Die dochter van mij is er toch ook ééntje.
Krijgt ze lekkere brokjes en dan gaat ze er naast liggen slapen.
Nou ik kan je vertellen dat ze volgens mijn niet mijn dochter is, want dat zou ik dus nooit doen .
Oké, ik wil dan wel eens niet gelijk mijn brokjes op eten maar er bij gaan ligen slapen, nooit van mijn leven!

Als ik ze niet hoef omdat ik een beetje ziekjes ben, dan loop ik er in ieder geval de hele tijd om heen tot dat ze opgruimd worden door het vrouwtje zodat ik zeker weet dat Keiko of Miyuki ze niet op kunnen eten zonder dat ik iets heb.Vrouwtje zegt dan ook altijd dat ik mijn bokjes aan het bewaken ben.Zou dat misschien ook het plannetje van Miyuki geweest zijn en had ze de pech dat ze het reutje met de kluif tegen kwam, zodat ze in slaap viel?Of was ze misschien gewoon te moe na al de uurtje spelen in de achtertuin?Nou dat antwoord krijgen we nooit, maar het was wel een leuk gezicht, mijn slapende dochter naast een bak brokjes.

Verder breekt er een spannede tijd aan, het vogelvrouwtje gaat als alles goed gaat snel haar vogelpuppy’s krijgen.
We gaan dan ook iedere keer bij haar werpkistje kijken of er al wat te zien of te horen is, maar nee hoor, nog steeds niks.
Misschien zijn ze wel geboren als we morgen weer bij haar werpkistje gaan kijken, ach we zullen zien.
Maar wat ik me zelf af vraag, zou ze net zoveel werk aan haar puppy’s hebben als ik had met die 5 puppy’s van mij?

Nu ga ik maar eens lekker luieren op de bank en dromen over de vogelpuppy’s, misschien kan ik daar ook wel even mee spelen voordat ze naar hun nieuwe baasjes gaan.
Dat deden Keiko en ik toch ook met mijn puppy’s voor dat ze naar hun nieuwe baasjes gingen.
En dan straks nog even een wandeling voor het slapen gaan, mmmmm lekker zo’n avondje.