Gisteren was het dan weer eens zover, wij kregen een visje. Nou komt dat hier wel vaker voor, maar de afgelopen weken nog wat vaker dan normaal. Deze keer was het oma die ons verwende, want omdat opa zin had in een visje moest er naar de visboer gegaan worden en daar verkopen ze voor ons ook heerlijke visjes.

Toen vrouwtje thuis kwam en nog even iets in de schuur moest zetten roken we de visje al wel, maar we konden ze niet vinden. Heel de hal rook er naar, maar we konden ze echt niet vinden. Ik (Keiko) wist het ineens, ze lagen boven. Dus hup, de trap op en smikkelen maar, maar nee, daar lagen ze niet. Waar dan wel? Vrouwtje had ze verstop en wij maar zoeken. Na even te hebben gezocht hadden we ze gevonden, maar konden we er nog niet bij. Maar vrouwtje pakte ze snel genoeg hoor, want na een heel blaf en piep concert wilde ze haar oortjes weer wat rust gunnen.

Hhhmmmm, lekker hoor oma, die mag je vaker voor ons kopen. Kijk maar eens hoe wij genieten.

Vandaag waren wij niet iets kwijt, maar het baasje toen hij thuis kwam na een rondje te hebben gefietst. Hij zag maar twee hondjes voor de deur zitten, maar waar was nummer drie?

Wie hij kwijt was is voor de meeste niet moeilijk om te raden, maar voor de gene die het niet weten, hij was mij (Miyuki) kwijt. En kijk maar eens waar ik me verstopt had. Tussen de bank en het tafeltje in, oké ik stond ook nog een beetje onder dat tafeltje.

Baasje maar zoeken waar ik was, want normaal maak ik ook nog veel geluid als er iemand weer thuis komt, maar nu natuurlijk niet, want dan is verstoppen niet leuk.

Na een paar minuten had hij mij gevonden, maar ik denk dat dat komt omdat mama Rontu mij heeft aangewezen. Volgende keer maar zorgen dat mama Rontu mij ook niet ziet, misschien moet het baasje dan nog langer zoeken. Wie kan mij helpen aan een hele goede plek zodat baasje zeker een uurtje bezig is?

En morgen, morgen gaan we nog een bezoekje afleggen. De laatste stamboom moet nog worden weg gebracht. Ook gezellig.