Zo hier zijn we weer eens. Onze logé (Kaya) is naar huis. De laatste dagen dat hij hier was was hij echt thuis. Hij deed zelfs dingen die wij niet mogen. Op de bank liggen is er een ding van.

Opa is weer thuis, maar het gaat echt nog niet goed met het krijgen van lucht.

En wij, wij hebben vandaag weer eens iets leuks gedaan.

Al op tijd zijn we met z’n alle en onze mensenvriendinnetje Lore in de auto gestapt om na een dik half uur ook nog de deur open te doen voor Mariska. Met deze hele ploeg zijn we naar een uithoek van Nederland gereden, want anders kunnen we het niet omschrijven. Waar we ook keken was water en er waren in de verre verte geen huisjes te zien. Marken was de plaats waar we naar toe reden en de reden van deze reis was het wegbrengen van de stamboom van Oraeko.

Nadat baasje, vrouwtje Lore en Marsika gekroeld hadden met hem mochten wij ook gaan kijken hoe knap en lief hij was geworden. Toen baasje ons dan ook uit de auto haalde liep hij te zingen Oooo Oraeko, Oraeko, wat ben je mooi en wij maar denken dat hij liep op te scheppen.

Nou knap is hij, maar wat wil je anders met een Ziggy als papa en mij (Miyuki) als mama. Maar liefff…., dat was hij ook, maar hij heeft toch echt wel iets van mij (Miyuki) mee gekregen. Hij kan net zo’n geluid produceren als ik…. nee, eigenlijk kan hij het nog beter.

Nadat we lekker in de tuin en huiskamer hadden gespeeld, de nodige snoepjes hadden verdiend en dat al de mensen waren bijgekletst en vol waren gegeten zijn we gaan wandelen. En we kunnen jullie vertellen, Marken is leuk, maar met 4 Shiba’s in het dorp was het nog een betere touristische plaats.

Na een leuke wandeling nog even wat drinken en toen gingen we weer in de auto op weg naar huis. Maar nu hebben we lekker liggen dromen over een knappe, lieve, en stoere jongen die bij ons in huis geboren is en die we zeker nog wel eens tegen willen komen.