Ja hoor, hier zijn wij dan met onze mensenvriendinnetje en mensenvriendjes bij ons uit de buurt.
We zijn van links naar rechts; Wessel, Dylan, Keiko, ik, Xem en Kaya en we hebben vanmiddag weer lekker met elkaar gewandeld.

Die Kaya is er een waar ik ooit wel eens een showtje mee zou kunnen lopen, ik let altijd erg goed op waar zij heen gaat en dan volg ik als de beste.

En bij Xem luister ik ook goed, als hij een kant op wijst ga ik die kant in.
Weet je, een tijdje geleden moest Xem nog niet zoveel van Keiko en mij hebben, maar als we nu buiten komen is het altijd eerst kroelen met ons, voordat hij baasje en vrouwtje gedag zegt.
Maar ja, wie kan nou ook zulke hondjes niet lief vinden!

En je ziet het onze mensenvriendinnetje en mensenvriendjes krijgen er geen genoeg van om met ons te wandelen, we gaan de straat wel dertig keer op en neer en snuffelen dan aan ieder struikje wat we tegenkomen net of we er nog niet geweest zijn.
Gelukkig laat het vrouwtje of baasje ons ook nog uit anders zou het wel erg saai worden.

Maar ook met die kindjes spelen is leuk, ze hebben ballen, hoepels en van de week hadden ze een belleblaas, waarmee wij ook mogen spelen.
Met de bal en hoepel kunnen we het zelf maar de bellen blazen daar hebben we hun voor nodig, hun blazen de bellen en wij prikken ze kapot met onze neusjes.

Ze vroegen ook al of we morgen weer buiten kwamen spelen en dat doen we natuurlijk als het droog is (nu spoelt het namelijk) en we (Keiko, ik, baasje en vrouwtje) voor de rest geen andere dingen te doen hebben en dan gaan we vast ook nog wel een stukje wandelen.