Een hele week lang hebben wij doorgebracht in de Zwitserse bergen. Deze keer niet met andere Shiba hondjes maar met vrienden van het baasje en vrouwtje en met het baasje en vrouwtje natuurlijk. Bij aankomst zag het er zo uit, vervelend hé?
Baasje, Michael en Mirjam gingen iedere dag op een plank staan en probeerde zo de bergen de baas te kunnen, maar niks was minder waar, want veel sneeuw lag er niet en dat hadden ze wel nodig. Na twee dagen in het dorp aan het ploeteren te zijn geweest werd de auto van het parkeerterrein afgereden en zijn ze naar een gletsjer gegaan, daar schijnt altijd sneeuw te liggen en ze hebben zich dus nog een hele week goed vermaakt. Wij zijn heel de week met het vrouwtje op pad geweest en zijn vanaf nu echte berghonden. Wat hebben wij geklimd en geklauwterd zeg, niet meer normaal. Iedere dag hebben we minstes twee uur los rond gelopen door de sneeuw en daarnaast nog een uur of anderhalf aan de lijn.
Hier waren we voor het eerst los en konden ons dan ook niet in bedwang houden. Mijn (Rontu) bijnaam (Roeftum) werd dan ook erg de eer aan gedaan en vrouwtje stond maar te lachen midden in die berg sneeuw.
‘S middags moest er uitgerust worden door ons en het vrouwtje. Ik (Miyuki) had wel een heel eigenaardig plaatsje gevonden, want waren wij niet op het terras te vinden dan lag ik op het raamkozijn van de badkamer en kon zo de weide wereld in kijken.
Zo ging het allemaal een paar dagen door en het leek er op dat de sneeuw als sneeuw voor de zon zou verdwijnen. Vrijdag was het dan zover de laastste vakantie dag was aangebroken.
Na het onbijt ging het baasje al weer vroeg op pad en wij moesten nog een wandelroute uitzoeken. Ik (Miyuki) wilde het vrouwtje wel helpen en kon na een aantal minuten op de wandelkaart te hebben gekeken mijn oogjes niet meer open houden.
Na nog even te hebben geluierd zijn we toch maar weer gaan wandelen en jawel hoor de sneeuw was weg, teminste bijna dan.
Hier lig ik (Rontu) weer eens te wachten of moet ik jagen zeggen op Keiko en Miyuki, want die twee……., ach laat ik het er maar niet over hebben en kijk zelf maar wat die allemaal zoal doen.
Als je goed op deze foto kijkt dan zie je zelfs dat ze beide met al hun pootjes in de lucht door de lucht vliegen. En dan vinden ze het gek dat ik niet mee ga met hun, nou ik was al moe zat na al dat gewandel in de bergen.
Bijna thuis gekomen en dan heb ik (Keiko)het over het Chalet waar we verbleven zat ik lekker op mijn kontje te wachten tot dat de rest ook eens zou komen, ik had ondertussen mijn eigen souvenier (een mooie schone tennisbal en vrouwtje vraagt zich dan ook af hoe ik daar aan gekomen ben) gevonden en was al zovast een stukje hogerop gaan zoeken. Het laatste stukje wandelen door de sneeuw was voor ons aangebroken. Op dat laatste stukje hebben we dan ook nog lekker wat gegeten en van het uitzcht genoten om daarna de laatste middag nog even lekker te gaan zonnen op het terras.
De hele zaterdag hebben we in de auto gezeten om weer thuis te komen in Nederland, onderweg hebben we lekker gedroomt over de afgelopen week. Ook hebben we al gedroomt over de volgende vakantie, al weten we nog niet waar en wanneer die plaats gaat vinden, vrouwtje is het pakken van spulletjes nu namelijk een beetje beu, maar dat kan ook weer snel veranderen.