Vanmiddag was het weer zo ver, pakjes die Sinterklaas voor ons had gekocht werden uitgepakt. Dit jaar was door baasje en vrouwtje aan Sinterklaas gevraagd of hij rekening met Rontu en haar puppy’s wilde houden en dat hij dus iets eerder of later wilde komen. Zo gevraagd zo gedaan en daar gingen we dus. Baasjes papa, mama, Mark, Graziëlla en mensenneefje Mauro waren ook gezellig hier en het was een heus pakjesfeest.

Een hele boel cadeautjes waren voor Mauro, voor de grootte mensen was er voor ieder 1 cadeautje en voor ons waren er ook een paar.

Ik (Miyuki) kan vanaf vandaag ook cadeautjes uitpakken. Ik doe er wel lang over, maar dat geeft toch niks. Ik doe wel over meer dingen erg lang en dat zullen vel mensen niet snappen, maar ik ben zeer geduldig.

Voor mij (Rontu) hoeft dat uitpakken van cadeautjes allemaal niet zo, ik laat een ander het werk doen, maar ben er wel bij, want als er brokjes in het papiertje zittten, moeten ze namelijk wel gedeeld worden. Samen met het vrouwtje en mensenneefje Mauro wacht ik vol spanning af wat Miyuki aan het uitpakken is. Joeppie kluifjes, wat lief van Sinterklaas!

Voor mij (Keiko) is het uitpakken van cadeautjes de normaalste zaak van de wereld, maar ik doe dit dan ook al wat langer. krrkkk en weg is het papier en soms ben ik dan het cadeautje even kwijt, dat ligt dan onder het papier verstopt. Ook vermaal ik al het papier wat door andere op de grond wordt gegooid als een echte papiervesnipperaar klein, dan kan het makelijker in de papierbak, help ik gelijk het vrouwtje met opruimen.

Nadat we alles hadden uitgepakt en Sinterklaas hadden bedankt zijn we een rondje gaan wandelen. Toen we weer thuis kwamen werd er door de grootte mensen en mensenneefje Mauro wat gegeten. Nog even werd er bij gekletst terwijl wij lekker lagen te slapen en toen wij weer wakker werden was iedereen weg op baasje en vrouwtje na dan. Baasje gaat nu een film kijken, vrouwtje die gaat naar haar bedje en wij, wij dromen onder het slapen over Sinterklaas en wat hij allemaal nog wel niet meer komt brengen dit jaar.

Zo, wij hoeven/mogen vanaf vandaag nooit meer in bad. De reden is niet dat baasje en het vrouwtje ons vies wilen laten zijn, maar omdat baasje en vrouwtje nu een bubbeltjes bad hebben en een aparte douche. Met andere woorden de badkamer is klaar! Willen jullie weten waar wij voortaan gewassen gaan worden? Nou kijk maar eens.

Baasje en vrouwtje noemen dit een inloopdouche en dat klopt ook wel, want wij kunnen er zo inlopen en dus ook weer uitlopen als we geen zin hebben om te douchen, dom baasje en vrouwtje. Ik (Miyuki) wil wel graag in bad, maar of ik de douche leuk ga vinden weet ik nog niet, maar in de douchehoek staan vind ik in ieder geval super. Ik (Keiko) vond het eergisteren nog maar niks, maar ook ik vind het nu leuk om in hethoekje te gaan staan, maar ja dan is de regendouche nog niet aan.

En nu nog even een foto van hoe ik (Rontu) de badkamer op het moment het liefst bekijk, gewoon vanaf buiten, want mij krijg je de douche niet in, teminste niet zolang ik puppy’s in mijn buikje heb. De reden daarvan is dat ik er nog niet zeker van ben of die kleine puppy’s al zover zijn om nat te worden door een regenbui op hun hoofdje, dus ik neem het zekere vor het onzekere.

Nu nog even over mij (Rontu) en mijn puppy’s. De laatste dingetjes zijn weer door het vrouwtje gekocht en dan heb ik het over puppymelk, maar dan voor het geval ik niet genoeg heb of voor als een puppy mijn melk niet lekker vind. Een flesje met spul waar het vrouwtje de werpkist iedere keer mee gaat schoon maken, ze zegt dat daar alle kleine beestjes (bacteriën) weg gaan die er niet in thuis horen. Mijn buikje begint al wat verder naar achter te schuiven. Mijn haartjes op mijn buikje zijn zo goed als weg, kunnen de puppy’s goed de weg vinden naar de melk. En mijn humeur begint ook al wel weer wat beter te worden, mits ze (ik bedoel natuurlijk Keiko en Miyuki) me met rust laten.

Nu even in het kort, de vreemde mannen zijn het huis uit en de badkamer is klaar, de laatste spulltejs zijn gekocht en ik ben er klaar voor, dus laat Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten maar komen en mijn puppy’s zijn ook welkom.

Vandaag was poetsen hier in huis het belangrijktse, tenminste voor het vrouwtje, wij vinden daar maar weinig aan. Maar omdat het verbouwen van de badkamer nu wel erg op gaat schieten had het nu nut om te poetsen en we moeten zeggen het was wel nodig. Overal waar wij liepen lieten we witte pootjes achter, we moesten ’s avonds over de tegels lopen die voor proef waren uitgelegd op onze huisjeskamer en ga zo maar door. Maar maandag komen er nog een paar rotzooi makers die het bovenste stukje van de muren en het plafond wit gaan maken en dan dinsdag wordt begonnen met de laatste klusjes. Vrouwtje vertelde dat we woensdagavond waarschijnlijk feest is, want ze vind dat de badkamer dan klaar moet zijn.

Voor ons was het vandaag weer genieten, want toen het vrouwtje zo hard aan het poetsen was hebben wij lekker naar de tv. liggen kijken.

Ik (Keiko) wist namelijk zeker dat het weer tijd zou zijn dat Sinterklaas in Nederland aan zou komen. Ik (Rontu) vind het ook wel tijd worden dat die man en zijn Zwarte Pieten door het lamd gaan (hoe sneller die man er is en weer gaat, hoe sneller dat mijn puppy’s er zijn). Ik (Miyuki) heb dit pas 1 keer meegemaakt, maar vond het vorig jaar zo leuk dat ik nu weer vol spanning voor de tv. lag te wachten op de stoomboot. En jawel hoor, Sinterklaas heeft het weer goed gedaan, want hij is er weer. Wat hij ons dit jaar zal brengen is een grootte verrassing, maar wat hij ook geeft, wij zijn er blij mee.

Onder het tv. kijken wist ik (Rontu) alleen niet goed meer hoe dat ik moest gaan liggen, mijn buikje begint echt al aardig te groeien! Ik zucht en kreun terwijl ik lig te rusten  nadat ik even een paar minuten heb gewandeld of gespeeld. Dit deed ik schijnbaar ook toen Miyuki in mijn buikje aan het groeien was. Heel de dag door is mijn bakje gevuld met brokjes, maar veel honger heb ik niet. Soms maakt het vrouwtje het dan maar extra lekker zodat ik weer wat meer brokjes binnen krijg, want de puppy’s hebben ook al eten nodig zegt het vrouwtje.

Dus al met al gaat het hier allemaal zo zijn gangetje en gaan we gewoon nog even wachten tot dat de badkamer klaar is en tot dat de puppy’s geboren worden.

Gisteren avond was het weer zover een wedstrijdje op onze hondenschool, wij (Keiko en Miyuki) waren de gelukkige die mee mochten doen. Rontu mag al een paar weken niet meer naar school en vandaag zou haar buikje ook al echt in de weg hebben gezeten, dus het was maar goed dat ze lekker thuis gebleven is. Aangezien het baasje ons allebei als wedstrijdhondjes onder onze hoede heeft was hij vanavond ook de klos om met ons te lopen.

We begonnen met het jumping parcours en ik (Miyuki) mocht als eertse lopen. Jump, jump, dooooor en nog een paar keer jump en opeens waren baasje en ik al bij de laatste hoogte sprong. Even later was ik (Keiko) aan de beurt en jawel hoor, ik zag de tunnel en daar ging ik, doooooor, maar dat was nou net niet het comando dat baasje gaf en we waren weer eens gediskwalificeerd. Maar ja ik vind dat zo’n leuke hindernis dat ik hem niet kan weerstaan als ik hem tegen kom. De rest van de ronde heb ik wel foutloos gelopen, maar helaas we deden al niet meer mee. De uitslagen kwamen op het bord te hangen en daarop bleek dat ik (Miyuki) 1ste was geworden van de beginners. Baasje riep toen ook heel hard: Goed gedaan Miyuki!

Daarna volgde het vast parcours en weer mocht ik (Miyuki) beginnen. Bijna alles ging goed, maar 1 hoogte sprong bracht mij van de wijs en daar snapte ik dan ook niet wat baasje bedoelde, er onderdoor, er omheen, maar ik deed alles behalve er over heen. Toch ging het voor de rest goed en toen iedereen geweest was was ik 2de geworden. Bij mij (Keiko) ging het ook goed tot dat ik de tunnel weer in mijn ooghoeken zag liggen, doooorrr, nee Keiko, riep het baasje nog, maar ik was al in de tunnel. Weer gediskwalificeerd. De rest van de ronde liep ik weer foutloos, zie je wel baasje, ik kan het wel.

Toen kwam het spel, 45 seconde rennen of je leven er vanaf hangt en onderweg hindernissen nemen, zoveel je kan. Nou rennen kunnen wij heel goed. Hindernissen nemen kunnen we ook, dus dat moest goed komen. Nou baasje dacht ik help Miyuki even en ik (Miyuki) kreeg een zetje van zijn schoen tegen mijn hoofdje zodat ik erg snel door de tunnel ging, dit deed hij niet bewust, maar het gebeurde wel, stout baasje. Bij de laatste hoogte sprong kreeg ik een beetje last van mij hoofd denk ik, want ik deed alles behalve over de hoogte sprong springen. Baasje haalde alles uit de kast (snoepjes, draaibewegingen, sprong er zelfs zelf over heen en tikte daar bij zelf het latje eraf, strafpunt) om mij er over heen te laten springen, maar het duurde zeker wel een poging of 8 voordat ik weer begreep wat hij bedoelde, jump en ik was klaar voor vanavond. Toen moest ik (Keiko) het spel nog lopen en ik was zo snel dat de wip nog niet beneden was voor dat ik weer terug was om hem nog een keer te nemen, ondertussen nog even de tunnel nemen en een hoogte sprong, wat een super leuk rondje en we kregen een keer geen diskalificatie, joepie. Zie je wel baasje, we kunnen het wel!

En toen de prijsuitslag; Miyuki, jumping: 1ste, vast parcours: 2de, spel: 2de. Keiko; jumping: Disk, vast parcours: Disk, spel: 2de. Al met al super gewoon. Ik (Miyuki) mocht zelfs de 1ste prijs van de beginnersgroep in ontvangst nemen en kijk eens wat ik gewonnen had.

De snoepjes zijn voor het baasje, maar het bakje niet hoor, daar ga ik mijn brokjes voortaan uit eten.

Thuis gekomen hebben we nog even tegen Rontu verteld wat voor leuke avond hebben gehad en daarna zijn we allemaal gaan slapen.

Vanmorgen ben ik (Remko) eens lekker alleen met de hondjes naar het bos geweest (Patricia ging weer eens wat poetsen in huis, lang leve een verbouwing). Voor Rontu zal dit één van de laatste keren zijn en voor de zekerheid heb ik haar ook maar aan de lijn gehouden.

Keiko en Miyuki mochten wel lekker los door het bos crossen en daar hebben ze dan ook weer volop van genoten, net als altijd trouwens. Nou komen we dan meestal wel weer een keer terug op het grasveld aan het begin van het bos en lopen dan nog een ander rondje en zo ook vandaag. Keiko besloot om op dit grasveld te blijven staan en ik besloot om haar in haar velletje gaar te laten koken. Doei Keiko. Tot straks als wij weer terug komen. Nou had ik wel voorgenomen om het rondje een stukje in te korten en toen ik dan ook met Rontu terug kwam was Keiko erg beledigd en keek me aan met een blik in haar ogen van hoe durf je me alleen te laten, nou heel simpel, moet je maar mee lopen.

Maar als jullie het goed hebben gelezen kwam ik alleen met Rontu terug, want onderweg was ik Miyuki kwijt geraakt. Nou ik dus terug met Rontu aan de lijn en Keiko die boos mee liep op zoek naar Miyuki. Wat bleek die was ergens halverwege achter gebleven om te snuffelen en langs de andere kant weer terug aan het lopen. Gelukkig had ik ze op een gegeven moment weer alle drie bij me, maar toen had Rontu zoiets van ik kan nog wel even stoeien met een vreemde hond.

Pfffff, wat een wandeling in het bos. Als ze de volgende keer weer zo doen gaan ze daarna maar alleen, want zo vind ik het niet leuk om in het bos te lopen.

Baasje en vrouwtje zijn hard aan het werken, de spulletjes die in de badkamer komen zijn net geleverd en die moeten dus allemaal nog naar boven worden gebracht.Trap op, trap af, trap op en weer af en verlopig zijn ze nog niet klaar. Maar net moesten ze even stoppen, want de postbode had de post op de deurmat gegooid en ik (Rontu) stond daar tussen al de spulletjes voor in de badkamer te snuffelen aan een envelop. Vrouwtje pakte die envelop op en keek voor wie die was en wat denk je op die envelop stond; Rontu van Ginneken. Jippie die envelop was dus voor mij! Zo nieuwsgierig dat ik ben heb ik het vrouwtje hem gelijk open laten maken en er zat een kaart in. Kijk maar zelf.

In die kaart stond;

Lief Rontu vriendinnetje,

Wij wensen jou een hele fijne draagtijd, een geweldige bevalling en dan ontzettend veel plezier met je ukkepukke-puppie’s .

Hele dikke knuffels van Simba, Ziggy en het vrouwtje.

Ik moet zeggen dat ik dit wel een erg lief kaartje vind, dus bij deze bedankt.

Nu ga ik weer even lekker rusten, want dat doe ik op het moment wel erg veel. Spelen doe ik maar een paar keer per dag en dan ook maar even, want daarna ben ik zo moe dat ik mijn lijfje weer te rusten moet leggen, maar ach, dit alles is voor een goed doel, puppy’s!!! Ik moet zeggen dat Miyuki me op het moment ook goed met rust laat. Ze speelt erg veel met Keiko en die laat het ook toe, sterker nog die speelt mee en dat doet ze niet vaak. Volgens mij snappen die 2 wat er te gebeuren staat en dat ik een beetje ontzien moet worden, de schatjes.