Vanmorgen waren wij al vroeg uit onze huisjes om het baasje uit te zwaaien.
Hij is namelijk samen met Chantal en René naar het huisje in Duitsland om daar de bergen per fiets te beklimmen.
Wij zijn thuis gebleven om het vrouwtje gezelschap te houden, want die moet morgen en zaterdag werken.
Toch zijn wij alle vier best verdrietig, want we hadden graag mee gegan om te wandelen, maar ach we kunnen niet alles hebben.
Nog een nachtje of tien slapen zegthet vrouwtje en dan gaan wij zonder het baasje naar het huisje en dan voor een week.

Vandaag hebben we het dan ook erg rustig aan gedaan.
Vrouwtje met een boek op de bank en tante Keiko, mama Rontu en ik aan een kluifje aan het kluiven op de grond.
En omdat ik nog niet zo snel ben met kluiven als tante Keiko en mama Rontu ben ik daar heel de middag mee bezig geweest en ik moet zeggen dat is erg vermoeiend.

Net heb ik dan ook even een dutje gedaan op de bank en straks gaan we nog even een wandeling maken, teminste dat hoop ik.
Om daarna misschien met z’n viertjes op het grootte mensenbed te gaan slapen, want nu het baasje er niet is is er toch plaats genoeg in dat bed en dat twee nachten lang, als mijn droom toch eens uit komt, dat zou geweldig zijn.