Leren, leren en leren.

Op zo’n treurige dag heeft het vrouwtje zoiets van ik ga maar weer leren.
Nadat ze vanmorgen het hele huis heeft schoon gemaakt is ze op de bank gaan zitten leren.
Het was weer eens tijd om te kijken hoeveel hondenrassen er wel niet zijn en hoe ze heten en wat ze doen, dat is een hele klus hoor, het boek is namelijk erg dik.

Ook heeft ze (uit naam van Rontu en mij) voor baasje een kadó besteld op internet en en dat krijgt hij ergens in de maand december van een man met een witte baard en een rood ding op zijn hoofd, dus hij kan al nieuwsgierig worden, ha, ha.
Ik denk al te weten wat het is maar ik ga het hem niet vertellen.
En ik ga het ook niet aan Rontu vertellen , want die weet nog niet wat er in de maand december allemaal gaat gebeuren en ik wel.
Stel je voor dat ze het verraad, dat vind ik niet leuk.

Morge!

Allereerst iedereen een goede morgen op deze dag.

Gisteren is Mauro ons mensenneefje eindelijk thuisgekomen uit het ziekenhuis en baasje en vrouwtje zijn dan ook daar naar toe gegaan, zijn moeder was trouwens ook jarig hoor (beter kado kun je niet krijgen toch).

Wij hopen Mauro je eens snel te mogen ontmoeten en snel zijn geur in onze neusjes te mogen opslaan.
Ook willen wij graag met hem spelen, maar baasje en vrouwtje hebben gezegt dat dit nog wel even duurt, omdat hij alleen nog maar slaapt (raar, pups lopen toch ook al rond als ze een week of drie oud zijn).
We hebben ook moeten beloven dat we heel voorzichtig moeten zijn als Mauro bij ons komt, hopelijk zijn we dan niet te blij zodat we vergeten wat we beloofd hebben, als dat gebeurd dan moeten we ons huisje in (is er gezegd) om af te koelen, dus zullen we maar geod luisteren.