Hoe veel en hoe lang?

Heel de dag hoor ik liedjes die gaan over Sinterklaas, Zwarte Piet, stoomboot en dat soort dingen.
Ook gaan ze over suikergoed en marsepein.
Dan schrik ik me eigen rot, wordt er heel hard gebonkt en ga ik bij de deur kijken is er niemand.
Hoe lang gaat dit nog duren?

Wat ook vreemd is normaal begrijp ik de liedjes niet (ze zijn meestal in het engels zegt het vrouwtje), maar deze liedjes begrijp ik allemaal.
Hoe veel van deze liedjes zijn er eigenlijk?
En waneer houdt dit nu eens op?

Wel moet ik zeggen dat die hondenletter erg lekker was.
Het was de letter H van hond.
Maar hoe kan die Sinterklaas of Zwarte Piet die nou bij ons binnen hebben gelegd, ik heb hem niet gezien of gehoord.

Keiko zegt dat het normaal is maar ik vind het nog steeds erg vreemd.
Ook zegt ze dat als Sinterklaas weer terug naar spanje is er een boom in huis geplaatst wordt.
Wat is dat dan weer en gebeuren er nog meer van die vreemde dingen?
Ik vind het allemaal maar erg raar, de eerste maanden dat ik hier woonde gebeurde er allemaal niet van die rare dingen, waarom nu wel?

Vrouwtje heeft vandaag weer heel de dag met haar neus in een boek gezeten, ze noemde het een hondenencyclopedie.
Ze moet zaterdag al die honden kunnen herkennen en vertellen wat voor werk ze doen en in welke rasgroep ze thuis horen.
Vrouwtje succes, ik kan ze ook nog niet allemaal uit elkaar houden hoor.

We passen nog steeds in de stoel.

Na een lange tijd hebben we vandaag weer eens geprobeerd om samen in de stoel van het vrouwtje te liggen.
En wat blijkt, we passen er nog maar net samen in.
Streker nog de volgende keer moeten we waarschijnlijk boven op elkaar gaan liggen.

Het vrouwtje heeft weer heel de dag met haar neus in de boeken gezeten, ze denkt dat de stof al redelijk in haar hoofd is opgeslagen, in ieder geval hoopt ze dat.
Want aanstaande zaterdag moet ze alles weten, ze heeft dan het examen.
Eerst moet ze nog naar Wijk aan Zee rijden en daar mag ze dan vier uur vragen beantwoorden, daarna weer de reis naar huis terug.

Vanavond ga ik (Keiko) weer met het baasje naar school en ik ga weer eens heel goed mijn best doen.
Het moeilijkste vind in nog steeds de paaltjes (slalom), ik kan daar mee nog steeds niet snelheid maken, maar wat ik doe doe ik goed, dan maar wat langzamer.

En ik (Rontu) ga het vrouwtje vannavond nog maar eens pesten, aangezien Keiko er niet is blijft er niets anders over.

Vanacht hebben we echt een bezoekje gehad.

Ja hoor, er is bezoek geweest vannacht.
Ik heb er helemaal niets gemerkt, hoe kan dat?
Zwarte Piet is dus langs geweest of misschien toch Sinterklaas zelf met zijn paard.

Maar er lagen vanmorgen bij de lege bakjes water (die waren trouwens ineens leeg zonder dat ik het paard heb horen drinken) 2 hondenletters en 2 cadeautjes en een brief.

In de brief stond dat de twee letters voor Keiko en mij waren, maar de cadeautjes voor onze mensenvriendinnetjes.
Die hebben namelijk vorige week hun schoen niet gezet in de Distelveld en Sinterklaas had toch een cadeautje voor hun.
Hij heeft het dus nu maar hier achtergelaten.
Wanneer je ze op komt halen besluit je zelf maar, we zien jullie wel verschijnen.

De Winner.

Vandaag was de grote hondenshow in Nederland, de Winner
Vroeg uit bed (6.30 bijna een normale opstaan tijd) en de auto in.
Vrouwtje, baasje en Rontu waren ook van de partij en in Amsterdam aangekomen kwamen we gelijk Ilone met aanhang tegen (al op het parkeerterrein).

Binnen gekomen bleek dat wij pas laat moesten dus hedden baasje en vrouwtje de tijd om met iedereen bij te praten.
Leuk hoor er waren onder andere Ilone, oma, Leni, Ine, Wilma (zij was de eerste en had waarschijnlijk nat gelegen, anders is ze altijd de laatste), Ursula en Nicolle, o,ja er waren nog meer mensen hoor die we kende maar die namen ben ik vergeten.
Toen ze bij gekletst waren zijn ze gaan winkelen en daarna moesten we bijna de ring in.

Rontu moest als eerste en die kreeg als beoordeling veel belovend.
Ik mocht gelijk daarna en kreeg als beoordeling uitmuntend.
De keurmeesteres was erg lief en nam ook heel veel tijd per hond om te kijken hoe goed of slecht we waren.
En wij waren dus goed want een hogere beoordeling kunnen ze ons niet geven.

Thuis gekomen was de straat helemaal donker (er brande geen enkele lantaarnpaal) dus wij zijn gelijk gaan wandelen, spannend hoor.

We hopen alleen dat vanavond de lantaarnpalen het weer wel gaan doen, anders kan de Zwarte Piet de weg misschien niet vinden, we hebben namelijk al water voor het paard van Sinterklaas bewaard.
We zien morgen wel of hij de weg kon vinden en anders misschien het paard zelf wel.

O ja, zien jullie wat voor moois we om ons nekje hebben, dit hebben we voor Kerstmis gekregen.
We mogen dit dan hele dagen aaan als we willen.

Nog een show dit jaar.

Vandaag hebben we het weer gezellig gehad met z’n tweetjes.

Het vrouwtje lag op de bank te rusten en toen hadden we zoites van laten we haar eens pesten.
We zijn dan ook boven op haar een partijtje gaan stoeien en ze liet het ook nog gewoon toe, ze was dus echt moe.
Na een kwartiertje zijn we dan ook maar op gehouden.

We hadden ook nog een oude bekende die bij ons kwam eten, ze moest namelijk met het baasje op stap, wat was het weer leuk om met haar te spelen.

En vanavond moeten we vroeg naar het huisje, want morgen moeten we weer vroeg in de auto naar de laatste hondenshow van dit jaar.
We moeten naar de Winner tentoonstelling, een toepasselijke naam niet?
De hond die daar wint is een echte “winner”.
Hoe zou het gaan?
Morgen weten we meer, maar dat het druk en gezellig is weten we nu al.

En morgenavond gaan we het paard van Sinterklaas verwennen, ach dat lees je morgen ook wel.
Tot morgen!

Weer niks.

Sorry, maar gisteren heb ik weer geen tijd gehad om te schrijven (het komt op het moment te vaak naar mijn zin voor), maar ja , soms zijn er andere dingen die je te doen hebt.

Gisteren heb ik gewoon moeten werken en ’s middags moesten er allemaal kleine klusjes gedaan worden.
Hier naar toe en daar naar toe, de hondjes dus achter in de auto en mee ermee.
En ’s avonds kun ik ook even geen leerboek meer zien, in de auto dus en weg.

Vandaag ook weer gewoon werken en die weekelijkse rotzooi halen en opruimen.
Daarna nog even leren en vanavond weer naar school om nog wat bij te leren.
Al met al de afgelopen tijd weer niks meegemaakt, ik niet maar ook de hondjes niet.

Voor mij mag dat examen voorbij zijn dan hoef ik niet meer te leren en kan ik weer alle tijd aan de hondjes besteden.
En wat nog fijner is dit boek hoef ik dan ook niet meer in mijn handjes te hebben, voorlopig dan in ieder geval.

Ik ben er klaar voor.

Aanstaande zaterdag is er de grote hondenshow die ze de Winner noemen.
Vrouwtje heeft mij en Keiko daar voor ingeschreven en dan moet er nog getraind worden
En vanavond ben ik dan ook met het vrouwtje alleen naar showtraining geweest.
Keiko mog niet mee omdat ze al een paar dagen niet helemaal lekker in haar vel zit.
Ik heb erg mijn best gedaan en als ik het zaterdag ook zo doe dan is het vrouwtje helemaal tevreden, dus ik ben er klaar voor.

Thuis gekomen hadden het vrouwtje en ik het idee dat het met Keiko al weer een stukje beter ging maar dat was eergisteren ook zo het geval.
‘S morgens eet ze dan wel gewoon maar ’s middags laat ze haar eten staan, hopelijk gaat het morgen weer een stuk beter met haar, want zo vind ik het niet leuk meer.

Ik weet het zeker hoor!

De Sinterklaaskoorts is bij mij nu echt in volle gang.

Ligt Keiko lekker te slapen, maak ik ze wakker meteen zoektocht naar een pepernoot.
Ik moest er een kuil voor graven van hier tot ginder, maar ik wist het zeker er lag een pepernoot onder Keiko verstopt.
Die is dan ook wakker geworden en keek me aan met een blik van waar ben jij nou mee bezig.
Nou, zei ik;Keiko er ligt een pepernoot onder je en die wil ik wel opeten, dus ga eens opzij.

Keiko die goede sul, stond bijna gelijk voor mij op en liet me in de waan van de pepernoot.
Ik wist het zeker er ligt een pepernoot, dus ik graven tot ik er bij neer viel, maar toch geen pepernoot op de zak.

Na een tijdje zei keiko;;er zijn hier in huis nog geen pepernoten en die komen dit jaar pas rond pakjesavond op tafel.
Dit alles komt door jou, want voorgaande jaren stond hier altijd al een schaal met snoep op tafel vanaf dat Sinterklaas in het land was, maar ja, ze hebben het idee dat jij alles op eet, klopt ook wel denk ik.
Aangezien er op die schaal ook altijd chocolade lettertjes liggen en dat puur vergif is voor ons, ja ook voor jou, komt er nu verlopig nog niks op tafel te staan.

Toen heb ik me er maar bij neer gelegd, met het idee dat ik op pakjesavond mijn schade wel in haal, dus vrouwtje koop maar genoeg pepernoten of vraag ze maar aan Sinterklaas, want ik ga dan veel op eten en als jullie dan ook nog wat willen moet je daar op voorbereid zijn.

Keiko en ik hebben trouwens besloten om zaterdagavond wat water te laten staan voor het paard van Sinterklaas en dat we voor de rest van de week erg lief zullen zijn, misschien krijgen we dan ook wat van Sint of Zwarte Piet, net als onze mensenvriendinnetjes Moise en Quinty.
Zij doen ook altijd nog een liedje zingen maar dat kunnen wij toch niet dus met dat water moeten ze maar tevreden zijn, vinden jullie ook niet.

Vanavond mag keiko weer naar school en blijf ik gezellig thuis bij het vrouwtje.
Ik vind het zo leuk ’s avonds, ze steekt overal kaarsjes aan maar ook net naast de zak waar ik altijd op lig en dan kan ik zo genieten van dat vlammetje. ik kan daar uren naar kijken.
Ja ja, ik ben voorzichtig, het is me al vaak genoeg verteld dat het gevaarlijk is en ik kom er dus maar niet aan.

Zwarte Piet.

Vandaag zijn we eerst met z’n alle naar de hondenschool gweest, eigenlijk vond ik het niet zo leuk, Rontu mog wel de klas in maar ik niet.
Wat ze wel oefende onder de les was het knallen van vuurwerk, dat gaat nu ook al gebeuren als we op straat lopen en die jonge hondjes hebben dat nog niet mee gemaakt dus oefening buurt kunst, want het is de bedoeling dat ook jongen hondjes daar niet bang voor zijn.
Toen Rontu klaar was is baasje stout geweest en heeft toch nog een rondje met mij gedaan, dan bedoel ik dat ik de hindernissen heb mogen nemen die nog opgesteld stonden en dat was dan weer wel leuk.

Daarna hebben we eenpaar boodschapjes gedaan.
De bakker en de visboer waren aan de beurt voor een bezoekje en daarna zijn we ook nog even naar een supermarkt in de buurt geweest.

Daar liepen allemaal Zwarte Pieten rond de ingang en toen vrouwtje uit de auto stapte werd ze ook aangesproken door een van hen.
Ze zei dat ze zo terug kwam, en die Piet zei dat hij op haar zou wachten.
Maar ide zarte Piet kwam op de auto afgelopen en zei tegen het baasje dat Rontu en ik mooie hondjes waren (dat weten we toch al lang) en hij vroeg of we een pepernoot mochten, het antwoord van baasje was nee en hij legde ook uit waarom niet en toen was het goed.

Even later kwam er een andere Zwarte piet en die zei ook dat wij mooie hondjes waren en die gaf ons gewoon gelijk een pepernoot (lekker hoor), dus wij waren toch ook lieve hondjes, anders krijg je toch niks van Zwarte Piet en Sinterklaas.
Wat hij wel deed was met z’n lichaamstaal zeggen dat wij het niet aan het baasje of vrouwtje mochten vertellen dat we die pepernoot hadden gekregen, maar zo eerlijk dat wij zijn hebben we het toch verteld (ze roken het anders toch ook wel uit ons mondje als we een kroel gaven).
Voor Rontu was dit de eerste keer dat ze Zwarte Piet in het echt zag, bang was ze gelukkig helemaal niet, die pepernoot maakt bij haar natuurlijk ook een heleboel goed.

Thuis gekomen was er natuurlijk ook voor ons weer een visje en daarna zijn we lekker gaan uitrusten van de belevenissen van vandaag.

Rontu ligt nu te dromen en ik geloof dat ze over de Zwarte Piet droomt, ze maakt allemaal rare geluidjes alsof ze tegen hem aan het blaffen is.
Als ze dat van de week maar niet doet als we wat voor het paard van Sinterklaas doen, want dan schrikt de Zwate Piet die bij ons langs komt zich vast een hoedje, we liggen ’s nachts namelijk in ons huisje en de waterbak staat daar vlak naast.
Ach, we zullen zien wat ze dan doet, ik laat het gebeuren maar weet dan ook dat ze ons geen kwaad doen.

Wat een spannende tijd zeg!

Zit ik vandaag weer tv te kijken, zie ik daar weer die man die jullie Sinterklaas noemen op dat beeldscherm verschijnen.
Hij had het allemmal over het grote boek, maar wat is dat nou eigenlijk, een leesboek, een leerboek of een soort tv gids, wie helpt mij?
Ik zag dat hij er ook allemaal in zat te schrijven, maar vrouwtje of baasje zie ik dat nooit doen, raar hoor.

Keiko en ik gaan volgende week ook eens lief zijn voor het paard van Sinterklaas, vrouwtje zegt dat alle kindjes ook vaak aan het paard denken als ze hun schoen zetten.
Wij gaan nog overleggen wat we gaan doen, maar we hebben nog even de tijd.
Ik denk dat we wat water in onze drinkbak gaan laten staan als we naar bed gaan, misschien komt Sinterklaas of Zwarte Piet dan ook wel bij ons langs, we gaan maar pootjes draaien, in de hoop dat het ook echt gebeurd.

Vandaag was het vrouwtje pas erg laat thuis uit de stad (keiko en ik maar heel de tijd in ons huisje) en wat ze allemaal wel niet gekocht heeft, er kwamen wel zes tassen uit de auto.
Ze zegt dat als we nog even geduld hebben we het allemaal gaan zien, hoe lang moeten we nog geduld hebben?
Ach, ik ga nu maar slapen en we zien het allemaal wel, alleen vind ik wel dat er rare dingen gebeuren sinds die Sinterklaas in het land is en Keiko die zegt ook al niet waar het allemaal op slaat.

Weltrusten!

Weer naar school.

Heel de dag zit het vrouwtje al weer met haar neus in de boeken.
O nee, ze is ook nog even de boodschappen gaan doen.
Voordat ze weg kon moest ze eerst even langs de buurman, die loopt namelijk met krukken (raar hoor die dingen) en ze ging dus even kijken of hij ook boodschappen nodig had, ja dus.
Ook moesten we zijn klieko binnen halen, raar hoor in andermans tuin lopen en spelen.

En vanavond zijn we weer alleen met het baasje, vrouwtje gaat weer naar school, vorige week is ze niet geweest, omdat ze dan de hele les zou verstoren met dat hoesten van haar.
Maar nu gaat dat al een stukje beter en ze gaat het dan ook proberen om de les niet te verstoren en anders komt ze maar weer snel naar huis.
Misschien mogen we wel op blijven tot ze thuis is.

Echt geen tijd, maar er gebeurd ook niks.

Sorry dat ik gisteren niks van me heb laten horen, maar er was ook eigenlijk niets te melden.
Wel hadden we weer een vrouwenavond en daar gebeurde wel iets.
Nancy weet er alles van, want die was een getuige van het hele voorval.

Rontu had de dolle minuten en op een gegeven moment ging Keiko mee doen, ach twee tellen dan, toen lag de grootste bloempot in huis in meerdere stukjes.
Ik heb geen van de twee als schuldige aangewezen, want wie de dader ook was, ik weet het niet.

Vandaag ben ik dan ook weer op zoek gemoeten naar een nieuwe bloempot, makkelijker gezegd dan gedaan, anderhalf uur zoeken in een winkel, eigenlijk had ik wel wat anders te doen, leren dus.Ik ben tevreden met deze bloempot, maar heb toch tegen de hondjes gezegd, als deze weer door jullie kapot gaat is het voor ieder van jullie twee weken geen school,Van dat schoolgeld moet ik dan weer een nieuwe bloempot kopen, dus je bent gewaarschuwd.

Voor de rest heb ik bijna heel de middag aan de telefoon gehangen, waaronder een hele tijd met onze fokker.
Al met al een gezellige middag, met een mooi uitzicht op een mooie plant in een mooie pot.
Ach en leren, morgen is er weer een dag.

Weer vrij.

Vrouwtje kwam vannacht weer bij ons slapen, maar dat vond ze niet zo erg hoor, ze zei dat ze vandaag toch heel de dag thuis zou zijn en trouwens ze blijft heel de week weer thuis.

Deze vakantie had ze begin het jaar al aangevraagd en normaal doet ze dan alle inkopen voor de komende tijd en het huis nog eens goed poetsen, maar nu word het leren, leren en nog eens leren.
O.K. ze maakt vrijdag tijd voor de inkopen en de rest van de week laat ze mij en Rontu ook wel uit en we gaan ook nog wel even naar het bos, maar voor de rest word er weinig gedaan.

Vanavond ga ik ook niet naar school, vrouwtje gaat het niet redden met haar hoestbuien en baasje heeft zich gisteren teveel uitgeslooft met snowboarden, dus ben ik de klos.

Gelukkig zijn wij gisteren nog met het vrouwtje, Paul en Debby naar het bos geweest en heb ik daar nog behendigheid geoefend.
Een grote boomstam heb ik gebruikt als hoogte sprong en katteloop en een buis onder de grond door was de tunnel.
Ik denk trouwens dat Rontu binnekort ook eens met mij naar school moet gaan, volgens mij kan die kleine ook al die toestellen al, gisteren deed ze me ook iedere keer na en het lukte ook nog allemaal, knap toch van haar.

Niet in levende lijve, maar wel op televisie.

Vanmorgen kwam er weer wat tussen waardoor ik niet naar de Sinterklaas optocht kon, baasje en vrouwtje moesten iemand helpen en daar moet dan alles voor wijken.
Iedereen weet toch dat als je iemand kan helpen je dat moet doen.

Maar toch weet ik nu wie die man is.
Het is een man met een hele lange witte baard en met roode kleren aan.
En hij zit meestal op een wit paard en dat dient dan als wagen.

En dan die vele zwarte mensen erbij, vrouwtje noemde dit Zwarte Piet en daar heb je er heel veel van, zoals Hoofd Piet, Hulp Piet en Wegwijs Piet.
Nou denken jullie hoe kan dit nou als dat hondje niet naar de optocht is geweest, vrouwtje had de televisie aan gezet en daar was het Sinterklaas journaal op en dat heb ik dan ook helemaal zitten kijken.
Ik hoop nou wel dat ik hem snel echt tegenkom, ik wil hem nu wel eens in het echt zien.

En vanavond zet ik maar baasje schoen, daar kan veel in, dat doen de kindjes ook hoorde ik.

Wel in Bleiswijk maar geen Sinterklaas gezien.

We zijn vanmorgen al vroeg met het vrouwtje de auto in gegaan om naar Bleiswijk te rijden.
We meosten namelijk al om half tien binnen zijn en dan weten we het wel, vrouwtje wilt er dan minstens een half uur van te voren zijn.

Nou de show is gezellig verlopen, alle bekende waren er weer, zowel mensen als hondjes.
Ik (Keiko) heb een uitmuntend gehaald en ben tweede geplaatst en ik (Rontu) kreeg een belovend.
Ook heeft vrouwtje weer wat gekocht, drie mooie zakdoekjes met een Shiba hondje erop en een fles met spul erin waardoor wij er nog mooier eruit gaan zien.
Nou denken jullie hoe kan dat nog, ze gebruikt hem dan ook alleen maar als we naar show moeten, want voor het dagelijks leven zijn we al mooi genoeg.

Maar nu even over die Sinterklaas, die hebben we echt niet gezien daar, maar nou waren we net bij opa en oma en die zeiden dat hij morgen daar door de wijk komt, dus gaan we morgen daar maar kijken.
Ik (Keiko) weet hoe die man eruit ziet en ook zijn zwarte knechtjes herhinner ik me nog, maar ik (Rontu) heb nog geen flauw idee wie die man is, maar daar kom ik morgen wel achter.

Ik weet het

Nou weet ik waar Rontu haar streken van heeft, ze leert ze volgens mij toch van Keiko.

Hier ligt Keiko boomschors fijn te malen en hetzelfde doet Rontu met denneappels. Zoals je ziet kijkt die kleine goed hoe die oudste het doet en gaat op een moment dat ze niet in de gaten wordt gehouden dat soort streken zelf uitvoeren.

Voorlopig gaat ze dan ook iedere keer haar huisje in als wij even naar boven gaan, eigen schuld, dikke bult.

Alleen een ding klopt niet, iedereen weet dat Keiko de allerliefste Keiko op de wereld is, en dat die geen steken uit haalt. Dus volgens mij heeft Rontu het toch echt van mama Joshi. Ze lijkt daar uiterlijk steeds meer op, het zou zomaar een gekloond hondje kunnen zijn.

Morgen hebben we weer een show, nu in Bleiswijk, en misschien komen we daar ook wel Sinterklaas tegen, want die komt morgen in ons land aan.

Hopenlijk duimt uidereen zodat de show goed gaat, dan komen wij morgenavond met de uitslag.

Tot morgen!

Ons mensenneefje op bezoek

Wilde het vrouwtje vanmiddag de web-log gaan bijwerken, ging de deurbel.
Staat het broertje van baasje voor de deur met de vraag of ze een kopje koffie konden komen drinken.
Nou iedereen weet dat hier altijd de deur open staat, dus nu ook.
Opeens waren Mauro (ons mensenneefje), zijn vader en zijn moeder binnen en dat was toch wel een beetje vreemd, hun kwamen eerder altijd maar met z’n tweetjes en nu waren ze met z’n drietjes.

Nu moet ik zeggen dat dat manneke erg lekker rook (Zwitsal zeggen ze).Ook Rontu vond het leuk maar die weet nog niet goed dat ze haar pootjes niet moet gebruiken om te kroelen, ik ben wat dat betreft veel rustiger in het begroeten van mensen.Omdat Rontu en ik het zo goed deden kregen we een kluif, maar die liet ik liggen toen Mauro begon te huilen (het was etenstijd) en ging ik kijken of ik hem moest helpen of troosten.Rontu had toen ze die kluif had helemaal geen aandacht meer voor Mauro, erger nog, ze wilde ook niet mee op straat.

Mauro; Rontu en ik vonden het erg leuk om je te leren kennen en we hopen dan ook dat je als je wat groter bent veel met ons komt spelen en wandelen.
Tot de volgende keer!

En een gewone Woensdag.

Vandaag was er dus echt niets te beleven bij ons.
Vrouwtje moest weer werken en kwam weer thuis met een tas en krat vol rotzooi (de bekende boodschappen voor een week).
Nadat Rontu en ik uitgelaten waren zijn we het vrouwtje mee gaan helpen om de tas en krat leeg te krijgen (vrouwtje hing tegelijkertijd ook nog met oma aan de telefoon), die kon wel een pootje hulp gebruiken.

Ik hoop ook dat het morgen weer wat beter weer is, vandaag was het zo maar flut, dan kunnen we weer naar het bos of in de tuin spelen.
En als het dan wel slecht weer is laat het dan maar sneeuwen, want als ik iets echt leuk vind dan is het dat wel.
Laat de winter dus maarkomen.

Rontu weet nog niet wat sneuw is en hopelijk maakt ze er dit jaar nog wel kennis mee.
Troost je Rontu, anders leer je het vast en zeker kennen als we in Zwitserland zitten, je moet dan nog wel even wachten hoor.

Een ongewone nacht.

Vannacht is het vrouwtje bij ons komen slapen, nou ja, bij ons beneden, wij in ons huisje en het vrouwtje op de bank.
Het vrouwtje was namelijk weer zo aan het hoesten dat het zelfs niet hielp om op de logeerkamer te gaan slapen zonder het baasje tot last te zijn, dus kwam ze ons maar wakker houden.

Toen ze eenmaal weer in slaap gevallen was viel het wel mee, maar ja eer ze sliep waren we een tijdje verder.

Op een gegeven moment werd ze weer wakker maar nu door een hondje dat veel lawaai maakte.
Volgens het vrouwtje was ik (Rontu) het.
Het leek er op dat ik een meter in de lucht sprong en daarna weer neer plofte op de bodem van mijn huisje en dat geeft ook een kabaal zegt vrouwtje, dus we hebben elkaar gewoonwakker gehouden.

Voor de rest was het een gewone dag vandaag, vrouwtje werken, baasje werken en wij in ons huisje wachten tot er weer iemand thuis kwam.
Een paar rondje buiten wandelen, eten en ook nog in de achtertuin spelen.
En vanavond is het weer trainen voor de show en wie er van ons mee mag weten we nog niet, misschien wel allebei.

Terug thuis.

Vanmiddag had Rontu het over niet al te leuke post.
Een paar minuten geleden heb ik de post weer nagekeken en nu was het wel leuke post.

Het Shiba hondje is weer terecht, hij zat met zijn riempje verstengeld in de bossen niet al te ver van huis af.
Zijn baasjes zijn weer erg blij dat hij thuis is, net zoals ik trouwens, ik moet er toch niet aan denken dat ik Keiko of Rontu kwijt zou raken.

Wat een straf!

Het vrouwtje was vandaag met een huishoudelijk klusje bezig en dat klusje is voor haar een echte straf.
Toen kreeg ik een idee, als ik haar nou eens gezelschap ging houden en zodoende was ik even later boven.
Vrouwtje was met die saaie klus bezig en zelfs ik vond het super saai, even later lag ik dan ook te knikkebollen op het grote mensenbed.

Ik had er natuurlijk eerst met Keiko een potje geworsteld, daarna ook nog een super grote kuil op gegraven (ik kwam alleen niet ver met dat graven) en toen konden mijn oogjes dicht vallen.Ik moet eerlijk zeggen dat het vrouwtje vaker dat saaie klusje mag gaan doen, want ik vond het nou niet echt een straf daar op dat grote mensenbed.

Verder is nu ondertussen ook de polluitslag bekent, want ik ben nog steeds niet loops geworden.
Vrouwtje hoopt nu dat ik het niet ben als ze in Januari op vakantie is met het baasje, dan zitten er namelijk opa en oma mee (broekje aan, broekje weer uit en weer aan en uit).

Verder is er vandaag ook nog niet zulke leuke post gekomen.
In Emmen (Drenthe) is een Shiba hondje vermist (de chip van de hond heeft het nummer 528140000109587)
Het is een reutje met de zelfde kleur als Keiko en ik.
Hij is weg geglipt toen hij met de oppas weer thuis kwam van een rondje wandelen en de oppas wilde de deur open maken.
Als je ergens een Shiba hondje alleen ziet lopen of iemand met een Shiba hondje ziet die er eerder nog geen had, bel dan gerust de dierenambulance (schrijven naar onze web-log mag natuurlijk ook).
Verder wens ik de baasjes van dat Shiba hondje veel strekte en hopelijk komt hij weer snel terug thuis.

Nu echt kijken bij het sledehondenrennen.

Wij zijn vanmorgen vroeg uit ons bedje gekomen om op tijd te zijn bij het sledehondenrennen in Wachtendonk (net over de grens bij Venlo) in Duitsland.

En zoals je ziet waren we er op tijd en niet zoals vorige keer, toen was de race al gelopen.Het is een mooi gezicht zoals die beesten voorbij komen rennen, met z’n tweetjes naast elkaar en met een hond of zes achter elkaar en dan de slee (nu een karretje natuurlijk) Deze roedel is net klaar met hun race en zitten te wachten op hun eten, nou wat dat was willen wij niet weten, het zag er erg onsmakelijk uit en volgens ons lusten onze eigen hondjes er ook geen pap van (zal eigenlijk wel, honden eten heel andere dingen als ons).

Het was allemaal wel leuk om te zien, maar wij denken dat het in lapland of IJsland nog mooier is om mee te maken.
En om dan zelf in de slee te zitten lijkt ons helemaal super gaaf.

Toen we terug thuis waren zijn we weer gelijk weg gegaan, met z’n alle naar het bos, het was er erg druk en de hondjes hadden dan ook genoeg andere hondjes om achter aan te rennen en mee te dollen.

Een ding was wat minder, Keiko had een rioolbuis gevonden en die leek wel erg veel op de tunnel van school en daar moet ze altijd doorheen, dus nu ook met het gevolg een hondmet pik zwarte pootjes en Rontu wilde wel maar durfde niet goed.
En dat was maar goed ook anders had Remko het nu erg druk, hij is namelijk Keiko in bad aan het doen (je kreeg die smurrie er met borstelen niet uit) en had dan Rontu ook nog moeten wassen.

Al met al weer een gezellige zondag, voor herhaling vatbaar.

Ik zie ze niet vliegen hoor!

Ik ben vanmorgen naar school geweest en ik moest daar naar het baasje komen met de verleiding van beren in de bak (wij hebben les in een magnege).
Dat wil dus zeggen dat ik ergens moet gaan zitten en ik moet dan ook daar blijven tot mijn baasje me roept en er zaten vandaag een paar speelgoed beren op mijn pad waar ik van af moest blijven, natuurlijk is dat gelukt.
Alleen lag er ook ergens een snoepje en dat moest ik eens even gaan besnuffelen misschien was het wel lekker, nee hoor, ik heb het laten liggen, zoals het hoort.

Aangezien het regent vandaag is het baasje maar niet gaan vliegen met opa, dus dan zie ik ze ook niet vliegen om te landen.
Ik ben dan ook niet bij oma geweest, maar ik ben gewoon naar huis gegaan met het baasje en ben gaan slapen op de poef, school is vermoeiend hoor!
En nu ben ik weer wel goed uitgerust en ga zo meteen weer eens lekker Keiko pesten, krabben met mijn pootjes en heel schel lawaai maken, zodat ze vanzelf met mij gaat spelen en baasje en vrouwtje met de vingers in de oren zitten.

Rond de klok van vijf ga ik nog eens een rondje naat buiten en daarna weet ik het nog niet wat ik ga doen, maar ik zal me best vermaken.
Morgen gaan we waarschijnlijk weer naar het sledehondenrennen kijken, hopelijk zijn we dan wel op tijd om nog wat te zien en vergeten baasje en vrouwtje het fototoestel niet.

Hoe lang?

Gisteren was te lezen dat het nog een maand duurt dat vrouwtje haar examen mag doen, maar hoe lang duurt eigenlijk een maand?
Hoe vaak ben ik dan naar school geweest en beter nog hoe vaak heb ik dan weer eten gehad?
Ook ik begin er ondertussen een beetje de balen van te krijgen, van die leerboeken dan, overal liggen ze, op de tafels en ook op de bank.
Als ik dan op de bank wil gaan liggen moet ik er van ellende onder de bank gaan liggen.
Of beter gezegd ik kan niet meer gaan liggen waar ik wil.

Een ding is wel ik heb mijn geheime plekje weer terug gevonden, nu weer regelmatig de verwarming aan gaat lig ik daar eigenlijk best goed, de verwarmingsbuizen lopen daar namelijk in de vloer en het is er dan ook lekker warm.
Rontu is me dan ook meerdere malen op een dag kwijt, je ziet dan echt niks meer van mij en als vrouwtje of baasje mij roept stop ik alleen mijn zwart neusje onder de bank uit en dan is het dus nog steeds goed kijken waar ik ben.

Morgen gaat het baasje eerst met Rontu naar school (hopelijk heeft ze haar huiswerk goed gedaan) en daarna zet hij haar bij oma af, omdat hij met opa gaat vliegen.
Het vrouwtje gaat dan haar weer ophalen en misschien gaan we dan wel met oma kijken of dat ze goed landen (het weer moet dan wel een beetje redelijk zijn hoor, ik heb geen zin om nat te regenen)

Het is niet leuk meer!

Het is de laatste dagen niet leuk meer, vrouwtje heeft nergens meer tijd voor.
Gisteren ook al geen stukje geschreven op de web-log en vandaag speelt ze ook al niet met mij.
Hoe dat komt, nou ze zit de hele dag met haar neus in de boeken om te leren voor het examen kk1 dat vandaag precies over een maand plaats vind.

Is ze niet aan het leren dan moet ik luisteren en gaat ze samen met mij huiswerk oefenen voor school.
Zaterdag moet ik namelijk een dummy goed vast kunnen houden.
En dat wil zeggen in het midden en niet zoals ik doe aan het puntje (als ik hem terug breng naar het vrouwtje heb ik hem wel goed vast , maar als ik hem aangeboden krijg dan gaat het fout).

Ach op zich is het niet zo erg hoor dat ze Keiko en mij een beetje laat aanmodderen, vorige week hebben we genoeg leuke dingen gedaan en daar kunnen we wel even op teren.

Ik heb trouwens een nieuwe hobby, er staan bij ons in huis her en der een aantal denneappels als decoratie en als ze me nou met Keiko alleen beneden laten (ook niet in het huisje dus) dan ga ik daar eens mee spelen, en dan is het als ze terug beneden komen net een echt bos, je komt namelijk overal denneappel tegen (wel fijngemalen dan).
Ik pak het echt goed aan hoor, ik hou het namelijk iedere keer bij een denneappel, dan heb ik de volgende keer als ze me niet in mijn huisje stoppen ook nog wat om te doen.
Vanmorgen was het baasje me ook vergeten op te sluiten en ja hoor, het was weer een echt bos in de huiskamer, de volgende keer zal ik zeggen dat ze er een foto van moeten maken dan kunnen jullie zien hoe dat er dan uit ziet bij ons.
Ik ga nu plassen en p….n, dus tot morgen, woef woef!

Het einde van een weekje vrijheid, blijheid.

Gisterenavond op school ging het weer erg goed, zo goed zelfs dat ik een compliment van de leraar kreeg.
Alleen het vrouwtje was wel eens de kluts kwijt, ging ik gewoon goed, riep zij mij terug en kwam dan tot de conclusie dat ik het wel goed had, dom vrouwtje, vertrouw nou maar op mij ik weet het ondertussen wel hoor!

Nu is het vrouwtje aan haar laatste vrije dag bezig (morgen moet ze dus weer werken) en ze zegt heel de tijd dat het thuis zijn wel bevalt.
Nou Rontu en mij bevalt het ook wel, we zijn net weer naar het bos geweest en afgelopen week zijn we veel met het vrouwtje op pad geweest.
Dat vinden we altijd erg leuk, met de auto boodschapjes doen, met de benenwagen een extra lange wandeling en knus samen op de bank een boekje lezen, lang leven de gezelligheid!

Maar als het vrouwtje moet werken hebben we het ook niet slecht hoor, ook dan mogen we vaak mee als ze ergens naar toe gaat en ze kroelt dan ook veel met ons hoor, dus eigenlijk is het niet echt anders voor ons.

Vanavond gaan we weer neer showtraining en de koekjes staan weer klaar om mee te nemen en te trakteren, voor ieder puntje dat er op een show wordt gehaald moet er worden getrakteerd, dus zodoende ben ik weer de klos om lekkers mee te nemen.
Dus snoepkonten van de showtraining vanavond niet al te veel eten, anders blijven er te veel koekjes over!

Foto’s.

De mensen die wel een bij ons een pit-stop hebben gehouden weten dat er bij ons in het kleinste kamertje de nodige foto’s hangen van onze hondjes, nou vanaf vandaag ook nog ergens anders.

Waar dat verklap ik niet, dat zie je wel als je eens op bezoek komt.Vorige week waren de “posters” klaar en had ik de lijsten gekocht, maar vandaag heb ik ze pas opgehangen.

De hondjes zijn vandaag niet vooruit te branden, ze hebben vast en zeker de show nog in hun benen zitten.
Keiko zal zich vanavond toch weer moeten oppeppen, het is weer haar beurt om naar school te gaan, als we daar zijn zal het wel weer gaan, maar nu ligt ze net als Rontu al heel de dag te slapen.