Vrouwtje had ons vanmorgen al vroeg uit onze huisjes gehaald (ook op zaterdag moet er soms gewerkt worden), maar daar waren wij eigenlijk nog niet aan toe en zijn dus beneden verder gaan slapen.
Wij (Rontu en Miyuki) lekker knus op de zak en dat is ongewoon voor ons, normaal liggen we als we zo dicht bij elkaar zijn te stoeien.
Ik (Keiko) was lekker onder de bank gekropen, zodat de rest me dan met rust zou laten.
Verder hebben wij (Keiko en Rontu) het rustig aan gedaan, want ik (Miyuki) was de gene die naar school moest.
Op school oefende baasje en ik zo goed de “blijf” oefening dat ik de “handtarget” oefening niet meer deed.
Bij die eertse oefening steekt baasje zijn hand op en moet ik blijven waar ik ben en bij de tweede oefening moet ik die hand volgen, toen snapte ik er dus niks meer van.
Toen baasje en ik thuis kwamen was vrouwtje ook weer thuis en die twee besloten om de losse halsbandjes weer aan te doen en dan weten wij genoeg, wandelen!
Tot nu toe dus pas een ongewoon ding mee gemaakt en nu komt het volgende ongewone.
Toen wij allemaal in de auto stapte pakte vrouwtje de telefoon en ging iemand bellen.
Wat er gebeurde weten wij niet, maar we wisten wel dat we niet naar het bos reden.
De auto stopte in Bavel bij vrienden van het baasje en vrouwtje en wij moesten in de auto blijven?
Moesten we daar nou onze halsbandjes aan?
Maar even later kwamen ze samen met Moïse terug en die stapte ook bij ons de auto in en die ging dus met ons mee
Even later wist ik (Rontu) weer we waren, ik zag de bomen van het bos en ik heb dat dan ook aan Keiko en Miyuki verteld.
Wij zagen dat Moïse erg genoot van onze boswandeling en wij vonden het ook erg leuk om haar te zien slootje springen en over de boomstammen lopen.
Die Moïse kan al bijna me gaan doen met behendigheid!
Allemaal moe maar voldaan van de wandeling zijn we weer naar het huis van Moïse gereden om daar een gezellige zaterdagmiddag te hebben.
Wij moesten eerst in de auto blijven (ondertussen heb ik (Miyuki) mijn tweede riempje door gebeten) tot we weer een beetje schoon waren, maar toen mochten we ook weer de gezelligheid mee maken.
Quinty was ondertussen ook weer thuis gekomen en toen hebben we nog wat met die twee meiden gespeeld.
Oeps, in eens was het tijd om te eten en dat liet het baasje dan ook wel weten.
Na enig overleg werden er frietjes gehaald en ik (Rontu) moet zeggen die smaakte me goed (Moïse had er per ongeluk eentje laten vallen) en wij kregen na het eten een stukje appel, ook lekker hoor.
Toen heeft Quinty nog wat kunstjes met ons gedaan.
Even later liep ze zoals er op een hondenshow gelopen moest worden en daardoor liep ik (Rontu) dus ook gelijk goed mee, waar door het vrouwtje moest lachen en zei dat ze ons eens een keertje samen in zou schrijven voor een showtje in de buurt, waarop Quinty antwoorde, jaaa leeeeuuuukkk!
Maar aan alle leuke dingen komt een eind, zoals ook aan deze dag.
Bedtijd voor de meiden Quinty en Moïse, maar ook voor ons.
Weltrusten en wij gaan lekker dromen over de ongewone middag van vandaag en we gaan hopen dat deze middag snel weer herhaald gaat worden.