Wordt ik vanmorgen wakker (het vrouwtje kwam naar beneden), hoor ik het vrouwtje tegen Keiko zeggen dat er sneeuw ligt, denk ik bij mijn eigen; wat is dat nu weer.
Zou het zoiets zijn als Sinterklaas of de Kerstman, nou even later wist ik het hoor.
Buiten was het helemaal wit en aan mijn pootjes was het erg koud en ook kon ik niet goed op mijn pootjes blijven staan, want die schoven iedere keer onder mijn lijfje uit.
Zet ik mijn neus op de grond om dat witte spul van dicht bij te bekijken, bleek het nog te smaken ook, eerlijk gezegd leek het erg veel op het water wat altijd in mijn drinkbakje zit, maar dan een stuk kouder.

Nadat we het rondje voor op straat hadden gelopen, mochten ik en Keiko ook nog eens in de achtertuin gaan kijken, eerst door het raam (en ja hoor, ook daar was het helemaal wit) en daarna echt de tuin in om te gaan ravotten.Wat hadden we een pret zo rond de klok van half acht, de buren zullen wel gedacht hebben, moeten die hondjes nu al zoveel kabaal maken.Iedereen die mij kent weet dat ik niet kan spelen zonder een hoop lawaai te maken en zo ook vanmorgen dus.Van Keiko heb ik gehoord dat ze al wel vaker in de sneeuw heeft gespeeld en dat dat erg leuk blijft.Ze zei ook dat als we in mei naar Zwitserland de kans op sneeuw ook erg groot is.Ze heeft het ook al eens in Duitsland mee gemaakt zegt ze.Maar van het vrouwtje heb ik gehoord dat dat in Duitsland dit jaar niet gebeurd, want baasje en vroutje gaan dit jaar in Oostenrijk op wintersport en dan mogen wij bij opa en oma gaan logeren, maar zei ze wel, als het weer het toe laat gaan we nog wel een keer in Duitsland op wintersport voor een weekendje en dan mogen jullie (Keiko en ik dus) wel mee hoor.

Weet je; ik vond die sneeuw best leuk laat de rest ook maar komen, zodat ik ook kan verdwijnen net als Keiko in Zwitserland.