Op het moent zijn wij helemaal uitgeteld en als jullie willen weten hoe dat komt moet je verder lezen.

Vanmiddag ging het vrouwtje even naar boven en kwam met onze losloophalsbandjes naar beneden, de fluit om haar nek en een zakje met snoepjes in haar broekzak, bergschoenen aan en het baasje kwam achter haar aan. Wij dachten al gelijk dat dat voor ons wat leuks betekende en toen wij dan ook in de auto zaten hebben we zeker een half uur aan het piepen geweest. We kregen zelfs te horen dat het er op leek of dat baasje en vrouwtje nooit wat leuks met ons deden, maar dat is echt niet waar hoor. Toen we uit de auto kwamen en een stukje gelopen hadden zagen we opeens een bekende, Grimm (hier in huis Montaro genoemd) stond daar samen met zijn baasjes en wat bleek later ze stonden op ons te wachten daar aan de rand van de Loonse en Drunese Duinen. Dat we het naar onze zin hebben gehad kunnen jullie nu zien.

Ik (Keiko) sta hier mooi te zijn boven op een boomstam, mijn favoriete hindernissen om over heen te lopen of te springen.

Tikkertje spelen met z’n alle en tegelijkertijd maken we zoveel herrie dat iedereen die om ons heen loopt te lachen en genieten, want het plezier straalt van ons af.

Als ik (Miyuki ) onderweg een blokkade zie is dat geen enkel probleem, hoe hoog of breed het doet me niks, ik vind het geweldig en het kan niet gevaarlijk genoeg zijn.

En dan hebben we Grimm, jaja die kan er ook wat van. Je kunt zien dat hij bij ons de streken heeft geleerd waar mee hij nu ook de boel om hem heen onveilig maakt.

Ik (Rontu) vind het soms wel even genoeg en ga dan even lekker zitten genieten van alles wat er om mij heen gebeurd en dat is een heleboel zo met die maffe Shiba’s om mij heen.

Op het einde van de wandeling kwamen we ook nog het vrouwtje van Grimm tegen. Al de baasjes en vrouwtje hadden toen wel zin in wat te drinken, want wanneer wij lekker uit een plas aan het drinken zijn moeten die toe kijken en om hun een plezier te doen zijn we maar ergens naar binnen gegaan en onder tafel gaan liggen. De glazen werden gevuld, er kwamen hapjes op tafel en er werd volop gekletst.

Nu gaan we lekker ons huisje op zoeken, want we zijn nog steeds uitgeteld van de leuke middag die we vanmiddag hebben gehad, want wij wisten echt niet dat dit was afgesproken. Weltrusten en tot morgen.