Zo zeg, wat een dag was het vandaag weer. Vanmorgen liep hier om 6 uur de wekker af en dat op zaterdag. Vrouwtje pakte wat spulletjes en het huisje van Miyuki en om 7.15 uur zaten we met z’n alle in de auto. Waar we naar toe zouden gaan wisten wij niet, nu wel en jullie zo ook. Onderweg moest er nog even getankt worden, dus stopte baasje en vrouwtje stapte uit. Wat wij roken was een bekend luchtje, zou het echt zo zijn dachten we. Na nog een uurtje te hebben gereden begonnen het baasje en vrouwtje allebei te lachen en riepen dat er sneeuw lag. Nou dachten wij, mooi niet thuis regende het nog, maar toen we buiten keken zagen we dit en in ding is zeker als het er zo uit ziet kan er alleen maar sneeuw liggen.
We wisten toen ook zeker waar we waren, in Willingen een stadje in de buurt van Usseln, het dorpje waar ons huisje in Duitsland staat. Wauwww, wat een leuke verrassing. In Usseln aangekomen gingen we gelijk wat wandelen en plezier hebben dat dik wit pak, leuk hoor.
Vrouwtje liet ons eerst een plasje doen en toen gingen we in de achtertuin spelen. Vrouwtje gooide iedere keer een balletje en wij maar zoeken waar die bleef, want iedere keer was dat balletje zo verdwenen. Ook werd er weer een poging gedaan om een leuke foto te maken met ons alle erop en dit is het beste resultaat. Nadat we uitgespeeld waren zijn wij naar binnen gegaan en het vrouwtje en baasje zijn boodschapjes gaan doen. Toen die weer thuis kwamen kregen wij brokjes te eten en voor zichzelf werd er ook wat warm gemaakt, want van in de sneeuw spelen krijg je echt wel honger.
Even later mochten we mee naar het café. Baasje en vrouwtje hebben daar met allemaal vreemde mensen zitten praten over het huis, ze noemde dit ein Versammlung. Toen die weer uitgepraat waren gingen we weer terug, maar stapte in plaats van door de voordeur het huisje binnen weer de auto in. Waar gingen we nu weer naar toe? Na 4 uur in de auto wisten we het antwoord. We stonden weer voor de voordeur in Nederland.
Nou zouden jullie ook wel denken, in total zeker 7 uur in de auto voor even in de sneeuw wandelen en spelen, wat boodschappen en ein Versammlung, wat een stel mafkezen. Nou nee hoor, dit hebben we er echt voor over gehad, want misschien sneeuwt het in Nederland dit jaar wel helemaal niet en omdat Rontu puppy’s krijgt gaan we ook niet binnen nu en een paar weken weer naar Duitsland, dus waren wij heel blij met dat witte pak waar we toch lekker even van hebben kunnen genieten.
Ik vind jullie helemaal geen magkezen! Eerder een stel mazzelkippen. Ik ben jaloers….. Wat is het daar toch mooi!
Thuis wit van het stof, in Duitsland wit van de sneeuw. Ik zou ook wel kunnen kiezen!
Hoe ist met je buikje, Rontu?
Nancy; Ik heb het maar niet in het verhaaltje verteld, maar mijn buikje raakte bijna de sneeuw aan en dat terwijl er bijna geen haartjes meer op staan. Maar 2 jaar geleden was dit volgens mij ook al een keer het geval en nu weer. Vrouwtje zegt dat wel erg veel hetzelfde is als toen dus…….
Het zier er heerlijk uit die sneeuw. Jammer dat het toch maar voor 1 dag was.