Wij zijn vanmorgen al een boswandeling weesten maken.
Jullie mogen ook mee genieten hoor.
We warennog geen vijf minuten los van de lijn en er lag al een jogster ondertste boven.
Wij (Keiko en Rontu) waren zo dol dat wij haar helemaal niet aan zagen komen toen we achter elkaar aan aan het rennen waren.
Die jogster zei dan ook dat vrouwtje en baasje ons beter moesten opvoeden, maar een Shiba die los loopt en terug komt wanneer er geroepen wordt is toch opgevoed.
Wij vonden dat die jogsters maar niet in het hondenlosloopgebied moesten gaan joggen en als ze dat wel doen dan kunnen ze zulke dingen verwachten.
Vrouwtje zei tegen ons dat het de schuld van die jogsters zelf was, moesten ze maar niet zo lopen te praten zonder op te letten.
Maar dat voorval mocht onze leuke boswandeling niet bederven en we zijn dus lekker door gegaan met ravotten.
Ik (Keiko) voorop met vlak achter me aan Miyuki en Rontu, ik zou ze de weg wel wijzen door de sloten en bossen heen.
Moet je zien ik (Miyuki) kan al erg hard rennen hoor.
Ik hou tante Keiko en mama Rontu goed bij al zeg ik het zelf.
Hier ben ik trouwens op weg naar het vrouwtje die me terug roept, daar aangekomen kreeg ik een snoepje en mocht weer verder spelen.
Hier sta ik (Keiko) te wachten op de rest van de roedel.
Wat duurt wachten lang zeg en vooral als er ook nog foto’s gemaakt moeten worden.
Hier kreeg ik (Rontu) het bijna aan mijn hart.
Die kleine meid Miyuki ging gewoon op het ijs staan en die had niet in de gaten dat dat erg gevaarlijk is.
Het enigste dat ze merkte was dat haar pootjes niet erg stevig stonden.
Toen ze weer op de vaste grond stond heb ik haar even vast gepakt om te kroelen, blij dat ze het overleefd had en daarna heb ik haar nog even op haar donder gegeven.
Terwijl we de boswandeling deden werden er ook oefeningen gedaan.
Zit en blijf, komen op bevel (een lekker snoepje halen), springen over de hoogtesprongen (er liggen genoeg boomstammen) en de aandachtsoefening.
Hier zitten we met z’n drietjes met heel veel aandacht naar het vrouwtje te kijken (ja, ik (Keiko) zit er ook bij maar sta net niet op de foto).
Verder hebben we heel veel lol gehad met z’n drietjes en we hebben met al de andere hondjes gespeeld die we zijn tegen gekomen.
Baasje en vrouwtje hebben weer vaak gehoord dat we op vosjes lijken en dat we mooi zijn.
Wat we ze ook vaak hoorde was van dat is een leuk hondje, hé daar is er nog een en hé daar loopt er nog een maar dat is nog een kleintje, dan kwamen we daar een voor een voorbij gerend omdat we tikkertje aan het spelen waren.
Nu liggen we in het zonnetje te luieren en hpen dat het van de week nog vaker dit weer is, want dan gaan we hopelijk weer naar het bos.