Ik had het vanmorgen al in de gaten hoor, er ging vandaag wat vreemds gebeuren.
Ik mocht namelijk aaleen met het vrouwtje op stap en dat gebeurd niet zo vaak.
Wij samen de auto in en naar een kleine drie kwartier rijden stopte we en weet je wie daar even later ook aan kwam, Ilone met Kimi.
Gezellig dacht ik, maar we gingen met z’n alle een gebouwtje in waar ik nog nooit geweest was.
Er was daar wel een lieve mevrouw, ze gooide allemaal brokjes voor Kimi en mij op de grond zodat wij ons wel vermaakte.

Even later kwam er een dierendokter en die nam ons mee een klein kamertje in waar een tafel in stond en Kimi mocht als eerste op die tafel gaan staan.
Toen begon hij allemaal aan Kimi’s achterpootjes te voelen, ja ik heb hem goed in de gaten gehouden, stel je voor dat hij Kimi zeer zou doen dan had ik echt wel in gegrepen.
Maar Kimi mocht even later weer gewoon van tafel af en toen was ik aan de beurt en ik mocht dus ook op tafel gaan staan.
Wat bleek die dierendokter ging kijken of wij geen patella-luxatie hadden, dat is een afwijking aan de knie waarbij de knieschijf kan verschuiven (patella = knieschijf, luxatie = verschuiven).
Want als je het wel hebt is het niet goed om pups te krijgen (die kunnen het dan erven van ons)
en dat is toch bij ons eigenlijk wel de bedoeling.
En weet je we hebben het alletwee niet, jippie jippie dus.

Even later mochten we weer even wachten in de wachtkamer en toen kwam er een vrouwtje met een heel klein flesje en die deed wat uit dat flesje in onze oogjes, druppeltjes noemde ze dat.
Op een gegeven moment werden we weer in een ander kamertje geroepen en weer mocht Kimi op tafel gaan staan.
Er was toen een dierendokter die een raar ding op haar hoofd had, er kwam zelfs licht uit.
Ze ging allemaal in Kimi’s oogjes kijken, dus ook haar hield ik goed in de gaten (zij hoefde ook niks verkeerds te doen, want dan was ze ook de mijne).
Maar even later ging het lichtje uit en mocht Kimi weer van tafel af.
Je raad het al, binnen twee tellen stond ik weer op tafel en begon die mevrouw ok bij mij in mijn oogjes te kijken.
Dit deed zij om te kijken of wij geen oogafwijking hebben en jippie jippie ook dit hadden we alletwee niet, dus konden we weer naar huis.

Dit waren dus twee van de drie dingen waar wij Shiba’s op gecontroleerd moeten zijn voordat we eventueel pups mogen krijgen en dit is goed af gelopen.
De 21ste Juli moeten we foto’s laten maken van onze heupen om te kijken of we geen HD hebben en als dat goed is moeten we wachten tot ik oud genoeg ben om pups te krijgen.

Net ben ik met Keiko weer naar een dierendokter gemoeten, ja wat een dag voor mij hè!
Onze jaarlijkse spuitjes moesten gehaald worden.
We kregen er allebei twee (de cocktailspuit en die tegen rabiës = hondsdolheid) en ze zaten erin voor we er erg in hadden.
Ook werden we even verzocht om op de weegschaal te gaan zitten, ik woog 8,2 kilo en Keiko (die is dik hoor) die woog 9,6 kilo.
Ik moet zeggen de dierendokter heb ik voor vandaag wel gezien, al waren ze allemaal even lief en wat het vrouwtje betreft die weet weer waarvoor ze heeft hewerkt de afgelopen maand.