Gisteren avond was het weer zover een wedstrijdje op onze hondenschool, wij (Keiko en Miyuki) waren de gelukkige die mee mochten doen. Rontu mag al een paar weken niet meer naar school en vandaag zou haar buikje ook al echt in de weg hebben gezeten, dus het was maar goed dat ze lekker thuis gebleven is. Aangezien het baasje ons allebei als wedstrijdhondjes onder onze hoede heeft was hij vanavond ook de klos om met ons te lopen.

We begonnen met het jumping parcours en ik (Miyuki) mocht als eertse lopen. Jump, jump, dooooor en nog een paar keer jump en opeens waren baasje en ik al bij de laatste hoogte sprong. Even later was ik (Keiko) aan de beurt en jawel hoor, ik zag de tunnel en daar ging ik, doooooor, maar dat was nou net niet het comando dat baasje gaf en we waren weer eens gediskwalificeerd. Maar ja ik vind dat zo’n leuke hindernis dat ik hem niet kan weerstaan als ik hem tegen kom. De rest van de ronde heb ik wel foutloos gelopen, maar helaas we deden al niet meer mee. De uitslagen kwamen op het bord te hangen en daarop bleek dat ik (Miyuki) 1ste was geworden van de beginners. Baasje riep toen ook heel hard: Goed gedaan Miyuki!

Daarna volgde het vast parcours en weer mocht ik (Miyuki) beginnen. Bijna alles ging goed, maar 1 hoogte sprong bracht mij van de wijs en daar snapte ik dan ook niet wat baasje bedoelde, er onderdoor, er omheen, maar ik deed alles behalve er over heen. Toch ging het voor de rest goed en toen iedereen geweest was was ik 2de geworden. Bij mij (Keiko) ging het ook goed tot dat ik de tunnel weer in mijn ooghoeken zag liggen, doooorrr, nee Keiko, riep het baasje nog, maar ik was al in de tunnel. Weer gediskwalificeerd. De rest van de ronde liep ik weer foutloos, zie je wel baasje, ik kan het wel.

Toen kwam het spel, 45 seconde rennen of je leven er vanaf hangt en onderweg hindernissen nemen, zoveel je kan. Nou rennen kunnen wij heel goed. Hindernissen nemen kunnen we ook, dus dat moest goed komen. Nou baasje dacht ik help Miyuki even en ik (Miyuki) kreeg een zetje van zijn schoen tegen mijn hoofdje zodat ik erg snel door de tunnel ging, dit deed hij niet bewust, maar het gebeurde wel, stout baasje. Bij de laatste hoogte sprong kreeg ik een beetje last van mij hoofd denk ik, want ik deed alles behalve over de hoogte sprong springen. Baasje haalde alles uit de kast (snoepjes, draaibewegingen, sprong er zelfs zelf over heen en tikte daar bij zelf het latje eraf, strafpunt) om mij er over heen te laten springen, maar het duurde zeker wel een poging of 8 voordat ik weer begreep wat hij bedoelde, jump en ik was klaar voor vanavond. Toen moest ik (Keiko) het spel nog lopen en ik was zo snel dat de wip nog niet beneden was voor dat ik weer terug was om hem nog een keer te nemen, ondertussen nog even de tunnel nemen en een hoogte sprong, wat een super leuk rondje en we kregen een keer geen diskalificatie, joepie. Zie je wel baasje, we kunnen het wel!

En toen de prijsuitslag; Miyuki, jumping: 1ste, vast parcours: 2de, spel: 2de. Keiko; jumping: Disk, vast parcours: Disk, spel: 2de. Al met al super gewoon. Ik (Miyuki) mocht zelfs de 1ste prijs van de beginnersgroep in ontvangst nemen en kijk eens wat ik gewonnen had.

De snoepjes zijn voor het baasje, maar het bakje niet hoor, daar ga ik mijn brokjes voortaan uit eten.

Thuis gekomen hebben we nog even tegen Rontu verteld wat voor leuke avond hebben gehad en daarna zijn we allemaal gaan slapen.