Vandaag zijn het baasje en vrouwtje eerst gaan skien en snowborden.
Nou denken jullie er ligt hier toch geen sneeuw, maar er zijn ook van die hallen waar een heel jaar door sneeuw ligt en daar zijn ze dus naar toe gegaan.

Toen ze weer thuis waren (allebei met twee benen en armen, niks gebroken dus) zijn we met z’n viertje naar opa en oma gegaan.
Daar hebben we weer snoepjes gehad en mochten we weer met het vele speelgoed spelen.
Ook opa maakte ons weer helemaal gek met een foldertje dat er was binnen gekomen en dan vind hij het gek dat we allemaal streken uit halen, nou baasje en vrouwtje niet.

Weer thuis gekomen was er voor mij (keiko) een oude bekende in de straat, Tjango, een hondenvriendje dat een paar maanden geleden is vrhuisd en die ik vanaf toen niet meer heb gezien.
We hebben weer met erkaar gekroeld en gestoeid (op onze manier dan) en ik (Rontu ) heb hem nu ook leren kennen (Keiko had er al zo vaak over verteld).
Vrouwtje liet mij (Keiko) ook regelmatig zoeken of hij er weer was als ze ons aan het uit laten was, maar die wist dan verdomd goed dat hij er niet was en ik (Keiko) maar zoeken, gemeen toch.

Daarna ben ik (Keiko) even ontsnapt om te po…n, toen het vrouwtje om de hoek kwam zat ik al in de bosjes en toen ik klaar was kwam ik gelijk terug naar het vrouwtje, knap toch.
Alleen dacht ik dat ik straf kreeg en ging er weer vandoor, maar toen het vrouwtje weg liep en houdoe riep ben ik toch maar weer achter haar aangegaan en ben mooi gaan zitten zodat ze me kon pakken.
Vrouwtje, sorry dat ik (Keiko) je zo liet schrikken maar ik moest nou eenmaal hoog nodig, want je weet toch dat er bij opa en oma niet van die bosjes zijn waar ik altijd mijn boodschap in doe, ik kon het niet meer op houden tot het weer uitlaat tijd was.
Sorry, sorry, sorry ik zal proberen om het nooit meer te doen (nou ja ontsnappen dan).