Wij kunnen niet meer wachten.

Oudjaarsdag bij ons in huis was eigenlijk een gewone dag voor ons, voor het vrouwtje hard werken en het baasje heeft een beetje gewerkt en maakte het huis nog op een paar plekjes wat schoon.

Even later is de door baasje en vrouwtje tafel gedekt om er een gezellige boel van te maken vanavond, Michael en Mirjam komen hier naartoe en gaan het nieuwe jaar met baasje en vrouwtje inluiden.

Zoals jullie kunnen wij niet wachten tot er lekker gegeten gaat worden, voor ons is er vast ook iets lekkers in huis.
Verder hoop ik (Keiko) dat er normaal gedaan word met dat vuurwerk (niet te veel harde knallen bedoel ik dan, van siervuurwerk krijg ik nooit genoeg) om twaalf uur en ik (Rontu) weet vanavond pas wat het allemaal inhoud maar Keiko heeft mij verteld dat ik maar mijn pootjes over mijn oortjes moet leggen.

Voor iedereen een gezellig avondje en uitkijken met dat vuurwerk!

Nog een nachtje.

Er is eigenlijk niets te vertellen vandaag.

De hondjes hebben een vrij normale dag gehad, op een paar vuurwerk knallen na dan, maar ja, dat is rond deze tijd ook een vrij normaal geluid dat we horen.
Er zijn kinderen die het erg leuk vinden om een rotje of zoiets in de poort te gooien (een overdekte poort) waarna er dan een super knal komt.
Op zo’n enkele knal reageren de hondjes geen van tweeen. maar ja, morgen!

Verder zijn hier de laatste boodschappen in huis gehaald om morgen hier oud en nieuw te vieren.
We gaan dit jaar liever niet weg omdat we nog niet weten hoe Rontu morgen gaat reageren als al dat vuurwerk afgestoken gaat worden.
En omdat Keiko in Duitsland (afgelopen september) erg is geschrokken van een paar lawinepijlen (zes stuks op een meter of tien afstand) weten we ook niet wat zij dit jaar gaat doen, normaal gesproken had zij nergens last van.
Morgenavond (of moet ik overmorgenochtend zeggen) weten we hoe het is gegaan.

Nog iets vreemds.

Wat ik nu toch weer allemaal hoor, allemaal knallen en geknetter.
Wie kan mij uitleggen wat dit nu weer is?

Keiko gaat als het knetterd naar de lucht zitten kijken, maar ik snap er allemaal niks van.
Gebeuren er in mijn leven nou echt iedere keer van die rare dingen of gaat het ooit ophouden?

Voor mij de eerste keer in de sneeuw.

Wordt ik vanmorgen wakker (het vrouwtje kwam naar beneden), hoor ik het vrouwtje tegen Keiko zeggen dat er sneeuw ligt, denk ik bij mijn eigen; wat is dat nu weer.
Zou het zoiets zijn als Sinterklaas of de Kerstman, nou even later wist ik het hoor.
Buiten was het helemaal wit en aan mijn pootjes was het erg koud en ook kon ik niet goed op mijn pootjes blijven staan, want die schoven iedere keer onder mijn lijfje uit.
Zet ik mijn neus op de grond om dat witte spul van dicht bij te bekijken, bleek het nog te smaken ook, eerlijk gezegd leek het erg veel op het water wat altijd in mijn drinkbakje zit, maar dan een stuk kouder.

Nadat we het rondje voor op straat hadden gelopen, mochten ik en Keiko ook nog eens in de achtertuin gaan kijken, eerst door het raam (en ja hoor, ook daar was het helemaal wit) en daarna echt de tuin in om te gaan ravotten.Wat hadden we een pret zo rond de klok van half acht, de buren zullen wel gedacht hebben, moeten die hondjes nu al zoveel kabaal maken.Iedereen die mij kent weet dat ik niet kan spelen zonder een hoop lawaai te maken en zo ook vanmorgen dus.Van Keiko heb ik gehoord dat ze al wel vaker in de sneeuw heeft gespeeld en dat dat erg leuk blijft.Ze zei ook dat als we in mei naar Zwitserland de kans op sneeuw ook erg groot is.Ze heeft het ook al eens in Duitsland mee gemaakt zegt ze.Maar van het vrouwtje heb ik gehoord dat dat in Duitsland dit jaar niet gebeurd, want baasje en vroutje gaan dit jaar in Oostenrijk op wintersport en dan mogen wij bij opa en oma gaan logeren, maar zei ze wel, als het weer het toe laat gaan we nog wel een keer in Duitsland op wintersport voor een weekendje en dan mogen jullie (Keiko en ik dus) wel mee hoor.

Weet je; ik vond die sneeuw best leuk laat de rest ook maar komen, zodat ik ook kan verdwijnen net als Keiko in Zwitserland.

Rustig aan.

Wij hebben er vandaag een rustige dag van gemaakt.
De hondjes zijn een paar keer uitgelaten en voor de rest is er eigenlijk niet veel gebeurd.

O ja, ik had nog een exemplaar van Onze hond ongelezen liggen, nu niet meer dus en de post had vandaag ook het nieuwe exemplaar bij, dus je weet ook wel wat daar mee gebeurd is.

Tweede Kerstdag.

Vanmorgen moesten baasje en vrouwtje eerst nog naar de verjaardag van Moise toe.
Daar in huis vieren ze geen tweede Kerstdag, maar we de verjaardag van een kind.
Toen ze thuis kwamen zeiden ze dat het daar weer een gezellige boel was.

Nadat ze alles in de auto gedaan hadden, inclusief mij en Rontu en zijn we naar opa en oma gereden om daar de tweede Kerstdag te vieren.
Nadat baasje het vrouwtje daar had afgezet met alle spulletjes is hij met mij en Rontu naar het bos gegaan, om ons nog even tijd te gunnen om onze energie kwijt te kunnen.
Daar kwam hij nog een aantal bekende tegen en de boswandeling duurde dan ook best lang (lekker toch voor ons hondjes), hij stond iedere keer te kletsen met die mensen.

Weer bij opa en oma, waren daar al bijna al de mensen die zouden komen, alleen die gekke ome Wim moest nog komen, maar die heeft nog Boyke (een Chow Chow) om uit te laten en was daarom wat later.
Er is daar gezellig gegeten, daarna zijn er nog allemaal cadeautjes uitgepakt (ik en Rontu mochten het papier deze keer niet versnipperen, zoals we met Sinterklaas wel mochten).
Daarna hebben we nog met z’n alle gezellig bij elkaar gezeten tot we allemaal erg noe waren en naar huis zijn gegaan om te slapen.
Zoals jullie zien ben ik gezellig bij het vrouwtje op scjoot geklommen, ik was in eerste instantie erg nieuwsgierig naar de muts die ze gekregen had (alle mensen hadden trouwens zo’n ding gekregen).

Mijn huisje in en lekker dromen over die fijne en leuke Kerstdagen en op naar het volgende jaar.

Eerste Kerstdag

Als eerste willen we er iedereen op wijzen dat we een andere binnekomer hebben op deze web-log.
We hebben onze kennelnaam aan deze web-log gekoppeld en zijn ondertussen druk bezig met een eigen site te maken op internet.

Vandaag hebben we het in eerste instantie rustig aan gedaan, lekker uitgeslapen en daarna heb ik (het vrouwtje) de hondjes uit gelaten.
Toen ik (het vrouwtje) terug kwam ben ik (het vrouwtje) in bad gedoken en ondertussen ging ik (het baasje) de tafel dekken om te ontbijten.

We hebben dan ook met z’n viertjes aan tafel gezeten, de hondjes ieder op een eigen stoel, en hebben daar gewoon van zitten genieten.
Het is zo’n grappig gezicht net kinderen die er aan tafel bij zitten.
Keiko en Rontu zitten er graag bij, wetend dat ze toch niks krijgen, maar ze willen er toch gewoon bij horen.
Maar voor hun was er venen later ook een bak met brokken, natuurlijk vergeten we hun niet.

Voor de rest van de dag was het gewoon lekker luieren, voornamelijk voor de hondjes, want ik (het vrouwtje) was toch nog wel een beetje dingen aan het doen voor de rest van de Kerst en ik (het baasje) was met de internetsite bezig.

Vanavond gaan wij lekker eten bij een oom en tante van mij (het baasje) en de hondjes moeten dan thuis blijven.
Waarom denken nu de meeste van jullie, nou het zit zo.
Een nicht van mij (het baasje) heeft ook een hond, een Beagle en dat zijn super eigenwijze beestjes en dan helemaal als ze niet echt zijn op gevoed.
De tante had dan eigenlijk ook liever onze hondjes daar, die luisteren teminste zei zij, maar ook wij weten beter.
Maar al met al, drie hondjes rond de Kersttafel zal zeker niet goed gaan en daarom laten wij ze gewoon thuis.

We wensen iedereen eet smakelijk voor zo meteen en tot morgen maar weer.
We gaan dan ’s avonds naar opa en oma en daar gaan Keiko en Rontu wel mee naar toe hoor.
O, ja eerst gaan we morgen naar Moise toe, want die is dan jarig.

Uit slapen.

Vanmorgen (vannacht dus) mocht ik van het vrouwtje een keertje vrij blijven rond lopen toen ze naar haar werk ging.
Ze zag me zo lekker liggen slapen op de bank dat ze het over haar hart kon krijgen om mij weer in mijn huisje te doen.

De eerste paar uurtjes heb ik dan ook nog lekker liggen uitslapen, maar rond de klok van half acht vond ik het genoeg.
Ik ben Keiko wakker gaan maken en daarna zijn we samen een krant gaan lezen.
Eerlijk gezegd ben ik begoinnen en is Keiko mee gaan doen, want die dacht wat zij kan kan ik ook.

Toen baasje beneden iets hoorde dacht hij al volgens mij lopen alletwee de hondjes vrij rond.
We waren namelijk ook kerstliedjes aan het zingen, ok, aan het oefenen dan en daar was hij wakker van geworden.
Beneden aangekomen vond hij wel een hele raren laag sneeuw in huis, dat was namelijk de krant die wij hadden gelezen.
Opruimen dat is waar hij gelijk aan dacht en hij kon het dus niet meer op de foto zetten.

Ik mag voorlopig weer niet meer vrij rond lopen als vrouwtje naar haar werk gaat en ze weet dat baasje nog een paar uur in zijn bed blijft liggen, maar als hij er snel uit moet mag ik het nog een keer proberen.

Vanavond zaten het baasje en het vrouwtje te eten en om te zeggen het was volgens mij een echte kerstmaaltijd en ook een echte kerstsfeer.
Overal kaarsjes en alleen de kerstverlichting en op tafel stond iets waar alleen maar botjes van over bleven.
Toen het vlees er nog omheen zat leek het wel op een konijnenpootje, teminste zoiets hoop ik nog wel eens tegen te komen als ik in het bos ag wandelen, hopelijk kan ik dan ook zo lekker smullen.

Nu ga ik naar mij huisje toe om te slapen en aangezien het morgen kerst is (dit zeggen ze teminste) wens ik iedereen woef, woef, waf waf toe.

Rare tijden.

Het zijn rare dagen, vrouwtje gaat erg vroeg naar bed en komt er dan midden in de nacht uit om te gaan werken.
Wat is er nu toch weer aan de hand?

Kerst op haar werk is haar motto deze week.
Ze zegt dat het erg druk is op haar werk en dat er niet genoeg meisjes zijn om haar te helpen, daarom is ze vandaag om vijf uur begonnen met werken en morgen is het hetzelfde liedje.
Ze is gisteren al om kwart voor negen gaan slapen en ook dat doet ze vanavond en waarschijnlijk morgenavond ook, ze moet wel uitgeslapen zijn als het kerst is.

Ik (Keiko) en ik (Rontu) zijn op dit moment erg lief voor haar en laten haar ’s middags ook lekker uitrusten en gaan het baasje wel pesten als hij van zijn werk thuis komt.
Hopelijk is ze morgen nog wel ergens in staat om een stukje te schrijven, anders zullen we het baasje vragen.

Toch nog weggeweest.

Vanmiddag ging de telefoon, mijn (Remko) moeder aan de lijn en die vroeg of hij even wat voor haar wilde doen.
Ik zei ja ( even later was het niet meer nodig) en als tegenprestatie mochten wij bij hun komen eten.
Ook de hondjes mochten mee en weten jullie wie daar ook was, hun mensenneefje Mauro en daar hebben ze weer op hun gemak naar gekeken, wat een ding zeg.
Hij had ook een leuk kroelbeertje bij maar die heeft Rontu eens van dichtbij bekeken.
Nou ja bekeken, ze heeft er mee gespeeld en toen ze er mee klaar was (wij hadden nog niet eens gezien dat ze het had) was het kapot.
Mauro; uit naam van Rontu; sorry, maar bijna alle kindjes hebben wel een beertje met een afwijking.

Eindelijk was het zover.

Gisteren had ik even verteld dat het ’s avonds spannend ging worden.
Ik had namelijk mijn eerste behendigheidswedstrijd, alleen was het niet helemaal een echte maar hij was bij ons op de hondenschool georganiseerd.
Er zijn twee klassen die dat doen, beginners en het wedstrijdteam en in die laatste klas zit ik.

We leerde gisteren dan ook hoe het op een echte wedstrijd er aan toe gaat en welke regels er dan allemaal zijn.
Nou de enigste die foutjes maakte was het baasje, waardoor ik het fout deed.

Bij de eerste race raakte hij de weg kwijt bij een groepje hoogtesprongen, waardoor ik de tijd had om op me gemak de slurf te gaan onderzoeken (derde plaats).
Bij de tweede race nam ik een hoogtesprong niet en baasje haalde mij langst de verkeerde kant terug, zodat ik die hoogte sprong twee keer deed ( derde plaats).
Bij de derde race was het geen vast parcours die je moest afleggen, je moest gewoon veel punten scoren.
Baasje had al een heel plan uitgedacht om te lopen zodat we veel punten bij elkaar sprokkelde, maar dat vond ik niet zo’n leuke route zodat ik maar een eigen route verzonnen had (ik nu was wel tweede hoor).

Na afloop werd er aan mij gevraagd wat ik gegeten had (ze dachten veel pepers), ik was namelijk zo snel en dat hadden ze nog nooit van mij gezien.
Zelfs de paaltje gingen snel!
We zullen maar zeggen dat ik het heel leuk vond om een wedstrijdje er van te maken en ik heb dan ook tegen de leraar gezegd dat hij dit gerust ieder maand mag doen, dus drie keer les en dan een wedstrijd.
Bij de prijs uitreiking kregen we allemaal een cetrificaat en zien jullie wie er op de vijfde foto staat?
Ik zelf met het vrouwtje en dan wel in actie hoor.

Bij opa en oma geweest.

Vandaag zijn het baasje en vrouwtje eerst gaan skien en snowborden.
Nou denken jullie er ligt hier toch geen sneeuw, maar er zijn ook van die hallen waar een heel jaar door sneeuw ligt en daar zijn ze dus naar toe gegaan.

Toen ze weer thuis waren (allebei met twee benen en armen, niks gebroken dus) zijn we met z’n viertje naar opa en oma gegaan.
Daar hebben we weer snoepjes gehad en mochten we weer met het vele speelgoed spelen.
Ook opa maakte ons weer helemaal gek met een foldertje dat er was binnen gekomen en dan vind hij het gek dat we allemaal streken uit halen, nou baasje en vrouwtje niet.

Weer thuis gekomen was er voor mij (keiko) een oude bekende in de straat, Tjango, een hondenvriendje dat een paar maanden geleden is vrhuisd en die ik vanaf toen niet meer heb gezien.
We hebben weer met erkaar gekroeld en gestoeid (op onze manier dan) en ik (Rontu ) heb hem nu ook leren kennen (Keiko had er al zo vaak over verteld).
Vrouwtje liet mij (Keiko) ook regelmatig zoeken of hij er weer was als ze ons aan het uit laten was, maar die wist dan verdomd goed dat hij er niet was en ik (Keiko) maar zoeken, gemeen toch.

Daarna ben ik (Keiko) even ontsnapt om te po…n, toen het vrouwtje om de hoek kwam zat ik al in de bosjes en toen ik klaar was kwam ik gelijk terug naar het vrouwtje, knap toch.
Alleen dacht ik dat ik straf kreeg en ging er weer vandoor, maar toen het vrouwtje weg liep en houdoe riep ben ik toch maar weer achter haar aangegaan en ben mooi gaan zitten zodat ze me kon pakken.
Vrouwtje, sorry dat ik (Keiko) je zo liet schrikken maar ik moest nou eenmaal hoog nodig, want je weet toch dat er bij opa en oma niet van die bosjes zijn waar ik altijd mijn boodschap in doe, ik kon het niet meer op houden tot het weer uitlaat tijd was.
Sorry, sorry, sorry ik zal proberen om het nooit meer te doen (nou ja ontsnappen dan).

Toch weer autoziek.

Vanmorgen mocht ik weer met het baasje naar school toe.
Wij optijd in de auto om een uurtje later in Herpen aan te komen.
Toen ik nog een klein hondje was moest ik altij overgeven als ik mee ging met de auto, maar gelukkig was dat alleen op de heen weg.
Na een tijdje hoefde ik niet meer over te geven en baaje en vrouwtje helemaal blij, en zeiden; die is dus niet meer autoziek.
Maar aangezien dat baasje regelmatig een andere auto heeft, moet ik steeds aan de nieuwe auto wennen en geef dus in iedere nieuwe auto over.
Maar in de auto die het baasje nu heeft doe ik het niet alleen op de heen weg maar ook op de terug weg.

Zit vrouwtje dit verhaaltje te schrijven, zijn er baasjes van andere Shiba’s zo snel met reageren dat hier het antwoord op hun vraag komt.
Dit is trouwens Miko in de auto op een wel hele rare plaats, is zeker nooit autoziek.

Op school ging alles weer naar behoren, streker nog de juf en de andere baasjes denken dat er bij ons thuis erg veel geoefend word, maar degene die deze web-log lezen weten wel beter.
Zijn de Shiba’s dan toch van die leergierige beestjes?
Ja, zegt het vrouwtje dat zijn het.

Vanavond zouden we eerst alleen thuis zijn, maar net krijgen het baasje en vrouwtje een belletje dat de jarige ziek is en ze blijven dus gezellig bij ons thuis.
Baasje van Babs (een konijntje) beterschap en baasje en vrouwtje komen woensdag wel even op je echte verjaardag.

Het is gelukt.

Vandaag heb ik even tijd vrij gemaakt om met Rontu wat huiswerk te doen.
We zijn de oefening terug plaats gaan doen en het is gelukt, ze kwam, ging naast me zitten en ging weer weg en zowaar ook bij de riem weer liggen, of het niks is.

Verder staat de kerstboom ook nog steeds zolas ik hem heb neer gezet en ook de rest van de versiering is nog in oorspronkelijke staat, knap van die twee donderstenen.

Voor de rest gaat alles zo z’n gangetje en hebben we weer zin in een paar daagjes vrij, om met de hondjes te wandelen en te spelen.
Gelukkig is het snel Kerst, dan hebben we van die dagen.

Kerstdrukt in huis.

Vrouwtje is al zo met de kerst bezig dat ze ons vergeet.
Heel de week is ze al van alles aan het doen om het met de kerstdagen gezellig te hebben en omdat ze volgende week op obnormale tijden moet werken regelt ze nu al het meeste.
Ze heeft wel beloofd dat ze morgen het huiswerk met mij (Rontu) gaat doen.
We zullen zien.

Laatste keer.

Gisteren avond ben ik met het vrouwtje voor de laatste keer naar ringtraining geweest.
Nou denken jullie natuurlijk gelijk is dat hondje dan zo knap dat ze niet meer hoeft te oefenen, maar niets is minder waar.

De ringtraining is helemaal gestopt, er waren veel te weinig mensen met hondjes die nog kwamen en waarschijnlijk is de trap de grote boosdoener (erg grote honden kun je beter geen trap laten lopen en ze tillen is ook geen doen).
De laatste tijd waren er eigenlijk alleen nog maar Shiba hondjes en een Barzoi (een windhond), dus toen is er besloten om te stoppen met de ringtraining.

We gaan nu zoeken waar we over een tijdje terecht kunnen en dan het liefst ook met ons eigen klubje van de Shiba hondjes.

Vandaag hebben we een grote buurt gehad en dat wil zeggen we zijn super goed geborsteld en onze nageltje zijn ook weel kort gewiekt.
Je zou dus zeggen die zijn klaar voor de kerst, maar nee hoor, aangezien we al onze haartje weg gaan gooien is het vrouwtje de komende tijd vaker bezig met ons te borstelen dan dat ze normaal doet.

Dit is een foto van toen ik nog heel klein was en waar er goed te zien is hoeveel haartjes ( hier die van Keiko) de Shiba kan verliezen en dit dan niet een keer maar een paar weken achter elkaar.
Dus vrouwtje veel plezier de komende weken als je mij en Keiko aan het borstelen bent.

Verder was onze dag normaal, na de grote buurt lekker slapen en af en toe een potje stoeien.

Helemaal alleen.

Gisteren zijn wij bijna heel de dag alleen geweest.
Baasje naar het werk en vrouwtje op tijd vertrokken naar de kerstmarkt in Dortmund, dus dan zijn wij de hele dag alleen thuis en in ons huis.
Alleen ik (Keiko) ben ’s avonds met het baasje naar school geweest maar toen moest ik (rontu) weer alleen thuis blijven, zielig toch!

Baasje kreeg op school te horen dat er volgende week een wedstrijd is tussen de twee groepen die behendigheid doen en die duurt maar liefts twee uur, dat wordt weer laat naar bed toe.

Vrouwtje was net iets eerder thuis dan baasje met mij (Keiko) en ze had zelfs niets voor ons mee gebracht, maar ondanks dat waren we toch blij dat ze er weer was.
Voor hetzelfde geld was ze door gereden naar haar vakantieadres en voorlopig niet naar huis gekomen en dan hadden we nog meer dagen alleen gezeten.

Hier is de boom dan eindelijk.

Eindelijk is hier de foto van de kerstboom die bij ons in huis staat.
Hij is zo groot dat hij zelfs niet helemaal op de foto past, maar ja de rest denken jullie er maar bij.

Is het nu voor iedereen duidelijk, dat het knap is dat hij nog rechtop staat?

Nou de uitleg dan maar.
De boom is zo groot en breed dat hij veel plaats in neemt in huis en aangezien Rontu dat nog niet helemaal goed kan inschatten heeft vrouwtje het al meerdere keren bijna aan haar hart gehad (Rontu rent dan op de boom af en schiet op het aller laatste moment onder de salontafel door).

Daarnaast kunnen we er ook niet onderdoor, maar ook dat probeert mijn zusje nogal eens uit.

En zien jullie wel wat er in de boom hangt?
Nou een hele lange pindaslinger (gelukkig weten we nog niet hoe dat die pinda’s smaken en er staan ook een heleboel denneappels in de kerstboom.

En mensen die al een tijdje onze web-log lezen weten wat Rontu met denneappels doet
Dus eigenlijk is het vragen om problemen bij ons in huis, maar tot nu toe gaat alles nog voorbeeldig met dat lieve zusje van mij en mij zelf natuurlijk, want ook ik word af en toe aangestoken door Rontu d’r streken.

Verder zitten we vandaag te genieten van de kerstsfeer in huis en doen voor de rest rustig, zondag is toch een rustdag.
En morgen gaat het vrouwtje weer eens naar Dortmund toe, er schijnt een mooie kerstmarkt te zijn en misschien heeft ze als ze thuis komt nog wel meer dingen bij die het hier gezellig maken.
En ik ga dan ’s avonds weer met het baasje naar school toe, want het vrouwtje zal wel niet op tijd thuis zijn.

Naar school en het bos.

Vanmorgen ben ik eerst met Rontu naar school geweest en dat was weer erg leuk, volgens mij wordt het een echt behendigheids hondje, zoals die de hindernissen nu al neemt, in een woord geweldig.

Daarna Keiko gehaald thuis en naar het bos gereden.
Daar hebben ze een half uur lopen rennen, dollen en modderbaden genomen.
Weer thuis zijn we gaan eten en toen wij dat allemaal gedaan hadden kwam het vrouwtje eindelijk thuis van het werk.

Bij het avondeten waren opa en oma van de partij, die kwamen naar de kerstboom kijken (hij staat trouwens nog steeds rechtop) en vonden hem erg leuk.
Morgen komt de foto en dan kunnen juliie zien dat het erg knap is dat hij nog steeds rechtop staat.

Was dat nou de kerstman?

Vandaag was het baasje heel de dag thuis aan het werk en dat betekende dat wij ons huisje niet in hoefde en dat vinden wij echt niet erg.

Michael (een vriend van het baasje) kwam ook nog langs en toen het vrouwtje ook thuis kwam van het werk zijn we met z’n alle gaan eten.
Ik (Rontu) was bij het baasje in de stoel gesprongen en ik (Keiko) ben bij het vrouwtje onder de stoel gaan liggen, lekker knus bij elkaar zullen we maar zeggen.

Later op de middag ging de bel, baasje naar de deur toe en kwam terug met een heel groot pakje (met Sinterklaas waren de pakjes niet zo groot hoor) en wij waren naturlijk heel benieuwd wat daar in zou zitten.
Baasje maakte het open en er kwamen allemaal lekker dingen uit en een koffertje.
De doos waar het in zat werd op de grond gezet en toen moesten wij die natuurlijk onderzoeken.
Op het einde van het liedje zaten we er alletwee in en zijn een tijdje blijven zitten tot we het beu waren.

Maar van wie kwam dit pakje nou eigenijk weer af?
Het baasje noemde het een kerstpakket, zou dat dan van de kerstman af komen en was die man aan de deur dan misschien de kerstman?
We moeten zeggen die man leek niet op Sinterklaas en ze zeggen dat de kerstman dat wel doet.
Ik (Keiko) weet het maar vertel het weer niet aan Rontu, ze zoekt het maar uit, hoe dit nu weer zit.

Zelfs onze huisjes zijn in kerstsfeer.

Zie hier het eerste resultaat van de kerstkolder van het vrouwtje.

Ook onze huisjes hebben er aan moeten geloven.Wij hebben ieder een mooie kerstbeer op ons huisje gekregen.

Die van Rontu is echt super gaaf, er komt muziek uit.
En iedere keer als Rontu haar huisje in moet zet het vrouwtje hem aan en dan gaat die mafkees (Rontu dus) staan swingen en springen als een gek.
Ik denk dat ze zo tijd probeert te rekken, wat een eigenwijs beest is het toch.

En de kerstboom die staat nog steeds overeind hoor, knap van mij en Rontu he.

Aangezien dat het vrouwtje nu bijna klaar is met versieren komt er morgen een echte sfeerimpressie van de kamer en de keuken (kunnen juliie zien hoe gezellig wij het hier in huis hebben).

Van avond gaat het vrouwtje weer naar haar cursus KK2, zitten wij gezellig met baasje rond de kerstboom en kijken wat tv.

De boom is bijna klaar.

Vrouwtje heeft gisteren niets kunnen schrijven, want ze is nog steeds bezig met die rare boom aan te kleden.
Nou blijft dat dan ook niet alleen bij die boom, maar de hele huiskamer en keuken moeten er aan geloven.

Ik heb die boom trouwens nog niet onderste boven gelopen hoor, maar dat is wel moeilijk als ik last heb van de dolle vijf minuten die wel eens een uurtje duren.
Het wordt trouwens best mooi, als het klaar is schiet ik wel een foto en laat het dan wel aan jullie zien.

Tot de volgende keer (morgen dus).

Nog moe van gisteren.

De hondjes zijn vandaag te moe om wat tae doen.
Heel de dag hebben ze geslapen, zelfs Rontu, knap he!
Het zal allemaal nog wel komen doordat ze het gisteren avond te druk hebben gehad met levende papierversnipperaars te spelen.

Ik had het anders ook te druk gehad om met ze te spelen, aangezien de kerstboom weer op gezet moest worden.
Rontu weet ook nu weer niet wat haar te wachten staan, maar laat het vandaag nog maar over haar heen komen.
Maar ook heeft ze me in mijn oor gefluisterd dat ze morgen gewoon weer haar gang gaat, hopelijk blijft de boom staan (ze heeft er vandaag al twee keer onder gezeten, maar gelukkig zat er toen nog geen bal in).

En nu ga ik Keiko wakker maken, school roept!

Nu weet ik het.

Ik weet sinds nu wat Sinterklaas in houd, een leuk em rommelig samen zijn met een boel mensen.Waarbij veel cadeautjes en rijmpjes bij horen en het snoepen niet te vergeten.Ons mensenneefje was er ook weer bij, maar voor hem maakte het helemaal niks uit, hij lag gewoon een beetje te jammeren van de zenuwen.

Eerst hebben de mensen gegeten en daarna Mauro en toen begon het.

Keiko en ik hadden het reuze druk.Keiko deed het in het begin voor maar na een minuut wist ik ook wat ik moest doen.Wij waren de levende papierversnipperaars.Al het papier werd onder tafel gegooid en als het te lang duurde dan ging keiko het gewoon al halen.Maar na een uur of drie cadeautjes uitpakken en Keiko en ik dus papier fijn maken waren we afgebrand en zijn dan ook maar een dutje gaan doen.We werden wel weer wakker als we onze naam hoorde en er dan een cadeautje open te maken viel.Ik ben erg verwend hoor, een paar hondenletters en een paar speeltjes heb ik gekregen, Keiko heeft dat ook hoor.We zijn dus wel lief geweest afgelopen jaar, anders hadden we vast niets gekregen.

Ook de uitslag van de poll is nu bekend, ik vind het supper leuk om volgend jaar weer Sinterklaas te vieren.

Baasje en vrouwtje en de rest hebben jammer genoeg al het papier al weer op geruimd, dus nu is het over met de pret.

Maar nu hoor ik Keiko weer over een boom in huis.
Ze zegt dat het vrouwtje hem morgen gaat op zetten, wat is dat nu weer?
Wanneer komt hier een einde aan?

Weer terug thuis.

Ik ben gelukkig weer terug thuis voor het donker, onderweg was het al erg mistig.

Het examen van rassenkennis was een ramp, maar dat wist ik al, zoveel honden kennen is niet meer normaal (ongeveer tweehonderd rassen op een plaatje herkennen).
Ik heb er zeker een goed en dat is de foto van de Shiba.
Van de vijftig die er gevraagd werden was dat er een van, eigenlijk wel leuk om je eigen ras terug te zien in het examen.

De rest van de theorie waren tweehonderd vragen met als antwoord goed of fout, dat onderdeel fietste ik vrij makkelijk doorheen.
Maar of ik het goed heb gedaan, dat weten we ergens in de eerste week van januari.
We zullen zien

Ze snapt het niet.

Net zijn wij met het baasje een plasje en een p….. gaan doen en toen we terug kwamen was Sinterklaas geweest.
Er lagen een heleboel cadeautjes en een brief.
In die brief stond dat we de cadeautjes niet open mochten maken, maar dat we ze tot zondag moeten bewaren.Zondag komen er namelijk mensen Sinterklaas z’n verjaardag vieren en dat gaat een gezellige boel worden.
Nou ja, dat is natuurlijk nog maar de vraag maar de afgelopen jaren was het erg leuk.

Rontu snapt er nog steeds niks van.Ze denkt bij haar eigen; wat is dit nou allemaal voor rotzooi en wat doet dat hier op de vloer.Rontu, zondag avond weet je precies wat Sinterklaas inhoud en volgend jaar ga je er op wachten.

Morgen moeten jullie alemaal duimen, vrouwtje moet dan haar examen doen.
Wij gaan ook heel de dag met onze pootjes draaien en hopen dat het goed gaat.
Vrouwtje veel succes morgen.

Tenshi Yoi

Vandaag hebben we post gehad van de Raad van Beheer. We hadden namelijk een kennelnaam aangevraagd (Man van Raad van Beheer).

Eerst wordt dan onze kennelnaam in Onze Hond gepubliceerd, zodat andere mensen er kennis van kunnen nemen en eventueel bezwaar kunnen maken.

Dat is gelukkig niet gebeurd en is onze aanvraag op 15 november naar het FCI gestuurd. Deze organisatie kijkt dan op dezelfde manier wereldwijd of deze naam al voorkomt.

En zoals je ziet hebben we vandaag positief bericht gehad dat onze kennelnaam “Tenshi Yoi” is goedgekeurd. “Tenshi Yoi” is een japanse naam en betekent zoveel als “Engel geboren in de avond”.

We kunnen nu dus de voorbereidingen gaan treffen voor het maken van een logo voor onze kennel.

De cadeautjes van Sinterklaas.

Vanmiddag was het zo ver, onze mensenvriendinnetjes kwamen eindelijk het cadeautje van Sinterklaas op halen.

Ook wij waren deze week erg nieuwsgierig geworden, die pakjes lagen al een hele week op tafel en we mochten ze niet open maken.
Nou die twee meiden mochten het wel en daar wilde wij natuurlijk niks van missen.
Dus zijn we in de stoel gesprongen.

Ik (Keiko) ben bij mijn grootste mensenvriendin gaan zitten, misschien ook wel om dat mijn aard ook een beetje in haar terug is te zien.
Zij is ook de rustigste van de twee (in ieder geval als ze binnekomt), ze moet altijd eerst de hond uit de boom kijken.

En ik (Rontu) ben bij mijn grootste mensenvriendin op de stoel gaan zitten.
Daar lagen ook de snoepjes, maar ook ik lijk erg veel op haar , ook zo’n ondeugend ding.
Wij vonden trouwens dat ze wel hele kleine kleertjes kregen, die passen nooit, zielig toch voor hun, krijgen ze wat van Sinterklaas past het niet.
Wat nog vreemder was ze vonden het mooie kleertjes en riepen dan ook heel hard naar Sinterklaas en Zwarte Piet; dank je wel voor het cadeau.
Hoe zit dat nou weer, hier snap ik (Keiko) zelfs niks van.

Ze zijn nog een hele tijd met ons aan het spelen geweest en hebben af en toe een lekker snoepje mogen pakken van de Sinterklaassnoepschaal.
Het was echt weer leuk om ze weer eens te zien, hun moeder komt wel eens vaker maar dan liggen de meiden al op bed, omdat ze de volgende dag weer naar school moeten.
Maar op deze woensdag middag was het weer dikke pret.

Morgen heeft het vrouwtje vast wel weer wat te vertellen dus zeggen wij; tot de volgende keer.