Na al het bloedprikken van vorige week gaf het afgelopen donderdag het progesterongehalte (14,7) aan dat "het" bij Rontu moest gebeuren. Wij gelijk Otsu bellen dat hij ’s avonds mocht komen "spelen" met Rontu. Nou zo gezegd zo gedaan zeggen ze wel eens, nou niet dus. Donderdag werd het niks, het was zelfs zo erg dat Rontu en Otsu bijna naast elkaar op een zak lagen te slapen.

Vrijdag kwam Otsu nog een keer "spelen" en je raad het al…….. weer niks. Ze hadden iets meer intresse in elkaar, maar dat was het dan ook. Zouden we te laat zijn (een teefje wil niet al te lang)? Zou Otsu onze loopse Miyuki lekkerder vinden ruiken? Of…..? We besloten om gewoon lekker naar Duitsland te gaan en het de boel de boel te laten, het zal wel zo moeten zijn!

Het hele weekend spookte het nog door onze kop en we bleven er over praten. Ik zei dat ik maandag (vandaag dus) de mensen die ondertussen voor puppy’s waren komen kijken zou bellen dat de dekking niet gelukt was. Nou had ik vanmiddag zo iets van die telefoontjes doe ik morgen wel, nou dat hoeft dus niet meer. Het baasje van Otsu belde namelijk vanmiddag op en vertelde dat hun ook het hele weekend hadden gepiekerd en we spraken voor vanavond af om nog een keer te proberen om Rontu en Otsu samen te laten "spelen". Nou 3 maal is dus echt Shibarecht, want Otsu was nog geen 10 minuten binnen en het was al raak. Even "spelen" en 10 minuten gekoppeld staan en klaar was het speelkwartiertje. Ze zeggen wel eens dat je op je gevoel moet afgaan, nou dat doen we dan ook de volgende keer, bloedprikken doen we dan gewoon niet meer en zien wel waar het schip strand.

Nog even over het weekend het was heerlijk in Duitsland, luieren, lezen, eten en af en toe een klein stukje wandelen. Wat het weer betreft het was echt flut weer, waardoor ik niks in de voortuin kon doen en dat was nou net de bedoeling. Ook konden we niet ver wandelen omdat er nog erg veel bomen in de weg lagen die door de storm om zijn gegaan, de volgende keer maken we foto’s van de bossen die "helemaal" weg zijn.