Vanmorgen ben ik (Remko) eens lekker alleen met de hondjes naar het bos geweest (Patricia ging weer eens wat poetsen in huis, lang leve een verbouwing). Voor Rontu zal dit één van de laatste keren zijn en voor de zekerheid heb ik haar ook maar aan de lijn gehouden.

Keiko en Miyuki mochten wel lekker los door het bos crossen en daar hebben ze dan ook weer volop van genoten, net als altijd trouwens. Nou komen we dan meestal wel weer een keer terug op het grasveld aan het begin van het bos en lopen dan nog een ander rondje en zo ook vandaag. Keiko besloot om op dit grasveld te blijven staan en ik besloot om haar in haar velletje gaar te laten koken. Doei Keiko. Tot straks als wij weer terug komen. Nou had ik wel voorgenomen om het rondje een stukje in te korten en toen ik dan ook met Rontu terug kwam was Keiko erg beledigd en keek me aan met een blik in haar ogen van hoe durf je me alleen te laten, nou heel simpel, moet je maar mee lopen.

Maar als jullie het goed hebben gelezen kwam ik alleen met Rontu terug, want onderweg was ik Miyuki kwijt geraakt. Nou ik dus terug met Rontu aan de lijn en Keiko die boos mee liep op zoek naar Miyuki. Wat bleek die was ergens halverwege achter gebleven om te snuffelen en langs de andere kant weer terug aan het lopen. Gelukkig had ik ze op een gegeven moment weer alle drie bij me, maar toen had Rontu zoiets van ik kan nog wel even stoeien met een vreemde hond.

Pfffff, wat een wandeling in het bos. Als ze de volgende keer weer zo doen gaan ze daarna maar alleen, want zo vind ik het niet leuk om in het bos te lopen.