Wintersport is Jodelahitiieeee.

Weer lang niks van ons gehoord, maar deze keer was er niemand ziek hoor. Wat er wel ging gebeuren hadden wij al in de gaten, maar zijn het jullie vergeten te vertellen. Vrouwtje was ruim een week geleden allemaal druk met spulletjes pakken. Spulletjes om op vakantie te gaan.

Zaterdag liep al erg vroeg de wekker af, ppfff, midden in de nacht. De auto werd geladen en wij mochten plassen en daar gingen we. Maar er was wat raars, want toen we uit stapte waren we op bekend terrein, maar waar waren onze hondenvriendjes. Normaal als we hier waren gingen we met een groepje naar Zwitserland en nu dan… We gingen weer in de auto en vrouwtje reed verder, dat is ook normaal. Maar toen we weer uitstapte wisten we het echt niet, vreemd terrein, ach we zien wel. Plassen en weer de auto in.

Na bijna 10 uur waren we op de plaats waar we moesten zijn en deze keer was dat in het land Oostenrijk. Baasje en vrouwtje gingen de sleutel halen en begonnen de auto leeg te ruimen. En toen mochten wij er uit, even wachten en ja hoor, bekende stemmen. Deze keer waren het Michael, Mirjam en Suzan met haar opa en oma die wij begroette. Hun gingen ergens anders naar binnen, maar voor ons baasje en vrouwtje was het alleen maar de straat over steken om naar hun te gaan.

25032009199_smallSnowboarden was wat baasje ging doen, dit samen met Michael en Mirjam volgde op de ski. Wij hebben baasje dan ook overdag niet veel gezien, maar dat mag de pret niet drukken.

Wij hebben lekker iedere dag gewandeld samen met het vrouwtje. De wandelingen duurde minstes 1,5 uur, maar we hebben ook wandelingen van 3 uur gemaakt. Leuk hoor, hoog in de bergen, waar we eigenlijk niet mochten lopen, want dat was te gevaarlijk ivm. al de sneeuw die er nog lag.

Photobucket

24032009192_small Hier liepen wij op de rodelbaan, alleen om te rodelen lag er te weinig sneeuw, dus konden wij er lekker gek doen. Even later hadden wij mazzel dat wij 4 pootjes hebben, want vrouwtje moest sommige stukjes van de wandeling op handen en voeten doen. Hihi, dat was best grappig, had ze ook 4 pootjes.

Zo ging het dus heel de week, lekker wandelen en plezier hebben in de sneeuw. Sneeuw viel er trouwens ook nog vol op zodat we iedere dag er weer in weg konden zakken. Wij weten best wat veel sneeuw is, maar zo veel, nee dat niet.

Photobucket

Vrouwtje wandelde iedere ochtend ook nog een kleine wandeling, de bakker moest bezocht worden om broodjes te kopen voor haar en baasje en als ze dan terug kwam zagen we haar vanaf het balkon al aan komen. Dsc02978_small

Maar ’s avonds hadden we een probleempje. We wilde alle drie iedere keer in het huisje van mij (Miyuki) slapen en deden dan ook wedstrijdjes. Wie er het eertste in het huisje lag. Het was zelf zo erg dat wij (Keiko en Rontu) er al samen in lagen en dat ik (Miyuki) er ook nog bij in wilde kruipen. Maar aangezien het huisje eigenlijk voor mij (Keiko) al te krap is kunnen we er zeker niet met z’n allen in slapen. Vrouwtje besloot dan ook dat we om en om in dat huisje mochten en dat de andere in het andere huisje moetsen.

Ook dat mocht voor ons de pret niet drukken en hebben ons dan ook heel de week erg vermaakt en voor ons is dus wintersport Jodelahitiieeee, met andere woorden een feest.

Vandaag kwam er aan deze vakantie een einde, we hebben weer lang in de auto gezeten. Maar als verrassing zijn we bij thuiskomst bij opa en oma gestopt. We hebben daar alles verteld, lekkere koekjes gekregen. Nu gaan we lekker op onze eigen zakken liggen en gaan dromen over sneeuw, rennen, en ravotten en beleven alles nog en keertje.

Laatste stamboom weg brengen.

Gisteren tegen de avond was er voor ons een verassing. Mariska stond weer voor de deur met Simba en Ziggy. Ze kwam weer bij ons slapen, gezellig. De reden was dat we vandaag weer samen op pad zouden gaan en dat ze toch langs ons huisje kwamen, dus dan is dat wel makkelijk.

Vanmorgen hebben we eerst allemaal uitgeslapen. Oké dan zijn we hier nog om 7.30 uur beneden, maar dat mag de pret niet drukken. Lekker lui doen op de zondagochtend stond op de agenda en daar zijn wij echt wel goed in.

Tegen de klok van 13.30 uur werd er aangebeld en ons mensenvriendinnetje Lore stond voor de deur. Ook gezellig. Wij allemaal weer in de auto (oké we leiegn, want Simba en Ziggy bleven op ons huisje passen. Ziggy was namelijk een beetje een pechhond) en weg gingen we. Na een half uurtje stopte we en stapte baasje, vrouwtje, Mariska en Lore uit. Even later mochten wij ook uit de auto en mochten wij weer een vreemd huis in lopen. Maar in dat huis was ook Okayra en toen snapte we het. Okayra was namelijk de laatste die haar stamboom nog moest krijgen en dat was dus wat we vandaag gingen doen.

Photobucket

Okayra wist haar eigen geen houding te geven ten opzichte van mij (mama Miyuki)

Na wat lekkers te hebben gedronken en wat te hebben bijgekletst zijn we gaan wandelen. Leuk hoor, lekker los rennen, vliegen en gek doen.

Photobucket

Toen we net los mochten van de riem werd het spelletje tikkertje gedaan en moet je zien die Okayra kon zelfs mij (tante Keiko) goed bij houden. Dsc02952_small

En toen, toen gebeurde het, ik (Keiko) kreeg de kriebels in mijn bol en even later was het weer zover. Ik wist ineens zeker dat ik vanavond nog een wasbeurt zou moeten ondergaan, maar dat kon me niks schelen, ik vind het super om mij zo smerig te maken dat ik dat er voor over heb.

_dsc2972_smallEn dan nog gewoon een grappige foto van die gekke Okayra. Van wie zou ze dit nou toch hebben?

Na de wandeling zijn we weer in de auto gestapt, niet gek eigenlijk, want ik (Keiko) mocht natuurlijk van het baasje en vrouwtje naar binnen in dat huis.

Maar halverwege werd de auto stil gezet en stapte weer iedereen uit en moesten wij blijven zitten. Na een uur stapte ze weer allemaal in en roken ze helemaal naar lekker eten. Vrouwtje vertelde ons dat ze in een restaurantje lekker even wat hadden gegeten om te vieren dat het hele nestje van mij (Miyuki) goed terecht was gekomen, allemaal gezond en zo gek als een deur zijn. En dat wij niet mee naar binnen mochten was de schuld van mij (Keiko), maar waarom, ik had toch voor een lekker luchtje gezorgd.

Net heb ik (Keiko), mijn wasbeurt ondergaan terwijl wij (Rontu en Miyuki) al lekker lagen na te genieten van de leuke dag van vandaag.

Vis kwijt.

Gisteren was het dan weer eens zover, wij kregen een visje. Nou komt dat hier wel vaker voor, maar de afgelopen weken nog wat vaker dan normaal. Deze keer was het oma die ons verwende, want omdat opa zin had in een visje moest er naar de visboer gegaan worden en daar verkopen ze voor ons ook heerlijke visjes.

Dsc02919_smallToen vrouwtje thuis kwam en nog even iets in de schuur moest zetten roken we de visje al wel, maar we konden ze niet vinden. Heel de hal rook er naar, maar we konden ze echt niet vinden. Ik (Keiko) wist het ineens, ze lagen boven. Dus hup, de trap op en smikkelen maar, maar nee, daar lagen ze niet. Waar dan wel? Vrouwtje had ze verstop en wij maar zoeken. Na even te hebben gezocht hadden we ze gevonden, maar konden we er nog niet bij. Maar vrouwtje pakte ze snel genoeg hoor, want na een heel blaf en piep concert wilde ze haar oortjes weer wat rust gunnen.

Hhhmmmm, lekker hoor oma, die mag je vaker voor ons kopen. Kijk maar eens hoe wij genieten.

Dsc02924_smal Vandaag waren wij niet iets kwijt, maar het baasje toen hij thuis kwam na een rondje te hebben gefietst. Hij zag maar twee hondjes voor de deur zitten, maar waar was nummer drie?

Wie hij kwijt was is voor de meeste niet moeilijk om te raden, maar voor de gene die het niet weten, hij was mij (Miyuki) kwijt. En kijk maar eens waar ik me verstopt had. Tussen de bank en het tafeltje in, oké ik stond ook nog een beetje onder dat tafeltje.

Baasje maar zoeken waar ik was, want normaal maak ik ook nog veel geluid als er iemand weer thuis komt, maar nu natuurlijk niet, want dan is verstoppen niet leuk.

Na een paar minuten had hij mij gevonden, maar ik denk dat dat komt omdat mama Rontu mij heeft aangewezen. Volgende keer maar zorgen dat mama Rontu mij ook niet ziet, misschien moet het baasje dan nog langer zoeken. Wie kan mij helpen aan een hele goede plek zodat baasje zeker een uurtje bezig is?

En morgen, morgen gaan we nog een bezoekje afleggen. De laatste stamboom moet nog worden weg gebracht. Ook gezellig.

Okaya en Oyuki

Zo weer lekker druk gehad deze week.

Maandag weer net als altijd naar de hondenschool. Wauw wat ging dat weer goed en dan te denken dat mensen schrijven dat een Shiba niet los kan lopen, wij volgen zelfs nog comando’s op.

Dinsdag was vrouwtje toen wij lagen te slapen even naar opa en oma om te kijken hoe het daar ging. Toen ze thuis kwam was ze erg stil en wij dus ook maar.

Woensdag mocht ik (Miyuki) helemaal alleen mee, maar dat vind ik nooit niet zo leuk. De dierendokter was waar ik naar toe mocht en de reden was de jaarlijkse spuitjes. Ook moest ik op de weegschaal, want vrouwtje en baasje vonden mij sinds dat ik puppy’s had gehad een stuk dikker, maar de cijfers die te voorschijn kwamen waren 7,4 en dat is echt wel normaal voor mij. Alleen heb ik erg veel haartjes en die doen mij dik laten lijken. Ook mocht ik met vrouwtje een mooie poster gaan ophalen bij een drukkerij. Ik (Keiko) ben de gene die er op staat en ik (Miyuki) was dan ook erg jaloers toen ik het zag, maar ik moet zeggen hij is mooiiiii. Die poster werd ’s avonds al weer weg gebracht voor vrijdag.

Op donderdag was er voor ons een rustdag.

Vrijdag was het best spannend. Oké voor ons niet zo, maar voor ons mensenvriendinnetje Quinty. Zij moest een spreekbeurt houden op school en ze had als onderwerp de Shiba uit gekozen. En wij moesten zorgen dat we er waren om geaaid en gekroeld te worden door 28 kindjes. ‘S avonds waren baasje en vrouwtje weer even naar opa en oma en ze kwamen een beetje blij terug.

Op zaterdag kwam Mariska met Simba en Ziggy, maar Mariska en vrouwtje gingen al snel weer weg. De vergadering van de rasvereneging stond in hun agenda. ‘S avonds zijn wij allemaal thuis gebleven en de mensen stapte weer in de auto. Tilburg was de plaats waar ze naar toe gingen en het doel het afgeven van de stamboom van Okaya. Haar hebben we al meer gezien en er werden dan ook deze keer geen foto’s gemaakt, maar gekroeld of er levens vanaf hingen.

En vandaag. Vroeg op, tenminste Mariska, Simba en Ziggy. Voor hun stond er een behendigheidswedstrijd op de agenda. Wij konden wat uitslapen. Maar niet al te lang, want wij hadden nog een autorit van ruim 2 uur voor de boeg. Dsc02821_small En als je goed kijkt zie je naar wie we toen gingen.

Oyuki was de gelukkige vandaag die zijn stamboom mocht ontvangen. De reis ging dus naar Enschede. Ook al zo’n pracht kerel die we al  die tijd niet meer gezien hadden.

Vrouwtje zegt dat hij wel wat van papa Ziggy weg heeft. In ieder geval zijn karaktertje.

Dsc02838_small Na dat we lekker wat binnen hadden gespeeld zijn we gaan wandelen. Eesrt een stukje aan de riem toen even los (dat mocht eigenlijk niet) en daarna weer aan de riem. Ik (Rontu) heb dan ook de hele tijd in de gaten gehouden dat er niks fout ging toen we los mochten rennen.

Dsc02845_small Ik (Keiko) ben helemaal uit mijn dak gegaan. Kijk ik kan zelfs pootjesstand en dan ook nog vooruit lopen. Vrouwtje zegt dan ook dat ik een rare snuiter ben, want zo heb ik flaporen, nu heb ik een hele hoge staart. Ze is dan ook benieuwd wat ze de volgende keer ziet op een foto, want deze rare dingen ziet ze niet als ik voorbij zoef.

En Oyuki en ik (Miyuki) zijn even samen op pad geweest om dingen duidelijk over te dragen. Want zeg nou zelf van wie kan die kleine beter leren om los te lopen dan van zijn eigen mama.

Photobucket

Na een lange rit terug naar huis die we natuurlijk hebben benut om te dromen gaan we nu weer ons huisje in om daar verder te dromen. Maar we hopen wel dat het de komende week wat minder druk is zodat we lekker kunnen wandelen en spelen met het vrouwtje.

Ooo OReako

Dsc02711_smallZo hier zijn we weer eens. Onze logé (Kaya) is naar huis. De laatste dagen dat hij hier was was hij echt thuis. Hij deed zelfs dingen die wij niet mogen. Op de bank liggen is er een ding van.

Opa is weer thuis, maar het gaat echt nog niet goed met het krijgen van lucht.

En wij, wij hebben vandaag weer eens iets leuks gedaan.

Al op tijd zijn we met z’n alle en onze mensenvriendinnetje Lore in de auto gestapt om na een dik half uur ook nog de deur open te doen voor Mariska. Met deze hele ploeg zijn we naar een uithoek van Nederland gereden, want anders kunnen we het niet omschrijven. Waar we ook keken was water en er waren in de verre verte geen huisjes te zien. Marken was de plaats waar we naar toe reden en de reden van deze reis was het wegbrengen van de stamboom van Oraeko.

Nadat baasje, vrouwtje Lore en Marsika gekroeld hadden met hem mochten wij ook gaan kijken hoe knap en lief hij was geworden. Toen baasje ons dan ook uit de auto haalde liep hij te zingen Oooo Oraeko, Oraeko, wat ben je mooi en wij maar denken dat hij liep op te scheppen.

_dsc2777_small Nou knap is hij, maar wat wil je anders met een Ziggy als papa en mij (Miyuki) als mama. Maar liefff…., dat was hij ook, maar hij heeft toch echt wel iets van mij (Miyuki) mee gekregen. Hij kan net zo’n geluid produceren als ik…. nee, eigenlijk kan hij het nog beter.

Nadat we lekker in de tuin en huiskamer hadden gespeeld, de nodige snoepjes hadden verdiend en dat al de mensen waren bijgekletst en vol waren gegeten zijn we gaan wandelen. En we kunnen jullie vertellen, Marken is leuk, maar met 4 Shiba’s in het dorp was het nog een betere touristische plaats.

Photobucket

Na een leuke wandeling nog even wat drinken en toen gingen we weer in de auto op weg naar huis. Maar nu hebben we lekker liggen dromen over een knappe, lieve, en stoere jongen die bij ons in huis geboren is en die we zeker nog wel eens tegen willen komen.