Zitten we net te eten krijgen we weer eens bezoek.
Nu waren het eens niet Michael en Mirjam (de laatste tijd schuiven die nog al eens aan, gezellig toch) maar Rontu kwam ons gezelschap houden.
We zaten nog maar net aan tafel en daar was ze, ze sprong bij mij op de stoel om zo het baasje en natuurlijk mijn bord in de gaten te houden.
Ze`keek af en toe naar het baasje met de blik in haar ogen van “baasje eet smakelijk en vergeet mij niet”.
Daar bleef het dan ook bij, want ook zij weet ondertussen dat er voor haar niets is als het geen hondenvoer is.
Maar toch vinden wij het altijd erg leuk en gezellig als we met meerdere aan tafel zitten of dat nu mensen of honden zijn dat maakt niet uit.

Verder hadden we een normaal dagje en voorlopig blijft dat nog wel zo, gelukkig, want ook ik ben die feestdagen weer meer dan zat.