Wilde het vrouwtje vanmiddag de web-log gaan bijwerken, ging de deurbel.
Staat het broertje van baasje voor de deur met de vraag of ze een kopje koffie konden komen drinken.
Nou iedereen weet dat hier altijd de deur open staat, dus nu ook.
Opeens waren Mauro (ons mensenneefje), zijn vader en zijn moeder binnen en dat was toch wel een beetje vreemd, hun kwamen eerder altijd maar met z’n tweetjes en nu waren ze met z’n drietjes.
Nu moet ik zeggen dat dat manneke erg lekker rook (Zwitsal zeggen ze).Ook Rontu vond het leuk maar die weet nog niet goed dat ze haar pootjes niet moet gebruiken om te kroelen, ik ben wat dat betreft veel rustiger in het begroeten van mensen.Omdat Rontu en ik het zo goed deden kregen we een kluif, maar die liet ik liggen toen Mauro begon te huilen (het was etenstijd) en ging ik kijken of ik hem moest helpen of troosten.Rontu had toen ze die kluif had helemaal geen aandacht meer voor Mauro, erger nog, ze wilde ook niet mee op straat.
Mauro; Rontu en ik vonden het erg leuk om je te leren kennen en we hopen dan ook dat je als je wat groter bent veel met ons komt spelen en wandelen.
Tot de volgende keer!