Ruim een week geleden (donderdags) ben ik na wat strubbelingen metde auto samen met de hondjes en oma naar Duitsland gereden.
Na een reis van ongeveer drie en half uur (of was het toch iets meer vanwege de drukte rondom Dortmund?) kwamen we bij ons eigen huisje aan en daar kreeg ik eindelijk de sleutel in mijn handen, het huisje was toen echt van Remko en mij.
Nadat we alle spullen in het huisje hadden gezet en al wat werk vericht hadden kwamen we er achter dat het drinken nog in Nederland was en dat we maar ergens wat moesten gaan drinken en eten, vervelend hoor!
Hup de hondjes aan de riem en weg waren wij om na een anderhalf uur weer terug te keren met een voldaan gevoel, zodat we weer aan het werk konden.
Ja werken op de avond valt altijd al tegen maar dan ook nog vloerbedekking verwijderen die helemaal gelijmd was is helemaal een rot klus.
Vrijdags weer een dag hard werken.
‘S morgens weer verder met de vloerbedekking, het zeil zou immers die dag gelegd worden en dan moest die oude zooi er toch echt uit zijn.
Om een uur of tien kwam de man met het zeil en toen moest er nog een hele slaapkamer ontdaan worden van vloerbedekking en ook moest daar het bed nog uit elkaar gehaald worden.
De hondjes zaten toen ik met oma hard aan het werk waren lekker aan de lange lijn in de tuin te genieten van de omgeving en de rust.Waar ze nog wel aan moesten wennen was dat het touw niet zover kwam als dat ze zelf wilde en dat ze dan ook niet verder konden.
En naarmate de dag vorderde wende ze daar aan en werd het touw steeds korter door al de knopen die ze er in legde onder het ravotten en rennen door.
Nadat de man van het zeil had gezegd dat ik in Korbach (bij de winkel) een super apparaat kon halen was de rotklus zo geklaard, een hele slaapkamer van vloerbedekking ontdoen in een half uurtje, geweldig zo’n ding.
Om een uur of vier was die man weer weg en de klus was geklaard.
Een heel huisje aangekleed met boerenplavuizen, geweldig.
Om een uur of zes een telefoontje van Remko dat hij met opa onderweg zat te eten, de meubels waren dus ook onderweg.
En ja hoor om een uur of half tien een busje dat op onze parkeerplaats stopte, Remko met opa en de meubels en niet te vergeten het drinken.
Fut om de bus leeg te halen hadden we niet meer (sterker nog we ik en oma hadden geen handen meer over en baasje en opa waren ook op van de reis) en het bed van ons wat ook nog terug in elkaar gezet moest worden bleef ook nog in een paar losse planken in de huiskamer liggen, de matras plat en slapen maar.
Op zaterdag had Remko om zes uur ’s morgens geen slaap meer, dus werd ik wakker gemaakt en de bus leeg gehaald.
Alles meubels waren ’s avonds in elkaar gezet en de rest was ook binnen gebracht.
Oma heeft al die tijd voor de hondjes gezorgt en opa die heeft op zijn eigen tempo geholpen en als het nodig was een aanwijzing gegeven.
Wat leuk was was dat oma en ik op donderdag een bed uit de kleine slaapkamer hadden gehaald en dat die er op geen enkele manier op de zelfde plaats terug gezet kon worden zonder eerst de deur uit het kozijn te halen.
De dozen vol spulletjes bleven die dag nog in de keuken staan, daar werd het eigenlijk een steeds grotere rotzooi (waar is dit en nu hebben we dit nodig).
De zondag was een dag van de dozen leeg halen en de rotzooi in de bus laden zodat Remko alles weer mee kon nemen naar Nederland (in Duitsland moet je flink betalen om afval te storten en bij ons in Breda is het gratis dus zodoende).
Toen alles bijns klaar was en Remko had dat resultaat goed op geslagen in zijn hoofd stapte hij weer in de bus om naar huis te gaan.
Ik, de hondjes, opa en oma bleven achter om te gaan genieten van het huisje en nog wat kleine klusjes te doen.
En dan zit je op de bank, kijk je naar buiten en kijkt nog eens goed!
Een skipiste vol schapen, wat een mooi uitzicht vanuit je eigen huisje.
De rest van de week hebben we gevuld met keine klusjes en genieten van het leven.
En van het huisje zullen Remko, ik en de hondjes en de eventuele huurders echt genieten.
Kijk zelf maar.
Keiko en Rontu heten iedereen welkom als ze binnen komen.
Een rondje huiskamer.
Waar alleen nog wat aan de muur gehangen moet worden.
O ja de lampenkappen en de gordijnen veranderen ook erg snel, want die er nu hangen zijn wel erg Duits.
En dan hebben we ook nog een keukentje waar we zelf nog een plank bij hebben gehangen zodat we wat meer ruimte hebben om dingen weg te zetten.
En dan zijn er natuurlijk nog twee slaapkamers, waarvan de bedden lekker liggen en je dus heerlijk kan dromen tot dat de koeien gaan loeien en de vogels fluiten.
O,ja bij deze willen Remko en ik de schenkers van de heerlijke slagroomsoesjes bedanken, dit was een leuke verrassing.