Zo wat kunnen wij weer lekker van het mooie weer genieten. ‘S middags rond de klok van 12.00 uur gaat de achterdeur open zodat wij verder heel de dag in de achtertuin kunnen door brengen. Soms lopen we evennaar het dakterras om te kijken of het daar ook zo mooi weer is, maar daar is het veel te warm, dus drinken we daar alleen onze waterbak leeg, want die is er door het baasje weg gezet om af te kunnen koelen als we daar toch besluiten te gaan spelen of genieten.

Hier zie je mij (Miyuki) met een paar speeltjes die ik verzameld heb, zodat ik de enige ben die er mee kan spelen. Keiko en Rontu moeten maar wat anders gaan zoeken waarmee ze kunnen spelen, want hier blijven ze vanaf.

De hele afgelopen week hebben wij het erg rustig aan gedaan terwijl baasje en het vrouwtje het weer lekker druk hebben gehad. We hoefde aar 1 keer naar school (de andere school had al vakantie) en voor de rest lekker slapen, van tijd tot tijd wat eten of een snoepje en een kleine wandeling. Maar een week was ook lang genoeg en nu kunnen we dan ook zeggen dat we weer uitgerust zijn van de vakantie.

Gisteren zijn we weer wel even naar het bos geweest en daar merkte vrouwtje al op dat we weer helemaal de oude aan het worden waren, dus vanaf vandaag is het gewone leventje voor ons weer begonnen. Dat wil zeggen dat weer moeten gaan luisteren naar wat het baasje of vrouwtje wilt, want ze zeggen dat we nu lang genoeg vakantie hebben mogen vieren en hebben mogen doen wat we willen. Vanavond gaan wij (Rontu en Miyuki) weer naar school (ik (Keiko) mag lekker alleen thuis blijven) en daarna moeten we echt weer gaan doen zoals we horen te doen, luisteren dus.

Het lijkt of we het slecht hebben, maar dat is niet hoor, want het is wel fijn als een ander bedenkt wat wij moeten doen.

Jaaaa, we zijn weer eens lekker weg geweest en weer hebben wij en onze vakantievriendjes ons deze keer als berggeiten gedragen. Vorige week zaterdag hebben wij bijna 9 uur in de auto gezeten om na die reis in Zwitserland aan te komen.

Wij berggeiten van links naar rechts Simba, Keiko, Miyuki, Ziggy en Rontu. Wat hebben wij ons kunnen uitleven zeg, lekker rennen en snuffelen waar me maar wilde terwijl ons baasje en vrouwtje net als het vrouwtje van Simba en Ziggy een poging deden om de berg te beklimmen. Wat boffen wij toch met 4 pootjes, want dat is een stuk makkelijker. Maar ook wij worden moe en moeten op tijd een pauze in lassen, dus nemen wij plaats in de buurt van ons vrouwtje terwijl die ook zit te rusten. Maar even later lopen we weer en komen een kudde koeien en even later een kudde geiten tegen, deze keer echte berggeiten.

Nog een stukje verder hebben we van het mooie uitzicht genoten. Baasje vertelde dat het het chalet zag waar we deze vakantie in woonde, er staat een rode parasol in de tuin.

Na op deze mooie zonnige zondag ongeveer 500 meter te hebben geklommen (en dus ook weer te hebben gedaald) waarbij we wel 4 uur hebben gewandeld kwamen we in het dorp wel een erg rare hond tegen. Ik (Keiko) moest hem eens goed bekijken terwijl ik (Rontu) er niks aan vond, hij kwispelde namelijk niet eens.

Weer een half uurtje later waren we bijna bij het chalet, waar ons baasje en vrouwtje van wat te drinken en een taartje zouden gaan smikkelen.

Dat we met z’n alle in het dorp veel bekijks hadden hoeven we jullie niet te vertellen, want dat snappen jullie ook wel als wij zo door het dorp lopen.

De maandag begon wat minder, want de auto van onze vakantievriendjes had zaterdag maar net de top van de berg gehaald en moest nu door een monteur gehaald worden om gemaakt te worden. Wat wel fijn was was dat het regende, dus het was geen ramp om in het chalet te blijven. Toen de auto weg was begon de zon te schijnen en zijn we gaan wandelen. Wij hadden die wandeling van de winter al 2 keer samen met het vrouwtje gelopen en hebben dus aan de rest de weg verklapt.

Wat wel anders was dan van de winter was dat er geen sneeuw lag, de zon niet scheen en het op het laatste stukje erg spanned werd, want we konden elkaar bijna niet meer zien.

Na deze wandeling die maar een ruim uurtje duurde zijn we weer gaan genieten in het chalet. Miyuki heeft bijna de hele middag op het balkon op haar vriendje Ziggy zitten wachten en die stond natuurlijk bij de deur naar zijn schatje te kijken.

Weer een dag later, werd er bij het ontbijt aan ons baasje en vrouwtje door andere mensen gevraagd of ze met ons een dagje op pad mochten, daar werd natuurlijk ja op gezegd en zo vertrokken we een uurtje later met Dirk en zijn baasje en vrouwtje voor een super wandeling. Ik (Keiko) had hem al eens gedaan toen ik voor het eerst in Zwitserland was, maar dat maakt niet uit hoor, want het blijft een super wandeling. We gingen met de gondel naar boven om daar het laatste stukje van 200 meter te klimmen om de top van de berg te halen. Vanaf die top gingen we over een smal padje weer een stukje naar beneden. Het vrouwtje van Simba en Ziggy was even moe en ruste dus weer even. Wij waren in geen velde of wegen te bekennen dus stond Ziggy mij (Miyuki) dus te zoeken, want ja kwijt raken mag hij me niet.

Als je op de volgende foto goet kijkt zie je waar we allemaal gelopen hebben.

We begonnen helemaal op het topje met die mast erop, gingen toen via het bos naar het huisje bij het meer, daarna hebben we rond het meer gelopen om daarna het slingerpad naar boven te volgen.

Daar aangekomen zijn we langzaam maar zeker naar het treintje gelopen, maar kwamen nog een plekje tegen waar een foto gemaakt moest worden. Wij (Keiko en Rontu) mochten na de treinreis en het laatste stukje wandelen in bad. Dit niet omdat een bad goed was voor onze vermoeide pootjes, maar omdat we weer eens de Shiba’s van van Ginneken hebben uitgehangen (onze vakantievriendjes noemen ons zo omdat we ons nooit schoon kunnen houden) en deze keer hadden we lekker in een dr..etje liggen rollen.

De woensdag was niet zo leuk, het regende zo hard dat wij zelfs geen zin hadden om te gaan wandelen. Baasje en vrouwtje zijn dan ook even wat gaan winkelen en de rest van de dag was het ook voor hun een luierdag.

Donderdag was het weer wel wandelweer. Dirk, zijn baasje en vrouwtje stonden net als Simba en Ziggy met hun vrouwtje rond de klok van 10 uur ook bij de voordeur klaar en dat betekende dan ook weer een gezellig dagje te worden. Wat een tocht was het zeg, eerst lekker dalen om daarna de berg weer op te lopen. Het eerste stuk klimmen was niet zo erg, maar daarna werd eht echt klimmen en klauteren. Een nadeel het pad was ook al erg nat geworden, dat is voor ons geen probleem, maar voor de baasjes en vrouwtjes wel. Na bijna 5 uur wandelen stond er in het chalet weer wat lekkers te eten en te drinken klaar en dat was dan ook de beloning voor de tweebeners onder ons.

‘S avonds mochten wij lekker op de slaapkamer blijven als de baasjes en vrouwtje gingen eten, maar dat geen straf was zien jullie wel, want dit was ons uitzicht.

Als jullie goed kijken zien jullie sneeuw op de bergen liggen en wij vertellen jullie dat die er zaterdag niet lag toen wij de bergen voor het eerst zagen.

De laatste dag in Zwitserland was voor ons nog een dag van wandelen, Simba en Ziggy bleven samen met hun vrouwtje en het baasje van Dirk thuis om uit te rusten. Jammer was dat wel, want dit uitzicht hebben ze moeten missen. Gelukkig heeft ons baasje foto’s gemaakt zodat ze toch nog wat konden zien.

Dat wij ook vaker moesten rusten is na een weekje berggeit spelen is niet zo moeilijk natuurlijk. Fijn is dan dat er op veel plaatsen goed voor ons hondjes gezorgd wordt, zoals deze waterbak. Ook staan er op veel plaatsen in het dorp vuilnisbakken met daar aan zakjes waarmee het baasje of vrouwtje onze po..je kan opruimen. Wat een tof land dat Zwitserland.

Vandaag zijn we op tijd in de auto gestapt om weer naar huis te rijden. De terugreis is ook goed verlopen en dat is wel fijn. Nu gaan we lekker slapen en dromen over de laatste dagen, heerlijk. Wanneer zouden we weer gaan???