Nadat wij (tante Keiko, mama Rontu en ik) gisteren het baasje goed hebben bezig gehouden zijn we vandaag extra lief voor het vrouwtje.
Sterker nog ik heb haar zelfs geholpen met opruimen.
Het vrouwtje knoeide namelijk allemaal water en dat heb ik dan maar voor haar opgeruimd.
Ik moest daarvoor wel op mijn twee achterpootjes gaan staanen me met mijn voorpootjes vast houden, want anders kon ik haar niet goed helpen, want de bak waarin ze het water knoeide was eigenlijk veel te hoog voor mij.
Wat ik alleen niet snapte was dat vrouwtje gewoon door ging met water knoeien, dom vrouwtje!
Maar even later vertelde ze me dat ze de plantjes aan het water geven was, oeps, domme Miyuki!
Sta ik het water van de plantjes op te drinken terwijl ik zelf water in mijn waterbak heb zitten.

Verder moet ik van het vrouwtje zeggen dat het iedere keer en stukje beter met haar gaat.
Naast in bed liggen kan ze nu al weer staan en heel langzaam lopen, maar bij iedere andere beweging voelt ze nog van alles.
Haar buik veranderd nu van kleur, maar dat schijnt er ook bij te horen.
Het vrouwtje zegt dan ook dat ze hoopt dat de lucht de komende dagen die kleur aan neemt, want dan wordt het mooi weer.

Zo dat was dat en nu ga ik aan het vrouwtje vragen hoe het met haar gaat en of ik haar nog ergens mee kan helpen, ze ligt weer even op bed, want dat is tot nu nog de plaats waar ze zich het lekkerst voelt.
En omdat ik nog geen trap mag lopen doe ik dat op mijn eigen manier en die is; aooeeeeefff aaaoooeeeeuuuffff woooeeeefffff.
Heb ik mazzel, ik hoef niks voor haar te doen, dan ga ik maar even rondjes rennen door de huiskamer en keuken.
Tot de volgende keer, Aaaaaooooeeeuuuffffffff.