Weer lang niks van ons gehoord, maar deze keer was er niemand ziek hoor. Wat er wel ging gebeuren hadden wij al in de gaten, maar zijn het jullie vergeten te vertellen. Vrouwtje was ruim een week geleden allemaal druk met spulletjes pakken. Spulletjes om op vakantie te gaan.

Zaterdag liep al erg vroeg de wekker af, ppfff, midden in de nacht. De auto werd geladen en wij mochten plassen en daar gingen we. Maar er was wat raars, want toen we uit stapte waren we op bekend terrein, maar waar waren onze hondenvriendjes. Normaal als we hier waren gingen we met een groepje naar Zwitserland en nu dan… We gingen weer in de auto en vrouwtje reed verder, dat is ook normaal. Maar toen we weer uitstapte wisten we het echt niet, vreemd terrein, ach we zien wel. Plassen en weer de auto in.

Na bijna 10 uur waren we op de plaats waar we moesten zijn en deze keer was dat in het land Oostenrijk. Baasje en vrouwtje gingen de sleutel halen en begonnen de auto leeg te ruimen. En toen mochten wij er uit, even wachten en ja hoor, bekende stemmen. Deze keer waren het Michael, Mirjam en Suzan met haar opa en oma die wij begroette. Hun gingen ergens anders naar binnen, maar voor ons baasje en vrouwtje was het alleen maar de straat over steken om naar hun te gaan.

Snowboarden was wat baasje ging doen, dit samen met Michael en Mirjam volgde op de ski. Wij hebben baasje dan ook overdag niet veel gezien, maar dat mag de pret niet drukken.

Wij hebben lekker iedere dag gewandeld samen met het vrouwtje. De wandelingen duurde minstes 1,5 uur, maar we hebben ook wandelingen van 3 uur gemaakt. Leuk hoor, hoog in de bergen, waar we eigenlijk niet mochten lopen, want dat was te gevaarlijk ivm. al de sneeuw die er nog lag.

Hier liepen wij op de rodelbaan, alleen om te rodelen lag er te weinig sneeuw, dus konden wij er lekker gek doen. Even later hadden wij mazzel dat wij 4 pootjes hebben, want vrouwtje moest sommige stukjes van de wandeling op handen en voeten doen. Hihi, dat was best grappig, had ze ook 4 pootjes.

Zo ging het dus heel de week, lekker wandelen en plezier hebben in de sneeuw. Sneeuw viel er trouwens ook nog vol op zodat we iedere dag er weer in weg konden zakken. Wij weten best wat veel sneeuw is, maar zo veel, nee dat niet.

Vrouwtje wandelde iedere ochtend ook nog een kleine wandeling, de bakker moest bezocht worden om broodjes te kopen voor haar en baasje en als ze dan terug kwam zagen we haar vanaf het balkon al aan komen.

Maar ’s avonds hadden we een probleempje. We wilde alle drie iedere keer in het huisje van mij (Miyuki) slapen en deden dan ook wedstrijdjes. Wie er het eertste in het huisje lag. Het was zelf zo erg dat wij (Keiko en Rontu) er al samen in lagen en dat ik (Miyuki) er ook nog bij in wilde kruipen. Maar aangezien het huisje eigenlijk voor mij (Keiko) al te krap is kunnen we er zeker niet met z’n allen in slapen. Vrouwtje besloot dan ook dat we om en om in dat huisje mochten en dat de andere in het andere huisje moetsen.

Ook dat mocht voor ons de pret niet drukken en hebben ons dan ook heel de week erg vermaakt en voor ons is dus wintersport Jodelahitiieeee, met andere woorden een feest.

Vandaag kwam er aan deze vakantie een einde, we hebben weer lang in de auto gezeten. Maar als verrassing zijn we bij thuiskomst bij opa en oma gestopt. We hebben daar alles verteld, lekkere koekjes gekregen. Nu gaan we lekker op onze eigen zakken liggen en gaan dromen over sneeuw, rennen, en ravotten en beleven alles nog en keertje.