Rust.

Wij hebben een dagje rust gehad.

Baasje en vrouwtje zijn eens zonder ons weg geweest, dat moet ook wel eens een keertje kunnen.
Baasje en vrouwtje zeiden dat ze bij Michael en Mirjam aan de deur hadden gestaan, maar die deden niet open.
Maar toen wij roken waar ze nog meer naar toe geweest waren hadden wij wel mee gewild hoor.
Dus Ruud, Nancy, Quinty en Moïse de volgende keer zijn wiij er ook bij hoor.

Voor de rest hebben we ook nog lekker rust gehad toen ze weer thuis waren, ze gingen een film kijken dus hebben wij lekker bij hun op de bank gelegen en af en toe even gekroeld.

En morgen hoeven we ook al niks teminste als het goed is, want we hebben vakantie van school,
maar we hebben vrouwtje van de week horen zeggen dat ze in onze vakentie wel extra met ons wil trainen, dus we zullen zien.

Concurent.

Remko heeft er een concurent bij er is hier in huis nog iemand die de computerbladen en boeken over vliegtuigen zeer interessant vind.

Vandaag heeft die concurent dan ook geprobeert om de informatie van een vleigtuig in haar hoofd te krijgen; hoeveel stoelen, hoe snel, hoe groot enz.
Het is de concurent niet helemaal gelukt, want toen stak Remko er een stokje voor, anders kon hij niet meer leren.
De concurent weet dat Remko erg snel leert en ze wil hem wel eens verrassen en aan hem laten zien dat hij niet de enige in huis is die zo snel alles in zijn hoofd kan krijgen.
Dus toen Remko boven was is ze begonnen met de details uit haar hoofd te leren en liet dan ook aan hem zien toen hij beneden kwam hoe ver ze al was.

Nee, even alle gekheid op een stokje, we zijn er waarschijnlijk achter waarom Rontu af en toe een blad van Remko leest, het papier waar die bladen op gedrukt wordt is namelijk ander papier (mooiere kwaliteit) dan mijn bladen, dus vanaf nu gaan we zijn bladen maar onder mijn bladen leggen en kijken of ze er dan van af blijft.
En als ze dat niet doet dan moeten we er eens iets op gaan verzinnen zodat ze het af leert, maar dat zal niet mee vallen, want echt ze doet het maar heel zelden.

Ze was de rets van de dag wel erg lief hoor, want als je zo toch lekker in de stoel ziet liggen zou je toch niet denken dat ze zulke dingen doet.

Vriendinnetje en vriendjes.

Ja hoor, hier zijn wij dan met onze mensenvriendinnetje en mensenvriendjes bij ons uit de buurt.
We zijn van links naar rechts; Wessel, Dylan, Keiko, ik, Xem en Kaya en we hebben vanmiddag weer lekker met elkaar gewandeld.

Die Kaya is er een waar ik ooit wel eens een showtje mee zou kunnen lopen, ik let altijd erg goed op waar zij heen gaat en dan volg ik als de beste.

En bij Xem luister ik ook goed, als hij een kant op wijst ga ik die kant in.
Weet je, een tijdje geleden moest Xem nog niet zoveel van Keiko en mij hebben, maar als we nu buiten komen is het altijd eerst kroelen met ons, voordat hij baasje en vrouwtje gedag zegt.
Maar ja, wie kan nou ook zulke hondjes niet lief vinden!

En je ziet het onze mensenvriendinnetje en mensenvriendjes krijgen er geen genoeg van om met ons te wandelen, we gaan de straat wel dertig keer op en neer en snuffelen dan aan ieder struikje wat we tegenkomen net of we er nog niet geweest zijn.
Gelukkig laat het vrouwtje of baasje ons ook nog uit anders zou het wel erg saai worden.

Maar ook met die kindjes spelen is leuk, ze hebben ballen, hoepels en van de week hadden ze een belleblaas, waarmee wij ook mogen spelen.
Met de bal en hoepel kunnen we het zelf maar de bellen blazen daar hebben we hun voor nodig, hun blazen de bellen en wij prikken ze kapot met onze neusjes.

Ze vroegen ook al of we morgen weer buiten kwamen spelen en dat doen we natuurlijk als het droog is (nu spoelt het namelijk) en we (Keiko, ik, baasje en vrouwtje) voor de rest geen andere dingen te doen hebben en dan gaan we vast ook nog wel een stukje wandelen.

Spelen.

Toen we vanmiddag buiten waren hebben Kaya en Xem ons uit gelaten.
Nou denken jullie natuurlijk wie zijn dat nou weer, nou dat zijn de kindjes die naast de poort wonen.
Wanneer wij met het vrouwtje of baasje naar buiten gaan dan komen we meestal langs hun huisje gelopen en als het dan mooi weer is zijn die kindjes buiten aan het spelen.
Als we dan terug komen van onze wandeling willen Kaya en Xem ook nog een stukje met ons lopen en dat gebeurde vanmiddag dus ook.

Toen ze ons goed hadden uitgelaten zijn ze ook nog even mee naar binnen gegaan, net als nog twee vriendjes van hun.
We hebben toen met z’n alle binnen en buiten gespeeld (de boel op stelten gezet, zegt het vrouwtje), een heleboel speelgoed van ons lag door de tuin en het huis, maar dat hebben we ook weer allemaal op de mat verzameld zodat het voor het vrouwtje meer makelijk op te ruimen was.

Daarna zijn de kindjes weer op straat gaan spelen en hebben wij nog lekker in de tuin gelegen om van het zonnetje te genieten.
Misschien mogen we morgen weer met de kindjes spelen en dan moet vrouwtje ook maar een foto maken zodat jullie weten hoe onze andere mensenvriendjes en mensenvriendinnetjes er uit zien.

Dat ik (Keiko) goed met onze mensenvriendinnetjes Quinty en Moïse kan spelen kunnen jullie hier wel zien.

Deze foto is al lang geleden genomen, maar hier waren we met z’n drietjes aan het glijden op hun glijbaan en dat ging mooi om en om en zonder ruzie te maken of voor kruipen.

En weet je wat vrouwtje vanavond ook nog zei, misschien gaan we van het weekend nog wel even naar hun toen om met hun te spelen en te kroelen, maar we zien zondag wel of ze dan thuis zijn of niet, maar thuis blijven moeten ze niet doen als ze niet willen hoor, dan gaan we gewoon een ander keertje weer kijken of ze thuis zijn.

En nu gaan we weer huisje slapen, morgen om half zes horen we dat rot geluid weer en komt vrouwtje weer naar beneden, dus weltrusten weer.

Inschrijving.

Vandaag is er niks gebeurd hier in huis.
O ja, er is gepoetst en daar heb je het mee gehad.
Toen ik daar mee klaar was heb ik de hondjes ingeschreven voor de show in Rotterdam.
Dat had ik beloofd, want altijd zijn wij op vakantie als die show is en toen had ik vorig jaar gezegd dat ik er rekening mee zou houden om dit jaar niet weer op vakantie te zijn.
Maar het was me weer gelukt, als we net als anders op zaterdag weg zouden gaan kunnen we er weer niet bij zijn dus vertrekken we nu maar zondags, maar dan wel nadat we de show achter de rug hebben.
Dus mensen, Keiko en Rontu zijn alle twee van de partij daar in Rotterdam!

Toch nog.

Vrouwtje had gisteren de foto’s van het weekend kwijt gemaakt, maar baasje heeft ze weer gevonden hoor (waar zouden sommige mensen zijn zonder hem?).
Dus kunnen jullie toch nog mee genieten van het feestje in Duitsland.

De Schützenkoning van het dorp met zijn vrouw.

De kinder Schützenkoning met zijn vriendinnetje.

Ruud; zeg nou eerlijk de jurken zijn toch mooi.

En hier een Schützenkoning uit een dorpje in de buurt.

Hier ligt Rontu te wachten tot de optocht voorbij komt.
Af en toe is het een lui hondje hoor.

En ik zat er op mijn gemakje naast, tot dat het vrouwtje me even op haar armen nam zodat ik alles beter kon zien, ik had toch al geen geduld.

Zo dat was het weekend in beeld.

Nog even over gisteren avond op school, het is weer super gegaan.
Rontu die vloog door de klas heen, alleen op comando hoor, ze heeft zelfs bijna heel de les geen riem aan gehad.
Ze nam de hindernissen zonder moeite, todat de wip er aan te pas kwam.
De wip had ze pas een keer gedaan, dus ze vond hem best nog eng, maar als het vrouwtje haar er op zetten dan ging het goed, dus over een paar weken zal dat ook wel goed gaan.
Ik had er ook zin in, dus het vrouwtje kon mij bijna niet bij houden.
Eèn ding ging even fout, maar dat was een afleidingsoefening.
Ik werd door vrouwtje aan de ene kant van de klas gezet en zij moest naar de andere kant lopen en me roepen, dat ging goed.
Maar onder het naar haar toe gaan kwam ik een paar hindernissen tegen en die mocht ik eigenlijk niet nemen, maar ja als het dan de slurf en de tunnel zijn dan weet eigenlijk iedereen die mij kent dat ik er toch doorheen ga, dus de hoogte sprongen die nam ik niet maar mijn lievelingshindernissen die sla ik dan niet over hoor.
Op het einde van de les kregen we te horen dat we pas weer 22 augustus les hadden en we gingen dan ook rennend de klas uit met in ons hoofje de gedachten, joepie vankantie!

En die is dan vandaag ook begonnen, Rontu en ik hebben heel de dag liggen slapen en luieren.
Af en toe gestoord door het vrouwtje die zei dat we naar buiten moesten, het was zelfs zo erg met mij dat ik gewoon een keer niet naar haar toe ben gegaan en ze heeft me toen lekker thguis gelaten.
Plassen kan ik vandaag nog wel een keer dacht ik en dat is dan ook wat ik nu ga doen.
Tot morgen en weltrusten.

Weer eens op pad.

Sorry hoor, maar vrouwtje wilde jullie wel laten weten dat we een paar dagen niet thuis zouden zijn, maar toen ze een stukje wilde schrijven kon ze weer eens niet op internet komen.
En toen we gisteren thuis waren gekomen is ze eerst de stukjes van de andere gaan lezen en toen ze aan jullie wilde laten weten wat en waar wij waren hield er hier in huis alles mee op.
Geen licht, geen computer, geen t.v. en zelfs geen telefoon oftewel de stroom was uitgevalen.

Maar hier dan toch eindelijk het verhaal.
Toen het vrouwtje vrijdag thuis kwam van haar werk zaten we de korste keren in de auto met een paar spulletjes om het afgelopen weekend in Duitsland door te gaan brengen.

Ja, gezellig naar het huisje toe en weet je er was ook nog groot feest in het dorp.
Wat wel eng was was dat ze er allemaal met geweren rondliepen (gelukkig werd er nog niet mee geschoten), maar wat weer mooi was waren de vrouwen in van die mooie jurken.
Maar dat was allemaal nodig om het Schützenfest te kunnen vieren.
Gisteren zijn we dan ook naar de optocht gaan kijken en weet je daar liep zelfs een Nederlandse blaaskapel mee en we moeten zeggen die brachten de muziek toch echt wel het leukst richting onze oortjes.
Ik (Keiko) wilde niks liever dan dat de optocht door liep, want als ze even stil stonden en de muziek hield op dan begon ik maar te huilen in de hoop dat ze door zouden gaan, zo mooi vond ik het.
Ook hebben we de nodige wandelingen achter de rug: naar de bakker, rond de vijver, rondje Ferienpark en nog meer natuurlijk.

Maar nu zijn we weer thuis en mogen we vanavond weer naar school, samen met het vrouwtje en weet je misschien gaan we nog wel ons best doen ook, maar dat weten we vanavond pas echt.

Eind goed al goed?

Vanmorgen ben ik weer met Rontu naar de dierendokter geweest.
Er moesten nog HD foto’s gemaakt worden om te kijken of ze geen HD heeft.
Ze mocht geen brokjes eten, dus was het goed dat we er al vroeg moesten zijn.
De dierendokter zei dat hij het wilde proberen om het zonder slaapmiddel te doen en toen heb ik maar gezegt dat dat niet erg slim was, omdat die kleine toch nooit stil zou blijven liggen op haar rug.
Dus een spuitje in haar voorpoot en slapen maar, ze was zo op weg naar dromeland.

Toen moest ze op haar rug in een kussen gelegt worden en ging de dierendokter aan haar achterpootjes trekken en draaien tot dat ze goed lag en er eem mooie foto van haar heupen gemaakt kon worden.
En zoals jullie kunnen zien is dat gelukt.
Bovenaan begint het met haar ruggewervel met de bekken, daaraan vast zit het staartje en daarom heen zie je de heupen met daar aanvast de bovenbenen.
Zo zijn er drie foto’s gemaakt waarvan er twee opgestuurd zijn naar de Raad van Beheer waar ze beoordeeld gaan worden en we een uitslag krijgen.

Het was gelukkig allemaal goed gegaan en Rontu kreeg dan ook snel weer een spuitje waar door ze weer snel wakker zou worden.
Nou de oogjes gingen al snel weer open maar echt wakker dat duurde wel even.

In de wachtkamer hebben we ook nog even op Ilone gewacht die moest net als de vorige keer bij de testen ook met Kimi voor de foto’s van de heupen.
Nadat die uit de behandel kamer kwam was Kimi de meest slapende maar Rontu was nog steeds noet echt wakker.
Sterker nog thuis gekomen liep ze nog steeds te slaapwandelen, de oogjes gingen steeds wel open maar diep van binnen sliep ze nog hoor, ze vergat zelfs naar buiten te gaan om te plassen en er moest dus gedweild worden.
Om een uur of een waren de oogjes pas echt open en sliep haar hartje ook niet meer.

Nu is ze wel weer goed wakker hoor en ze loopt Keiko al weer lekker te etteren.
Hopelijk heeft ze nog niet genoeg geslapen voor vandaag en houd ze staks nog een keer op met etteren, want dit houdt Keiko nooit heel de dag vol.

En nu maar duimen dat de uitslag staks goed is zodat als Rontu staks ooit puppy’s kan krijgen.
Maar daar moeten we wel een tijdje op wachten.

Laatste test.

Morgen gaan ze de laatste test bij mij doen om te kijken of ik wel puppy’s mag krijgen.
Het vrouwtje zegt dat ze een foto van mijn heupen gaan maken, maar dat kan het vrouwtje toch zelf met haar fototoestel.
Waarom moet ik dan naar een dierendokter?
Morgen zal ik vertellen wat er allemaal met mij gedaan is.

Tennisbal.

De meeste hondjes zijn helemaal weg van een tennisbal, ik ben er ook zo een.

Alleen haal ik er de raarste dingen mee uit en dan ligt Keiko me net aan te kijken en denkt bij haar zelf, moet je dat nou allemaal doen.
Ik gebruik de tennisbal als stuiterbal en ren er dan achteraan door het huis.
Ik kleed ze uit, mijn mensenvriendinnetjes kleden hun poppen toch ook aan en uit.
En ik sloop ze gewoon helemaal zodat er niets van over blijft, de bouwvakkers zijn bij ons in de buurt bezig dus ik heb gezien hoe je dingen moet slopen.
Ik heb dus nu verschillende soorten “tennisballen”.
En Keiko die heeft er lekker helemaal geen meer, want ze wilt niet meer met degene die ik onderpoten genomen heb spelen, flauw toch!

Grote mensenbed!

Reeglmatig vertellen wij dat we weer eens op het grote mensenbed gaan liggen of dat we erop gelegen hebben.
Nou zo ook gisteren avond.
Samen met het baasje (van hem zijn die wiebeltenen) op het bed, hij was aan het lezen en wij droomde maar wat raak.

Vanavond gaat dit feest niet op, want eerst moeten we naar school en daarna zitten we helemaal onder het zand en dat willen baasje en vrouwtje liever niet op het bed hebben liggen, dat schuurt zo zeggen ze, maar daar hebben wij toch ook geen last van.Dus als wij thuis komen gaan we maar gelijk onze huisjes in om daar te de nacht door te brengen.Dat moeten we trouwens altijd hoor, als we dan wel eens op het grote mensenbed liggen moeten we ook gewoon onze huisjes in ook al hebben we daar dan geen zin in.

Een dag uit duizende!

Dit was voor mij een dag uit duizende, teminste dat zegt het vrouwtje.
Heel de dag heb ik geluierd, dan lag ik in de stoel en even later lag ik op vrouwtjes plek in de tuin.

En als ik iets nodig had deed ik gewoon mijn bekje open en de hoop dat het me gebracht werd.
Maar daar had het vrouwtje natrrulijk geen boodschap aan en ik moest dus zelf zorgen dat mijn water en brokjes mijn bekje in kwamen.
Dan moest ik helemaal naar de keuken lopen, zeker een meter of tien.
Nee hoor, dat was een grapje ik moest gewoon even geeuwen.

Gisteren avond zijn Keiko en ik ook nog even naar de buurtbbq geweest, toen het baasje ons uit kwam laten is hij even met ons langs al de mensen gegaan.
Maar wij werden ook weer even snel naar huis gebracht, alle kindjes lagen op bed en wij horen daar ook bij zeiden de mensen.
Maar toch was het erg gezellig, want wij hebben alles kunnen volgen wat er gezegd werd.
Vrouwtje had de achterdeur open gelaten en zodoende konden wij alle horen.
Ze hebben niet over ons en de kindjes gehad hoor, want anders hadden wij ons wel laten horen.

Morgen gaan ik weer eens Keiko pesten en ’s avonds moeten we weer naar school, raar toch, we horen hier in de buurt wel bij de kindjes.
Maar waarom hebben hun dan wel vakantie va school en Keiko en ik niet?

Weer wat gekocht.

Het was lang geleden maar vandaag heeft het weer wat geld gekost.
Ik ben even langs de outdoorwinkel geweest waar ze het merk Jack Wolfskin verkopen.
Ja, dat merk met de pootafdruk van een wolf erop of is het toch een hondenpoot, ach ik weet het niet en het doet er ook niet toe.

Ik heb dit leuke broekje gekocht of is het een rokje, nou noem het maar zoals je wilt.
In ieder geval bevallen deze dingen mij zo goed dat ik er ondertussen alle kleuren (3 dus) in de kast heb liggen die er zijn.
Als het zo warm is zoals de afgelopen dagen draag ik niks anders meer.
Ourdoor kleding is erg fijn als je veel met de hondjes bezig bent, de haren klop je overal erg snel vanaf, als het smerig is is het zo gewassen en ook weer zo droog.

Verder hebben de hondjes zich vroeg uit geleefd, ze waren om acht uur de buurt al aan het wakker maken, toen ik de achterdeur open deed was het gelijk feest.
Keiko en Rontu gingen aan het spelen en die laatste kan dat meesatl niet zonder veel geweld te maken, dus buren sorry hoor voor de vroege wekker.
Voor de rest hebben ze zich wel gedragen hoor, de hele dag wel te verstaan.
Maar sraks zijn we benieuwd, Remko en ik gaan dan met een hele boel mensen uit de buurt de bbq aansteken, gewoon gezellig op straat.
Maar keiko vind dat vast niet fijn en zal wel beginnen te piepen, dat doet ze altijd als er ergens een bbq aan gaat die ze niet kan zien, want als wij zelf de bbq aansteken is er niks aan de hand.
We denken dat ze het te veel vind ruiken naar een echte brand en dat ze ons dan wil waarschuwen dat er dan wat aan de hand is.
En wat Rontu gaat doen weten we nog niet, van de lucht heeft die geen last maar misschien hoort ze ons en wilt ze er bij zijn.
Als wij klaar zijn met eten gaan we de hondjes wel halen en mogen ze er bij zijn en als alles is afgelopen gaan we nog een blokje om en daarna lekker slapen.

Lekker niksen.

Vandaag was het weer eens oud en vertrouwd.
Vanmorgen hebben keiko en ik heel de morgen in ons huisje doorgebracht, baasje en vrouwtje waren alle twee werken zoals zovaak.
Toen het vrouwtje thuis was zijn we eerst gaan wandelen, daarna kregen we onze brokjes te eten en voor de rest van de dag hebben we eigenlijk niks gedaan.
Nou ja niks, luieren in de zon, op de bank en in de stoel is ook weer niet niks te noemen.

Tegenwoordig blijf ik ook al beneden als de tussendeur open blijft en het baasje en vrouwtje moeten weg, zoals daarstaks.
Ze moesten weer naar de vader van het baasje, hij is gisteren weer terug naar het ziekenhuis gemoeten, de wond van de operatie is weer open gegaan en nu hoopt hioj dat hij woensdag of donderdag weer terug naar huis mag, maar we zullen zien.
Even terug komend op dat naar boven gaan, normaal gesproken zat ik om de haverklap boven dus deden baasje en vrouwtje iedere keer de tussendeur dicht.
Maar nu blijf ik lekker op de poef liggen en kan dan ook nog goed zien of ze al thuis komen, vanaf de poef kan ik mooi de het raam kijken.
En zo zag ik ze vanavond ook weer thuis komen en ik stond gelijk voor de deur, die ging bijna niet meer open.
Ik stond er tegen aan om ze te verwelkomen en hun wilde naar binnen, maar dat gaat niet met een deurstop met mijn naam.
Op een gegeven moment ben ik toch maar naar achter gegaan en konden baasje en vrouwtje naar binnen.

Nu ga ik nog even op het grote mensenbed liggen, want daar heb ik vandaag nog niet geluierd en als ik dan naar mijn huisje moet dan moeten ze me maar dragen, want ik ben vandaag super lui.

Weide wereld

Vanmiddag heb ik weer eens een poosje in de hangmat door gebracht, dat was lang geleden zeg!

Daarna ben ik van de weide wereld gaan genieten, nu begrijp ik het baasje dan ook waarom hij zo geniet van een vluchtje met een vliegtuigje.Als ik op de rand van het dakterras sta kan ik in alle achtertuinen van de straat kijken en ook nog bij andere mensen.Wat die allemaal doen met dat warme weer zeg, ze zijn gek.Bij sommige staat een plastick bak met water in de achtertuin waar ze in gaan zitten, ze noemen dat volgens mij een zwembad.Andere liggen lui op een stoel te zonnen.Maar er zijn er ook bij die in de tuin aan het werk zijn, plukken dan allemaal verschillende plantjes en gooien die in de vuilnisbak, vrouwtje was er een die hoorde bij die laatste groep.Ik verkaar haar voor gek, het was veel te warm om te werken.

Maar schrikken jullie maar niet hoor, baasje stond achter mij en die hield me aan mijn pootjes vast zodat ik niet naar beneden kon vallen.
En vrouwtje maakte deze foto en als ik dan toch zou vallen stond zij dus op de goede plaats om mij op te vangen.
Rontu en ik mogen nooit alleen op de rand van het dakterras gaan staan hoor, want baasje en vrouwtje willen ons nog lang niet kwijt.

We zagen ze vliegen.

Ja hoor, we mochten mee naar het vliegveldje bij ons in de buurt.
We hebben naar het baasje gezwaaid, want die ging met iemand de lucht in.
O nee, die meneer ging met baasje de lucht in, baasje was namelijk de enige echte piloot in het vliegtuigje.
En wat die verassing betreft, die meneer die mee ging wist het helemaal niet, maar omdat hij jarig was kreeg hij dit als cadeautje van een paar mensen en van baasje en vrouwtje natuurlijk.

Ik (Keiko) vond het allemaal wel goed, ik heb baasje uit gezwaaid en ben gaan wachten tot hij terug zou komen, ik had het al vaker mee gemaakt, maar toch blijft het spannend.
Ik (Rontu) zwaaide ook wel naar het baasje met mijn staartje maar toch wilde ik even later achter hem aan hollen, want wat deed hij eng zeg.
Baasje ging heel hoog de lucht in met een ding wat heel veel herrie maakte, zometeen valt dat ding uit elkaar dacht ik en daar wilde ik het baasje eigenlijk voor waarschuwen.
Als ik hard genoeg zou rennen kon ik misschien wel waarschuwen voor dat geluid van dat ding, maar helaas ik kon niet weg bij het vrouwtje.
Vrouwtje stelde me ook wel op mijn gemak en vertelde dat ik er ook al een keer was geweest om naar het baasje te kijken (toen was ik nog zo klein dat weet ik niet al te goed meer hoor) en hij is toen ook terug gekomen.

Een uurtje later zagen we het baasje weer vliegen, gelukkig hij was in de buurt en even later konden we hem weer begroeten.

Zonnebank.

Gisteren had het vrouwtje niet zo zin om iets te vertellen, er was ook helemaal niks gebeurd.

Teminste, tot dat ik op school was en onder de les ineens de klas uit wilde.
Ik was samen met het vrouwtje bezig aan een oefening en ineens kon ik mijn plasje niet meer tegen houden en weg was ik naar de deur van de klas, ik moest naar een grasveldje of zo.
Toen ik dan ook samen met het vrouwtje nadat ik mijn plasje had gedaan de klas weer in kwam, vroeg de leraar waar ik last van had.
Het vrouwtje reageerde daarop met de mededeling dat ik een goed opgevoed hondje was dat niet in de klas gaat zitten plassen of p….n zoals veel hondjes wel doen, maar dat ik daarvoor naar buiten ga, zoals het hoort.
Nou heel de klas begon te lachen maar ze vonden het wel heel erg knap van mij dat ik zo netjes ben opgevoed en me daar dan ook nog aan hou.

Verder hebben Keiko en ik de afgelopen twee dagen echt niet veel gedaan hoor.
O ja, we hebben elkaar heel de dag door afgewisseld.
Ik binnen Keiko buiten en ik buiten Keiko binnen en zo heel de dag door, vrouwtje werd er dol van, ze zag constant twee hondjes op en neer lopen.
En ik maar de zon in de gaten houden en met hem mee draaien, zodat ik ook aan de voorkant bruin word, want ik moet zeggen dat kleurt echt niet mee en dat valt me tegen.
Ik heb een heuze zonnebank gecreërd en dan zou je toch denken dat het moet lukken, maar nee hoor.
Ik houd zelfs heel de tijd mijn hoofdje omhoog en daar word je ook best moe van hoor, zodat als ik binnen ben dan ook gewoon in coma val voor een half uurtje, want dan moet ik weer ruilen met Keiko en is de zonnebank weer voor mij.

Wat we morgen gaan doen weet ik nog niet, wel weet ik dat baasje en vrouwtje morgenavond naar een vliegveldje gaan en misschien mogen Keiko en ik wel mee (vrouwtje heeft gezegd dat als het niet al te warm is wij mee mogen).
Wat ze daar gaan doen kunnen ze nog niet zeggen, maar ze gaan wel iemand verrassen, wij zijn dus benieuwd wat er gaat gebeuren.

Super, disk en super.

Om het in het kort te zeggen het was vandaag weer een super dag.
We hadden erg mooi weer, een gezellig groepje mensen om de dag mee door te brengen en super honden die aan de wedstrijd hebben mee gedaan.
Er kwamen ook mensen speciaal naar ons kijken, mensen die bij ons op de hondenschool zitten maar ook Mariska (iemand die wij wel eens op een hondenshow zien) met haar Shiba hondjes Simba en Ziggy

We stapte vanmorgen in de auto met in ons achterhoofd dat we weer net als de vorige keer drie keer disk achter de naam van Keiko zouden krijgen (of was dat achter de naam van Remko), maar vandaag is het helemaal anders af gelopen.

Eerst moesten we Martin en Brigitte met hun honden Glenn en Floyd op zoeken en ons instaleren rond de behendighiedsbaan, zo gezegt, zo gedaan.
Zitten we net komt Mariska al aan met haar Shiba’s, gezellig, maar toen moest Remko het parcours al gelijk gaan verkennen om na een klein uurtje al te gaan lopen.

Als eerste was het spel aan de beurt en zelfs de wip ging deze keer goed.
Remko en Keiko kwamen dan ook zonder disk achter hun naam de baan uit en moesten toen iedereen geweest was gaan kijken op welke plaats ze waren geeindigd.
Nou van de dertig honden in hun groep waren ze toen veertiende, super dus.
Wat Remko wel had gedaan was het favorieten onderdeel (de tunnel) overslaan met het spel, zodat Keiko nog niet echt wist dat hij in het veld lag.

Toen moest het vast parcours gelopen worden.
En ondanks de goede maatregel van Remko om in het spel de tunnel niet te nemen had Keiko toch gezien dat hij er was en ze ging er dan ook gelijk door toen ze hem zag, terwijl dat nog niet de bedoeling was, de baan dus uit met een disk achter hun naam.
Maar dat was dan ook het enige wat mis is gegaan en dat is dus eigenlijk ook wel super.


Als laatste moesten ze jumping lopen en toen had Remko de oplossing voor het probleem met de tunnel.
HIj zette Keiko voor de start en ging zelf voor de tunnel staan, daar tussen stonden nog wel vier hindernissen maar hij hoopte dat hij daar Keiko ook wel op afstand overheen kon sturen en ja hoor dat lukte.
Er kwam dan ook geen tweede keer een disk achter hun naam te staan, maar we een strafpunt omdat Keiko door een foutje van Remko de paaltjes verkeerd instak en ook nog wat strafseconde’s omdat Keiko na deze warme dag lekker op haar gemakje door de paaltjes heen liep.
Toen ook die score op het bord kwam te staan bleek dat ze toch nog achttiende waren van de dertig, dus ook super.

Dus voor de behendigheidsfreaks onder onsin het kort dus;
A-klasse medium;
Spel; veertiende
Vast parcours; Disk
Jumping; achttiende

Super, disk en super dus!

Hier hebben we Floyd nog even die hier een hoogtesprong op een wel hele mooie manier nam.

Wat vinden jullie van deze soepele Glenn, hij vouwt zichzelf bijna dubbel om de paaltjes heen.

En weet je wat Remko en keiko zeggen, de volgende keer doen jij (ik dus) ook mee met Rontu.
Nou ik weet zo net nog niet hoor, dit kunnen Rontu en ik toch nooit zo goed doen.

Veilig uitrusten.

Eerst even het antwoord op de vraag van gisteren.
Wat waren Rontu en ik daar aan het doen, nou gewoon het raam aan de voorkant in de gaten aan het houden om te zien of het baasje al thuis kwam, want zo rond de klok van half zes is dat tegenwoordig de tijd dat hij met z’n auto de straat in rijdt.
Maar helaas we hadden ons vergist, er was nog geen telefoontje geweest en dat komt toch altijd voordat baasje thuis komt (hij belt altijd onderweg op zodat het vrouwtje aan het eten kan beginnen), dat telefoontje kwam om kwart voor vijf voor zes en tot half zeven hebben we dan ook op hem liggen wachten op het bekende geluid van de auto.
En toen, ja hoor daar was hij.

Ik had het vandaag helemaal gehad met Rontu, ze bleef mij maar pesten en vragen of ik met haar wilde spelen.
Maar daar had ik geen tijd voor, want ik moest uitrusten voor de behendigheidswedstrijd van morgen, zodat ik maar een veilige plek heb op gezocht.

Aangezien dat ik al in de wedstijdgroep hoor bij behendigheid kan ik op de tuintafel springen, maar die kleine Rontu kan dat nog niet (zij zit nog bij de beginners al had ze naar de gevorderde over gekunnen, maar die les is op een rot tijd dus wil zij gelijk doorstromen naar mijn klas), dus lag ik daar op de tuintafel wel veilig, zodat ik goed kon uitrusten.

Het vrouwtje is met ons weer wel even naar het bos geweest, ook al wilde ik niet mee ik moest.
Uitrusten zij het vrouwtje, dat komt maandag weer wel, maar nu moet je je energie kwijt anders kan het baasje het morgen weer wel vergeten.
En daar heeft het vrouwtje eigenlijk ook wel weer gelijk in, want als ik mijn energie een dag niet kwijt ben geraakt ben ik niet meer te houden en kan baasje mij niet bij houden.
Nou mijn energie ben ik weer wel kwijt hoor, ik heb in het bos het vrouwtje maar even gezien en voor de rest liep ik in een hele grote boog om haar heen.
Dat deed ik niet voor het vrouwtje hoor, maar Rontu liep de hele tijd in mijn pootjes te bijten, dus ben ik maar ver bij haar uit de buurt gegaan.
Nu lig ik weer lekker in de tuin en lig me voor te bereiden op de wedtsrijd, hoe moest ik alles ook al weer doen.
De wip afspringen voor of na hij de grond heeft geraakt, de paaltjes langs recht of links in steken, over de hoogtesprongen of er onder door, ik ga nog maar even alles na in mijn dromen.

Morgen zitten we dan ook al weer vroeg in de auto, Nijmegen is de bestemming.
Rontu en het vrouwtje gaan ook mee om mij en het baasje aan te moedigen en al ga ik weer met drie diskwalificatie’s naar huis, als ik en het baasje er maar plezier in hebben.

Wat zijn ze aan het doen?

Toen ik vanmiddag thuis ben gekomen heb ik eerst de hondjes eten gegeven en daarna ben ik snel met ze naar het bos geweest.
Nou zeggen ze dat als je honden een pilletje tegen wormen gegeven hebt je hun p…jes even moet nakijken of er toevallig geen wormpjes te zien zijn, maar dat gaat dus niet als je met Keiko en Rontu naar het bos gaat.
Hun gaan zitten op de plaatsen waar ik niet kan komen al zou ik dat willen, dus heb ik maar aangenomen dat ze geen last van hebben van wormpjes.

Verder hebben we vandaag lekker lui op de bank gehangen, een boekje lezen en een beetje t.v. gekeken.
Ja ja, de hondjes doen dan ook mee.
Zo rond de klok van half zes heb ik deze foto gemaakt van Keiko en Rontu.
Ik weet wat ze aan het doen waren.
Maar weet iemand anders dit ook?

Wormpjes.

We hebben vandaag twee keer met het vrouwtje in de klins gelegen.
We moesten een pilletje tegen wormpjes in nemen, maar mensen met een hond weten wat dat voor problemen kan opleveren.
Ik (Keiko) heb gewoon heel stevig mijn kaken op elkaar gehouden en ik (Rontu) heb het pilletje wel erg vaak weer uit gespuugd.
Weet je wat nog het ergste was we kregen eerst vanmorgen een half pilletje en vanavond kregen we de andere helft en daar hadden we natuurlijk helemaal geen zin in.
Maar we hebben het geweten hoor, vrouwtje heeft gewonnen en wij hebben de pilletjes door geslikt.

Voor de rest is de moeder van het baasje even bij ons komen eten, dat was wel gezellig hoor.
Ik (Rontu) heb erg veel met haar gekroeld, eigenlijk vind ze dat niet zo fijn maar mij kan toch niemand weerstaan.
Daarna zijn baasje en vrouwtje weer naar de twee ziekenhuizen gegaan om een bezoekje te brengen aan opa en de vader van het baasje.
Het gaat met alletwee wel goed hoor!
Maar opa mag pas maandag weer naar huis en moet dan gaan sporten en de vader van het baasje mag als de wond dicht is waarschijnlijk zaterdag weer naar huis maar ook hij moet gaan bewegen maar dan voornamelijk met z’n voetjes.

Nu gaan we nog even bij het vrouwtje op het grote mensenbed liggen en misschien nog wel een beetje stoeien.
Tot morgen en weltrusten!

Jippie, jippie.

Ik had het vanmorgen al in de gaten hoor, er ging vandaag wat vreemds gebeuren.
Ik mocht namelijk aaleen met het vrouwtje op stap en dat gebeurd niet zo vaak.
Wij samen de auto in en naar een kleine drie kwartier rijden stopte we en weet je wie daar even later ook aan kwam, Ilone met Kimi.
Gezellig dacht ik, maar we gingen met z’n alle een gebouwtje in waar ik nog nooit geweest was.
Er was daar wel een lieve mevrouw, ze gooide allemaal brokjes voor Kimi en mij op de grond zodat wij ons wel vermaakte.

Even later kwam er een dierendokter en die nam ons mee een klein kamertje in waar een tafel in stond en Kimi mocht als eerste op die tafel gaan staan.
Toen begon hij allemaal aan Kimi’s achterpootjes te voelen, ja ik heb hem goed in de gaten gehouden, stel je voor dat hij Kimi zeer zou doen dan had ik echt wel in gegrepen.
Maar Kimi mocht even later weer gewoon van tafel af en toen was ik aan de beurt en ik mocht dus ook op tafel gaan staan.
Wat bleek die dierendokter ging kijken of wij geen patella-luxatie hadden, dat is een afwijking aan de knie waarbij de knieschijf kan verschuiven (patella = knieschijf, luxatie = verschuiven).
Want als je het wel hebt is het niet goed om pups te krijgen (die kunnen het dan erven van ons)
en dat is toch bij ons eigenlijk wel de bedoeling.
En weet je we hebben het alletwee niet, jippie jippie dus.

Even later mochten we weer even wachten in de wachtkamer en toen kwam er een vrouwtje met een heel klein flesje en die deed wat uit dat flesje in onze oogjes, druppeltjes noemde ze dat.
Op een gegeven moment werden we weer in een ander kamertje geroepen en weer mocht Kimi op tafel gaan staan.
Er was toen een dierendokter die een raar ding op haar hoofd had, er kwam zelfs licht uit.
Ze ging allemaal in Kimi’s oogjes kijken, dus ook haar hield ik goed in de gaten (zij hoefde ook niks verkeerds te doen, want dan was ze ook de mijne).
Maar even later ging het lichtje uit en mocht Kimi weer van tafel af.
Je raad het al, binnen twee tellen stond ik weer op tafel en begon die mevrouw ok bij mij in mijn oogjes te kijken.
Dit deed zij om te kijken of wij geen oogafwijking hebben en jippie jippie ook dit hadden we alletwee niet, dus konden we weer naar huis.

Dit waren dus twee van de drie dingen waar wij Shiba’s op gecontroleerd moeten zijn voordat we eventueel pups mogen krijgen en dit is goed af gelopen.
De 21ste Juli moeten we foto’s laten maken van onze heupen om te kijken of we geen HD hebben en als dat goed is moeten we wachten tot ik oud genoeg ben om pups te krijgen.

Net ben ik met Keiko weer naar een dierendokter gemoeten, ja wat een dag voor mij hè!
Onze jaarlijkse spuitjes moesten gehaald worden.
We kregen er allebei twee (de cocktailspuit en die tegen rabiës = hondsdolheid) en ze zaten erin voor we er erg in hadden.
Ook werden we even verzocht om op de weegschaal te gaan zitten, ik woog 8,2 kilo en Keiko (die is dik hoor) die woog 9,6 kilo.
Ik moet zeggen de dierendokter heb ik voor vandaag wel gezien, al waren ze allemaal even lief en wat het vrouwtje betreft die weet weer waarvoor ze heeft hewerkt de afgelopen maand.

Van alles wat.

Ik heb jullie vandaag van alles te vertellen hoor.

Ik begin met gisteren.
‘S middags waren we uitgenodigd om bij Paul en Debby te gaan eten.
Nou mochten Rontu en ik ook mee en dat vond ik erg leuk, ze hebben daar namlijk een konijn waar ik altijd mee wil kroelen als ik bij hun ben.
Rontu vond het daar ook erg leuk, maar ik geloof dat Paul en Debby haar wat minder leuk vonden, teminste de aktie die ze uithaalde toen ze binnen kwam.
Die kleine ging gelijk in de keuken zitten po…n, het knetterde gewoon.
Volgens mij kon ze daar niks aan doen hoor en had ze gewoon last van krampen want daarna had ze nergens last meer van.
Toch kregen Rontu en ik nog een kluifje van Debby dus zo erg zal ze het toch wel niet gevonden hebben.
Nadat Rontu en ik met het konijn gekroeld hadden kregen het baasje en vrouwtje eten en die hoefde niet mee af te wassen omdat vrouwtje nog naar het ziekenhuis wilde en baasje, Rontu en ik moesten nog naar school.

Vandaag hebben we te horen gekregen dat opa al een zak medicijnen door een slangetje heeft gekregen maar dat er ook weer een nieuwe zak aan dat slangtje zit, maar ze zijn met de medicijnen begonnen en hij kan dus eigenlijk al weer gaan aftellen, eerst ging hij de dagen tellen voor dat hij naar het ziekenhuis moest.
Ook de vader van het baasje is alweer aan de betere hand, hij loopt alweer een stukje met de krukken, dus hij mag ook af gaan tellen.
Maar toch zullen ze beide deze week nog wel in het ziekenhuis zijn, maar ik denk maar zo het is voor een goed doel.
Voor de rest heeft Rontu zich vandaag weer abnormaal schandalig gedragen.
Zijn wij lekker in de tuin aan het spelen, begint ze daar toch opeens te gillen (vrouwtje wilde bijna oordopjes in doen) en dat zeker een kwartier lang.
En waar dat nou goed voor was, ik weet het nog steeds niet.
Volgens mij wilde ze alleen laten weten dat zij de grootste mond heeft, maar dat wisten wij hier in huis al.

Maar morgen zal dat wel over zijn.
Rontu gaat dan met het vrouwtje naar de dierendokter en gaan haar stembanden laten weghalen.
Nee hoor, grapje!
Ze gaat wel naar de dierendokter maar om haar ogen en knietjes te laten onderzoeken, om te kijken of ze straks een keer pups mag krijgen.
Ook moeten Rontu en ik om een uur of drie bij een andere dierendokter zijn om onze jaarlijkse spuitjes te halen.
Dus na die dag zal Rontu wel wat minder hard gillen, want het zijn toch geen normale dingen die er dan met haar gedaan worden en misschien is ze daar wel even van onder de indruk.

Nu gaan we maar slapen, want morgen wordt toch best een spannende dag.

Het Mastbos.

Weer een wandeling door het bekende bos voor ons, het Mastbos.
Wij vertelde wel iedere keer over het bos maar naar welk bos wij dan gaan wisten jullie nog niet, nu dus wel.

Het was er helemaal niet druk, zodat we weer lekker konden rennen en vliegen zonder ergens naar te hoeven kijken.
Maar als het vrouwtje op haar fluitje floot waren we er zo en gingen dan ook heel snel zitten, zodat er een snoepje als beloning volgde.

Ook kon ik (Rontu) heel goed alleen blijven zitten op comando terwijl de rest dan door liep en als ze dan riepen vloog ik op ze af alsof ik ze in geen jaren gezien had, want ik was toch wel bang dat ze me daar achter zouden laten.
Ik vind het leuk in het bos hoor maar wil toch ook wel mee naar huis toe.

Even geleden had ik (Rontu) het er over dat ik wel door een sloot durfde te lopen, nou het bewijs is er.
Er stond zelfs water in (toen ook wel hoor maar in een andere sloot dan die op de foto staat).

Verder is het vrouwtje vandaag bezig geweest aan de “echte website”, wat een klus zeg, ze heeft heel wat achter de computer gezeten en ze is nog niet klaar. Maar zodra het klaar is laat ze het weten en dan kunnen jullie allemaal gaan kijken.

Morgen moeten opa en de vader van het baasje zich alle twee melden in het ziekenhuis.
Opa voor een stoot medicijnen en de vader van het baasje voor de tweede heupoperatie.
Wij gaan maar pootjes draaien dat alles goed komt en we hebben het er dan ook wel voor over om de komende week wat meer allen thuis te zijn.
Baasje en vrouwtje gaan om de dag naar ze toe, de ene dag naar opa en de andere dag naar de vader van het baasje, want ze hebben besloten om niet in het zelfde ziekenhuis te gaan liggen (om het makkelijk te houden voor het baasje en vrouwtje).

Nu moeten wij weer achter de computer weg, het vrouwtje wil weer aan de “echte website”gaan werken.
Pootje van ons en tot morgen.

Moeilijk hoor.

Rontu had het vandaag erg moeilijk hoor.
De achterdeur stond heel de dag wel open maar ze mocht niet naar buiten.
Waarom denken jullie nu zeker, nou hier om.
Gisterenavond liepen er wel erg veel mieren rond de achterdeur, dat ik maar besloten heb om daar wat aan te doen, gif strooien dus.
Aangezien Rontu altijd overal haar neus in steekt moest zij dus gisterenavond al binnen blijven, en vandaag dus ook.
Keiko niet hoor, die mag gewoon naar buiten, want die blijft wel van dat gif af.

Maar met die kleine hebben we dan ook heel wat gelachen vandaag, was ze met een balletje aan het spelen, viel dat natuurlijk spontaan uit haar bekje en oeps het rolde ook nog naar buiten toe ook.
Wat doe je dan als je eigenlijk niet naar buiten mag en je Rontu heet?
Je neemt een snoekduik naar buiten in de hoop dat je baasje en vrouwtje je niet zien en springt dan ook weer erg snel naar binnen op de deurmat en glijt heel de kamer door op die bewuste deurmat.
Of je bent gewoon wat aan het wandelen en stapt per ongeluk de deur door, hebt niets in de gaten en als het baasje of vrouwtje dan zegt dat je naar binnen moet neem je een snoekduik naar binnen en daar ga je weer met deurmat en al.
Je had haar eigenlijk bezig moeten zien, maar er was helaas geen foto van te maken.

Voor de rest van de dag is het rustig geweest.
Net hebben we toch even zonder het baasje een rondje door het bos gedaan.
Ik had gezegt dat we met z’n alle zouden gaan, maar baasje had andere plannen (het was weer eens tijd om een stukje te vliegen) en dan houd het op, je kunt maar een ding tegelijk.
Straks gaan dan maar even met z’n viertjes een blokje om, ook gezellig.
En daarna met z’n alle t.v. kijken, lekker knus.

Ze gaat gewoon door.

Gisteren had Rontu het over speelgoed delen, nou vandaag is ze daar mee door gegaan.
Vorige week was dit speeltje nog helemaal heel en nu, ach wat zal ik er van zeggen.
Het enige is dat het nog niet twee onderdelen zijn, want daar zorgt het touwtje wel voor, maar voor de rest lijkt het niet meer op wat het was.

Ook de postbode had wat voor mij en Rontu bij.
Onze dierendokter stuurt altijd een kaartje tegen de tijd dat wij onze spuitjes moeten halen, nou dat kaartje is dus vandaag op de deurmat gevallen.
Nou had vrouwtje al gezegd dat dat binnekort te gebeuren staat, maar nu komt het toch wel erg dicht bij.
Niet dat ik bang ben of zo hoor, maar het is toch weer eens wat anders.
Wij Shiba’s komen namelijk niet vaak bij de dierendokter, zeg maar gerust “eigenlijk nooit” en daarom is het ook geen alledaags bezoekje, net als naar opa en oma gaan bijvoorbeeld.

Verder was ik vandaag wel met het goede pootje uit mijn huisje gestapt hoor, waar ik gisteren last van had daar heeft toch iedereen wel eens last van.
Ik was gewoon een beetje chagerijnig en had nergens geen zin in.
Morgen zal ik ook wel vrolijk zijn, we gaan namelijk weer met z’n alle naar het bos.
Meestal gaan we met vrouwtje alleen (baasje moet dan werken) maar baasje gaat nu ook weer mee.
Dat is trouwens wel zo gezellig voor het vrouwtje, dan loopt ze niet zo alleen als Rontu en ik aan het dollen zijn in het bos.