Baasje heeft vanmorgen zijn baas op gebeld met de mededeling dat hij vandaag nog niet gemist kon worden door het vrouwtje en hij kreeg dan ook heel makelijk nog een dagje zorgverlof om voor haar te zorgen.
Dat zorgen is dan ook wel nodig, want als je het vrouwtje ziet lopen (van het bed naar de wc.) is het net een oud vrouwtje, niet dat wij haar zien lopen, want wij mogen niet naar boven toe (stel je voor dat wij erg wild met haar gaan spelen, dan floepen zo de hechtingen er uit).
Ook zag het vrouwtje het al gebeuren, probeert ze de bak met brokjes voor een van ons weg te zetten, liggen die kostbare dingen door het hele huis verspreid en dan hebben we het nog niet over de waterbak en het eten dat ze voor zichzelf zou klaar moeten maken.
Het zorgen voor het vrouwtje valt op zich wel mee, teminste dat roept baasje vandaag al bijna heel de dag.

Maar het zorgen voor ons, dat valt hem vandaag erg zwaar, we hebben hem dan ook wel erg bezig gehouden.
Ik (Keiko) begon vanmorgen al
Ik wilde weer eens niet mee naar buiten om te gaan plassen en te po…n, nou is dat op zich nog niet zo erg, ik kan dat goed ophouden.
Toen begon ik (Miyuki).
Ik heb vandaag me lekker weer eens als puppy gedragen, plassen waar ik maar wil en kleine dingetjes slopen in huis.
En vanmiddag in mijn bench heb ik ook nog een liedje gezongen voor het vrouwtje, want die vind ik zo zielig.
Maar ik (Rontu) ben er ook nog en ook ik had vandaag zo mijn buien.
Baasje dacht dat Miyuki alle dingentjes gesloopt had in huis, maar hoe kan dat als ze boven een liedje aan het zingen was in haar bench.
Baasje had dat toen ook in de gaten en ik kreeg zowaar een fikse straf, want een hond van bijna twee jaar doet toch zulke dingen niet.

Maar het ergste hebben we nog niet verteld, baasje was vanmorgen zo lief om ons lekker alleen beneden te laten, we mochten al vroeg uit onze huisjes om nog even lekker op de zak of de bank te slapen.
Dat vonden we zo fijn dat we voor het baasje heel de kamer versierd hadden.
Toen baasje dat zag kon hij maar een ding zeggen en dat was; oooohhh mijn god!
En dat terwijl het baasje helemaal niet gelovig is.
Even later deed hij de deur van de huiskamer weer open en riep naar het vrouwtje; de hond is dood!
Nou had het vrouwtje gelijk in de gaten dat er niks met ons aan de hand was, omdat baasje het zo rustig riep, maar toch was de hond dood.
In de tijd dat baasje ons namelijk alleen had gelaten hadden wij een knuffelhond helemaal leeg getroken en die vulling lag door heel de huiskamer verspreid.
Wij vonden dat een leuke verrassing voor het baasje, hij vond het een minder geslaagd idee.

Net heeft hij ons even bij zich genomen en hij zei tegen ons dat het zorgverlof dat hij had gekregen was om het vrouwtje te verzorgen en niet om onze puinhoop op te ruimen.
Hij vertelde ook dat hij morgen niet thuis is en hij hoopt dan ook dat we vouwtje niet bezig houden met onze streken van vandaag, want die zit ziek thuis en heeft geen “zorgverlof”.
Wij hebben gezegd dat we hem vandaag niet meer lastig zouden vallen en dat we morgen heel lief voor het vrouwtje zullen zijn.