Het is eindelijkgelukt, we hebben het heel de dag vol gehouden om te spelen.
We hebben vrouwtje even laten weten dat ze aan haar laatste vrije dag bezig was en dat is gelukt.
Over al zaten we aan, op en onder.
Ze bedacht zichzelf dat als er nu nog 5 puppy’s rond liepen ze helemaal gek zou worden.

Tegen de middag is ze nog met ons met de bus naar de markt gegaan en op de weg terug dacht ze, nou dat wordt eens goed poetsen vanmiddag, want ik (Miyuki) deed net of dat ik sliep en ik (Mitsu) was ook vrij rustig, maar niks was minder waar.

Thuis gekomen waren we weer helemaal wakker en wilde dus niet gaan slapen ook al werden we samen in de bench gezet.
Nou vrouwtje heeft geweten dat ze dat gedaan heeft en de radio heeft haar niet echt geholpen.
Dat ze ons ’s nachts in de bench doen vinden we goed, maar overdag, nee dat kan niet meer.
Tante Keiko en mama Rontu hoeven dat toch ook niet en wij zijn toch ook al grootte Shiba’s, dus dat pikken we niet meer.

Maar rond de klok van acht uur vanavond hielden we het spelen niet meer vol en hebben ons eens heerlijk op de kussen van tante Keiko weggelegd.
Om even daarna in coma te vallen, onze oogjes gingen alleen nog open als we iets raars hoorde, maar om hoog komen dat konden we niet meer.