Het gaat hier zo z’n gangetje. We genieten van de weinige zonnestraaltjes die er zijn. Vrouwtje probeert dan ook wel eens wat foto’s te schieten, maar dat wil niet altijd lukken. Vandaag is het wel gelukt en met als resultaat dat ik (Miyuki) weer eens erg mooi op de foto sta, maar ja dat kan ook niet anders met zo’n knap hondje als mij!

Maar wat er op het moment wel gebeurt is dat vrouwtje iedere avond even weg gaat en als ze dan terug komt ruikt ze vreemd. Ze zegt dat ze dan even de poesjes, het konijntje, de schildpadden en de guppies van de buren eten heeft gegeven en dat dat de geurtjes zijn die aan haar handjes zitten. Dat is op zich erg lief van haar, maar waarom krijgen die ’s avonds nog wel eten en wij niet meer? Trouwens de buren kunnen dat toch ook zelf doen, want dat doen ze toch altijd, dus het slaat allemaal nergens op.

Wacht even, ga even ravotten met mama Rontu, want die staat me uit te dagen.

Zo dat klusje heb ik ook weer geklaard, ze weet nu weer dat ze niet altijd van mij kan winnen. Morgen zal ze nog wel een keertje nadenken voor dat ze me gaat uitdagen.

Nu even terug naar dat eten van de buurdiertjes. Ik ben het daar nog niet mee eens en bewaar dan ook mijn eten van ’s middags voor als het vrouwtje terug komt van haar rondje en ga dan smakelijk mijn brokjes klein maken zodat ze heel goed kan horen dat ik ’s avonds ook honger heb. Misschien gaat ze dan eens nadenken waar ze mee bezig is, want ze vergeet ons helemaal en denkt op dat moment alleen nog maar aan de buurdiertjes, schandalig.