Vanmorgen heeft Remko eerst een lange wandeling met de hondjes gelopen, want rond de klok van tien uur moesten wij (Remko en ik) de auto in om naar het ziekenhuis in Rotterdam te gaan.
Ik zou namelijk de uitslag krijgen van de Laparoscopie en ik moet zeggen Remko en ik waren erg gespannen en gingen uit van het ergste, dan kon het altijd alleen maar mee vallen.

Om twaalf uur werden we eindelijk door de arts binnen geroepen en tien minuten later stonden we al weer buiten met super goed nieuws.
Ik mag terug naar Breda om daar verder onder behandeling te blijven en ik moet doorgaan met leven zoals ik de laatste jaren heb gedaan.
Mijn lever heeft inderdaad littekenweefsel om zich heen is waardoor hij verschrompeld is en daardoor dus erg klein zodat er nooit meer een leverpunctie gedaan kan worden maar er een laparoscopie gedaan moet worden.
Maar het beste nieuws is dat hij zijn werk nog goed doet als ik trouw mijn medicijnen slik en naar mijn lichaam luister.

Thuis gekomen stond Keiko ons al weer op te wachten met een kwispelend staartje.
Remko en ik denken er trouwens serieus over na om haar naam te veranderen in Houdini, want ook nu was ze weer uit haar bench ontsnapt.
De zon was waar we vanmiddag nog het meest van hebben genoten met het goede nieuws dat nog door ons hoofd heen ging.
Vanavond hebben we het goede nieuws gevierd door uit eten te gaan en deze keer eens lekker zonder hondjes, de ringtraining van de hondjes heb ik daar voor zelfs af gezegd en dat is iets wat niet vaak gebeurd.

Net zijn Remko en ik samen met Houdini (Keiko was namelijk weer onsnapt toen wij uit eten waren), Rontu en Miyuki nog een stukje gaan wandelen.
Het was nog heerlijk weer om een grootte blok te lopen, dus de hondjes hadden mazzel.
Onderweg nog wat oefeningen gedaan, zoals “zit en blijf”, “komen op bevel” en “volgen”.
En nu gaan de hondjes hun huisje in en Remko en ik duiken ons bedje in, weltrusten dus.