Jey, de rugzak kwam vanmorgen weer voor de dag, we gaan wat leuks doen dachten we toen gelijk. Vrouwtje ging broodjes smeren, deed wat drinken in de rugzak, brokjes en snoepjes voor ons. Onze tent en vrouwtjes stoeltje stonden ook al klaar in de gang, wat zouden we gaan doen. We gingen een blokje lopen, maar toen gebeurde er wat vreemds, wij (Keiko en Rontu) moesten de auto in en Miyuki moest gewoon naar binnen waar baasje ondertussen ook rond liep. Vrouwtje stapte ook de auto in en ging met ons (Keiko en Rontu) dus weg.
Na ongeveer een uurtje dachten we dat we wisten wat we gingen doen, gewoon naar school, want deze route rijden we altijd. Maar nee, vrouwtje vergat de afslag te nemen, dom vrouwtje! Even later nam ze dan toch de afslag en na een zigzag route tussen allerlei kraampjes in smalle straatjes parkeerde ze de auto en mochten wij uit de auto springen. Alles spulletjes werden uit de auto gehaald en we gingen aan de wandel. Na een tocht van hoogstens honderd meter roken we al een boel bekende luchtjes, joepie allemaal bekende hondjes en mensen. We kende die allemaal van school, dit word vast een leuke les dachten we toen. Maar dat was dus niet het geval, teminste we kregen geen les, moesten laten zien wat wij allemaal op school geleerd hadden. Wel waren er al onze eigen spulletjes van school waarmee wij allerlei oefeningen doen.
Maar het was wel moeilijk om geconcentreed te blijven hoor, want er waren een heleboel mensen die kwamen kijken, er weer heel hard muziek gedraaid en er kwamen allemaal lekkere luchtjes voorbij, maar wat wil je anders op een jaarmarkt, ja we waren op de Hernense Stratenmarkt om een demostratie te geven. Hier zit ik (Keiko) een ballon te achtervolgen, wat had ik daar graag mee gespeeld, maar ja jammer dat kon niet, want ik was zo aan de beurt om te laten zien wat ik allemaal kan.
Na een duidelijk woordje van het vrouwtje was mijn concentratie er weer en zat ik tussen de benen van het vrouwtje het parcours van Rally-O te volgen, ik had dit nog nooit eerder gedaan (vrouwtje heeft het met Miyuki wel eens op school gedaan), maar de oefeningen lijken erg veel op gehoorzaamheid en dat vind ik wel leuk. 
Af en blijf kan ik nog als de beste terwijl het vrouwtje een rondje om me heen moet lopen en daarna gaan we samen weer verder aan het parcours. Leuk hoor om dit te doen terwijl er allemaal mensen naar je kijken, die nog bijna niks van hondensport en een hondenschool af weten. Volgen heb ik ook altijd erg leuk gevonden en dat ging dus ook vandaag erg goed. Kijk maar.
Ook heb ik nog drie keer een behendigheids parcours gelopen en ik moet zeggen ook dat ging goed en als het een wedstrijd geweest was, hadden vrouwtje en ik het foutloos gelopen en dus misschien wel in de punten gevallen, maar dat was vandaag dus niet het geval.
Ook heeft vrouwtje met mij (Rontu) behendigheid gedaan, maar ik heb laten zien hoe een Shiba ( vandaag ook wel sneeuwhondje genoemd, dit omdat veel mensen die onze rasnaam niet kennen ons zo noemde) ook kan zijn, lekker eigenwijs dus. De mensen aan de kant vond ik wel erg leuk en ging dus tijdens het eerste rondje even kijken. Tijdens het tweede rondje kreeg ik ineens zin om verstoppertje te spelen. Voruwtje niet en liet dus aan de mesen zien hoe ze dit probleem oplost, ze rende gewoon de behendigheidsbaan uit en liet mij voor gek staan. Maar de jufrouw van school vertelde door de microfoon dat dit bij iedere hond de oplossing is om ze te laten komen en dat je er zeer zeker niet zelf achter aan moet lopen, want dan wordt het een soort pakspelletje en dat is niet goed, dus voor de mesen was dit toch een wijze les. De derde ronde duurde ook maar kort, want ook al had ik al een paar keer geplast, met het warme weer van vandaag moest ik veel drinken en had ik dus weer een volle blaas. Een Shiba is geen echte Shiba als ze dan niet netjes naar een bosje gaat waar je ongestoord kan plassen zonder dat er iemand last van heeft en ik ben dus een echte Shiba. Toen ik klaar was ben ik terug naar het vrouwtje gelopen en heb nog een paar sprongen van het parcours gedaan en toen was daar ineens de finisch.
Deze leuke dag duurde tot vijf uur en nadat toen alles weer was opgeruimd hebben al de mensen nog wat gedronken en daarna zijn we weer in de auto gestapt om naar huis te gaan. Thuis gekomen kregen wij van Miyuki op ons donder dat we niet meer zo lang zonder haar weg mochten en zee zeker niet als we dan terug komen en naar school ruiken, want dat vind ze dus niet leuk. Vanavond waren wij nergens meer voor in, want zo’n dagje jaarmarkt hakt erg toch best goed in ook al doe je niet al te veel, je bent kappot. Maar een ding is zeker als we volgend jaar weer met de hondenschool een demo moeten geven zijn wij weer van de partij.
Een kwartiertje later waren we compleet en we konden gaan wandelen. Na een meter of vijftig gingen de riempjes uit en konden we ons lekker uitleven. Dat wij geen hoogtevrees hebben blijkt wel uit deze foto. Er lag een hoge berg boomstammen en voor we het wisten stonden we er samen met het vrouwtje bovenop. Toen wij en de rest van de waagshiba’s (Tama en Miko) en hun baasje ook weer veilig op de grond stonden zijn we weer verder gelopen. Meerdere keren zijn we langs meertjes gekomen, dus dat betekend plonzen en gek doen.
