Jaja, het is ons gelukt, we hebben Mariska, haar ouders, Simba en Ziggy zaterdag middag uit ons huisje gejaagd en zijn daar nou al een paar dagen lekker aan het genieten.

Zondag gebeurde het onvermijdelijke hier in Duitsland, we moesten een berg op klimmen. Deze keer was het de Ettelsberg en daar werd een Alphorn-messe gegeven. Nou gingen wij niet voor die mis naar boven, maar voor de gezelliheid. Oké, baasje ging voor het welberoemde broodje steak. Voor de lol hebben we even de mis gevolgd, maar toen gebeurde het onvermijdelijke.

Als je ziet hoeveel mensen er daar boven op de berg waren, dan weet iedereen die een Shiba heeft ook hoeveel opmerkingen en welke vragen we habben gehad. Vrouwtje schrijft er even een paar op; Wat voor ras is dat?, Zijn nog jong zeker?, Mogen we ze aaien? en Moet je goed verzorgen zeker?. En dan nog de opmerkingen; Dat lijken wel vosjes, dat daar zijn mini Husky’s en wat zijn ze lief. En ook werden er weer eens stiekum foto’s gemaakt van ons.

Maar we hebben ook nog 2 hele leuke reactie’s gehad. Eerst werd vrouwtje gefeliciteerd met de schoonheid van ons en haar liefde voor ons. En toen gebeurder het, het onvermijdelijke, er vrouw werd naar ons toe gestuurd om ons knappe hondjes te bekijken. Tot nu toe voor ons het onvermijdelijke, maar wat wilde nou die vrouw begon in het Duits tegen het baasje te praten en vertelde dat ze ook 2 Shiba’s heeft. Hihi, baasje lachte en ging in het Nederlands verder praten, want hij had op haar jas Onvermeidelijk zien staan en dat is een Nederlandse damesband die hele gezellige muziek maakt, want dat hebben we even later gehoord.

Ineens werd de mis een soort van feest dat verdacht veel op een feest dat bij ons in Februari gevierd wordt. Pure gezelligheid dus.

Maandag habben we een beetje en rustdag, want ik (Rontu) voelde zondag toen we die berg op liepen wel dat ik puppy’s in mijn buikje heb en gaf toen ook wijs aan dat zo’n wandeling niet iedere dag moet gebeuren. Baasje en vrouwtje luisterde naar mij.

Een wandeling naar de bakker om broodjes te halen en daarna lekker de tuin in om te zonnen en later als het weer wat koeler is een rondje onderlangs en toen was het wel weer genoeg. Vrouwtje heeft onze nageltjes wel geknipt, want toen had ze wat te doen toen baasje aan het fietsen was. En morgen, dat zien we morgen wel weer.

Baasje heeft nog een foto gemaakt van mij (Rontu) buik om over 2,5 weken te zien hoe dik ik ben geworden.

Eindelijk is er hier weer wat nieuws van ons. Vorige week hebben we lekker genoten van onze rust, maar dat veranderde vrijdag. Toen zijn baasje en vrouwtje met mij (Rontu) naar de dierendokter geweest en dat was maar goed ook.

Woensdag had ik tegen de avond al wat gespuugd en met de avondronde had ik spuitp..p. Dat gebeurd wel eens meer, maar toch ze hielden mij in de gaten ook omdat ik net gedekt ben en dus misschien puppy’s ga krijgen. Donderdag at ik mijn brokjes en ging het wel weer. Oké ’s middags lagen die weer in mijn huisje, maar voor de rest viel het wel mee.

Maar vrijdag toen het vrouwtje thuis kwam van haar werk stonk het zo in huis dat ze schrok en gelijk naar onze kamer kwam. Baahhh, was haar eerste reactie, de hele kamer zat onder de spuit..p. Ze ging eerst met ons wandelen en daarna poetsen. Maar toen ik wat had gedronken kon ze ook de keuken gaan poetsen. Ze belde de dierendokter en baasje en vrouwtje gingen daar dan ook met me naar toe. We waren om 18.00 uur aan de beurt en om 18.05 uur had ik al 2 spuitjes te pakken en zat er al een slangetje aan mijn pootje waardoor er water in mijn lijfje liep. Ik had een hele flinke buikgriep en was bijna uitgedroogd (wat kan je snel heel ziek worden zeg!). Nadat het zakje water na een uur leeg was mocht ik plassen en drinken en toen lag daar hel de wachtkamer vol spuug. Ik kreeg gelijk nog een spuitje, dat moest me echt beter gaan maken. Na te hebben betaald voor de goede zorgen kreeg vrouwtje nog verschillende pilletjes mee voor thuis en een voorbeeld hoe baasje en vrouwtje me het beste konden verzorgen. Ieder half uur 2 eetlepetjes water waarin een poedertje moest, kip en rijst om te eten en als dat gaat dan ligt verteerbare brokjes en rust en de pilletjes.

Zo heeft baasje dan ook gisteren heel de dag voor mij gezorgd terwijl vrouwtje moest werken, dit wilde ze eigenlijk niet maar ze kon niet anders. Toen die thuis kwam had ze kip en rijst bij en die heeft ze dan ook voor mij gekookt. Dat vond ik wel lekker, dus kreeg ik 2 keer een klein beetje. En weet je, ik begon me steeds beter te voelen.

Vanmorgen heb ik baasje wakker gemaakt en blij dat hij was, ik kroelde hem wakker, maar nog niet helemaal op mijn manier, maar het was een begin zei hij. Vanmiddag pakte ik zelfs al een kwast in mijn mond toen hij naar beneden kwam. Ik heb al weer de normale rondjes mee gewandeld. Ook zaten er al brokjes tussen de rijst en kip.

Zoals jullie lezen ging het helemaal niet goed met mij en dit voor het eerst van mijn leventje, maar ga ik weer met sprongen vooruit en ben weer aan de betere poot en waarschijnlijk ben ik over een paar dagen weer helemaal de oude. Hoe ik er aan ben gekomen, nou hoe komt een mens aan buikgriep, het overkomt je gewoon en ik kan je zeggen dat het niet leuk is om zo ziek te zijn.