Druk, druk, druk dat heeft ons vrouwtje het op het moment. Een verbouwing op haar werk en dan het op en neer gaan naar de dierendokter met mij (Miyuki).

Op donderdag 19-6 is het begonnen met een uitstrijkje. Op donderdag 26-6 is er voor de eerste keer bloedgeprikt. Zaterdag 28-6 was het voor de tweede keer bloedprikken. Gisteren is het voor de derde keer gedaan en na twee uurtjes wachten kreeg vrouwtje van de dierendokter te horen dat als ze wilde dat ik puppy’s zou krijgen we vandaag naar de reu moesten gaan en dan zou de beste tijd zijn zo rond de klok van 20.10 uur. En als je nu naar de tijd kijkt waarop dit verhaaltje geschreven is dan zie je dat het niet veel scheelt.

Ziggy was de reu die uitgezocht was door mij en daar waren het vrouwtje en baasje erg blij mee. Vanaf zondag hebben we al iedere dag met elkaar kunnen spelen, maar vanmiddag was het daar toch wel een beetje te warm voor. We hadden dan ook helemaal geen intresse in elkaar en lagen allebei ergens lekker in de schaduw. Maar na het eten had Ziggy toch zin in een spelletje te spelen en bij het vrouwtje kwam het vertrouwen ineens weer erg opzetten. Het vrouwtje van Ziggy werd weg gebracht en ze ging met mij weer terug naar mijn vriendje Ziggy. Na een kleine afwas werd er door het vrouwtje een boekje gepakt en ging ze zitten lezen. In haar ooghoeken zag ze dat Ziggy weer intresse kreeg en ze had zoiets van ik ga eens kijken of ik Miyuki vast kan houden zodat ze niet door haar pootjes zou zakken, want Ziggy staat een stukje hoger op zijn pootjes en jawel ……….. in eens lukte het. Toen Ziggy klaar was en van mij afstapte zette ik mijn keeltje op en ik had binnen de korste keren de hele buurt bij elkaar geschreeuwd en dat waren dan ook gelijk de getuigen, want vrouwtje kon niet meer bij de telefoon om te kijken hoe lang we gekoppeld stonden en ook kon ze geen foto’s maken. Maar dat we ons spelletje gespeeld hebben is een ding wat zeker is en nu gaan we in spannig afwachten, want over een week of drie weten we meer.

Als het vrouwtje van Ziggy weer thuis is gaan we weer naar huis toe en ga ik tegen tante Keiko en mama Rontu zeggen wat er gebeurd is en dat ze maar goed pootjes moeten gaan draaien in de hoop dat er puppy’s in mijn buikje gaan groeien.