Vandaag zouden het baasje en vrouwtje eerst iets met vienden gaan doen, maar dat kon gelukkig voor ons niet door gaan, dus gingen we een stukje wandelen.
Om half twee stonden de Paul en Debby dan ook bij ons voor de deur om even later met z’n alle in de auto te stappen en naar het Ulvenhoutse bos te rijden.
Wat een genot was het weer om helemaal uit ons dak te kunnen gaan en vandaag zat het weer ook weer mee.

Het was trouwens erg rustig in het bos en dat was ook wel erg lekker, zo konden we namelijk alles doen waar we zin in hadden zonder op onzedonder te krijgen van het baasje en vrouwtje dat we uit moesten kijken.

Hebben jullie wel eens een Shiba met flaporen gezien, nou ik (Rontu) wel en die heb ik dan ook in haar gezicht uit lopen lachen, want zeg nou zelf een Shiba met flaporen is geen gezicht.
Die Shiba met flaporen was achteraf gezien Keiko en ik heb dan ook maar sorry gezegt, ik was niet echt lief geweest voor haar, zij kan toch ook niks aan die flapoen doen.

Ik (Miyuki) was vandaag blij dat ik op school al de “kat” (een behendigheids toestel) geleerd heb, want nu durfde ik gewoon over de smalste balkjes te lopen die ik tegen kwam onder het rennen door.
Wel heb ik eerst goed gekeken of er toevallig niks aan kwam voordat ik echt het engste stuk over water moest nemen.
Na mijn doopfeest kijk ik heel goed uit, want een valpartij in bladeren vind ik leuker als een plonspartij in het water.
Even voor jullie; ik heb de overkant droog gehaald hoor!

Ik (Keiko) heb nog even aan Miyuki laten zien dat zwemmen heel handig is, want opeens stond ik aan de overkant van de sloot nadat ik als enigste een ander pad had genomen.
Ik (Miyuki) dacht dat gaat ze nooit redden en ben er maar bij gaan zitten.
Maar die tante Keiko zal tante Keiko niet geweest zijn als ze even later niet gewoon weer naast me stond, wat was ze vies zeg en stinken, gatverdarrie.

Verder heb ik (Keiko) onder het wandelen nog even een weiland op gezocht en Rontu en Miyuki konden het weer niet laten om achter ma aan te lopen.
Het baasje en vrouwtje waren erg blij dat er geen koeienvlaaien lagen, want dat heeft bij ons altijd een badderfestijn tot gevolg.
Toen het vrouwtje en baasje ons riepen gingen we trouwens snel naar hun toe om de snoepjes in ontvangst te nemen om daarna weer het bos in te duiken.

Nu liggen we uitgeteld op onze zakken te slapen, want van een uurtje rennen en vliegen worden zelfs wij moe.