Zoals vele van jullie weten zijn wij weer eens lekker naar Duitsland geweest.
Afgelopen vrijdag vertelde Rontu dat ze haar waardebon al dit weekend in wilde leveren, maar dat had ze niet hoeven te doen hoor, want we waren toch wel naar Duitsland gegaan.

Een van de redenen was dat het Pasen was en dat we benieuwd waren hoe dat daar gevierd werd.
Nou eigenlijk niet veel anders dan hier, alleen zijn daar veel bomen in de voortuinen versierd met paaseieren.
Op de eerste Paasdag worden er ’s avonds paasvuren aangestoken en dit was dan wat we zagen als we het padje naar onze voordeur afliepen.

De echte reden was dat we mijn verjaardag wilde ontvluchten, want ik had echt geen behoefte om die dit jaar te vieren, veel te druk allemaal.
Hier in huis is het heel normaal dat ik alle hapjes helemaal zelf maak (dat vind ik nou eenmaal leuk om te doen) en dat was iets wat ik nou net niet kon vanwege de kijkoperatie van afgelopen dinsdag (even daar op terug komend; het gaat op het moment best wel redelijk, al heb ik zo ook nog mijn momenten).

In Duitsland hebben we het dan ook rustig aan gedaan, er is maar één iemand op mijn verjaardag geweest en voor de rest waren het alleen de sms’jes die mijn gedachten uit mijn boek haalde dat ik zat te lezen terwijl Miyuki het druk had met vogeltjes kijken.

En normaal haal ik ’s morgens broodjes bij de bakker en daarna gaan we een aantal kilometers wandelen, maar nu werden de broodjes iedere morgen met de auto gehaald en de wandelingen waren eigenlijk om te huilen (teminste als je het aan Keiko en Rontu vraagt, want Miyuki weet nog niet beter).
Remko was dan ook heel het weekend de klos om met al de hondjes op straat te gaan (want drie hondjes tegelijk uitlaten was nog geen succes) op de tussendoor plasjes van Miyuki na dan, want dat lukte me wel.

Vandaag hebben we toch geprobeert een kleine wandeling te lopen, want het zonnetje lachte zo naar ons dat we het niet konden weerstaan.
Ik moet zeggen toen ik weer thuis was was ik moe maar voldaan, terwijl ik normaal veel verder en veel sneller loop, maar ja dat omt wel weer.
Ook Rontu en Miyuki waren moe, maar dan van het zoeken naar wild en het uitgraven van de holletjes van muisjes.

Weet je dat we trouwens de Paashaas nog gezien hebben vandaag!
Toen we net aan de wandeling begonnen waren zagen we opeens een haas midden op het pad zitten, ja, zittend op zijn kontje met zijn voorpootjes omhoog zoals het hoort dus.
Hij is de hele wandeling bij ons in de buurt gebleven (wel 5 keer hebben we hem zien lopen) tot aan de laatste bocht en toen rende hij er pas echt vandoor.
Het was trouwens een klus om de hondjes toen niet aan de lijn te laten trekken, maar nadat we een paar keer hadden gewaarschuwd, hielden ze daar ook wel weer mee op.

Maar deze wandeling was ook weer een feest op zich, dus Duitsland tot snel maar weer.