Vandaag was het eigenlijk een hele gewone dag, baasje en vrouwtje moesten allebei werken.
Maar toen vanmiddag het vrouwtje thuis kwam werd het wat anders.
Na de normale wandeling en mijn brokjes ging er voor mij een hele wereld open!
Eigenlijk moet ik het anders zeggen, vrouwtje zette de achterdeur open.
Ik heb toen bijna een uur lang met tante Keiko en mama Rontu in de tuin gespeeld en dat had ik nog noit gedaan (zo lang dan).
Het was heerlijk weer, het zonnetje scheen volop en daar heb ik dan ook nog even in liggen zonnebaden, net als tante Keiko en mama Rontu, die zeiden dat ze nog steeds proberen om hun buikje ook buin te laten worden en dat dat nog steeds niet is gelukt, vol houden dus.
Na het avondeten van het baasje en vrouwtje zijn we weer met z’n alle naar school gegaan.
En toen vrouwtje daar de klep van de auto open deed stond haar een verassing te wachten, ik sprong gelijk de auto uit, terwijl ze toch echt dacht me vast te hebben gemaakt aan de achterbank.
Onderweg was ik al verdacht lief geweest en dit was het resultaat.
Ik heb me geen seconde verveeld, want ik was heel de reis druk bezig met mijn riempje door te bijten en het is me dus gelukt.
De rest van de avond heb ik dat geweten, want het riempje was nu zo kort geworden (een grote knoop in beide stukjes) dat ik niet heb kunnen zitten of liggen (baasje of vrouwtje hielden heel de tijd het korte riempje in hun handen).
Maar op het einde van de avond kwam het leukste van alles, ik mocht al mee lopen in de klas van tante Keiko en jullie weten allemaal dat die al in de wedstrijdgroep van behendigheid zit.
Ik had heel de avond al aandachtig gekeken hoe alles moest en toen mocht ik, joepie.
Vrouwtje zetten me voor de tunnel, riep “door” en daar ging ik, roeftem (jaja, net als mama Rontu haar bijnaam) door de tunnel en gelijk ook maar een extra rondje door de rest van de klas (de leraar riep toen meteen; dat is een echte Shiba!)
Maar ik weet het nu zeker, ik wil ook behendigheid gaan doen als ik groot en sterk ben, want dit vind ik echt leuk om te doen.