Ik ben vanmorgen al vroeg op de fiets gesprongen om naar de bakker te gaan om daar brood en broodjes te kopen.
En ja hoor, de visboer was ook open en daar bem ik toen ook maar naar binnen gegaan om een visje voor de hondjes te kopen.
Aangezien hij nog niet was vergeten dat oma de vorige keer 40 visjes had gekocht en daarom kreeg ik er nu een paar extra mee naar huis.
Thuis gekomen had ik dan ook gelijk twee dolle hondjes aan mijn benen hangen im zo bij de visjes te kunnen komen, maar dat was pech ze werden op de aanrecht gelegd.Op een gegeven moment kwam het baasje naar beneden en toen kregen ze er pas een.Keiko deed natuurlijk al haar kunstjes om er maar zo snel een te krijgen, en Rontu probeerde het visje iedere keer uit baasjes hand te pakken, pech dus, dat word af en foei en dan mag je naar het visje kijken zoals Keiko weet.Maar ook zij weet nu dat ze moet luisteren, anders mag ze naar het visje kijken tot ze een ons weegt.Rontu bleef trouwens heel de tijd naar het baasje kijken met de blik in haar ogen van; mag ik hem nog steeds niet opeten.Nou om jullie gerust te stellen, ze heeft hem ondertussen op hoor!
Gelukkig maar! Ik heb met mijn eigen ogen kunnen zien, hoe goed Rontu trouwens richting aanrecht kan springen. Erg grappig! Maar luisteren kan ze ook al goed, anders had ze het visje vast niet gekregen.
Tjonge, voor dat visje doe ik ook alles hoor.
Zonde dat we hier niet zo’n visboer hebben, maar stokvis voor honden is wel net zo lekker.
groetjes aan je baasjes,en succes in Zwole. 😛