we daar Tama en Miko opeens, wat een verassing zeg.
Wat bleek nou het vrouwtje van Tama en Miko was jarig en ze hadden te kennen gegeven dat ze het leuk zouden vinden dat wij op bezoek zouden komen en omdat we toch in de buurt (een half uurtje extra rijden met de auto) waren is het vrouwtje met ons er naar toe gegaan.
We hebben het voor de rest van de mensen erg moeilijk gemaakt, ze wisten niet meer wie wie was.
Ja vier mooie Shiba hondjes wat wil je danm, die gooi je door elkaar.

Ik (Keiko) was bijna heel de tijd binnen, het huis is goed gekeurd hoor en het is ook schoon, ja dat is een kwaal van mij, overal waar ik kom moet ik de vloer inspecteren op viezigheidjes, maar nee hoor niks gvonden en lag er wel wat dan zat het niet vastgeplakt en nu is het dan ook weg, gelijk met mij meegegaan, zoals de stofzuiger ook alles mee neemt.
Ik (Rontu) heb mij bij iedereen laten zien en heb voor de rest de tuin na gekeken en het zand aan gestampt.
Toen we naar huis gingen kreeg Miko net zin in te spelen, maar nee hoor we bleven niet langer, hup naar de auto en rijden, naar huis, naar bed.

We willen mariska nog bedanken voor het lekkere snoepje dat we hebben gehad, kijk ons met z’n alle eens lief zitten wachten op dat snoepje.Kijk goed op de foto er zit nog een ander hondje bij, maar die valt niet goed op, nee het is geen Shiba.